Ο Θανάσης Τόλιος παραπέμπει στην περίπτωση του τεράστιου Τζανλουίτζι Μπουφόν, έχοντας νικήσει τον χρόνο! Ο Έλληνας γκολκίπερ εξακολουθεί να απολαμβάνει το ποδόσφαιρο μολονότι πάτησε τα 46 του. Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο και το γεγονός πως δεν ήθελε να κάθεται στον πάγκο του στέρησε ενδεχομένως την δυνατότητα να καταγράψει μια πορεία με μεγαλύτερη διάρκεια στην Super League.
Ο πεπειραμένος τερματοφύλακας από το Αιγίνιο, αγωνίζεται πλέον στο τοπικό Πιερίας με την Αναγέννηση Κολινδρού και είναι χαρακτηριστικό πως στο ματς απέναντι στον Βατανιακό κατάφερε να σκοράρει στις καθυστερήσεις χαρίζοντας τον βαθμό της ισοπαλίας (1-1). Μάλιστα είχε κάνει κάτι αντίστοιχο και στην περυσινή σεζόν!
Ο Τόλιος ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα του, το 1996 με τον Εδεσσαϊκό φτάνοντας εκείνη την εποχή πολύ κοντά σε μεταγραφή στον ΠΑΟΚ. Άγγιξε τις 500 εμφανίσεις στις επαγγελματικές κατηγορίες, αλλά και στο Κύπελλο Ελλάδας, εκ των οποίων οι 23 στην Α΄ Εθνική με Εδεσσαϊκό, Βέροια και Εθνικό Αστέρα.
Αναμφίβολα, ένα από τα χάιλαϊτ στην καριέρα του Τόλιου ήταν η πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου με τον ΠΑΣ Γιάννινα επί του Ολυμπιακού, τον Ιανουαρίου του 2007 όπου «κατέβασε τα ρολά»!
- Θάνο ποιο είναι το κίνητρο σου για να συνεχίζεις να παίζεις ποδόσφαιρο;
«Τα τελευταία δύο χρόνια αγωνίζομαι στην Αναγέννηση Κολινδρού. Έχω προσέξει πολύ την φυσική μου κατάσταση και ήμουν πολύ τυχερός γιατί δεν αντιμετώπισα σοβαρούς τραυματισμούς με εξαίρεση ένα πρόβλημα που αντιμετώπισα με την μέση μου στην τελευταία μου χρονιά με τον Αιγινιακό, όπου αναγκάστηκα για δύο μήνες να βρίσκομαι σε αγωνιστική απραξία, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να αγωνιστώ για ακόμη μια σεζόν σε επαγγελματικό επίπεδο».
- Σκοπεύεις να παίζεις μέχρι τα 50 σου;
«Δεν έχω τέτοιες βλέψεις, απλά το ποδόσφαιρο επειδή είναι κάτι που με γεμίζει πάρα πολύ και το αγαπώ θέλω να το κάνω όσο περισσότερο μπορώ. Πάνω απ' όλα είναι η υγεία όμως. Αν διαπιστώσω πως δεν είμαι σε θέση να προσφέρω δεν θα ήθελα να αγωνίζομαι για τα ρεκόρ, αλλά για να έχω κάποιο βασικό στόχο.
Γι' αυτό βρίσκομαι στην Αναγέννηση Κολινδρού όπου έχουμε ως στόχο να ανεβούμε κατηγορία. Θέλω με την εμπειρία μου να βοηθήσω την ομάδα».
- Πρόσφατα βρήκες δίχτυα με κεφαλιά. Μήπως θα πρέπει να αλλάξεις θέση;
«Και πέρυσι συνέβη το ίδιο. Η ομάδα μου έχανε 2-1 από τους Πόντιους Κατερίνης προωθήθηκα σε ένα κόρνερ και σκόραρα.
Είναι και θέμα τύχης να βρεθείς στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή, αλλά δείχνει πως το πιστεύω πολύ. Κάθε φορά που κατεβαίνω νιώθω πως μπορώ να βοηθήσω την ομάδα, είτε επιθετικά, είτε αμυντικά και προσπαθώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Πιστεύω μέχρι τώρα έχω δικαιωθεί. Εύχομαι η ομάδα μου να μην βρεθεί πίσω στο σκορ, εάν αυτό όμως συμβεί σου δίνω τον λόγο μου πως θα κατέβω για να σκοράρω».
- Πιστεύεις θα μπορούσες να έχεις μεγαλύτερη διάρκεια στην Super League;
«Είχα προτάσεις και από ομάδες Α΄ κατηγορίας, αλλά δεν μου άρεσε το σκεπτικό να λογίζομαι ως δεύτερος ή τρίτος γκολκίπερ και να παίζω 4-5 παιχνίδια στο Κύπελλο, ή σε περίπτωση τιμωρίας ή τραυματισμού του βασικού τερματοφύλακα.
Προτιμούσα να πηγαίνω σε ομάδες Β΄ ή Γ΄ κατηγορίας, αλλά να αγωνίζομαι. Αυτό έκανα στην καριέρα μου γιατί ήθελα να είμαι πρωταγωνιστής και όχι κομπάρσος. Γι' αυτό έχω καταγράψει και τόσες πολλές συμμετοχές».
- Είναι αλήθεια πως βρέθηκες κοντά στον ΠΑΟΚ; Σου έμεινε ως απωθημένο στην καριέρα σου;
«Σίγουρα είναι ένα απωθημένο. Εάν είχα τότε το μυαλό που διαθέτω τώρα, θα είχα πάει στον ΠΑΟΚ. Δεν ξέρω βέβαια εάν θα τα κατάφερνα, αλλά θα μπορούσα να βρεθώ στο ρόστερ του. Η μεταγραφή χάλασε για λίγα χρήματα. Δεν είχα τότε κάποιον μάνατζερ να μου πει, μην πάρεις χρήματα, αλλά καλύτερα να δοθούν στην ομάδα για να γίνει η μεταγραφή.
Νομίζω θα ήταν μεγάλο δέλεαρ και για τον ΠΑΟΚ γιατί πιθανότατα θα εκτιμούσαν το πόσο θα ήθελα να συνεχίσω εκεί την καριέρα μου. Η διαφορά ήταν πολύ μικρή. Όλα αυτά τα χρωστάω στον Άγγελο Αναστασιάδη. Μάλιστα είχα παίξει πολύ λίγα παιχνίδια, πέντε-έξι επί της ουσίας στον Εδεσσαϊκό, αλλά είδε κάτι σε μένα και μόλις πήγε στον ΠΑΟΚ μου έκανε πρόταση να πάω και εγώ».
- Όλα αυτά τα χρόνια τι έμαθες από το ποδόσφαιρο; Τι μένει εν τέλει;
«Έγινα επαγγελματίας το 1996 στον Εδεσσαϊκό παίζοντας ως επαγγελματίας για 22 χρόνια και σταμάτησα το 2018 στον Αιγινιακό.
Ένας πρώην ποδοσφαιριστής του Εδεσσαϊκού, ο Γιώργος Λαδιάς μου είχε πει το πιο σημαντικό. Μου είπε ο Γιώργαρος, πως όταν τελειώσεις το ποδόσφαιρο δεν μένουν ούτε πρωταθλήματα, ούτε τίτλοι. Όχι ασφαλώς όσοι αγωνίζονται σε μεγάλες ομάδες του ελληνικού ποδόσφαιρο.
Μου έλεγε, όταν τελειώσεις το ποδόσφαιρο να μπορείς να ζήσεις. Να έχεις κάνει κάτι για να μην αντιμετωπίζεις πρόβλημα. Είναι κάτι που έχω κρατήσει, καθώς ήταν η πιο σοφή συμβουλή που μου έδωσαν στο ποδόσφαιρο. Πορεύτηκα με αυτή τη λογική και το είχα πάντα στο μυαλό μου».
- Ήσουν ο γκολκίπερ του ΠΑΣ Γιάννινα όπου αποκλείσατε τον Ολυμπιακό του Ριβάλντο. Τι θυμάσαι από αυτά τα ματς;
«Ήταν από τις μεγαλύτερες στιγμές στην καριέρα μου. Αποκλείσαμε εκείνη την χρονιά ομάδες Α΄ Εθνικής όπως ήταν οι Ολυμπιακός, Αιγάλεω και Ηρακλής. Φτάσαμε στα ημιτελικά, όπου αποκλειστήκαμε από την Λάρισα, η οποία στη συνέχεια κατέκτησε το Κύπελλο επικρατώντας στον τελικό του Παναθηναϊκού.
Επίσης στο πρωτάθλημα τερματίσαμε τέταρτοι και για κάποιες λεπτομέρειες χάσαμε την άνοδο. Στα Γιάννινα μπορεί να έμεινα για δύο χρόνια, αλλά έμειναν χαραγμένες μέσα μου όλες αυτές οι σπουδαίες στιγμές. Ήταν η μοναδική φορά που ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από ομάδα Β΄ Εθνικής και μάλιστα σε διπλό παιχνίδι.
Το αναφέρω αυτό γιατί είχε αποκλειστεί και από τον Πανσεραϊκό αλλά σε μονό ματς. Εμείς δώσαμε την ρεβάνς στο Καραϊσκάκη με 35.000 κόσμο. Ήταν πλήρης ο Ολυμπιακός με παίκτες όπως οι Ριβάλντο, Καστίγιο, Κωνσταντίνου. Ίσως στο πρώτο ματς να μας υποτίμησαν ή να μην αγωνίστηκαν όλοι οι βασικοί, όμως στον επαναληπτικό ήταν διαφορετικά και προσπάθησαν να ανατρέψουν το σκορ».
- Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχες;
«Μια άλλη σπουδαία στιγμή ήταν όταν αγωνιζόμουν στον Εθνικό Αστέρα και τέθηκα αντίπαλος του Κριστόφ Βαζέχα στον Παναθηναϊκό. Ήταν ο πιο δύσκολος παίκτης που αντιμετώπισα ποτέ. Ήταν ικανός να σουτάρει ανά πάσα στιγμή από κάθε γωνία του γηπέδου».
- Ήσουν από τους πρώτους που είχες διαγνώσει το ταλέντο του Κώστα Φορτούνη; Πως τον θυμάσαι;
«Φαινόταν ο Φορτούνης πως ήταν για πολύ παραπάνω. Είχε τρομερά προσόντα. Είχε έρθει από μια τοπική ομάδα των Τρικάλων, την Δήμητρα Απόλλων σκοράροντας 35 γκολ. Ακόμη στα τοπικά πρωταθλήματα ένα παιδάκι 16 χρονών ήταν μεγάλη υπόθεση να πετύχει τόσα πολλά γκολ. Τότε αγωνιζόμασταν στην Γ΄ Εθνική και βάσει των κανονισμών έπρεπε να χρησιμοποιούνται δύο νεαροί ποδοσφαιριστές.
Έτσι έπειτα από δική μου παρότρυνση, αλλά και του Γιάννη Τσιγιάννη άρχισε να χρησιμοποιείται ο Φορτούνης.
Καλός παίκτης και παιδί χαμηλών τόνων κατάφερε με 7-8 παιχνίδια να πάρει μεταγραφή στον Αστέρα Τρίπολης. Θυμάμαι ο πατέρας του έμενε στην Καλαμπάκα και τον έφερνε κάθε μέρα για προπόνηση».
