Οι ελλείψεις βασικών πυλώνων της ομάδας (Ινγκανσον, Αουγκούστο, Νάρει αλλά και Τάισον, Σάστρε) δεν αποτέλεσαν εμπόδιο στην προσπάθεια του ΠΑΟΚ να φύγει με αποτέλεσμα από την Αθήνα, τόσο για το γόητρο όσο και για την ουσία, καθώς η ομάδα έχει ως στόχο την 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα, ανεξάρτητα αν το προνομιούχο ευρωπαϊκό εισιτήριο, μπορεί να το διεκδικήσει και να το κατακτήσει μέσω του Κυπέλλου.
Ο ΠΑΟΚ έπαιξε στη Λεωφόρο με 11αδα ανάγκης (τα δίδυμα Νάσμπεργκ – Κεντζιόρα, Ντάντας – Φιλίπε Σοάρες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν με άλλες λέξεις) και μετά την ισοφάριση, δεν δίστασε να διεκδικήσει ακόμα και τη νίκη, απέναντι σε έναν Παναθηναικό που αιφνιδιάστηκε από την αποφασιστικότητα των παικτών του Ράζβαν Λουτσέσκου.
Είναι επίσης γεγονός, στο δικό μου μυαλό πάντα, πως ο ΠΑΟΚ ήταν πιο απελευθερωμένος σε σχέση με τους γηπεδούχους που κουβαλούσαν το άγχος της νίκης που υπό προϋποθέσεις, θα τους έφερνε ένα βήμα πιο κοντά στην κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος.
Υπόθεση (η κατάκτηση του πρωταθλήματος εννοώ), που αφήνει τον ΠΑΟΚ αδιάφορο από τη στιγμή που ο ίδιος έμεινε εκτός κούρσας.
Ανάλογη απόδοση με αυτή της Λεωφόρου, ενδεχομένως και ανάλογο αποτέλεσμα, θα επιτύγχανε ο ΠΑΟΚ στο παιχνίδι με την ΑΕΚ αν ο Κάργας δεν άφηνε την ομάδα με 10 παίκτες τόσο νωρίς. Για όσους θυμούνται εκείνο το παιχνίδι, ο Δικέφαλος ήταν η ομάδα που «πατούσε» καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο, ακόμα και με 10 παίκτες. Την εξέλιξη την γνωρίζουμε και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αναμενόμενη καθώς, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις την ορμή μιας ομάδας που παίζει για τον τίτλο και έχει αριθμητικό πλεονέκτημα για 80 λεπτά.
Μετά τη νίκη επί του Αρη, ήρθε για τον ΠΑΟΚ ένα ακόμα θετικό αποτέλεσμα (εξηγώ στην αρχή γιατί χαρακτηρίζω την ισοπαλία θετικός αποτέλεσμα), που τονίζει την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση της ομάδας για τους 2 τελευταίους γύρους του πρωταθλήματος και φυσικά για τον τελικό του Κυπέλλου.
Πέρα από την εμφάνιση και την αποφασιστικότητα του ΠΑΟΚ για αποτέλεσμα, κρατώ την παρουσία των Τόμας και Κοτάρσκι, που δείχνουν να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση σε μια κρίσιμη περίοδο. Κρίσιμο διότι όπως εξήγησα, ο ΠΑΟΚ με την ενδεχόμενη κατάκτηση του Κυπέλλου και το προνομιούχο εισιτήριο για το EUROPA LEAGUE, θα κλείσει με ιδανικό τρόπο τη σεζόν.
Ικανοποιητική ήταν και η παρουσία του Φιλίπε Σοάρες, έχω όμως πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις από ένα παίκτη που αποκτήθηκε έναντι 3.500.000 ευρώ και έκλεισε ένα χρόνο στην Τούμπα. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να φανεί χρήσιμος στα 3 παιχνίδια που απομένουν μέχρι το φινάλε. Το ίδιο ισχύει και για τον υγιή Ομάρ Ελ Καντουρί. Αξιόπιστη και ποιοτική λύση, όταν –επαναλαμβάνω- είναι υγιής.
Με την σταδιακή επιστροφή των Ινγκανσον, Αουγκούστο, Τάισον και Σάστρε (για τον Νάρει κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος λόγω της ιδιομορφίας του προβλήματος που αντιμετωπίζει), την σημαντική βελτίωση που παρουσιάζουν στις εμφανίσεις τους οι Γιάννης Κωνσταντέλιας και Αντρίγια Ζίβκοβιτς και φυσικά το συνολικά καλό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στο εσωτερικό του οργανισμού, ο ΠΑΟΚ μπορεί να εμφανιστεί απόλυτα έτοιμος, τόσο για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα, όσο –και κυρίως- για τον τελικό με την ΑΕΚ. Οπου αυτός τέλος πάντων διεξαχθεί.
ΥΓ Είχα ασκήσει κριτική στην ΕΠΟ, για το φιάσκο με τον ορισμό του τελικού του Κυπέλλου στην Κύπρου. Αυτός ήταν ο μοναδικός λάθος χειρισμός. Για όλα τα υπόλοιπα, για τα τραγελαφικά που καταγράφονται με αφορμή τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, δεν έχει καμία ευθύνη η ομοσπονδία. Η ατζέντα του Λευτέρη Αυγενάκη και η τοξικότητα του ερυθρόλευκου οργανισμού (τι σύμπτωση να βαδίζουν χέρι – χέρι), μας οδηγούν σε ένα ασφαλές συμπέρασμα.
Θα ήταν πολύ βολικό (αυτό τουλάχιστον επιδιώκουν), να τελειώσει η σεζόν χωρίς να πραγματοποιηθεί ο τελικός. Αυτός είναι ο ξεκάθαρος στόχος τους. Μια τέτοια εξέλιξη θα τους έδινε τη δυνατότητα, να συνεχίσουν το αφήγημα σε βάρος της ΕΠΟ με απώτερο σκοπό την άλωσης της ομοσπονδίας, όπως την έχουν στο μυαλό τους εδώ και μήνες. Κι εκεί θα μείνει…
