Το δώρο του Λάζαρου Ρότα νωρίς - νωρίς με την αυγούλα, έμελλε να αποδειχτεί εφιάλτης για τον φοβικό ΠΑΟΚ του Ράζβαν Λούτσεσκου.
Όταν δεν είσαι σε θέση να εκμεταλλευτείς μία αποβολή μόλις στο 6’ ενός τελικού, είσαι ανάξιος για το οτιδήποτε.
Το ότι ο ΠΑΟΚ αποτελείται κυρίως από μέτριους παίκτες προς το κανονικό και κάποιες εξαιρέσεις που με μεγάλη προσπάθεια τον κρατάνε σε ένα ανεχτό επίπεδο, το ξέραμε. Δεν περιμέναμε την τελευταία μέρα της σεζόν για να το εμπεδώσουμε.
Αυτό που προσωπικά με απογοήτευσε, είναι πως ακόμα και αυτοί οι παίκτες με μία καλή πνευματική διαχείριση, θα έπρεπε να είναι σε θέση να κερδίσουν μία ομάδα που παίζει με δέκα.
Υποτίθεται, πως το πνευματικό, είναι το δυνατό κομμάτι της προπονητικής του Λουτσέσκου. Στη φετινή σεζόν συνόλικα και με εξαιρετική πινελιά στον Βόλο, απέτυχε παταγωδώς.
Απέτυχε και σε πολλά ακόμη. Στα ποδοσφαιρικά. Οι επιλογές του σε πολλά παιχνίδια δεν έβγαζαν νόημα, όμως σήμερα ξεπέρασε και τις πλέον δυσοίωνες προβλέψεις.
Μετά από ένα ημίχρονο που η ομάδα του δέχτηκε γκολ από μία στημένη μπάλα και έχασε οκτώ καθαρές ευκαιρίες, το δεύτερο ημίχρονο ήταν ένα προπονητικό Βατερλώ του προπονητή του.
Πρώτα απ' όλα η ομάδα μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο αποσυντονισμένη. Κατάφερε με τις αλλαγές του να τα κάνει ακόμα χειρότερα. Η είσοδος του Βιειρίνια προφανώς και είχε νόημα αφού ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν την ποιότητά του.
Όμως η προσπάθειά του να χωρέσει τον Μπίσεσβαρ θυσιάζοντας τον Ράφα Σοάρεζ για να παίξει ουσιαστικά ο Κουλιεράκης αριστερό μπακ, σκότωσε τον ΠΑΟΚ.
Μία επιλογή που όχι μόνο δεν απέδωσε, αλλά μπέρδεψε την ομάδα του όσο δεν πήγαινε. Όταν επέλεξε να περάσει τον Καντουρί που όντας υγιής έπρεπε να μπει νωρίτερα, ήταν αργά. Μαζί με τον Στέφανο Τζίμα βέβαια που ήταν ο μόνος που τελείωσε φάση στην εστία με το που μπήκε.
Οι αποφάσεις του Λουτσέσκου προβληματίζουν γιατί αποτυπώνουν πως ο ηγέτης του ποδοσφαιρικού τμήματος της ομάδας δεν είναι καλά. Και αντί να ισορροπεί καταστάσεις ενός μέτριου ρόστερ που πήρε υπό τον έλεγχό του, το έκανε χειρότερο όσο πλησίαζε στο τέλος της η σεζόν.
Προφανώς αποφάσεις με εκνευρισμό δεν μπορεί να ληφθούν, αλλά αυτό που έχω μάθει καλά στη καριέρα μου είναι πως όταν συμβιβάζεσαι με πράγματα που δεν σου αρέσουν, η αποτυχία είναι δεδομένη.
Ή θα καθίσουν να αποφασίσουν πως ο ΠΑΟΚ θα είναι μία κανονική αντρική ομάδα ή θα χωρίσουν οι δρόμοι τους.
Και προφανώς, θα πρέπει να υπάρξουν ρόλοι. Ένας προπονητής δεν είναι υπεύθυνος επικοινωνίας και γραμμής του κλαμπ, ούτε το κλαμπ μπορεί να τον αφήνει εκτεθειμένο όταν δέχεται επιθέσεις.
Για τα ποδοσφαιρικά έχουμε χρόνο. Όχι αρκετό βέβαια έτσι όπως τα κάνανε.
