Azul, 2048 A.D.
Μια άμορφη μάζα είναι σχηματισμένη μέσα στο τασάκι. Θα ορκιζόσουν πώς κάποτε ήταν γόπες από τσιγάρα, βεβιασμένα σβησμένα σε μια στιγμή αποσυμπίεσης που έμοιαζε να φέρνει στιγμιαία έμπνευση. Το μπουκάλι δεν αφήνει περιθώριο για διαφορετικές ερμηνείες: Θα ήταν κάποτε μισογεμάτο ή μισοάδειο, παιχνίδι για μυαλού για τους αισιόδοξους, αλλά στέρεψε κι αυτή μαζί με την τελευταία σταγόνα που έπεσε στο ποτήρι. Το ποτήρι μερικές ίντσες πιο μακριά, ούτε πεταμένο με θυμό, ούτε ακουμπημένο με προσοχή. Απλά υπάρχει. Ο μαυροπίνακας γεμάτος σημειώσεις. Ακατανόητες, συνεχείς, κουρασμένες πια και οι ίδιες από την επανάληψη. Ο υπολογιστής παίζει ράθυμα, πλήρως συνειδητοποιημένος ότι κανείς πια δεν τον παρακολουθεί.
Και σε μια γωνία εκείνος: Ο Ματίας Αλμέιδα εξαντλημένος από την προσπάθεια να ολοκληρώσει το κομψοτέχνημά του. Ένας Βίκτορ Φράνκενσταϊν που πήρε το χρίσμα να φτιάξει τον τέλειο ποδοσφαιριστή. Πού αλλού θα έψαχνε; Πού αλλού θα κοίταζε; Από πού αλλού θα κόπιαρε, αν όχι από εκείνο που ο ίδιος φιλοτέχνησε; Χρόνια έχουν περάσει. Οι μνήμη έχει πια ασθενήσει, οι εικόνες είναι πιο θολές, αλλά θυμάται. Διάολε, δεν μπορεί να μη θυμάται εκείνη την ομάδα. Σηκώνεται… Μια τελευταία προσπάθεια, λέει δυνατά στον εαυτό του σα να προσπαθεί να το πιστέψει. Ρίχνει νερό στο πρόσωπό του, σαν αγίασμα που θα του φέρει έμπνευση. Παίρνει χαρτί. Παίρνει μολύβι. Και αρχίζει να σχεδιάζει.
Το δικό του τέρας δε θα μπορεί κανείς να το κερδίσει…
Κεφάλι: Τέσσερα γκολ με κεφαλιές… Θα μπορούσε να είναι και το αριστερό πόδι, θα μπορούσε να είναι και το δεξί πόδι. Θα μπορούσε να είναι το άλμα, ο μυϊκός ιστός, η δύναμη, η ταχύτητα, η ταχυδύναμη. Ο Ματίας Αλμέιδα ξεκινάει από τον Λιβάι Γκαρσία. Ακόμα κι αν θεωρήθηκε κολλημένος ή υπερβολικός στην χρησιμοποίησή του. 18 γκολ στη σεζόν… Έξι ασίστ… 35 ματς… 2.546 λεπτά.
Εγκέφαλος: Αν ψάξεις στις συμμετοχές του, θα τον βρεις δεύτερο από όλη την ομάδα. Αν ψάξεις το χρόνο συμμετοχής, πρέπει να ψάξεις πολύ… 14ος σαν περιθωριακός υποψήφιος βουλευτής που τον ψηφίζει μόνο η οικογένεια. Ο Πέτρος Μάνταλος, όμως, ήταν το μυαλό της ΑΕΚ. Περισσότερο από κάθε άλλη σεζόν, ήταν εκείνος που «καθάριζε» όταν υπήρχε δυσκολία, που ερχόταν από τον πάγκο και άλλαζε τη ροή του ματς, που έκανε (και εκείνος) limit up στα πλέι οφ και κλείνει τη σεζόν με έξι γκολ και οκτώ ασίστ. Θυμήσου τη Νίκαια, την Κρήτη, το Καραϊσκάκη, την Τούμπα…
Χαμόγελο: Ήταν δεύτερος σε συμμετοχές… Δε θα τον βρεις στα στατιστικά, ίσως να μην μπορέσεις να τον βρεις ούτε σε highlights. Η τρέλα του ήταν ένα στοιχείο που έλειπε από την ΑΕΚ. Η ηγετική του φυσιογνωμία, επίσης. Μη σκεφτείς το κερδισμένο πέναλτι στο Φάληρο, ή το γκολ στη Νίκαια. Σκέψου τον Ντομαγκόι Βίντα στις στιγμές που η ΑΕΚ χρειαζόταν καθοδήγηση, στις στιγμές που χρειαζόταν ηρεμία, στις στιγμές που χρειαζόταν έμπνευση. Και σκέψου τον και στις στιγμές που ο αντίπαλος χρειαζόταν να σκεφτεί δύο φορές ποιον έχει απέναντί του…
Αριστερό χέρι: Η καλή ομάδα ξεκινάει από τον τερματοφύλακα! Έτσι δεν λένε; Και ο καλός τερματοφύλακας δυναμώνει από την καλή ομάδα. Ο Γιώργος Αθανασιάδης έφυγε κάποτε κατατρεγμένος – σημεία των καιρών, θα πείτε. Έφτιαξε την ψυχολογία του και την καριέρα του στην Σερίφ, ήρθε για δεύτερος, έγινε πρώτος και ήταν εκείνος που κράτησε την ΑΕΚ στο πιο μεγάλο βράδυ, στο πιο επικίνδυνο βράδυ των πλέι οφ. Απέναντι στον Ολυμπιακό κράτησε το μηδέν και κράτησε ζωντανή την Ένωση για τη χθεσινή βραδιά.
Δεξί χέρι: Απλά και μόνο επειδή είναι πολύ προφανές… Ο Νορντίν Άμραμπατ. Γιατί οι ομάδες δεν φτιάχνονται στις νίκες και στις χαρές, αλλά στις δύσκολες στιγμές και όταν νιώθουν όλα τον κόσμο να τους πολιορκεί. Ακόμα και αυτές, οι μικρές σαχλαμάρες του Μαροκινού σε μια κατά τα άλλα εξαιρετική και για τον ίδιο σεζόν, έχτισαν αυτό που είναι η ΑΕΚ.
Δεξί πόδι: Ήρθες, μα μη φύγεις… Κατά πολλούς ο MVP της φετινής ΑΕΚ. Κατά όλους, ο παίκτης που σίγουρα είναι μέσα στην τριάδα των πολυτιμότερων παικτών για την Ένωση. Κι ας έκανε χθες το ανόητο πέναλτι που παραλίγο να κοστίσει. Ποιος να του πει και τι; Ο Ορμπελίν Πινέδα με τα εννέα γκολ και τις τέσσερις ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις, με τη μαεστρία που έπαιζε από επιθετικός ως και δεξί μπακ, με τα εκπληκτικά του σόλο και τα απίστευτα σουτ, με τις περισσότερες συμμετοχές από κάθε άλλο παίκτη, με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής από κάθε άλλο παίκτη… Ο Ορμπελίν Πινέδα. Απλά…
Αριστερό πόδι: Θα μπορούσε να είναι και δεξί… Με το δεξί έβαλε χθες το νικητήριο γκολ, γκολ τίτλου χωρίς την παραμικρή υπερβολή. Με το αριστερό, όμως, είχε σκοράρει στη Νίκαια. Εκείνο το γκολ μπορεί να ήταν τίτλου, με μια μικρή υπερβολή – ήταν γκολ που καθόρισε τη σεζόν για την ΑΕΚ και ήταν γκολ που σήμανε τη δική του επιστροφή. Ο Στίβεν Τσούμπερ χειρουργήθηκε και έχασε το μουντιάλ για αυτόν ακριβώς το λόγο: Για να βρει ξανά τον εαυτό του. Με τέσσερα γκολ και μια ασίστ στα πλέι οφ, αμφιβάλει κανείς ότι τον βρήκε;
Πνεύμονες: Ας μην χωρίσουμε σε αριστερό ή δεξί… Δύο! Σα να είναι αυτοκόλλητοι, σα να μην γίνεται να λειτουργήσει ο ένας χωρίς τον άλλον ή σα να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Ντάμιαν Σιμάνσκι και Γενς Γιόνσον. Το μεγάλο ντέρμπι της μεσαίας γραμμής και ποιον από τους δύο να διαλέξεις; 2.440 λεπτά ο Δανός, 2.310 λεπτά ο Πολωνός, αμφότεροι κομβικοί για την ανασταλτική λειτουργία της ΑΕΚ, για την πίεση, για τις κατοχές, για το τρέξιμο, για το ποδόσφαιρο που ήθελε να παίξει ο Ματίας Αλμέιδα. Εκείνοι που επιτρέπουν στην καρδιά να χτυπάει δυνατά.
Καρδιά: Λείπεις… Έλειπες… Έλειψες… Σε όλους τους χρόνους και με όλους τους τρόπους. Εκείνος που το πίστεψε από την αρχή. Εκείνος που είναι όλα όσα θες να πρεσβεύει η ΑΕΚ. Εκείνος που ήταν μυαλό, πνευμόνια, αριστερό πόδι και δεξί πόδι, χέρια, σώμα, ψυχή. Ο Σέρχιο Αραούχο. Ο αρχηγός της ΑΕΚ. Τραυματίστηκε στη χειρότερη δυνατή στιγμή. Για τον ίδιο και για την ομάδα. Αλλά τη σημάδεψε φέτος περισσότερο από κάθε άλλο παίκτη. Κι αν θες το «τέρας» σου να είναι ανίκητο, χρειάζεσαι εκείνον που θα του μάθει πώς να νιώθει…
®®®®®®
Κατάκοπος ρίχνει τα χαρτιά στο πάτωμα και κοιτάει το κενό… Μα, ο Μιγιάτ; Μα, ο Νίκλας; Ο Λάζαρος, ο Αρόλντ, ο Εσχάν; Σκέφτεται να ξεκινήσει ξανά από την αρχή. Δε διανοείται ότι θα μείνει κάποιος έξω από το κομψοτέχνημά του. 25 χρόνια μετά και όλα του έρχονται ξανά στο μυαλό. Ο τσαμπουκάς, το πάθος, η πίστη, η έκρηξη συναισθημάτων, η επιμονή. Πώς γίνεται να αφήσει κάποιον έξω;
Αλλά μετά το σκέφτεται ξανά: Δεν μπορείς να τα αποδώσεις όλα στο χαρτί. Δεν μπορεί να τα περάσεις όλα στον υπολογιστή. Η δουλειά του έχει τελειώσει. Έφτιαξε τον τέλειο ποδοσφαιριστή. Έφτιαξε το τέρας του, προσομοίωση του τέρατος που το 2023 παρέσυρε τα πάντα στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Συγχωρήστε τον τώρα, ο Dr. Almeyda θέλει να ξεκουραστεί… Ήταν μια δύσκολη μέρα.
