Από τη μία ένα πρωτάθλημα με τον μεγαλύτερο ανταγωνισμό των τελευταίων δεκαετιών και 4 διεκδικητές του τίτλου, γεγονός που δεν υπάρχει ούτε στα πιο προηγμένα της Ευρώπης. Θαύμα; Όχι. Ο Ύψιστος έχει σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί. Ποδοσφαιρική αλήθεια είναι, η οποία μπορεί να «έτυχε», αλλά (π)έτυχε!
Από την άλλη στο ίδιο πρωτάθλημα ένα μόνιμο περιβάλλον τοξικότητας με προέδρους και παράγοντες ΠΑΕ, ΕΠΟ, Λίγκα, διαιτητές, αρχιδιαιτητές, δημοσιογράφους, οπαδούς, ένα καζάνι με όλους μέσα που «βράζει». Όχι επειδή είναι επιτέλους καλό το προϊόν αλλά γιατί πρέπει να πάρει το πρωτάθλημα «Ο δικός τους». Διαφορετικά, αν το πάρει άλλος, θα είναι από τα «παραγκίσια»! Δε βγάζεις άκρη με τον οπαδισμό και τα συμφέροντα.
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και έχει τεράστια πλάκα –αλήθεια, πολύ γέλιο- να ακούς τον καθένα από αυτούς που εμπλέκονται στο πανηγύρι να δηλώνουν πόσο «τοξικοί είναι οι άλλοι»!
Στο ίδιο έργο όμως υπάρχουν και οι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ. Κανονικοί, αυτοί, όχι τηλε-προϊόντα. Υπάρχουν 4 προπονητές οι οποίοι συναγωνίζονται σε εξαιρετική δουλειά. Ο Γιοβάνοβιτς έκανε ξανά τους Παναθηναϊκούς να πιστέψουν μετά από χρόνια. Και τον λάτρεψαν. Όπως οι ΑΕΚτζήδες τον Αλμέιδα για την ομάδα που τους έφτιαξε. Ο Μίτσελ παρέλαβε έναν «ημιδιαλυμένο» Ολυμπιακό και τον έκανε πάλι διεκδικητή του τίτλου. Και ο Λουτσέσκου κατάφερε το απίστευτο: να βγάζει-καθιερώνει νεαρούς θησαυρούς και ο ΠΑΟΚ του να παλεύει ταυτόχρονα για το πρωτάθλημα.
Ενας εξ αυτών θα πανηγυρίσει στο τέλος. Όμως άπαντες είναι ήδη επιτυχημένοι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ. Αυθεντικοί πρωταγωνιστές στη δουλειά τους με έργα όχι με λόγια.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ είναι οι ποδοσφαιριστές. Βλέπεις τον νεαρό Φώτη Ιωαννίδη να εξελίσσεται, να γίνεται αιχμή του δόρατος του Παναθηναϊκού, να του προσφέρει απλόχερα βαθμούς και νίκες, να παίζει σαν τανκ στο γήπεδο και λες «Μπράβο ρε μάγκα, απέδειξες ότι με τη δουλειά μπορεί ένα Ελληνόπουλο να σπάσει την κυριαρχία των ξένων φορ στις ομάδες μας».
Βλέπεις τον Σέρχιο Αραούχο να μεταλλάσσεται και από καθαρό 9άρι να γίνεται εργαλείο για όλες τις δουλειές. Οποιος δεν κατάλαβε τι έδωσε στην ΑΕΚ φέτος ο Αραούχο, ας δει τι συνέβη δίχως τον Γκαρσία στα δύο τελευταία ντέρμπι, με τον «Τσίνο» ξανά «εγκλωβισμένο» σε θέση φορ. Και ίσως καταλάβει.
Βλέπεις τον «ξεγραμμένο» μέχρι πριν από λίγους μήνες Κώστα Φορτούνη να απολαμβάνει πάλι τη δίκαιη αποθέωση για το ταλέντο του. Τέτοια χαφάρα δεν έχει βγάλει η χώρα εδώ και πολλά χρόνια. Αν ο ίδιος είχε από την αρχή την πρέπουσα διάθεση για δουλειά θα έπαιζε σε σπουδαίο πρωτάθλημα στο εξωτερικό. Ο Χάμες ήταν το είδωλο, ο Φορτούνης έγινε ξανά ο ηγέτης του Ολυμπιακού. Δεν ξεχνιέται η ριμάδα η μπάλα, όσο κι αν κάποιοι στις ομάδες έχουν κοντή μνήμη.
Βλέπεις τον Γιάννη Κωνσταντέλια και σκέφτεσαι «γιατί να μην είναι αυτός ο επόμενος Κβαρατσχέλια;» Αυθεντική ταλεντάρα ο Γεωργιανός που οργιάζει στη Νάπολι, αυθεντική ταλεντάρα κι ο Ελληνας που κάνει φοβερή σεζόν στον ΠΑΟΚ. Δουλειά χρειάζεται από τον Γιαννάκη, δουλειά και κάτω το κεφάλι. Εχει απλόχερα την εμπιστοσύνη του Λουτσέσκου, τη στήριξη του κλαμπ, την εκτίμηση των συμπαικτών του. Δουλειά ώστε να γίνει ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ και στα μεγάλα σαλόνια έξω από τα ελληνικά σύνορα.
Πάμε στους άλλους «Πρωταγωνιστές». Ένας πρώην αρχηγός κόμματος (ΠΟΤΑΜΙ) πήρε χθες συνέντευξη από έναν νυν αρχηγό κόμματος και κυβέρνησης. Το κράξιμο που έπεσε στα social media ήταν άνευ προηγουμένου. Τι να κάνουμε, βρε παιδιά, έχει εκπαιδευθεί πια ο Ελληνας και μπορεί να ξεχωρίζει πότε τον καλύπτει μια συνέντευξη και πότε τον εξοργίζει. Ας προσέχατε.
Το έδειξε και με τη γλώσσα των αριθμών. Από 8,2% το χαμηλότερο, έως 10,5% το υψηλότερο τέταρτο δεν το λες και… ενδιαφέρουσα τηλεθέαση για συνέντευξη πρωθυπουργού μιας χώρας. Πιο πολύ σε «πάτωσε» παραπέμπει.
Ο «πρωταγωνιστής» έφτασε σε σημείο να ζητάει από την κοπέλα που επέζησε στο ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ να «βάλει πλάτη για να αλλάξει η χώρα»! Μιλάμε για θράσος απύθμενο από πρωθυπουργό χώρας. Θα μπορούσε να του θυμίσει ο τηλε-πρωταγωνιστής της συνέντευξης ότι οι πολίτες ψηφίζουν τις κυβερνήσεις για να αλλάξουν μια χώρα. Αλλά…
Όπως πολύ σωστά έγραψε και κάποιος στο τουίτερ «Πάλι καλά που ο πρωθυπουργός δεν ζήτησε και από τους νεκρούς να βάλουν πλάτη».
Μιλάμε όμως για τον πρωθυπουργό ο οποίος χρησιμοποιεί δημόσια, δίχως να κοκκινίζει, τη λέξη «ΘΥΣΙΑ» για το έγκλημα εξαιτίας του οποίου πέθαναν 57 άνθρωποι.
Στο δικό μας ποδοσφαιρικό χώρο υπάρχουν και τοξικότητες και κανονικοί πρωταγωνιστές. Ξέρετε κάτι όμως; Ένα ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα θα κριθεί, όχι η ζωή κανενός. Κάποιοι θα πανηγυρίσουν στο τέλος, κάποιοι θα στεναχωρηθούν, κάποιοι θα ουρλιάξουν, αλλά στο φινάλε η ζωή όλων θα συνεχίσει τον κανονικό ρυθμό της. Θα είναι άπαντες με τις οικογένειές τους.
Υπάρχουν όμως 57 οικογένειες οι οποίες κοιμούνται και ξυπνούν ΔΙΧΩΣ τους δικούς τους ανθρώπους. Δίχως εκείνους που έχασαν εξαιτίας του ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ που έχουμε. Οι «Πρωταγωνιστές» του οποίου διακατέχονται διαχρονικά από άκρατο χοντροπετσισμό. Και εκείνοι που θα έπρεπε να τους ελέγχουν -γιατί αυτός είναι ο κανονικός ρόλος τους- έχουν μεταλλαχθεί σε «Πρωταγωνιστές» στις δημόσιες σχέσεις. Κατ’ άλλους μάλιστα, σε συμπληρώματα της παλιάς διαφήμισης «29 κατασκευαστές πλυντηρίων, προτιμούν…»! Δεν υιοθετώ, όπως θα έλεγε και ο Θωμαΐδης…
