Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία αθλητικών εφημερίδων και του διαδικτύου...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΓΗΣ – LIVE SPORT
Θαρρώ ότι ελάχιστοι πίστευαν πως αυτή τη σειρά δεν θα τη “σκούπιζε” ο Ολυμπιακός. Ένας από εκείνους που θεωρούσαν σχεδόν βέβαιο το “ερυθρόλευκο” 3-0 ήταν και ο υπογράφων. Διαψεύστηκα. Όχι μόνο από το 1-1 αλλά από την ανταγωνιστική εικόνα μίας ομάδας “αποψιλωμένης”, σε δυναμικό και ηθικό, όπως ήταν ο Παναθηναϊκός προτού μπει στη σειρά.
Προφανώς, για τη μεγάλη χθεσινή νίκη του έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός, από ένα σημείο και μετά, έπαιξε “μισός”, με τεράστιο πρόβλημα στα γκαρντ. Έξωσ ο Κάνααν, εκτός ο τραυματίας Σλούκας, αποβολή (παντελώς λανθασμένη) του Ουόκαπ, τραυματισμός του Βεζένκοφ. Έμεινε ο Παπανικολάου να παλεύει και να κάνει μέγιστο παιχνίδι, αλλά δεν έφτανε για τους Ερυθρόλευκους. Όμως, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι σε αυτούς τους τελικούς ο Παναθηναϊκός ήταν που μπήκε “μισός” (χωρίς Μπέικον, Ουόλτερς, Τόμας), ανεξάρτητα από το πώς προέκυψε αυτό. Όπως και αν εξελιχθεί από εδώ και πέρα η κατάσταση, με τον Ολυμπιακό να παραμένει πάντα το πολύ μεγάλο φαβορί για τον τίτλο, ο Σερέλης είναι αυτός που πιστώνεται -και αξίζει- το βραβείο, καθώς προετοίμασε κια παρουσίασε έναν πολύ ανταγωνιστικό Εξάστερο στη σειρά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΛΑΚΗΣ – SPORTDAY
Είναι πολλά τα λεφτά. Πολλά, ακόμα και γι' αυτούς που θεωρητικά δεν έχουν ανάγκη. Ο Μπακαμπού, που είχε κάνει γερή μπάζα στην Κίνα, τώρα κάνει μία ακόμα με πετροδόλαρα.... Ένα βουνό έχει μπροστά του να ανέβει ο Ολυμπιακός ψάχνοντας για τον βασικό σέντερ φορ. Ο δε Αντόνιο Κορδόν, θα χρειαστεί να καταβάλει όλη την ενεργητικότητά του, τις διασυνδέσεις και την πειθώ του για να βρει έναν σκόρερ που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Ολυμπιακού. Ο Ελ Αραμπί για τρία χρόνια κι ο Μπακαμπού την περασμένη χρονιά έδωσαν στην ομάδα του Πειραιά περισσότερα κι απ΄όσα αναμενόταν στον τομέα αυτόν.
Πολλή και μαζεμένη δουλειά πέφτει στις πλάτες του τεχνικού διευθυντή, που βλέπει ότι ο χρόνος από σύμμαχος μπορεί να γίνει εχθρός όσο περνούν οι μέρες. Με τον Μπακαμπού στην κορυφή της επίθεσης, ο Ολυμπιακός είχε έναν βασικό πυλώνα. Με τον Χουάνγκ στη μεσαία γραμμή άλλον έναν. Τώρα, επί της ουσίας πρέπει να δημιουργηθεί το οικοδόμημα από την αρχή. Η παρατήρηση δεν αφορά μόνο τον τεχνικό διευθυντή, αλλά και τον προπονητή που θα πιάσει λιμάνι.
ΠΑΝΟΣ ΛΟΥΠΟΣ - ΩΡΑ
Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε όντως να μας ανησυχήσει ως ΑΕΚ για την επόμενη μέρα της καλύτερης ομάδας της χώρας, που έχει πάρει και το νταμπλ, είναι προφανώς ο εφυσηχασμός. Αλλά και το ενδεχόμενο να παρουσιαστούν εντός ή γύρω από την ομάδα, σημάδια αλαζονείας. Ναι, ομολογώ ότι θα με ανησυχούσε το να την... δούμε ως νταμπλούχοι, αλλά θεωρώ ότι με τον Αλμέιδα δεν υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Γιατί όποιος επιδείξει από την πρώτη κιόλας μέρα της προετοιμασίας, σημάδια αλαζονείας, ξέρει ότι θα έχει πρόβλημα με τον Αργεντινό τεχνικό. Και το λέμε όσο πιο κομψά γίνεται. Το να υπάρξει μια ενδόμυχη χαλάρωση δεν μπορεί να αποκλειστεί. Κι αυό όμως είναι κάτι που θα φροντίσει ο Ματίας να μην περαστεί ως νοοτροπία στα αποδυτήρια της ομάδας.
Μπαρουτοκαπνισμένος γαρ στο ποδόσφαιρο και δη Αργεντινός, ξέρει πολύ καλά ότι αυτός ο κίνδυνος πάντα υφίσταται μετά από μια μεγάλη επιτυχία και κατάκτηση της κορυφής, οπότε θα κάνει σίγουρα ότι πρέπει για να το... ξεκόψει από τον οποιονδήποτε. Και δεν εννοώ μόνο τους ποδοσφαιριστές του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΦΩΣ
Πρώτα απ’ όλα αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά ότι όταν στο γήπεδο είναι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δεν υπάρχει αδιαφιλονίκητο φαβορί. Μπορεί η μία από τις δυο ομάδες να είναι σε καλύτερο φεγγάρι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάρει και το ματς… σβηστά. Ο Ολυμπιακός δεν έχει να αποδείξει τίποτα φέτος, το ξέρουν όλοι, το έχουν παραδεχτεί ότι είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός θα πετούσε λευκή πετσέτα. Όλοι αυτοί οι λόγοι του έδιναν επιπλέον κίνητρα για να παλέψει απέναντι σε έναν ισχυρό αντίπαλο. Το έκανε στο πρώτο ματς, το έκανε και στο δεύτερο σε έναν Ολυμπιακό που πρώτα απ’ όλα φαίνεται πώς έχει… χαλασμένο το μυαλό του από το Κάουνας. Μπορεί να μοιάζει ακραίο, αλλά η ομάδα του Μπαρτζώκα ούτε στο ΣΕΦ αλλά ούτε και στο ΟΑΚΑ είχε σωστές επιλογές, ενέργεια και καθαρό μυαλό. Και χθες πήγε στο Μαρούσι χωρίς τον Σλούκας, έχασε με τραυματισμό τον Βεζένκοφ και στη διάρκεια του ματς από αμφισβητούμενη φάση τον Ουόκαπ. Παρ’ όλα αυτά ακόμα κι έτσι θα μπορούσε έχει πάρει το παιχνίδι εάν είχε πιο σωστές επιλογές στο φινάλε του αγώνα και δεν βιαζόταν να πάρει αποφάσεις που στην πορεία δεν του βγήκαν. Ο Ολυμπιακός έχασε ένα ματς από τον Παναθηναϊκό μετά από ενάμιση χρόνο, αφού χρειάστηκε να παίξει χωρίς τα βασικά του όπλα, αλλά αν είναι αυτός που πρέπει, μπορεί να τελειώσει τη σειρά στο γεμάτο ΟΑΚΑ και όχι στο άδειο ΣΕΦ.
ΑΡΙΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ - METROSPORT
Θέμα για τον ΠΑΟΚ δεν είναι μόνον ποιοι θα έρθουν. Θέμα είναι και ποιοι θα φύγουν. Το ρόστερ του βλέπετε, δεν είχε απλά, κενά. Είχε και... βάρη. Έτσι, δεν χρειάζεται απλά, κάλυψη κενών. Χρειάζεται κι ελάφρυνση. Κι όλα αυτά... Κάθε κίνηση περί αυτών βέβαια, με κοινό παρονομαστή τον προϋπολογισμό της ΠΑΕ.
Είναι καιρός να μετρούν το χρήμα πριν το... επενδύσουν σε μεταγραφές. Δύο χρόνιας τώρα... Τουλάχιστον δύο χρόνια, για να λέμε την πάσα αλήθεια, δεν μετρούσαν.
Έγιναν λάθος επενδύσεις. Πετάχθηκε πολύ χρήμα στη θάλασσα.
Υπήρξαν κι υπάρχουν παίκτες τους οποίους ουδόλως υπολόγιζε ο Ραζβάν Λουτσέσκου. όπως, επί παραδείγματι, ο Τόμας Μουργκ, ο Γιάννης Μιχαηλίδης κι ο Γιάννης Κάργας. Υπήρξαν και παίκτες τους οποίους από την πρώτη γραμμή μετέθεσε στα μετόπισθεν. Όπως επί παραδείγματι, ο Λευτέρης Λύρατζης και ο Μάριος Τσαούσης.
Η διαχείριση αυτών των παικτών δεν έβγαλε νόημα κατά την παρελθούσα αγωνιστική περίοδο. Αντίθετα ουκ ολίγες φορές προκαλούσε απορία. Ο γέγονε όμως, με αυτούς -δεν είναι λίγοι- γέγονε. Τι μέλλει γενέσθαι είναι το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΑΣ - ΤΑ ΝΕΑ
Σπουδαία ημέρα η σημερινή για το Ρολάν Γκαρός. Θα έλεγε κάποιος πως εδώ ισχύει η ρήση «το τένις στα καλύτερά του». Για πρώτη φορά, εδώ και χρόνια, δεν υπάρχει ο παίκτης-φόβητρο στο χώμα, Ράφα Ναδάλ. Άρα, ανοίγει ο δρόμος για τους υπόλοιπους; Κάπως έτσι παρουσιάζεται η όλη κατάσταση με την εξής επισήμανση: βλέπουμε την μάχη του «νέου» με το «παλιό», δηλαδή από την μία πλευρά τον Νόβακ Τζόκοβιτς και από την άλλη το σύνολο των τριών παικτών που συμπληρώνον την τετράδα των ημιτελικών: τον Κάρλος Αλκαράθ, τον Κάσπερ Ρουντ και τον Σάσα Σβέρεφ. Ήταν η άποψη αρκετών πως για να δοθεί η σκυτάλη στη νέα γενιά, έπρεπε να φύγει από την μέση η παλια΄φουρνιά του τένις. Ο Φέντερερ αποσύρθηκε. Ο Ναδάλ ανακοίνωσε πως θα πει αντίο το ‘24 και επί του παρόντος πασχίζει να επανέλθει, να ξεπεράσει τα προβλήματα τραυματισμού. Ο δε Νόλε, μόλις πριν από λίγες ημέρες συμπλήρωσε τα 36 του χρόνια και άρα βαδίζει προς την δύση της καριέρας του. Σωστά όλα αυτά, αλλά δεν μοιάζει γοητευτικό κάποιος εκ των τριών να εκθρονίσει τον Τζόκοβιτς, ενόσω ο σέρβος τενίστας βρίσκεται ακόμη στην κορυφή; Με την έννοια πως έχει τις περισσότερες κατακτήσεις γκραν σλαμ (22) και όχι επειδή βρίσκεται στο Νο1 της κατάταξης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.
