Πώς τα λένε εκείνα τα βιβλία/τετράδια τα οποία κυκλοφορούν; Όλοι οι καυγάδες που δεν έκανα. Όλες οι φορές που είχα δίκιο, αλλά δε μίλησα. Όλα όσα θα ήθελα να πω και δεν είπα. Να, μια… κακή ιδέα για τη βιβλιοθήκη του Ζοσέ Μουρίνιο. Ο Πορτογάλος τεχνικός ακόμα μια φορά ξέσπασε. Ακόμα μια φορά ένιωσε να πνίγεται, ακόμα μια φορά ένιωσε αδικημένος, ακόμα μια φορά είχε άποψη και δεν είχε κανέναν σκοπό να την κρατήσει για τον εαυτό του. Είναι κι αυτή μια φιλοσοφία ζωής για τον Special One. Δε θα κάτσει ποτέ να σκάσει. Ας σκάσουν οι άλλοι… Ο τεχνικός της Ρόμα έχει ολόκληρη καριέρα πίσω του να προκαλεί, να ιντριγκάρει, να απαντάει, να τσακώνεται και να συγκεντρώνει όλη τη δημοσιότητα. Είναι το παιχνίδι του, είναι οι κανόνες του και όποιος θέλει ακολουθεί…
Πάντοτε, ήταν ξεκάθαρος: «Δεν θέλω να είμαι ο πιο συμπαθητικός, διότι αν είσαι, στους τρεις μήνες θα είσαι μαριονέτα και αυτό ποτέ δεν τελειώνει καλά. Ούτε, πάντως, πρέπει να είσαι ο προπονητής που θα προκαλεί συνεχώς καυγάδες». Κι έτσι κάπως προλογίζει τον εαυτό του… Κι έτσι κάπως κάνει την εισαγωγή σε αμέτρητες δηλώσεις που έχει κάνει, έριδες που έχει προκαλέσει και ατάκες που έχουν μείνει πια στην ιστορία. Συγκεντρώσαμε κάποιες (γιατί όλες είναι αδύνατον) εξ αυτών.
«Δεν νομίζω ότι θα πήγαινε κάποιος να μιλήσει με την NASA για πυρηνική φυσική. Όμως πολλοί θεωρούν ότι μπορούν να μιλήσουν για ποδόσφαιρο με έναν από τους κορυφαίους προπονητές». Στις 26 Μαΐου του 2021, όντας προπονητής της Τότεναμ και απαντώντας – φυσικά – στους επικριτές του.
«Έχω λάβει 14 φορές μέρος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και προκρίθηκα και τις 14. Τις δύο φορές που δεν έπαιξα στο Τσάμπιονς Λιγκ, κατέκτησα το Γιουρόπα Λιγκ. Είναι μια μικρή λεπτομέρεια για όλους όσοι με αγαπούν και για τους λάτρεις της στατιστικής. Η πρόκρισή μας φέτος είναι ένα επίτευγμα, όχι πάρα πολύ σημαντικό, αλλά είναι επίτευγμα. Υπάρχουν καλύτερες ομάδες από εμάς, ομάδες με μεγαλύτερη ποιότητα, με μεγαλύτερη φιλοδοξία, αλλά στα νοκ άουτ όλα είναι πιθανά». Τον Νοέμβριο του 2018, όταν ήταν προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
«Θα πάω στο Λονδίνο σήμερα, αν βρέξει, θα είναι δικό μου λάθος. Αν υπάρξει πρόβλημα με τις διαπραγματεύσεις για το Brexit, θα είναι δικό μου λάθος. Στο ποδόσφαιρο μπορείς να κερδίσεις ή να χάσεις ματς αλλά ποτέ δεν πρέπει να χάνεις την αξιοπρέπειά σου». Στις 6 Οκτωβρίου του 2018, όταν ήταν προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
(γενικά ήταν μια καλή εποχή για ατάκες, όσο ήταν στον πάγκο των «κόκκινων διαβόλων»)
«Μπορώ να περιμένω την Κυριακή κάποιοι να ξυπνήσουν και το πρώτο πράγμα που θα σκεφτούν να είναι ο Ζοζέ Μουρίνιο. Μπορώ να φανταστώ την κριτική που θα δεχθώ την Κυριακή γιατί δεν θα παίξει ο Μάρκους. Αλλά, δεν είναι δικό μου λάθος. Είναι τιμωρημένος, οπότε πιθανώς να πρέπει να υπενθυμίσετε ότι είναι τιμωρημένος και δεν μπορεί να παίξει». Φυσικά, ενώ ήταν προπονητής στην Γιουνάιτεντ.
«Είμαι σε δύσκολη θέση αν και ξέρω πως αυτό σας χαροποιεί μερικούς, ωστόσο δεν πιστεύω πως θα με διώξουν καθώς θα πρέπει να με πληρώσουν! Δεν είδα το αεροπλάνο γιατί δεν κοιτάω τον ουρανό κατά τη διάρκεια του αγώνα. Η αλήθεια είναι πως δεν το πλήρωσα εγώ, αν και θα μπορούσα». Ναι, εννοείται. Στην Μάντσεστερ ήταν και τότε.
(κάτσε να αλλάξουμε λίγο κλίμα, γιατί και στα ιταλικά καλά τα λέει)
«Η δουλειά σας είναι πολύ ευκολότερη από τη δικιά μας και γι' αυτό παίρνουμε περισσότερα λεφτά από εσάς. Η Ίντερ είναι καλύτερη από εμάς στη καλή της μέρα. Είναι αντικειμενικά καλύτερη ομάδα. Τελείωσαν τη σεζόν πέρυσι με 29 βαθμούς περισσότερους. Το παιχνίδι έγινε ακραία δύσκολο λόγω των απουσιών. Είχαμε τρεις μεγάλες ευκαιρίες, εκ των οποίων οι δύο ήταν στο 0-0». Απατώντας σε δημοσιογράφο μετά από ήττα 0-3 της Ρόμα από την Ίντερ.
«Είμαστε τρίτοι στην κατάταξη; Είστε σίγουροι πως η Γιουβέντους δεν έχει 59 βαθμούς; Στην Ιταλία είμαστε». Τον αδικείς; Προφητικός υπήρξε, το δίχως άλλο. Προπονητής της Ρόμα και τότε, αλλά ας παραδεχτούμε ότι πάντα… λάτρευε την Γιουβέντους.
«Καθένας μπορεί να ασκεί κριτική και να σκέφτεται όπως θέλει. Ενώ ο Κασάνο κάνει πλάκα, άλλοι δουλεύουν σοβαρά. Ο Κασάνο έπαιξε στη Ρόμα, στην Ίντερ, στη Ρεάλ: στη Ρεάλ τον θυμούνται μόνο για το μπουφάν του, στη Ρόμα κέρδισε ένα Σούπερ Καπ χωρίς να παίξει, στην Ίντερ δεν πήρε ούτε το κύπελλο Λομβαρδίας. Αυτός έχει πρόβλημα μαζί μου, όχι εγώ με αυτόν. Θα του πω μόνο αυτό διότι είναι 40 χρόνων κι εγώ 60: στη ζωή αν προσπαθείς συνέχεια να συγκρούεσαι, εμφανίζεται μπροστά σου ένας Μάρκο Λιβάγια και δεν διασκεδάζεις και τόσο». Αγαπημένος τις περισσότερες φορές, πιο αγαπημένος όταν προκληθεί και πρέπει να απαντήσει. Αλλά ας βγει επιτέλους κάποιος να πει τι έκανε ο Λιβάγια στον Κασάνο;
«Δεν περιμένεις από έναν προπονητή με 25 τίτλους να απαντήσει σε κάποιον που έχει κερδίσει δύο φορές τη Serie B. Αν μου κάνεις μια ερώτηση για τον Τραπατόνι ή τον Καπέλο, αλλά ο Ζέμαν... Σε παρακαλώ, δεν μπορώ να απαντήσω». Αναμένουμε με αγωνία να απαντήσει ο Ζέμαν, τώρα που δεν έφτασε τον 26ο τίτλο ο Ζοσέ Μουρίνιο. Ο Ζέμαν, παρεμπιπτόντως, είναι προπονητής της Πεσκάρα, στη Serie C.
«Κλαίγατε τους τελευταίους δέκα μήνες. Αλλά δεν έπρεπε να κλαίτε. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν μπορείς να κερδίσεις ένα ματς που έχεις χάσει. Έχασες το παιχνίδι, δεν μπορείς πια να το κερδίσεις. Το μοναδικό πρόβλημα τώρα είναι ότι βρισκόμαστε στο… ημίχρονο. Αλλά υπόσχομαι, ότι αν αποκλειστούμε, θα κοιμηθώ και δεν θα κλάψω. Και δεν θα μείνω για 10 μήνες άυπνος και με εφιάλτες». Κάποιος δύσμοιρος Ολλανδός δημοσιογράφος προσπάθησε να τον προκαλέσει μετά την ήττα της Ρόμα 1-0 από τη Φέγενορντ. Αυτό ήταν το πρώτο κομμάτι της απάντησης. Το δεύτερο ήρθε στον επαναληπτικό και όλοι φανταζόμαστε ποιος δεν κοιμήθηκε…
(χαλαρώσαμε, όμως, λίγο. Ας θυμηθούμε τα καλύτερα για αντίπαλους προπονητές)
«Ίσως όταν γίνω κι εγώ 60 χρονών και είμαι μάνατζερ στο ίδιο πρωτάθλημα για είκοσι χρόνια να έχω το σεβασμό όλων και τη δύναμη όταν μιλάω σε ανθρώπους να τρέμουν λίγο εκείνοι». Από το 2005 η δήλωση, και τώρα που έγινε 60, όπως ήταν τότε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, τους περιμένει στο πάρκινγκ.
«Ο Ρανιέρι; Για να πω την αλήθεια, έχει δίκιο. Είμαι πολύ απαιτητικός από τον εαυτό μου και όντως πρέπει να κερδίζω για να νιώθω ότι όλα γίνονται σωστά. Γι’ αυτό και έχω κερδίσει τόσα τρόπαια στην καριέρα μου. Εκείνος, αντιθέτως, έχει τη νοοτροπία ότι δεν χρειάζεται να κερδίζει και στα 70 του (σ.σ. ο Ρανιέρι τότε ήταν 57 χρονών) έχει κερδίσει ένα Super Cup και κάτι άλλα κυπελλάκια. Είναι πολύ μεγάλος για να αλλάξει το πώς σκέφτεται». Μη βιάζεστε, έχει και συνέχεια για την κόντρα των δύο.
«Οι παίκτες είναι επαγγελματίες και δε γίνεται να τους φέρεσαι σαν παιδιά. Εμείς επιλέγουμε να δουλέψουμε στο γήπεδο και να δούμε αγώνες της Ρόμα για να βρούμε τα αδύνατά της σημεία. Αν πριν από ένα ματς έβαζα την ομάδα μου να δει τον «Μονομάχο», θα άρχιζαν να γελάνε ή θα έπαιρναν τηλέφωνο τον γιατρό». Μια φορά κι έναν καιρό, όταν η Ίντερ κέρδιζε στον τελικό τη Ρόμα και ο Μουρίνιο μάθαινε ότι ο Ρανιέρι είχε βάλει τους παίκτες του να δουν την περίφημη ταινία με τον Ράσελ Κρόου.
(Γκουαρντιόλα να βάλουμε; Ε, δε γίνεται να μη βάλουμε, έστω κι αν το έχουν ρίξει το χαλαρό πλέον)
«Ο Γκουαρντιόλα είναι ένας φανταστικός προπονητής, όμως εγώ έχω κατακτήσει δύο Champions League. Εκείνος μόνο ένα και θα έπρεπε να ντρέπεται για εκείνη τη σεζόν. Εγώ θα ντρεπόμουν αν το είχα κατακτήσει με το σκάνδαλο του «Στάμφορντ Μπριτζ» και αν το κατακτήσει φέτος θα είναι με το σκάνδαλο του «Μπερναμπέου. Ελπίζω μια μέρα ο Γκουαρντιόλα να έχει την ευκαιρία να κατακτήσει ένα κανονικό Champions League και ένα καθαρό πρωτάθλημα, χωρίς σκάνδαλα».
(Βενγκέρ, θέτε; Ε, πώς να μη θέτε…)
«Σε αυτή τη χώρα μόνο ένας προπονητής δε βρίσκεται υπό πίεση. Αυτός ο προπονητής που μπορεί να αρχίζει την κλάψα από το πρωί, συνεχίζει να κλαίει το απόγευμα, να μην πετυχαίνει ποτέ τίποτα κι όμως να κρατά τη δουλειά του και να παραμένει ο βασιλιάς. Απίστευτο προνόμιο». Ασύλληπτη η κόντρα των δύο από τις εποχές Τσέλσι και Άρσεναλ, αλλά…
(τα μαλλιά ασπρίζουν και η ωριμότητα, εντέλει, φέρνει το τέλος του ανταγωνισμού)
«Υπήρξαν κάποια επεισόδια στην διαδρομή. Μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου. Απόλαυσα τον ανταγωνισμό. Αλλά ο αληθινός σεβασμός είναι πάντα εδώ. Έγραψε ιστορία σε αυτή την ομάδα. Ένας από τους καλύτερους προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου».
(μέχρι να μην σε συμπεριλάβει στην αυτοβιογραφία του και να σε ρωτήσουν το γιατί)
«Το έκανε γιατί δεν με κέρδιζε ποτέ. Δεν θα φτιάξεις ένα κεφάλαιο για 14 ματς που δεν κέρδισες, οπότε γιατί να μιλήσει για εμένα στο βιβλίο του; Το βιβλίο είναι κάτι που πρέπει να σε κάνει χαρούμενο, περήφανο... Οπότε κατανοώ πλήρως αυτή την κατάσταση».
Τα είπαμε όλα. Ή σχεδόν όλα… Διότι όταν μιλάς για τον Ζοσέ Μουρίνιο ποτέ δε θα τα έχεις πει όλα και πρέπει οπωσδήποτε να αφήσεις εκείνον να έχει την τελευταία λέξη!
«Νομίζω ότι θα μπορούσα κάλλιστα να πάρω το βραβείο του κορυφαίου, από άποψη συμπεριφορά, προπονητή της Πρέμιερ Λιγκ αυτής της σεζόν! Μιλώ σοβαρά. Δίνονται πολλά βραβεία: η καλύτερη εμφάνιση της εβδομάδα, ο καλύτερος προπονητής του μήνα κτλ. Θεωρώ ότι θα πρέπει να δίνουν και ένα για τον άνθρωπο που έχει τέλεια συμπεριφορά στον πάγκο. Δεν πρόκειται να γίνω από… Bad One, Perfect One, σε καμία περίπτωση, αλλά προσπαθώ. Κάνω τις προσπάθειές μου και είμαι χαρούμενος με τα αποτελέσματα ως τώρα».
Λες coach;
