Σεζόν με οικονομικά προβλήματα για αρκετές μεγάλες ομάδες. Σεζόν με απουσία της ΑΕΚ σε άλλες κατηγορίες. Σεζόν με τον Παναθηναϊκό να μην είναι σε κανένα επίπεδο ανταγωνιστικός. Σεζόν με τον Ολυμπιακό να ελέγχει τα πάντα, αναγκάζοντας ουσιαστικά τις μικρότερες ομάδες να του δίνουν τον πρώτο λόγο σε υποθέσεις ποδοσφαιριστών. Αυτά βίωσε το ελληνικό ποδόσφαιρο για αρκετά χρόνια.
Εκείνες τις περιόδους, είχε διαφημιστεί ο Ολυμπιακός, ως η… γη της ποδοσφαιρικής επαγγελίας. Ο παράδεισος που όλοι οι αθλητές ονειρεύονται. Το όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Ας γνώριζαν οι πάντες πως μεταγραφή στην συγκεκριμένη πλευρά σημαίνει με μαθηματική ακρίβεια δανεισμός και πιθανότητα στασιμότητα καριέρας σε βαθμό επικίνδυνο.
Τα δεδομένα αλλάζουν πλέον. Το ποδοσφαιρικό σύστημα δεν… προσκυνά τα θέλω του λιμανιού. Οι σύλλογοι της Super League παρά τις χορηγίες, δεν δείχνουν να λειτουργούν σα… γιουσουφάκια. Οικονομικά Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, έχουν δυνατότητες που δεν αμφισβητούνται. Δίχως χρέη να τους «πνίγουν», δίχως υποχρεώσεις που λειτουργούν σα βάρος για το παρόν και το μέλλον. Ταυτόχρονα, η ψαλίδα των ευρωπαϊκών εσόδων λόγω της εποχής της… φάπας για τον Ολυμπιακό, έχει μικρύνει.
Ξαφνικά λοιπόν, δεν υπάρχει… γη της επαγγελίας. Δεν υπάρχει το όνειρο του Ολυμπιακού. Πουθενά δεν αποδεικνύεται η περίφημη φράση «έχει ξεφύγει η ομάδα του λιμανιού απ’ τα ελληνικά στάνταρ». Χωρίς… δεκανίκια, χωρίς αντιπάλους γονατισμένους, χωρίς μικρομεσαίες ομάδες να λένε «ναι» σε όλα, φοβούμενες το τι θα ακολουθήσει, οι αρνήσεις και οι χυλόπιτες ολοένα κι αυξάνονται. Για να μην πούμε πως έγιναν μονιμότητα.
Ο Πήλιος «έκλεισε» στην ΑΕΚ. Αυτός που ήταν «κλεισμένος» απ’ τον Ολυμπιακό όπως έλεγαν πριν κάποιο καιρό. Το ίδιο το παιδί, επέλεξε την προοπτική της Ένωσης. Λίγους μήνες πριν, ο Μαντσίνι ήταν «κλεισμένος» στον Ολυμπιακό. Τελικά… ξέκλεισε κι αυτός και κατέληξε στον Παναθηναϊκό, επειδή το παιδί επέλεξε τη συγκεκριμένη λύση για την καριέρα και τις φιλοδοξίες του.
Ποδοσφαιρικά και οικονομικά, ο Ολυμπιακός έχει πάψει να θεωρείται η ιδανική επιλογή. Το αντίθετο συμβαίνει. Απ’ τη στιγμή που οι υπόλοιποι έχουν πλέον την οικονομική δυνατότητα κι απ’ τη στιγμή που η ποδοσφαιρική φιλοδοξία των αθλητών εκπληρώνεται κυρίως εκτός λιμανιού, Λεωφόρος, Νέα Φιλαδέλφεια και Τούμπα είναι συχνότατες επιλογές προορισμών. Βλέπουν οι παίκτες ότι ποδοσφαιρικά δεν έχει να τους «πει» κάτι περισσότερο ο Ολυμπιακός, αντιθέτως όταν χρησιμοποιούνται 50 παίκτες σε μια σεζόν, πιο πιθανό είναι να καείς παρά να αναδειχθείς.
Όσο έπαιζαν μόνοι τους για πολύ συγκεκριμένους λόγους, τα πάντα έμοιαζαν ονειρικά και ιδανικά. Μόλις βρέθηκε ανταγωνισμός, ο Ολυμπιακός υποχωρεί και σε αυτό το επίπεδο με πολλά βήματα προς τα πίσω. Ειδικά απ’ τη στιγμή που είμαστε στην εποχή στην οποία έχει «πεθάνει» το… σου κρεμάω το δελτίο αν δεν πας εκεί που θέλω εγώ.
