Μπορεί η φωνή του Γιάννη Διακογιάννη να σίγησε την Τρίτη (13/12), ωστόσο πέντε μεγάλες μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν να λένε πως ο «πρύτανης» της αθλητικής δημοσιογραφίας δεν θα πάψει ποτέ να ζει στις μνήμες όλων.
Οι Θωμάς Μαύρος, Γιώργος Κούδας Νίκος Σαργκάνης, , Χουάν Ραμόν Ρότσα, και Νίκος Χρηστίδης μίλησαν στο SDNA για τον μύθο του κορυφαίου δημοιογράφου που ήταν μια σχολή μόνος του κι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών.
Θωμάς Μαύρος: «Υπήρξα μεγάλος θαυμαστής του»
«Υπήρξα μεγάλος θαυμαστής του. Θυμάμαι πως από ηλικία 12 ετών έβλεπα την “Αθλητική Κυριακή” και τον απίστευτο Γιάννη Διακογιάννη. Ήταν ο αρχηγός των πάντων στην αθλητική δημοσιογραφία. Ο κορυφαίος όλων. Ξ
εχώριζε για την σοβαρότητα, το ήθος και την χροιά της φωνής του. Γνωριστήκαμε το 1974 σε ένα ταξίδι στη Βραζιλία. Θυμάμαι πως έπαιρνε συνεχώς βιβλία και διάβαζε.
Έτσι άλλωστε διατηρούσε εξαιρετικό επίπεδο γνώσεων όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά και για άλλα αθλήματα. Τον είχα σε πολύ μεγάλη εκτίμηση και ο ίδιος με θαύμαζε και μου έλεγε πάντα τα καλύτερα λόγια.
Εύχομαι κάποια στιγμή στο μέλλον να καταφέρει να ξεπεράσει κάποιος τον αξέχαστο, Γιάννη Διακογιάννη».
Γιώργος Κούδας: «Τον θαύμαζα και τον αγαπούσα»
«Με τον Γιάννη είχαμε πάει μαζί με την Εθνική ομάδα στο Κύπελλο Εθνών στην Ιταλία. Ήταν συνέχεια μαζί μας. Τον θαύμαζα και τον αγαπούσα. Θυμάμαι πως στα ξενοδοχεία παίζαμε χαρτιά μαζί.
Όταν με έβλεπε να καπνίζω μου έλεγε "εγώ είμαι δημοσιογράφος και μπορώ να καπνζίζω δέκα τσιγάρα, εσύ είσαι ποδοσφαιριστής και πρέπει μόνο ένα".
Εκπληκτικός άνθρωπος νιώθω ευτυχής που τον γνώρισα. Μόνο η εμβληματική φωνή του Γιάννη Λογοθέτη πλησίασε κάποια στιγμή εκείνη του Διακογιάννη. Δεν βγαίνουν κάθε μέρα τέτοιοι κορυφαίοι δημοσιογράφοι».
Νίκος Σαργκάνης: «Φοβερά δοτικός και άνθρωπος με κεφαλαία γράμματα»
«Γράφοντας το βιβλίο μου πήρα από τον Γιάννη Διακογιάννη πολλά στοιχεία που δεν έβρισκα για τους κορυφαίους τερματοφύλακες παγκοσμίως. Ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος. Τον φώναζα “πατέρα”.
Πάνω απ΄όλα είχε πολύ υψηλό επίπεδο ανθρώπου και ήταν άριστος γνώστης του αντικειμένου. Δεν σταμάταγε να διαβάζει και είχε μια ξεχωριστή κουλτούρα.
Θυμάμαι πως όταν πήγαινα σπίτι του έβαζε γαλλικά τραγούδια. Δεν ήταν μονοδιάστατος. Υπήρξε φοβερά δοτικός.
Οτιδήποτε πέρναγε απ΄’ο το χέρι του θα το έκανε για αυτόν που του το ζητούσε.
Θυμάμαι πως μίλησαν σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό της Καστοριάς για την κατάκτηση του Κυπέλλου και μου ζήτησαν να μιλήσει και ο Διακογιάννης. Του το ζήτησα και το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη. Άνθρωπος με κεφαλαία γράμματα».
Χουάν Ραμόν Ρότσα: «Σήμα κατατεθέν η φωνή του»
«Υπήρξε ο κορυφαίος έλληνας αθλητικός δημοσιογράφος. Όταν μιλούσε τον ακούγαμε πάντα με μεγάλη προσοχή. Είχε έναν καταπληκρικό λόγο που σε έκανε να θέλεις να τον ακούς με τρομερή ευχαρίστηση.
Εκτός από το ποδόσφαιρο είχε μεγάλη αγάπη στη μουστική. Του άρεσε το τάνγκο και η τζαζ μουσική κι από αυτό φαινόταν ο εξαιρετικός χαρακτήρας του.
Είναι μια τρομερή απώλεια για την ελληνική αθλητική δημοσιογραφία. Ο Διακογιάννης αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για τους νεότερους δημοσιογράφους και δίδαξε πως μπορεί να είσαι επιτυχημένος με τον προφορικό και το γραπτό λόγο.
Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό. Μεγάλωσαν γενιές και γενιές με τη φωνή του. Άνθρωποι σαν τον Διακογιάννη δεν φεύγουν ποτέ από τις μνήμες μας. Η φωνή του θα ζει για πάντα και θα αποτελεί σήμα κατετεθέν».
Νίκος Χρηστίδης: «Μίξη από καναρίνια και αηδόνια η φωνή του»
«Ο Γιάννης ήταν άνθρωπος με όλα τα στοιχεία που συνθέτουν έναν σπουδαίο άνθρωπο. Ευγενέστατος, μορφωμένος, δυναμικός. Έλεγε πάντα αυτό που έβλεπε και πίστευε κι ας ήταν Παναθηναϊκός.
Πολλές φορές έλεγε πράγματα εις βάρος του Παναθηναϊκού, όταν έτσι το έβλεπε. Ηταν μια κινητή εγκυκλοπαίδεια.
Στο στίβο γνώριζε όλους τους αθλητές ακόμα και πόσες νοσοκόμες τους ξεγένησαν. Καθόσουν να τον ακούσεις με τρομερή ευχαρίστηση.
Η φωνή του ήταν σαν να άκουγες μια μίξη καναρίνια και αηδόνια μαζί. Μια υπέροχη μελωδία. Δεν του ξέφευγε ποτέ κανένας τόνος και πάντα σε βοηθούσε να καταλάβεις αυτό που έβλεπες. Για μένα θα ζει για πάντα».
