Οσα χρόνια και αν περάσουν αυτή η ημέρα θα είναι στην μνήμη μας μία χρυσή ημέρα. 2 Ιουνίου 1971. Μία ημέρα δόξας και περηφάνιας για όλους τους φίλους του Παναθηναϊκού και μέρα ζήλειας και πίκρας για όσους οπαδούς άλλων ομάδων βγάζουν κακία και διάφορα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, για να μειώσουν την τεράστια επιτυχία του Παναθηναϊκού.
Όπως λένε αυτοί, που ξέρουν την ιστορία σου δεν την ξεχνάς ποτέ και ότι γράφει δεν ξεγράφει. Η ιστορία έχει γράψει, ότι στις 2 Ιουνίου 1971 ο Παναθηναϊκός έπαιξε στο Γουέμπλεϊ στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών κόντρα στον απίστευτο Αγιαξ και έχασε με 2-0. Η κούπα δεν ήρθε, αλλά η παρουσία στον τελικό της σπουδαιότερης ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης από μία ελληνική ομάδα δεν έχει ξαναγίνει. Μόνο ο Παναθηναϊκός το έκανε, όπως και μόνο ο Παναθηναϊκός έφθασε άλλες δύο φορές στα ημιτελικά του κυπέλλου πρωταθλητριών το 1985 και το 1996. Και μόνο ο Παναθηναϊκός αν και είναι πλέον πολύ δύσκολο μπορεί στο μέλλον να το ξανακάνει όχι στο τσάμπιονς λιγκ(είναι αδύνατο αυτό), αλλά στον τελικό άλλης ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν πονάει τους απέναντι. Στην Ελλάδα όλοι μπορούν να πάρουν τίτλο, εκτός Ελλάδας στην Ευρώπη, μόνο ο Παναθηναϊκός πήγε τελικό μία φορά, μόνο ο Παναθηναϊκός πήγε δύο φορές στα ημιτελικά, μόνο ο Παναθηναϊκός πήγε τρεις φορές στα προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Το ότι η ομάδα εδώ και 13 χρόνια δεν έχει κάνει τίποτα στην Ευρώπη, σίγουρα μας ενοχλεί, μας πονάει περισσότερο από κάθε τι άλλο, αλλά η ομάδα είναι σε ένα δρόμο, για να επιστρέψει όπως πρέπει και στην Ευρώπη και αυτό είναι το καλύτερο νέο.
Το 1971 η αρμάδα του Πούσκας πήγε να κάνει το θαύμα, διότι θαύμα θα ήταν να έπαιρνε την κούπα κόντρα σε εκείνο τον Αγιαξ, που δεν παιζόταν, όπως δεν παιζόταν και η Μπαρτσελόνα του Μέσι πριν μερικά χρόνια. Τέτοιου επιπέδου ήταν ο Αγιαξ το 1971, για να σκεφτείτε τι έκαναν τα παιδιά του Παναθηναϊκού τότε, για να καταλάβετε το μέγεθος της επιτυχίας. Και οι αντίπαλοι που απέκλεισαν οι παίκτες του Πούσκας, για να φθάσουν στον τελικό ήταν ομάδες τεράστιες. Η Εβερτον εκείνης της εποχής και ο Ερυθρός Αστέρας. Επειδή πολλοί δεν αντέχουν τις ευρωπαϊκές επιτυχίες του Παναθηναϊκού βγάζουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας με Δέσποινες και τέτοιες άλλες αηδίες, που δείχνουν το μέγεθος του κόμπλεξ τους.
Μαζευτείτε όλοι εσείς, λοιπόν, που δεν αντέχετε ούτε τους τελικούς, ούτε τους ημιτελικούς, ούτε τους προημιτελικούς του Παναθηναϊκού και συνεχίζετε να βγάζετε κόμπλεξ τέτοιες ημέρες. Αυτό δείχνει το πόσο τεράστιος σύλλογος είναι ο Παναθηναϊκός, εξηγεί γιατί είναι μακράν της δεύτερης η μεγαλύτερη ελληνική ομάδα και όσα έχει πετύχει στην ιστορία του ο Παναθηναϊκός εσείς όλοι οι υπόλοιποι ούτε σε τρεις ζωές δεν μπορείτε να τα ζήσετε. Για αυτό σε όλους τους φίλους του Παναθηναϊκού θα λέω πάντα να είστε περήφανοι, που είστε Παναθηναϊκοί. Για τέτοιες μοναδικές βραδιές….
