Η είδηση πέρασε κάπου στα ψιλά. Ο Αστέρας Τρίπολης ανακοίνωσε ότι δεν θα δώσει εισιτήρια στην ΑΕΚ. Όπως είχε κάνει και με τον Ολυμπιακό. Όπως θα κάνει με τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό στον β γύρο.
Η επιλογή της ομάδας είναι ισότιμη απέναντι σε όλους. Δεν ξεχωρίζει παιδιά και αποπαίδια. Εφαρμόζει την ίδια πολιτική απέναντι σε όλους. Ως εδώ, όλα καλά.
Δεν αποφάσισε να περάσει δηλαδή μόνο ένα φανάρι με κόκκινο. Δεν έκλεισε το μάτι μόνο σε μία ομάδα. Απέναντι και στους 4 πήρε την ίδια απόφαση.
Θα μπουν μόνο τα διαρκείας.
Τι ακριβώς όμως εξυπηρετεί το ποδόσφαιρο; Μπορεί να απαντήσει κάποιος από την Τρίπολη; Μόλις τρεις μέρες πριν υπήρξε το παράδειγμα και ήταν δίπλα τους. Αν πήγαν και ήρθαν 15.000 άνθρωποι σε μια πόλη, σε ένα γήπεδο, γιατί δεν μπορούν 2-3-4.000 ΑΕΚτζήδες να δουν την ομάδα τους την Κυριακή το βράδυ; Επειδή θα έδιναν πλεονέκτημα στην ομάδα τους με τη φωνή τους;
Είναι ανεξήγητη, ακατανόητη και αντί-ποδοσφαιρική η απόφαση του Αστέρα. Περισσότερο όμως από το ίδιο το προϊόν προσβάλει και την περιοχή που εκπροσωπεί. Μια πόλη εύκολα προσβάσιμη από την Αττική, που θα έπαιρνε ζωή.
Αν δεν το ξέρουν στον Αστέρα, οι πρόχειροι υπολογισμοί λένε ότι η οικονομία του Βόλου επωφελήθηκε με περισσότερο από 1,2 εκατομμύρια ευρώ. Σε μια μέρα! Σε λιγότερο από 24 ώρες.
Γιατί αποκλείουν την αγορά της Τρίπολης από τον αθλητικό τουρισμό; Γιατί δεν επιτρέπουν σε έναν φίλαθλο να περάσει το Σαββατοκύριακο του στα γύρω χωριά, να μείνει εκεί, να πάει με την παρέα του για ένα φαγητό, να αφήσει τα χρήματα του συνδυάζοντας μια εκδρομή με ένα ποδοσφαιρικό ματς;
Αν βάλουμε και τις 4 ομάδες μαζί, θα μπορούσαν σε μια κανονική αγωνιστική περίοδο, χωρίς πλέι οφ, να περάσουν 15-20.000 άνθρωποι από την περιοχή. Με ένα μέσο όρο 20€ θα αντιστοιχούσαν 300-400.000€ στον Αστέρα. Προφανώς τα έσοδα δεν ενδιαφέρουν τους ιδιοκτήτες τους που έχουν άλλη άνεση. Το ποδόσφαιρο όμως; Η αγορά; Η κοινωνία;
Ο Αστέρας δεν είναι μια ομάδα με αντιπαλότητες. Είναι μια επαρχιακή ομάδα που παλεύει τα παιχνίδια όπου κι αν παίζει, είναι σκληρό καρύδι, φέρνει κατά καιρούς παίκτες που κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Οφείλει όμως να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της εποχής. Να προχωρήσει το ποδόσφαιρο ένα βήμα μπροστά τη φορά. Μετά το VAR, τους ξένους διαιτητές, την καχυποψία που μειώνεται, τον ανταγωνισμό στο πρωτάθλημα, υπάρχει ένα ακόμα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί: Να επιστρέψει η διχρωμία στις κερκίδες.
Είναι καλύτερο να έχεις άδειο το γήπεδο με τα 1000 διαρκείας ή είναι προτιμότερο να το έχεις γεμάτο παλμό, ένταση, ενθουσιασμό; Η απάντηση που θα δώσει ο καθένας θα καταδείξει πως ακριβώς ονειρεύεται ο καθένας το ποδόσφαιρο.
