Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Την αγνή οπαδική πικρία την κατανοώ, με όποιον τρόπο και να εκφράζεται. Ακόμη και με τον πιο ακραίο. Το αν αγγίζει οποιονδήποτε από την ΑΕΚ, είναι άλλη δουλειά όμως. Η αλήθεια είναι πως δεν ιδρώνει το αυτί κανενός από την ΑΕΚ και μπορώ να σας το βεβαιώσω με κάθε τρόπο. Όχι γιατί υπάρχει κάποιος που δεν συγκινείται ή είναι χοντρόπετσος. Το αντίθετο, η ΑΕΚ είναι η πιο συναισθηματική ομάδα. Αλλά δυστυχώς για όσους τα λένε, ό,τι εκτοξεύεται εναντίον της ΑΕΚ μετά την απώλεια του πρωταθλήματος για τον Παναθηναϊκό, είναι εντελώς αβάσιμο.
Η πικρή αλήθεια για όσους νομίζουν πως κάτι κάνουν με το να εκτοξεύουν χαρακτηρισμούς για την Ένωση και τους ανθρώπους της, είναι πως για άγνωστους λόγους που πιθανότατα θα μείνουν άγνωστοι στον αιώνα τον άπαντα, ο Παναθηναϊκός επιχείρησε να κάνει κάτι πρωτοφανές από τότε που επιστρέψαμε στην κανονικότητα από πλευράς υγειονομικού πλαισίου και στο ποδόσφαιρο. Ό,τι και να έχει συμβεί με τα κρούσματα του Παναθηναϊκού, όση κουβέντα και να χωράει σε αυτό, ένα πράγμα αρκεί να θυμηθεί κανείς.
Ακόμη κι όταν ο Covid αντιμετωπιζόταν ως πανδημία και ήταν σε ισχύ τα πρωτόκολλα κι από τις διεθνείς συνομοσπονδίες, εφόσον δεν μπορούσες να παρατάξεις τουλάχιστον 13 παίκτες με έναν γκολκίπερ, έχανες τον αγώνα. Αυτό όταν ήμασταν σε συνθήκες πανδημίας! Και τώρα που δεν υπάρχει τίποτα από πλευράς προβλέψεων, μιλούσαμε για αναβολή αγώνα! Κι όχι μόνο μιλούσαμε, αλλά έγινε κιόλας!
Οσα είπε ο Δομάζος για δικαιολογίες
Επιπλέον καλές οι κραυγές, όμως άλλη μια πικρή αλήθεια είναι πως ακόμη και μέσα στην πανδημία και στην διεξαγωγή αγώνων με συγκεκριμένους κανόνες και πάλι ήταν αδύνατο να πιστοποιηθεί απόλυτα η γνησιότητα κρουσμάτων. Πολλές φορές υπήρχε η καλή πρόθεση, αλλά όσο περνούσε ο καιρός, σε διεθνές επίπεδο αυστηροποιήθηκαν οι κανόνες και τα περιθώρια. Κι αυτό το ξέρουν οι πάντες στην πιάτσα κι αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο σήμερα. Άρα μιλάμε για κουβέντες χωρίς νόημα. Κανείς δεν ξέρει και κανείς ποτέ δεν θα μάθει. Όποιον θέλεις πιστεύεις. Ό,τι σου κάνει. Δεν αμφισβητώ τίποτα από όσα δηλώθηκαν, αλλά έτσι είναι.
Σε κάθε περίπτωση, το ποδόσφαιρο διεθνώς προσαρμόστηκε στις συνθήκες. Και συνεχίζει εδώ και πολύ καιρό με βάση πως καλώς ή κακώς παίζουν και θετικοί στον ιό, ασυμπτωματικοί ή εφόσον τέλος πάντων νιώθουν πως μπορούν να αγωνιστούν και περνούν τους απαραίτητους ιατρικούς ελέγχους. Τουλάχιστον στα σοβαρά club. Αν συνέβαινε κάτι διαφορετικό θα είχαμε σωρεία αιτημάτων για αναβολές σε κάθε αγωνιστική σε όλα τα πρωταθλήματα διεθνώς. Δεν έχουμε. Και πολύ περισσότερο δεν έχουμε αναβολές.
Είχαμε μόνο μία. Στην Ελλάδα. Τι σημαίνει αυτό; Πως επαφίεται στις ομάδες πρώτον να προστατέψουν με τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας κάθε παίκτη τους που έχει ζήτημα και δεύτερον όταν υπάρχει ζήτημα να φροντίζουν με κάθε τρόπο να περιορίσουν την διασπορά εντός τους. Όλα τα άλλα είναι για να’ χαμε να λέγαμε και να δηλητηριάζουμε τον κόσμο. Δικαιολογίες, που είπε κι ο μεγάλος Μίμης Δομάζος.
Η αλήθεια του Αϊτόρ
Κατά δήλωση του ίδιου του Αϊτόρ ο Παναθηναϊκός ανάμεσα στα ματς με την Σλάβια Πράγας το καλοκαίρι είχε θέμα με κρούσματα. Είχε πει συγκεκριμένα σε ισπανικό Μέσο: «ήμασταν άτυχοι, καθώς λίγες μέρες πριν το πρώτο ματς στην Τσεχία, έξι παίκτες προσβληθήκαμε από τον κορωνοϊό, μεταξύ των οποίων και εγώ. Άλλοι το πέρασαν πιο εύκολα και άλλοι πιο δύσκολα. Εγώ έμεινα πέντε μέρες στο σπίτι και είχα πυρετό. Αυτό το γεγονός μας επηρέασε και στα δύο παιχνίδια, καθώς αρκετοί δυσκολευτήκαμε αρκετά στα τελευταία λεπτά του δεύτερου αγώνα. Γενικά δουλέψαμε καλά, όχι όμως όπως θα έπρεπε για δύο τόσο σημαντικά παιχνίδια, λόγω αυτής της κατάστασης».
Επεσε κανείς από τα σύννεφα; Πως είπατε; Ο Αϊτόρ αγωνίστηκε σημειωτέον και στα δύο ματς, που έγιναν σε διάστημα μιας εβδομάδας. Πανδημία ήταν ακόμη ο covid στο μεταξύ... Για να μη χάσουμε τελείως την μπάλα με τα απίθανα που προσπαθούν να χαλάσουν το μυαλό του κόσμου. Με τη συγκεκριμένη δήλωση εν ενεργεία ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, θα μπορούσε κάποιος πανεύκολα να απαξιώσει οτιδήποτε έχουμε ακούσει προσφάτως από την πλευρά των «πράσινων».
Αλλά δεν έχει σημασία. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί για να προασπίσει το συμφέρον του όπως το αντιλαμβάνεται. Μέχρι εδώ καλά. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν πας την υπόθεση στο ηθικό και να δείξεις μια κάποιου είδους διαφορετικότητα.
Όταν επιχειρείς να εμφανιστείς ως επικεφαλής σταυροφορίας... ανθρωπιάς, απέναντι σε κάτι απάνθρωπους και κακούς. Εκεί λίγο μπάζει το πράγμα. Κι ελπίζω γρήγορα, αφού περάσει το πρώτο κύμα απογοήτευσης και πικρίας, που είναι εύλογα, να μπει ένα φρένο. Έτσι κι αλλιώς την ΑΕΚ δεν την αγγίζει τίποτα, χαμένος κόπος. Το θέμα είναι να βρούμε όλοι την ισορροπία μας, να προχωρήσουμε. Κάποιος θα το έπαιρνε, κάποιος θα το έχανε. Το ποδόσφαιρο άλλωστε δεν μπορεί να περιμένει... Γιορτάζει την Κυριακή, στην Νέα Φιλαδέλφεια.
