MENU

Όταν ο Ολυμπιακός στις 11 Ιουνίου του 2008 υπέγραφε για πρώτη φορά τον 44χρονο τότε Ερνέστο Βαλβέρδε, εκείνος μόλις είχε παίξει τελικό Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με την Εσπανιόλ.

Όταν ο Ολυμπιακός την 1η Ιουλίου του 2012, έφερνε τον 38χρονο Λεονάρντο Ζαρντίμ, εκείνος ήταν το πιο «καυτό» προπονητικό όνομα νέου προπονητή στην Πορτογαλία, στην προηγούμενη σεζόν είχε κάνει κάποια στιγμή 15 συνεχόμενες νίκες, όσες δεν είχαν κάνει ούτε η Μπενφίκα, ούτε η Πόρτο.

Όταν το 2013 έφερε για πρώτη φορά τον Μίτσελ, ήταν ο… Μίτσελ. Ο θρύλος του ισπανικού ποδοσφαίρου, η προηγούμενη προπονητική δουλειά του οποίου ήταν η Σεβίλλη.

Όταν τον Ιανουάριο του 2015 υπέγραφε τον Βίτορ Περέιρα, έφερνε έναν δις πρωταθλητή Πορτογαλίας με την Πόρτο, τον διάδοχο του Μουρίνιο και του Αντρέ Βίλας-Μπόας.

Όταν το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, συμφωνούσε με τον Μάρκο Σίλβα, έφερνε τον προπονητή της Σπόρτινγκ Λισσαβόνας.

Αντιλαμβάνεστε το μοτίβο, έτσι;

Από τις 3 Απριλίου, όταν ο Μίτσελ έθεσε την παραίτηση του στην διάθεση της διοίκησης του Ολυμπιακού, ο σύλλογος -θεωρητικά- βρίσκεται σε διαδικασία ανεύρεσης προπονητή.

Μετά από 65 ημέρες ψαξίματος (;), η διαδικασία δεν έχει προχωρήσει και πολύ. Οι ερυθρόλευκοι εξακολουθούν να μην έχουν προπονητή κι αυτό δεν είναι ενθαρρυντικό σημάδι.

Όχι μόνο γιατί ο χρόνος περνάει και στο τέλος του μήνα πρέπει να ξεκινήσει η προετοιμασία και να γίνει αξιολόγηση των περίπου 45 επαγγελματικών συμβολαίων που έχει ο σύλλογος.

Κυρίως, διότι σε όλη αυτή την διαδικασία, ο Ολυμπιακός έμεινε στο «διαβάστηκε», από περιπτώσεις που σε άλλες εποχές θα απαντούσαν άμεσα, λέγοντας: «που υπογράφω»;

Ας το κάνουμε λιγάκι πιο συγκεκριμένο. Θα μπορούσε σήμερα ο Ολυμπιακός να έχει ρεαλιστικές ελπίδες ότι θα προσεγγίσει και θα πάρει θετική απάντηση από έναν προπονητή που μόλις έπαιξε τελικό Europa League; Θα είχε ρεαλιστικές ελπίδες αν χτυπούσε την πόρτα προπονητή που μόλις έφυγε από Σεβίλλη, Πόρτο ή Σπόρτινγκ Λισσαβόνας; 

Το ερώτημα είναι ρητορικό.

Τα ονόματα που παίζουν εσχάτως πιο έντονα στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού είναι αυτό του κοσμοπολίτη journeyman Χουάν Κάρλος Γκαρίδο, ο οποίος σε δύο περιπτώσεις στο παρελθόν έπαιξε στο ρεπορτάζ της ΑΕΚ -πριν καν αυτή υποβιβαστεί- με θητείες σε Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία, Μαρόκο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Τυνησία και του Χοσέ Μπορδαλάς ενός φουλ αμυντικογενή τεχνικού, ο οποίος είχε ως ταβάνι της  καριέρας του την πενταετία στην Χετάφε, στην οποία επέστρεψε φέτος στο τέλος της σεζόν για να την σώσει από τον υποβιβασμό. 

Δεν αποτελούν αμελητέες προπονητικές ποσότητες -κάθε άλλο. Ωστόσο, μαρτυρούν την αλλαγή στο ράφι που (του επιτρέπεται να) κοιτάει πια ο Ολυμπιακός.

Ο πιο λαμπερός, εξελίξιμος, ικανός, ελπιδοφόρος, μοντέρνος Άντονι Ιραόλα ήταν η πρώτη επιλογή, μα ο ίδιος φαίνεται ότι τοποθετεί τον Ολυμπιακό πιο χαμηλά από την Μαρσέιγ, την Λιντς που έχουν αδειανούς πάγκους. Φαίνεται ότι θα προτιμούσε να αράξει μία χρονιά περιμένοντας να αδειάσει κάποιος από τους πάγκους που του αρέσουν (Βιγιαρεάλ, Αθλέτικ Μπιλμπάο, Μπέτις), παρά να φθαρεί στην Ελλάδα. Αλήθεια, ποιος τον αδικεί;

Στην Ελλάδα έχουμε την τάση να ζούμε σε ένα καθεστώς μεγαλομανίας, πιστεύοντας ότι οι ομάδες μας είναι οι μεγαλύτερες του κόσμου και πως όλοι θα έρχονταν τρέχοντας να δουλέψουν σε αυτές.

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Το όνομα του ελληνικού πρωταθλήματος και του ίδιου του Ολυμπιακού διολισθαίνει μέρα με την ημέρα εδώ και καιρό. Οι ερυθρόλευκοι θα πρέπει να το έχουν διαπιστώσει πολύ έντονα από την ημέρα που απέλυσαν τον Κάρλος Κορμπεράν και ψάχνουν έναν ικανό και αναγνωρισμένο προπονητή για να του δώσουν το τιμόνι. Τα λεφτά από μόνα τους δεν αρκούν. 

Από όλους αυτούς που γράφτηκαν και ακούστηκαν, ο Σέρχι Ρεμπρόφ προτίμησε την Εθνική Ουκρανίας και ο Μπαράκ Μπαχάρ τον Ερυθρό Αστέρα. Ο Άλφρεντ Σρόιντερ που φέρεται να ήρθε και στην Ελλάδα για συζητήσεις επέλεξε την ζωάρα στα Εμιράτα και την Αλ-Αϊν.

Ο Τζέσε Μαρς και ο Ραλφ Χάζενχουτλ περιμένουν να ανοίξουν πολύ πιο δελεαστικές πόρτες σε Αγγλία και Γερμανία, κάτι ανάλογο περιμένει και ο Μπρούνο Λάζε που περιμένει τον Ζόρζε Μέντες να τον τοποθετήσει σε κάποιο από τα «μαγαζιά» στα οποία έχει επιρροή.

Ποιοι απέμειναν; Μεγάλα και ηχηρά ονόματα ως παίκτες που όμως ψάχνουν τον δρόμο τους ως προπονητές, όπως ο Κρέσπο, ο Μοντέλα, ο Πίρλο και ο Τζενάρο Γκατούζο, που κάποια στιγμή έφτασε κοντά, αλλά απομακρύνθηκε, όταν έγιναν δεύτερες σκέψεις. Στοιχήματα δηλαδή. 

Στο φινάλε ποιος μπορεί να αποκλείσει μία μετάθεση του Στιβ Κούπερ σε ένα νοτιότερο section του οργανισμού που εργάζεται, αντί μιας απόλυσης από την Νότιγχαμ με παχυλή αποζημίωση;

Και να σκεφτεί κανείς ότι το ψάξιμο το κάνει ένας αθλητικός διευθυντής με όνομα και ηχηρή ατζέντα, όπως ο Αντόνιο Κορδόν, όχι κάποιος χθεσινός.

Δεν στέρεψε η αγορά από προπονητές. Απλώς ο Ολυμπιακός, όπως και όλες οι ελληνικές ομάδες που έχουν ξαμολυθεί στις αγορές για καλοκαιρινά ψώνια, αντιλαμβάνονται με τον πιο σκληρό τρόπο, ότι η φάση έχει δυσκολέψει πολύ, σχεδόν κανείς σημαντικός προπονητής ή παίκτης στην ακμή του δεν «ψήνεται» να έρθει να εργαστεί εδώ. Όχι, άδικα. 

Όλοι τους ρωτάνε. Ψάχνουν. Μαθαίνουν. Ενημερώνονται. Ζούμε -δυστυχώς για κάποιους- στην εποχή της πληροφορίας, τίποτα δεν μένει κρυφό.

Όποιος ουρεί στην θάλασσα, το βρίσκει νομοτελειακά στο αλάτι. Όσο το βασικό ποδοσφαιρικό ζητούμενο είναι να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, τόσο περισσότερο οι οπαδοί θα διαμαρτύρονται που οι μεταγραφές αργούν να γίνουν και η ομάδα πάει ανέτοιμη στο ξεκίνημα της σεζόν…

Τίποτα δεν είναι όπως παλιά...