«Τρώμε» το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου. Σε δύο εβδομάδες ή και κάτι περισσότερο, οι ομάδες μας που αγωνίζονται στα ευρωπαϊκά κύπελλα θα αρχίσουν την προετοιμασία τους. Αντίστροφη μέτρηση για την επίσημη έναρξη της σεζόν 2023-24, με αναμετρήσεις κρίσιμες και καθοριστικές για τα προκριματικά των εκτός συνόρων υποχρεώσεων.
Η διαδικασία των καλοκαιρινών προκριματικών, μόνο καλά δεν πηγαίνει για τις ελληνικές ομάδες εδώ και αρκετά χρόνια. Ένας βασικός λόγος είναι το επίπεδο της ενίσχυσης. Παρότι στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν διαθέσιμα μπάτζετ, έχει αποδειχθεί αδύνατο να ολοκληρωθεί το μεγαλύτερο κομμάτι του σχεδιασμού. Ειδικά αναφορικά με τις βασικές κινήσεις που αναζητούν οι ελληνικές ομάδες. Αύγουστος και μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες του, είναι συνήθως το… καυτό διάστημα ενίσχυσης και σημαντικότερων κινήσεων των ελληνικών κλαμπ.
Παρά τα τόσα μαθήματα που έχουμε πάρει ως ποδόσφαιρο, άλλο ένα καλοκαίρι ακούμε για μεταγραφές επιπέδου οι οποίες θα γίνουν γρήγορα. Μέχρι την έναρξη της προετοιμασίας, άντε μέχρι το βασικό στάδιο, στη χειρότερη λίγες μέρες πριν τα πρώτα παιχνίδια των προκριματικών. Στα λόγια τουλάχιστον, επειδή η πράξη μας δείχνει το ακριβώς αντίθετο. Θα αποτελέσει τεράστια έκπληξη αν γίνει το 30%-40% των μεταγραφών των ελληνικών ομάδων μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού.
Οι φίλαθλοι σκέφτονται το απλό: «Δε δίνουν λεφτά». Κάτι που όσο κι αν πουλάει ως άποψη, για να ενισχύει την πίεση προς τις ομάδες, δεν ισχύει. Ο βασικός λόγος της δυσκολίας να γίνουν οι κινήσεις που πρέπει, έχει να κάνει με την ίδια την ταυτότητά μας. Είμαστε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με πρωτάθλημα τη Super League. Κατά συνέπεια αποτελούμε το… πανέρι των «μαγαζιών». Γιατί λοιπόν να μας επιλέξουν τα καλά-δε λέμε τα καλύτερα-προϊόντα του αθλήματος;
Κάθε φιλόδοξος ποδοσφαιριστής, είτε είναι παιδιά με προοπτική σε καλή ηλικία, είτε «δυνατά» ονόματα που όμως δεν ψάχνουν το τελευταίο συμβόλαιο της καριέρας τους όντας στην απόλυτη πτώση και μετά από δύο σελίδες τραυματισμών στο βιογραφικό τους, δεν έχουν τον παραμικρό λόγο να δώσουν προτεραιότητα στην Ελλάδα.
Ακόμη κι αν υπάρχει η δυνατότητα να δοθούν καλά συμβόλαια, πόσο καλύτερα μπορεί να είναι από άλλες ομάδες του εξωτερικού; Πέρα απ’ την ίδια την προοπτική που αναζητούν οι παίκτες. Δηλαδή στη σειρά προτεραιότητάς τους, θα βάλουν πρώτα τα τοπ πρωταθλήματα, τις ομάδες που δίνουν πόντους στην ποδοσφαιρική αγορά για τα μέλη τους, ένα περιβάλλον υγιές για να αγωνίζονται. Η Ελλάδα σε όλα αυτά δεν υπάρχει κάπου.
Η χώρα μας είναι ένα κακόφημο πρωτάθλημα, με ελάχιστη προβολή πανευρωπαϊκά, ευρωπαϊκές παρουσίες εδώ και αρκετά χρόνια καθαρά τυπικές. Όπως βλέπουμε τους σοβαρούς ξένους διαιτητές να μην θέλουν να πάρουν τα λεφτά για να σφυρίξουν ένα 90λεπτο, αντίστοιχα δεν μπορούμε να περιμένουμε τους σοβαρούς/φιλόδοξους/ποιοτικότατους παίκτες, να μας έχουν προτεραιότητα και μάλιστα υπογράφοντας από Ιούνιο μήνα.
Θέλοντας και μη, είναι στην κατηγορία αυτού που θα περιμένει στη λαϊκή να φτάσει το μεσημέρι, όχι υποχρεωτικά για να πέσουν οι τιμές. Περιμένεις γιατί οι πωλητές δίνουν προτεραιότητα σε άλλους πελάτες. Εσύ μένεις στο τέλος. Κι αν αυτό δε γίνει, συνήθως τα… προϊόντα είναι αμφιβόλου αξίας. Ίσως να σου βγουν, ίσως να μη σου βγουν. Σίγουρος δεν μπορείς να είσαι, πρέπει να το ρισκάρεις.
Για κάθε επαγγελματία ποδοσφαιριστή, ή για κάθε επαγγελματία μάνατζερ, δεν υπάρχουν μόνο τα λεφτά. Είναι μια σειρά πραγμάτων στα οποία η Ελλάδα δυστυχώς παίρνει κάτω του μετρίου. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε να αντιπαρατάξουμε απλά χρήματα και καλό επίπεδο ζωής, ήλιο, θάλασσα κτλ. Αλλά αν μετρούσε μόνο το χρήμα, τότε αυτή τη στιγμή Premier League θα ήταν η Σαουδική Αραβία. Εκεί που δίνουν σαν… στραγάλια συμβόλαια 200 εκατ. ευρώ ετησίως κι όμως εισπράττουν αρνητικές απαντήσεις σε πολλές περιπτώσεις.
