Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα. Για να καταλάβουμε τι ακριβώς χαρακτηρίζεται ως αλλοίωση κι άλλα παρεμφερή βαρύγδουπα, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξη και να δούμε τι ακριβώς αμφισβητείται από τον Ολυμπιακό.
Πρώτον: Η τεχνολογία για τη γραμμή του οφ σάιντ (sic). Και δεύτερον: η επιρροή στη φάση του ποδοσφαιριστή Ελ Αραμπί, ο οποίος ήταν οφ σάιντ, πηδάει για κεφαλιά συμπαρασύροντας τον Σάρλια που έχει αφήσει τον τομέα ευθύνης του για να τον ακολουθήσει και έτσι δημιουργείται το κενό που εκμεταλλεύεται ο Βρουσάι, μαζί με την κακή απομάκρυνση με το κεφάλι του Πούχατς.
Οσοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι τόσο το οφ σάιντ, όσο και η επιρροή του Ελ Αραμπί είναι αδιαμφισβήτητα δεδομένα για να ακυρωθεί η φάση, θα πρέπει να το κοιτάξουν πάραυτα.
Ως εκ τούτου καλό είναι υπενθυμίζουμε σε κάθε ευκαιρία ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί ο καιρός που γινόταν το άσπρο μαύρο, ξεφύγαμε ευτυχώς από τις εποχές που έβγαιναν τα… τανκ και αναλάμβαναν δράση διαιτητές «καμικάζι» μιας χρήσης, για να σφυρηλατούν καρδιές πρωταθλητών.
Πέρασαν οι αλήστου μνήμης… Κατσουρανιές και καλό θα είναι να το εμπεδώσουν άπαντες.
Είναι η εποχή του VAR παγκοσμίως στο ποδόσφαιρο, όπου υπάρχει γραμμή για το οφ σάιντ που ακόμη και για ένα χιλιοστό θα αποδώσει δικαιοσύνη.
Ειδικά για τα οφ σάιντ δεν γίνεται έπ’ ουδενί να κάνει… λάθος η τεχνολογία παρά μόνον να κάνουν τα… στραβά μάτια είτε ο βοηθός είτε ο VAR κάτι που έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να συμβεί μόνο με Ελληνες διαιτητές στο VAR.
Ισως για αυτό να τους ζήτησε κι ο Μίτσελ. Ποιός ξέρει.
Τα λεγόμενα του Ισπανού προπονητή μετά το ντέρμπι ταυτίζονταν με όσα υποστήριξε η διοίκησή του και η διαφορά επιπέδου με τον ομόλογό του στον πράσινο πάγκο δεν γίνεται να περάσει στο ντούκου. Ισα-ίσα που καταδεικνύει και τη μεγάλη τους διαφορά.
Πέρυσι στο Φάληρο όταν ο Παναθηναϊκός είχε νικήσει τον Ολυμπιακό με 2-1, ο Σέρβος προπονητής είχε δηλώσει, κόντρα στην ευφορία της στιγμής και του νέκταρ της επικράτησης επί του αιωνίου αντιπάλου μέσα στην έδρα του, ότι δεν αρκεί μία νίκη σε ντέρμπι για να τον κάνει να χαρεί.
«Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, αυτό είναι κάτι για το οποίο αν ήμουν προπονητής σε μια άλλη ομάδα μπορεί και να χαιρόμουν. Όταν είμαι προπονητής στον Παναθηναϊκό όμως κι ο Ολυμπιακός είναι τόσους βαθμούς μπροστά μας, σίγουρα δεν χαιρόμαστε.
Πρέπει να δυναμώσουμε. Για μένα δεν είναι κάτι που μπορεί να με ικανοποιεί. Θα με ικανοποιούσε αν ήμασταν ομάδα για το πρωτάθλημα» είχε δηλώσει πριν από εννέα μήνες ο Γιοβάνοβιτς μετά τον πράσινο θρίαμβο μέσα στο Φάληρο.
Το πρωτάθλημα δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο ντέρμπι. Είναι μαραθώνιος. Δεν παίζουν δύο ομάδες μεταξύ τους, αλλά όλοι με όλους. Βασικά πράγματα.
Ο Γιοβάνοβιτς επίσης δεν υποτίμησε ποτέ κανέναν αντίπαλο, ούτε τον Ολυμπιακό. Ούτε μετά το περυσινό 0-0 στη Λεωφόρο όπου το τριφύλλι έπαιξε μονότερμα τους Πειραιώτες, ούτε όταν είχε μείνει δώδεκα βαθμούς πίσω στο φετινό πρωτάθλημα.
Εάν το κάνουν οι ερυθρόλευκοι, κακό του κεφαλιού τους. Ας μην ξεχνούν ορισμένοι ότι ο Σέρβος προπονητής παραμένει αήττητος σε αιώνια ντέρμπι κι ας μην προτρέχουν διότι απομένουν ακόμα δύο…
Τούτο δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν ανώτερος του Παναθηναϊκού το Σάββατο. Σαφώς και ήταν. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε με τη φωτιά και για καλή του τύχη δεν κάηκε, διότι έδειξε ότι τον ενδιαφέρει πρωτίστως να μην χάσει για να διατηρήσει τη διαφορά των πέντε βαθμών απέναντι στον Ολυμπιακό.
Το κυριότερο πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει και να βγάλει σωστά η μπάλα από το αμυντικό προς το μεσαίο τρίτο, με συνέπεια να τεθούν εκτός αγώνα τα μεσοεπιθετικά του όπλα.
Στη φάση ανάπτυξης με τη μπάλα στα πόδια υπήρχε θέμα από την αμυντική γραμμή και ειδικότερα έλλειψη αυτοπεποίθησης που έγινε μεγαλύτερη μετά το λάθος του Σάρλια στο 4’. Με συνέπεια να γυρίζει προς τα πίσω συχνότερα απ’ όσο έπρεπε η μπάλα και να αναγκάζεται ο Μπρινιόλι να διώχνει με μεγάλες μπάλες προς το μεσαίο τρίτο, αντί για συνδυαστικό ποδόσφαιρο.
Ακόμα κι έτσι, ωστόσο, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μείνει όρθιος σε ένα καθοριστικό ματς για την έκβαση του πρωταθλήματος, σ' ένα από τα πιο δύσκολα ματς της σεζόν και ταυτόχρονα να διατηρηθεί στην κορυφή με απόσταση πέντε βαθμών από τον Ολυμπιακό ο οποίος έχει να αγωνιστεί στη Νέα Φιλαδέλφεια κόντρα στην ΑΕΚ στο φινάλε της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος.
Κι όλα αυτά παρότι δεν είχε κανέναν παίκτη του σε πολύ καλή βραδιά, με εξαίρεση τον Μπρινιόλι, που κι αυτός δεν χρειάστηκε να κάνει κάποια φανταστική επέμβαση, αλλά ήταν ο πιο σταθερός παίκτης της ομάδας του Γιοβάνοβιτς. Τον Παναθηναϊκό ακόμα και σε μία μέτρια προς κακή βραδιά θα πρέπει να φτύσεις αίμα για να τον νικήσεις.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο. Αν δεν υπήρχε το VAR θα τον είχαν σφάξει στο γόνατο τον Παναθηναϊκό, όπως συνέβαινε χρόνια ολάκερα και τα βαθμολογικά δεδομένα θα ήταν όπως θα ήθελαν να είναι όσοι προπαγανδίζουν και ωρύονται δήθεν για απονομή ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης.
