Όταν το ποδόσφαιρο είναι κακό, είναι πολύ κακή συντροφιά για τα μάτια. Είναι ανυπόφορο. Είναι μαρτύριο.
Όταν το ποδόσφαιρο όμως είναι καλό, (σε) φτάνει σε σημάδια κορύφωσης, που δεν περιγράφονται με λόγια. Είναι έκσταση. Κάθαρση. Οργασμός.
Το ποδόσφαιρο γίνεται όμορφο, όταν γίνεται απρόβλεπτο. Όταν δεν ξέρεις τι μπορεί να περιμένεις. Όταν νιώθεις ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Μέσα σε μία μόνο μέρα Μουντιάλ, ο πλανήτης πλημμύρισε συναισθήματα. Θυμήθηκε ότι εκεί που σταματάει η λογική, ξεκινάει το ποδόσφαιρο. Μία σειρά από παράλογες ευθυγραμμίσεις πλανητών, δημιούργησαν ένα ψηφιδωτό που ελάχιστοι μπορούσαν να προβλέψουν.
Όχι την τελική του εξέλιξη. Τον τρόπο που αυτό δημιουργήθηκε.
Πόσο πιθανό είναι ένας σεσημασμένος «φονιάς», όπως ο Ρομέλου Λουκάκου να χάνει τόσες κλασικές ευκαιρίες, ακόμα και σε κενή εστία; Πόσο πιθανό είναι να μην μπορεί να πετύχει ούτε την θάλασσα με βότσαλο στο πιο κρίσιμο ματς που θα μπορούσε να αλλάξει την μοίρα μιας ολόκληρης ευλογημένης ποδοσφαιρικής γενιάς, που αποσύρεται άτιτλη;
Πόσο πιθανό είναι να έρχεται ένας 20χρονος στόπερ, όπως ο Γιόσκο Γκβάρντιολ και να κλέβει δύο φορές την μπουκιά από το στόμα των Βέλγων, με αδιανόητα τάκλιν σε καθαρά τετ-α-τετ και ηγετική εμφάνιση που θα ζήλευε και ο πιο έμπειρος κεντρικός αμυντικός;
Πόσο πιθανό είναι να έρχεται το Μαρόκο από την εξωτερική και να δίνει πρωτιά ομίλου Μουντιάλ για τέταρτη φορά σε αφρικανική χώρα στην ιστορία των Μουντιάλ; Και σε τι όμιλο, ε; Με την φιναλίστ και την τρίτη του προηγούμενου Μουντιάλ!
Πόσο πιθανό είναι η Γερμανία να μένει εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου για δεύτερη συνεχόμενη φορά από την φάση των ομίλων;
Πόσο πιθανό είναι να υπάρχει μία ομάδα (Ιαπωνία) που κερδίζει δεύτερο παιχνίδι στην ίδια διοργάνωση, ενώ έχανε στο ημίχρονο, κάτι που έχει συμβεί μόνο δύο φορές στην ιστορία των Μουντιάλ από την Βραζιλία το 1938 και την Γερμανία το 1970;
Και πόσο πιθανό είναι να το έχει κάνει απέναντι σε ομάδες όπως η Γερμανία και η Ισπανία;
Πόσο πιθανό είναι να κερδίζει η Ιαπωνία την Ισπανία τελειώνοντας την αναμέτρηση μόλις με 17,7% κατοχή μπάλας, το μικρότερο όλων των εποχών για ομάδα που κέρδισε παιχνίδι Παγκοσμίου κυπέλλου;
Πόσο πιθανό είναι να βλέπουμε να μετράει ακόμα και μετά από την χρήση του VAR, ένα γκολ που η λήψη από την κανονική κάμερα σου δείχνει ότι η μπάλα έχει περάσει ολόκληρη την τελική γραμμή; Οφθαλμαπάτη;
Πόσο πιθανό είναι να βλέπουμε ένα 19χρονο παιδί, όπως τον Τζαμάλ Μουσιάλα να έχει 12 επιτυχημένες ντρίμπλες στο ίδιο παιχνίδι (μαζί με δύο ασίστ και άλλα δύο δοκάρια) και να κάνει το απόλυτο ρεκόρ σε Μουντιάλ, αλλά να φεύγει με κατεβασμένο το κεφάλι;
Πόσο πιθανό είναι να βλέπεις την βαθμολογία του ομίλου να αλλάζει τόσες φορές θέσεις σε 90 αγωνιστικά λεπτά και στο τέλος να βγαίνει πρώτη η Ιαπωνία, μόλις στη δεύτερη φορά που ασιατική ομάδα φτάνει σε κάτι ανάλογο σε Μουντιάλ;
Πόσο πιθανό είναι να βλέπεις ταυτόχρονα δύο παιχνίδια, που η Ισπανία θέλει ένα γκολ της Γερμανίας για να προκριθεί και η Γερμανία ένα γκολ της Ισπανίας για να περάσει μαζί της;
Όλα αυτά είναι πιθανά, μα και απίθανα συνάμα. Είναι ο λόγος που το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ και θα είναι, δίχως να υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να διεκδικήσει τα σκήπτρα…
