Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία των σημερινών αθλητικών εφημερίδων...
ΝΙΚΟΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – LIVE SPORT
Οι Άγγλοι ήταν αναγκασμένοι να αποδείξουν, χθες τη νύχτα, στον εμφύλιο κόντρα στην Ουαλία, ότι είναι έτοιμοι να κατακτήσουν ξανά, μετά από το πολύ μακρινό 1966, την κορυφή του κόσμου. Είχαν ξενερώσει τιο κοινό τους στο –0 απέναντι στις ΗΠΑ, οπότε έπρεπε να φανούν πειστικοί στο τελευταίο ματς της διαδικασίας των ομίλων. Τα κατάφεραν; Χμ... Όπως το δει κανείς. Από τη μία έβγαλαν νοκ άουτ μέσα σε ενάμιση λεπτό τον αντίπαλο προτού καλά καλά ξεκινήσει το δεύτερο ημίχρονο. Επίσης ξαναγέμισαν με ενθουσιασμό τις μπαταρίες του κόσμου τους, που έχει εγκατασταθεί εδώ και μέρες στο Κατάρ περιμένοντας την ομάδα να βαδίσει στον δρόμο προς τον τελικό. Όμως, μη μας διαφεύγει η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, την οποία ο Σάουθγκεϊτ θαρρώ ότι θα πρέπει να κρατήσει στον σκληρό δίσκο του και να την αναλύσει, γιατί θα του φανεί χρήσιμη στη συνέχεια. Σε αυτό το στείρο διάστημα, είδαμε ένα σύνολο που κούρασε με το αποστειρωμένο ποδόσφαιρο που έπαιξε και φαινόταν να μην οδηγεί πουθενά...
Η κατάσταση από εδώ και πέρα δεν σηκώνει χαλαρές προσεγγίσεις, λάθη και ολιγωρίες. Η διεκδίκηση της νίκης προϋποθέτει πείσμα, πάθος, τόλμη, ενέργεια και στοχοπροσήλωση σε υπαρκτό σχέδιο. Θα είναι αγώνας και όχι παιχνίδι, όπως το χθεσινό δεύτερο 45λεπτο. Κι αυτό απαιτεί ξεκάθαρη στρατηγική η οποία μένει να δούμε αν είναι διαθέσιμη όταν θα έρθουν τα δύσκολα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ – SPORTDAY
Το ξεμπλοκάρισμα του “Λέβα” είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Αργεντινής απόψε. Διότι παρά την προηγούμενη νίκη της (και παρά τα πολλά και υπερβολικά εγκωμιαστικά που γράφτηκαν), η ομάδα του Σκαλόνι δεν ήταν καλή απέναντι στους Μεξικανούς: μέτρησε η προσωπικότητα του Μέσι, αλλά και το ότι στο Μεξικό δεν υπήρχε ούτε ένας παίκτης που πραγματικά θα μπορούσε να πάρει το ματς, ενώ στην Πολωνία υπάρχει ο Λεβαντόφσκι, που παραμένει ένας απ' τους καλύτερους στον κόσμο, παρότι έκλεισε τα 34... Αν με το Μεξικο τα ερωτηματικά πριν το ματς ήταν τι μπορεί και τι δεν μπορεί η επίθεση της Αργεντινής, απόψε η ερώτηση είναι αν η άμυνά της μπορεί να αντιμετωπίσει τον Λεβαντόφσκι -το λέω διότι άλλον τέτοιο φορ ο Οταμέντι κι ο Λισάντρο Μαρτίνες δεν έχον αντιμετωπίσει μέχρι τώρα.
Η Πολωνία δεν εντυπωσίασε ούτε με το Μεξικό, ούτε με τη Σαουδική Αραβία, είναι όμως μία κλασική ευρωπαϊκή ομάδα., απ' αυτές που την Αργεντινή παραδοσιακά τη δυσκολεύουν. Μπορεί να παίξει άμυνα, έχει υπομονή κι έχει μία επίθεση με παίκτες που στριφογυρίζουν γύρω από τον “Λέβα” . Είναι δεδομένο πως κανείς τους δεν θα δεχτεί τον ρόλο του παρτενέρ σε ένα σόου του Μέσι. Και είναι λογικό, πως χάρη στον μεγάλο σκόρερ της, θα φτιάξει 3-4 φάσεις. Αν αξιοποιήσει μία α[' αυτές, το πράγμα για τους Αργεντινούς θα γίνει δύσκολο. Ειδικά αν συνεχίσουν να κολυμπούν σε ρηχά νερά ο Μαρτίνες, ο Ντι Μαρία, ο Ντε Πολ κτλ. Ο Σκαλόνι κάτι πρέπει να αλλάξει -η ομάδα του στο ματς με το Μεξικό ήταν προβλέψιμη κι όχι μόνο επειδή ήταν στρεσαρισμένη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΓΓΛΙΔΗΣ - ΦΩΣ
Πόσο σοβαρό μπορεί να είναι όλο αυτό που έγινε με το πρώτο γκολ της Πορτογαλίας επί της Ουρουγουάης; Με τον Κριστιάνο Ρονάλντο να προσπαθεί να πείσει άπαντες ότι εκείνος ήταν ο σκόρερ και βρήκε την μπάλα στη σέντρα του Μπρούνο Φερνάντες. Συμπαίκτης του ήταν ο σκόρερ, όχι αντίλαλος με αυτογκόλ, αλλά ο Κριστιάνο τα έκανε «άνω κάτω» για να πιστωθούν κι άλλο τα ήδη απίστευτα στατιστικά και οι αριθμοί του.
Μέχρι και αίτημα έκανε η πορτογαλική ομοσπονδία, λέει , στη ΦΙΦΑ για να γλιτώσουν την... γκρίνια από τον σούπερσταρ της ομάδας τους. Ο μόνος... σοβαρός, όπως πάντα, ήταν ο Φερνάντο Σάντος που δήλωσε ότι για ένας δεν έχει σημασία ποιος το έβαλε, αλλά ότι μπήκε. Και φυσικά θα προσπαθήσει να αφήσει όσο γίνεται ανεπηρέαστη την ομάδα του από τα τερτίπια ενός παίκτη, τον οποίο πάντα έχει στηρίξει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΪΡΗΣ – METROSPORT
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης αγωνίστηκε στο οικογενειακό διπλό ως χαφ δίπλα στον Αουγκούστο. Αν μη τι άλλο έχει ενδιαφέρον αυτή η δοκιμή αλλά πρέπει να βάλω δίπλα αρκετούς αστερίσκους.
Ο πρώτος είναι πως αυτό το είδαμε σε μια προπόνηση, τη χθεσινή. Αν το δούμε και στις επόμενες και πολύ περισσότερο και σε ένα από τα δύο φιλικά που απομένουν εδώ στην Κύπρο, τότε σαφώς και αυτό θα αποτελέσει είδηση και αντικείμενο ανάλυσης.
Ο δεύτερος αστερίσκος έχει να κάνει με το γεγονός πως στην παρούσα φάση στην Κύπρο δεν είναι ούτε ο Κούρτιτς ούτε και ο Ντάντας, δύο παίκτες δηλαδή που παίζουν στα χαφ. Μπορεί δηλαδή κάποιος να θεωρήσει πως ο Λουτσέσκου χθες το έκανε εξ ανάγκης.
Σε κάθε περίπτωση να θυμίσω πως ο Μιχαηλίδης πριν μεταφερθεί στο κέντρο της άμυνας έπαιζε στα χαφ σε μικρές ηλικίες. «Μάθε τέχνη και άστην…». Θα δείξει.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ - ΩΡΑ
Προφανώς για τον Αλμέιδα είναι μια πολύ σημαντική εναλλακτική λύση ο Φερνάντες για τη μεσοεπιθετική γραμμή. Μπορεί να παίξει σ' όλες τις θέσεις και κυρίως μπορεί να κάνει νέα στο γήπεδο πολλά απ' όσα ο Αργεντινός τεχνικός θέλει να βλέπει από τους παίκτες του. Επομένως συζητάμε για μια τεράστια τρομερή προσθήκη. Παρόλα αυτά υπάρχει κάτι άλλο, που αυτή την στιγμή απασχολεί τον Αλμέιδα πολύ περισσότερο.
Και αυτό έχει να κάνει με το πώς θα βρει τις λύσεις στα δύο συν ένα επίσημα παιχνίδια στο 2022 και πριν αποκτήσει δικαίωμα να παίξει στα ματς ο Φερνάντες. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως για τα ματς με τον ΟΦΗ και τον Βόλο για το πρωτάθλημα και την Κηφισιά για το κύπελλο, ο Αλμέιδα δεν θα έχει ούτε τον Ελίασον, ούτε τον Φερνάντες. Πιθανόν και τον Άμραμπατ, ειδικά με Κηφισιά και ΟΦΗ.
Υπάρχει πάντα η λύση να μετακινηθεί ο Λιβάι στα δεξιά και να πάει είτε ο Αραούχο στην κορυφή της επίθεσης, είτε ακόμα και ο Φαν Βέερτ. Αλλά αυτό είναι κάτι που ο Αλμέιδα δύσκολα θα το αποφασίσει και πολύ καλά θα κάνει. Υπάρχει ένα αγωνιστικό μοντέλο που είναι πετυχημένο και βασίζεται εν πολλοίς στους ρόλους που έχει κάθε παίκτης. Αν αλλάξουν οι ρόλοι, μπορεί να αλλάξει και η εικόνα. Επομένως οι λύσεις σαφώς περιορίζονται. Πιθανότατα ο Μάνταλος θα επιστρατευτεί, έστω και αν το να πάρει ρόλο στο δεξί άκρο, δεν είναι καθόλου εύκολη συνθήκη.
TA NEA
Το Βέλγιο και η Ουρουγουάη ήταν πάντα υπολογίσιμες δυνάμεις στο ποδόσφαιρο. Οι Ουρουγουανοί έχουν φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου δύο φορές, το Βέλγιο των τελευταίων ετών είναι μια ομάδα που έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει: τρίτο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Όμως τα όσα είπε ο Κέβιν Ντε Μπρόινε στην πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Guardian» μπορεί να ήταν έως και προσβλητικά για τους συμπαίκτες, αλλά είναι πέρα ως πέρα αληθινά. Άλλωστε σε αυτό το «είμαστε αρκετά μεγάλοι για να πάρουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο» έβαλε και τον εαυτό του μέσα. Στο Βέλγιο ο μέσος όρος ηλικίας είναι υψηλός, το ίδιο και στην Ουρουγουάη. Και δεν αρκεί μόνο το…φρέσκο αίμα για να οδηγήσει την ομάδα σε μια μεγάλη επιτυχία. Ούτε οι παλιές φρουρές που κάποτε υπήρξαν τα μεγάλα αστέρια είναι της αξίας του Μέσι, του Κριστιάνο, ακόμα-ακόμα και του Λεβαντόφσκι, πάνω στον οποίο στηρίζεται η Πολωνία για πρόκριση.
Ίσως ο δρόμος που δείχνει η Ισπανία να είναι εκείνος που πρέπει να δουν όλες οι εθνικές ομάδες στις μεταβάσεις τους από τη μία εποχή στην άλλη. Ένας δρόμος, όμως, που έχει δουλευτεί δεκαετίες ολόκληρες, που έχει μεγάλο αθλητικό υπόβαθρο και έναν ξεκάθαρο στόχο: όταν μια γενιά διαδέχεται μια άλλη είναι έτοιμη να κολυμπήσει απευθείας στα βαθιά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.