Ο Βασίλης Μπουρουνσούζογλου, φανατικός υποστηρικτής των «σφυριών» και επικεφαλής στη λέσχη της Θεσσαλονίκης, δίνει στο SDNA το αποτύπωμα του ιστορικού συλλόγου, εν αναμονή του σπουδαίου αγώνα της τσεχικής πρωτεύουσας.
«And I just feel I can be anything, that all I might ever wish to be and fantasize just what I wanna be, make my wildest dreams come true», τραγουδούν οι Iron Maiden του Στιβ Χάρις και κάπως έτσι τόσο ο ίδιος όσο και πλειάδα μουσικών μυστών του αγγλικού heavy metal μουσικού συγκροτήματος ήρθαν πιο κοντά στη Γουέστ Χαμ. Άρχισαν να φαντασιώνονται πώς μπορούν να είναι τρέφοντας την ελπίδα κάποια στιγμή να γίνουν πραγματικότητα τα πιο τρελά τους όνειρα. Άλλωστε όταν εμφανίζονται οι φυσαλίδες, τελειώνουν όλα...
«Άρχισα να υποστηρίζω την ομάδα από μικρός, εκεί 15-16 ετών ανακάλυπτα τους Iron Maiden και βλέποντας το σήμα της Γουέστ Χαμ πάνω στο μπάσο του Στιβ Χάρις, την επέλεξα. Σίγουρα πολλοί υποστηρίζουν την ομάδα από τους Maiden και γενικότερα την αγγλική punk επιρροή. Ακόμη υπάρχουν και αρκετοί νέοι που έρχονται στην παρέα μας επηρεασμένοι από την ταινία ''green street hooligans''», αναφέρει αρχικά ο Βασίλης ενώ για την εν Ελλάδι υποστήριξη των Λονδρέζων τονίζει:
«Εμείς ουσιαστικά είμαστε unofficial, η ομάδα ζήτησε κάποια προαπαιτούμενα που δεν καταφέραμε να τα καλύψουμε. Oι πρώτες κινήσεις μας στη Θεσσαλονίκη έγιναν πριν από πολλά χρόνια σαν ''West Ham Thessaloniki Fans'', υπάρχουν και οι ''Athens Hammers'' από τους οποίους βοηθήθηκα πολύ για να κάνω την αρχή εδώ. Έχουμε παίξει δύο χρόνια στο τουρνουά ξένων λεσχών εδώ στη Θεσσαλονίκη, ήρθαμε κοντά με παιδιά για παράδειγμα από τις αντίστοιχες των Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ανταλλάσσοντας απόψεις και εμπειρίες. Μάλιστα παίξαμε και για φιλανθρωπικό σκοπό, μαζεύοντας χρήματα και τρόφιμα για τα παιδιά στο παιδικό χωριό SOS του Φιλύρου. Υπάρχουν επαφές και με άτομα που είχαν ήδη άκρες για γήπεδα, εισιτήρια και εκδρομές, Μάλιστα είχαμε και δικό μας άτομο στη ρεβάνς με την Αλκμάαρ, καθόταν στη θύρα που έγιναν τα επεισόδια και είχαμε live εικόνα. Θέλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία στον Σπύρο, τον αναφέρω πάντα καθώς δεν γνώριζε ο ένας το πρόσωπό του άλλου. Είμαι πλέον 41 ετών και όταν ξεκίνησαν τα πρώτα βήματα της Γουέστ Χαμ στην Ελλάδα, τα σόσιαλ δεν ήταν στα φόρτε τους. Εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλο απλά επειδή είμαστε Γουέστ Χαμ, δημιουργώντας δέσιμο που υπάρχει έως και σήμερα».
Για το τι σχεδιάζουν ενόψει του τελικού της 7ης Ιουνίου και την ιδιοσυγκρασία τους υπογραμμίζει: «Εμείς μαζευόμασταν κάποιες φορές σε μαγαζί, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, τον τελικό ωστόσο θα μαζευτούμε να τον δούμε στο καφέ-μπαρ ''Melkiades'' στην Άνω Πόλη. Τώρα αν πάρουμε το τρόπαιο, η συνέχεια θα έχει κάτι στον Λευκό Πύργο. Έτσι για να φανούμε λίγο παραπάνω. Τώρα όσον αφορά το άλλο, όλοι σχεδόν στηρίζουμε και κάποια ελληνική ομάδα, θα μιλήσουμε και για τα εγχώρια γεγονότα αλλά τελείως καφενειακά, χωρίς εντάσεις. Είμαστε όλοι διαφορετικοί, πάνω κάτω γύρω στα 20 άτομα ασχολούμαστε ενεργά, έχουμε από εργάτες οικοδομής μέχρι διευθυντές, όταν όμως μπει η ομάδα στο γήπεδο και εμφανιστούν οι φυσαλίδες, τελειώνουν όλα...».
Κλείνοντας, ο εκπρόσωπος των «χάμερς» στη «νύμφη του Θερμαϊκού» δίνει και τις προβλέψεις του για τον τελικό της «Fortuna Arena» αναφέροντας:
«Για κάποιον λόγο ήθελα τη Φιορεντίνα και όχι τη Βασιλεία στον τελικό. Ίσως πάμε πιο υποψιασμένοι, ο σφιχτός τρόπος παιχνιδιού του Ντέιβιντ Μόγιες με την πίστη που δείχνει στο πλάνο του με οποιονδήποτε αντίπαλο, πιστεύω ότι ταιριάζει παραπάνω. Θεωρώ ότι θα δούμε καλό αγώνα. Είχαμε μία σεζόν με αρκετές αναποδιές και τραυματισμούς, παίκτες βαρόμετρα δεν απέδωσαν για μεγάλο διάστημα τα αναμενόμενα όμως καταφέραμε να παίξουμε έναν ευρωπαϊκό τελικό μετά από 47 χρόνια (σ.σ είχαν ηττηθεί με 4-2 από την Άντερλεχτ στο ''Χέιζελ'' των Βρυξελλών, το 1976, για το κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης). Ελπίζω τόσο εγώ, όσο και όλοι, να το πάρουμε...».
