Το καλοκαίρι που πέρασε Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ αποκλείστηκαν από την Ευρώπη έπειτα από δύο μόλις παιχνίδια στα προκριματικά του Conference League. Θα μου πείτε «τι διαφέρει ένας αποκλεισμός από έναν άλλο, αφού η κατάληξη είναι ίδια;» Λάθος…
Ο αποκλεισμός του ΠΑΟΚ από τη Λέφσκι χαρακτηρίστηκε και ήταν «κάζο». Το επίπεδο της αντιπάλου, η οποία εν συνεχεία έμεινε έξω από ομάδα της Μάλτας, έβγαλε στην επιφάνεια από πολύ νωρίς όλες τις παθογένειες μιας ομάδας η οποία έτσι κι αλλιώς είχε να ανέβει «ανηφόρα» αφού είχε αλλάξει σημαντικό κομμάτι του ρόστερ της, ποντάροντας σε επιλογές που δεν είχαν ιδιαίτερη «ασφάλεια». Ηταν ένα αποφασισμένο ρίσκο επιλογών που θα κρινόταν στο γήπεδο.
Από την άλλη πλευρά, η κριτική που ασκήθηκε στον Παναθηναϊκό δεν ήταν επειδή αποκλείστηκε από μία καλύτερη ομάδα όπως η Σλάβια Πράγας, αλλά γιατί δεν έπραξε μεταγραφικά όσα έπρεπε ώστε να πήγαινε στα δύο παιχνίδια εξαντλώντας κάθε πιθανότητά του.
Ο Παναθηναϊκός όμως εν συνεχεία και μεταγραφές έκανε και συνέχισε να δουλεύει πάνω στις σωστές ράγες που από πέρυσι είχε βάλει την ομάδα του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αντίθετα ο ΠΑΟΚ υποτίθεται ότι έψαχνε να βρει «10άρι» όλο το καλοκαίρι και στο φινάλε έμεινε στο… ψάξιμο. Και κάτι ακόμη πιο σκληρό: ενώ δεν ήταν παράλογο να πουλήσει τον Τσόλακ, δεν φρόντισε να καλύψει με ποιοτική προσθήκη την ευπάθεια στους τραυματισμούς που παρουσιάζει ο Νέλσον Ολιβέιρα. Ετσι έφτασε χθες βράδυ στην Τούμπα να παίζει με σέντερ φορ τον «κανένα». «Ατυχία» είπαν πολλοί. «Πλήρωσε το δικό του λάθος» είπαν οι σκεπτόμενοι…
Δεν χρειάζονται κάποια φοβερή και τρομερή μετάφραση όσα είδαμε το βράδυ της Κυριακής στο ντέρμπι. Ο Παναθηναϊκός έχει πλέον και καλύτερο υλικό και καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ. Πόσο μάλλον πιο σμιλευμένο ποδοσφαιρικό χαρακτήρα. Γι αυτό δεν «σοκαρίστηκε» όταν έμεινε πίσω στο σκορ, γι αυτό δούλεψε σωστά το β’ ημίχρονο, γι αυτό πήρε ένα μεγάλο «διπλό» με το οποίο φώναξε σε εαυτόν και αλλήλους ότι πράγματι φέτος βαδίζει προς τον τίτλο. Τον διεκδικεί όχι πλέον ως αουτσάιντερ αλλά ξεκάθαρα ως ένα πολύ δυνατό φαβορί.
Αντίθετα ο ΠΑΟΚ μπήκε για τα καλά στη δίνη της εσωστρέφειας. Μετά τον αποκλεισμό από τη Λέφσκι είχε δοθεί «αβάντζο» καθώς όλοι γνώριζαν ότι πρόκειται για καινούργια ομάδα. Τώρα όμως θα φανεί κατά πόσο υπάρχουν σταθερές για να αντέξει ο ΠΑΟΚ τους σοβαρούς κλυδωνισμούς.
Θαρρώ πως είναι από τις στιγμές που οι άνθρωποι του κλαμπ και ο Λουτσέσκου πρέπει να πουν στον κόσμο την αλήθεια: δηλαδή ότι η φετινή σεζόν δεν μπορεί να είναι «σεζόν διεκδίκησης στόχων, αλλά σεζόν χτισίματος». Και αντοχής στα δύσκολα βράδια που θα (ξανα)έρθουν. Το να γίνεται «κακός χαμός» δεν βγάζει πουθενά. Ούτε ο Λουτσέσκου μπορεί να ανοίγει «διάλογο» με την εξέδρα…
Είναι μια σκληρή σεζόν στην οποία ο ΠΑΟΚ πρέπει να ψάξει να βρει κέρδη: να μπολιάσει με εμπειρία τα ταλαντούχα Ελληνόπουλα, τα νιάτα που θα τον στηρίξουν τα επόμενα χρόνια. Αλλά ταυτόχρονα να κάνει και την αυτοκριτική του για τις επιλογές του Μπότο, τον οποίο η διοίκηση έχρισε γενικό κουμανταδόρο στις μεταγραφικές επιλογές.
Το λέγαμε καιρό. Ο φετινός ΠΑΟΚ ήταν ένα «μυστήριο», ένα ρίσκο, ένα στοίχημα που θα φαινόταν στο γήπεδο αν μπορούσε να κερδηθεί. Συμβαίνει με κάθε τι «νέο» τα στοιχήματα να χάνονται.
Πρέπει να αποδεχθούν στον Δικέφαλο ότι το νέο ρόστερ που οικοδομήθηκε έχει τρανταχτά μειονεκτήματα. Το «φώναξε» ο Σπόραρ, όταν έβαλε πλάτη τον Νάσμπεργκ προτού πάρει το πέναλτι από τη γροθιά του Κοτάρσκι. Το «φώναξε» η έλλειψη φορ μετά τον τραυματισμό του Ολιβέϊρα. Το «φώναξε» ο Γιοβάνοβιτς στον Λουτσέσκου όταν με μία απλή κίνηση –Αϊτόρ στη δεξιά πλευρά, Μπερνάρ στην αριστερή- «ξαχαρβάλωσε» τον αντίπαλό του!
Ο Παναθηναϊκός πλέον έχει καλύτερο υλικό και καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ. Και το κυριότερο: έχει ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ομάδας που πηγαίνει για τον τίτλο!
Μετά το «5 στα 5» το ερώτημα της διακοπής ήταν: «Μπορεί ο Παναθηναϊκός να περάσει από την Τούμπα ή μόνο στη Λεωφόρο βγάζει δυναμική;» Η απάντηση δόθηκε εμφατικά. Με 2η νίκη-ανατροπή σε ισάριθμο ντέρμπι. Χωρίς τον Κώτσιρα (σοβαρή απώλεια) και κυρίως τον Παλάσιος (αυτό κι αν ήταν απώλεια). Χωρίς τον Βέρμπιτς, την αλλαγή που δίνει στον Γιοβάνοβιτς φρεσκάδα στην επίθεση. Χωρίς «ρυθμό» στο πρώτο ημίχρονο για το κεντρικό αμυντικό δίδυμο που είχε λείψει καιρό. Με τον Σάντσες να υποφέρει και τον Μπερνάρ να μην τον ντουμπλάρει.
Όλα αυτά τα ανέτρεψε η ηρεμία και η στρατηγική του Γιοβάνοβιτς στο ημίχρονο καθώς βέβαια και η ποιότητα του υλικού του Παναθηναϊκού. Η εκπληκτική ασίστ του Πέρεθ στον Αϊτόρ, όπως είχε συμβεί και στο Ηράκλειο με την μπαλιά του Πέρεθ στον Παλάσιος.
Η τρομερή κατάσταση του Ισπανού εξτρέμ ο οποίος «δεν έβλεπε» τον Βιερίνια που ανεξήγητα ο Λουτσέσκου είχε ανεβάσει στη σέντρα! Η κλάση του Σπόραρ που έφτιαξε πέναλτι μια μπαλιά η οποία ήταν από δύσκολα διεκδικίσιμη έως χαμένη.
Ναι, ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ αναγκάστηκε να παίξει για 40 λεπτά χωρίς κλασικό φορ, αλλά δεν ευθύνεται γι αυτό ο Γιοβάνοβιτς και η ομάδα του, οι επιλογές του Δικεφάλου φταίνε.
Ο Παναθηναϊκός τέσταρε 2η φορά τον χαρακτήρα του μένοντας σε ντέρμπι πίσω στο σκορ. Και νίκησε ξανά.
Τώρα έχει μπροστά του 4 νέες προκλήσεις πριν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο: Αστέρα Τρίπολης μέσα, Λαμία έξω, Αρη μέσα, Βόλο έξω. Εχει τις δυνατότητες να κάνει ισάριθμες νίκες και να πάει με «10 στα 10» στο ντέρμπι αιωνίων. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το κυριότερο όμως, είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει πια ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ. Αφού νίκησε στην Τούμπα, ξέρει ότι ΜΠΟΡΕΙ να νικήσει παντού και οποιοδήποτε αντίπαλο στο πρωτάθλημα της Super League. Αυτό είναι τεράστια «πανοπλία» για κάθε ομάδα. Πόσο μάλλον για ομάδα του Γιοβάνοβιτς που πορεύεται με το μυαλό στο κεφάλι και τη δουλειά να κυριαρχεί κάθε «υπερφίαλης» σκέψης…
