Τρίτη νίκη σερί, μηδέν παθητικό σε αυτό το μίνι σερί, οκτώ γκολ ενεργητικό και εξαιρετικά ποδοσφαιρικά διαστήματα. Ο ΠΑΟΚ έκλεισε αυτόν τον βατό κύκλο όπως έπρεπε έτσι ώστε να ασχοληθούμε με το Μουντιάλ χωρίς άρνηση.
Σήμερα ο ΠΑΟΚ παρέμεινε άμεσος, αλλά είχε και μία πιο ορθολογική τοποθέτηση μέσα στο γήπεδο που προσέθεσε πράγματα. Ο Αουγκούστο έπαιξε στη δίπλα του, δίπλα του ο Φελίπε επίσης. Ο Καντουρί ήταν στο δέκα, ο Ζίφκοβιτς στη πλευρά που τον βολεύει, ο Ντέλιας δεν έχει θέμα. Όπου και να τον βάλεις παίζει. Το τελικό 3-0 μάλλον αδικεί τον ΠΑΟΚ που εκτός από τα γκολ, είχε δοκάρι και αρκετές ευκαιρίες, ενώ ο Βόλος είχε να παραθέσει ένα καλό σουτ στην αρχή και βέβαια το χαμένο πέναλτι του Μπαριέντος.
Ήταν ένα πολύ ευχάριστο ποδοσφαιρικό βράδυ για όσους πήγαν στο γήπεδο γιατί πρώτα απ΄όλα, έπαιζαν δύο ομάδες που δεν κρύβονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Απλά ο ΠΑΟΚ είχε τους παίκτες που έκαναν τη διαφορά. Ο Ντέλιας πάλι είναι μέσα σε όλα τα γκολ με κάθετη που φέρνει το κερδισμένο πέναλτι, με κερδισμένο πέναλτι από τον ίδιο και παίξιμο σε σωστό χρόνο το όβερλαπ με τον Ράφα Σοάρες.
Απλά αυτή τη φορά είχε δίπλα του τους εκπληκτικούς Αουγκούστο – Καντουρί και τους συνεπείς Ράφα Σοάρες και Ζίφκοβιτς. Το γκολ του τελευταίου μπορεί να είναι και το καλύτερο της σεζόν μέχρι τώρα. Μπορεί να είχε να βάλει καιρό, αλλά μας αποζημίωσε ως έναν βαθμό.
Το παράδοξο για τον ΠΑΟΚ, είναι πως άρχισε να σκοράρει και να έχει καλύτερη ισορροπία όταν βγήκαν από το αρχικό του σχήμα οι δύο πρώτοι του σκόρερ, Κούρτιτς και Νάρεϊ. Όταν βρέθηκαν στα πιτς ο Άντρε με τον Λύρατζη που ιεραρχικά ήταν πιο ψηλά από τον Σάστρε και τον Ράφα Σοάρες.
Προσπαθώντας να αναλύσω τι ακριβώς συνέβη, έχοντας βέβαια στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως οι αντίπαλοι ήταν στα μέτρα του ΠΑΟΚ, είναι πως αυτό το ρόστερ, έτσι όπως έχει δομηθεί, ευνουχίζεται όταν δεν παίζει άμεσα. Ευνουχίζεται όταν θέλει να ελέγξει το παιχνίδι μέσα από μία φλύαρη κατοχή που εν τέλει φέρνει το λάθος που θα στοιχίσει.
Είναι αλήθεια πως δεν μπορούν άπαντες να εξυπηρετήσουν αυτό που κάνει ο ΠΑΟΚ στα τελευταία τρία παιχνίδια και σίγουρα υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης. Όμως είναι η πρώτη σημαντική απάντηση της σεζόν για το πού θα πρέπει να οδηγηθεί ολόκληρο το πρότζεκτ.
Ολοκληρώθηκε ένας γύρος, ο ΠΑΟΚ είναι στο μείον δέκα από την κορυφή και στο μείον τέσσερα από τη δεύτερη θέση. Ισοβαθμεί με τον Ολυμπιακό τον οποίο τον έχει κερδίσει εκτός έδρας, έχει συνολικά τρία από τα τέσσερα ντέρμπι στην έδρα του και σύντομα θα κάνει και μία – δύο προσθήκες που επιβάλλεται αυτή τη περίοδο.
Το όνομα του Φάμπιο Μάρτινς παίζει πραγματικά και αυτό που μου μεταφέρθηκε είναι πως θα προορίζεται για το δέκα. Το σημαντικό κατ' εμέ, είναι να έρθει τώρα. Να προπονηθεί δύο μήνες με την ομάδα και 1η του Γενάρη να είναι διαθέσιμος. Αν όντως ο Μάρτινς μπορεί στο δέκα και γίνει ένα ροτέισον με τον Ομάρ για τη θέση, τότε όλοι θα παίζουν στη θέση τους και η ομάδα θα βρει μία πιο σταθερή λειτουργία σε διάρκεια.
Το τι θα καταφέρει μέχρι το τέλος, δεν μπορώ να το προβλέψω. Όμως κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί πως υπάρχει μία εξέλιξη, υπάρχουν συμπεράσματα που μπορείς να πατήσεις πάνω τους, υπάρχει μία διαδικασία που μέχρι το καλοκαίρι θα έχει φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Και αυτό ουσιαστικά είναι το ζητούμενο φέτος.
Στα υπόλοιπα, όσοι με διαβάζετε έχετε καταλάβει πως δεν έχω καμία διάθεση να μπλέξω σε ηλίθιες κουβέντες που έχουν οπαδική και όχι ποδοσφαιρική βάση. Απλά θέλω να καταγράψω κάτι για τα πέναλτι που δίνονται.
Ο Έλληνας διαιτητής θα πρέπει να κατανοήσει τη χρήση του VAR. O Μπένετ θα πρέπει να δώσει ξεκάθαρες οδηγίες. Έχουν δοθεί τα πιο γελοία πέναλτι στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο τις τελευταίες αγωνιστικές και αυτό γιατί οι διαιτητές είναι χεσμένοι και μάλλον άσχετοι.
Οδηγούν τους παίκτες σε βουτιές με το που θα αισθανθούν την παραμικρή επαφή εντός περιοχής, όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ. Η επαφή δεν σημαίνει εσχάτη των ποινών.
Και από αυτή τη διαδικασία πρώτον εκπαιδεύεται το κοινό λάθος, δεύτερον την πληρώνουν οι μικροί που δεν έχουν φωνή και τρίτον αλλοιώνεται όλη η προσπάθεια να παιχτεί κανονικό ποδόσφαιρο.
Ξέρω θα πεταχτούν από κάτω διάφοροι να γράψουν τα εσείς, εμείς και το κακό συναπάντημα, όμως η δική μου προσέγγιση δεν έχει χρώμα. Έχει απλά τον εκνευρισμό μου για το τι θεωρούν πέναλτι άνθρωποι που υποτίθεται σε κάποιους μήνες θα είναι και επαγγελματίες. Και μάλιστα, δεν σώζονται ούτε από τους VARιστες, που όντας χεσμένοι βρίσκουν απλά μία επαφή για να δικαιολογηθούν.
