Για ακόμη μία φορά, ο Ευάγγελος Μαρινάκης επιτέθηκε στον Ιβάν Σαββίδη χαρακτηρίζοντάς τον «Ρώσο» και όσους δουλεύουν εδώ «παιδιά του». Αν και περήφανος για τον πατέρα μου, αφού αυτός μου έδωσε τις βάσεις για να είμαι ότι είμαι, δεν θα με χαλούσε να είμαι και παιδί του Ιβάν κάτι που δεν έτυχε παρότι το γένος της μητέρας μου είναι Σαββίδη. Θα το ξεπεράσω.
Είναι προφανές ότι δεν χρειάζεται άλλη μια φορά να θυμίσουμε πόσο Έλληνας είναι και τυπικά και ουσιαστικά ο Ιβάν Σαββίδης. Βασικά δεν ξέρω γιατί έγραψα αυτή τη πρόταση, αλλά καμιά φορά και τα αυτονόητα πρέπει να λέγονται.
Πάμε στο θέμα μας. Τα γεγονότα, εμφανίζουν δύο πολύ διαφορετικές φιλοσοφίες όσον αφορά στα ποδοσφαιρικά πρότζκετς.
Ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη, διαθέτει ένα ρόστερ σχεδόν 40 παικτών, ξόδεψε μεγάλα ποσά για να φέρει παίκτες παγκοσμίου εμβέλειας, μέσα σε 45 μέρες άλλαξε τρεις προπονητές, δεν έχει μισό ενεργό γηγενή στην ομάδα του και ποντάρει σε οτιδήποτε μη ποδοσφαιρικό για να προσεγγίσει την κορυφή. Γράφει μόνος του ανακοινώσεις της Λίγκας, επιτίθεται σε ΜΜΕ που γράφουν τα αυτονόητα, αγαπάει ξένους διαιτητές πλέον λόγω Κλάτενμπεργκ και γενικά κάνει ότι μπορεί για να φθείρει τον ανταγωνισμό, παράλληλα βέβαια με το ίδιο το προϊόν.
Εντελώς συγκυριακά θα υποθέσω, τα μεγάλα ποσά ξοδεύονται σε μία περίοδο που οι δουλειές με την κυβέρνηση πάνε πολύ καλά, σε βαθμό τέτοιο που να αισθάνομαι πως και εγώ έχω συμβάλει για τις … επενδύσεις που γίνονται στο λιμάνι.
Ο «Ρώσος» βέβαια, αφού προσπάθησε να ισορροπήσει τη σαπίλα με την παρουσία ξένων διαιτητών και την αγορά του VAR, τώρα δείχνει τον δρόμο εντός χώρας για το πως μπορεί ένας σύλλογος να γίνει βιώσιμος.
Εδώ και δέκα χρόνια περίπου, επενδύει μέσο όρο 2,5 εκατ ευρώ το χρόνο για τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ και η δουλειά που γίνεται έχει φτάσει σε ασύλληπτα επίπεδα. Εχθές, η εθνική Νέων αγωνίστηκε στην Ελβετία με οκτώ βασικούς παίκτες από τον ΠΑΟΚ και δύο που μπήκαν αλλαγή. Νίκη της Νέων με 0-2, με ασίστ και γκολ παικτών του ΠΑΟΚ.
Αυτή τη στιγμή είναι άλλοι έξι στην ελπίδων και οκτώ στη παίδων. Σε τρεις εθνικές ομάδες ο ΠΑΟΚ έχει 24 παίκτες.
Στο πρότζεκτ του «Ρώσου» λοιπόν, δημιουργούνται θέσεις εργασίας για τα ελληνόπουλα που γεννήθηκαν με ταλέντο και έπρεπε κάποιος να επενδύσει για να δουλέψουν σωστά έτσι ώστε να το αναδείξουν.
Στη πρώτη ομάδα βέβαια, μέχρι το τέλος της σεζόν πλην των Κουλιαράκη, Λύρατζη, Τσαούση, θα έχει μπει και ο Κωνσταντέλιας, ενώ δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχόμενο να αρχίσει να δουλεύει με την πρώτη ομάδα ο 16χρονός Τζίμας που στη παίδων τις προάλλες στην Ουγγαρία πέτυχε χατ τρικ σε ένα ημίχρονο. Το παιδί είναι διαστημικό.
Προφανώς και το πρότζεκτ του ελληναρά, δεν χωράνε Έλληνες αφού πρέπει να μπολιαστούν κάτι βετεράνοι, κάτι τενίστες, κάτι δημόσιοι υπάλληλοι που έφυγαν για Κίνα μόλις μυρίστηκαν αίμα σακατεύοντας την καριέρα τους, ενώ πάντα θα έχουν θέση παλικαράδες ελληνόπουλα που πουλάνε οπαδισμό μέχρι να καταλήξουν στο Κατάρ για μία τελευταία αρπαχτή.
Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση των γονιών που επέλεξαν Ολυμπιακό για το μέλλον των παιδιών τους. Για κανά δυο τρεις από αυτούς, τον Κωστούλα, τον Δαρβίρα και τον Μουζακίτη η πόρτα του ΠΑΟΚ είναι ανοιχτή. Ένα τηλεφωνάκι στον Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλο μπορεί να δώσει τη λύση, απλά θα πρέπει να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους ατζέντηδες γιατί αυτοί δεν θα επιλέξουν το καλό του παιδιού τους αλλά το μέλλον τους στην αγορά.
Ο Ολυμπιακός επέλεξε έναν αντιποδοσφαιρικό δρόμο που δεν βοηθά σε τίποτα το ελληνικό ποδόσφαιρο. Συλλογή βαθμών; Γελάμε. Ανάδειξη παικτών; Ξεκαρδιζόμαστε. Σύνδεση με την κοινωνία του κλαμπ; Αόρατη.
Ο ΠΑΟΚ του «Ρώσου», επέλεξε αυτό που επιτάσσει το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Χαμηλούς μέσους όρους ηλικίας, γηγενείς μέσα από καλά δουλεμένη ακαδημία, δημιουργία υπεραξιών, ενίσχυση εθνικών συγκροτημάτων, μηδενικά εφάπαξ και όλα τα σύγχρονα χαρακτηριστικά. Και βέβαια σύνδεση με την κοινωνία, στοιχείο που για τη δική μου γενιά είναι σημαντικό γιατί έτσι μεγαλώσαμε.
Σε έναν χρόνο από σήμερα, αν δεν γίνει κανένας παγκόσμιος πόλεμος, ο ΠΑΟΚ θα ψάχνει μόνο έμπειρες σταθερές που θα κάνουν τη διαφορά και ο Ολυμπιακός θα ψάχνεται για το πως θα λύσει συμβόλαια για να φέρει την επόμενη καραβιά έστω και πολυτελείας. Βέβαια δεν ξέρω πως θα πηγαίνουν οι δουλίτσες τότε.
Αν υπάρχει Θεός του ποδοσφαίρου, ξέρουμε στο τέλος της διαδρομής ποιον θα επιβραβεύσει. Και αν υπάρχει σοβαρή ποδοσφαιρική κοινή γνώμη στη χώρα μας, ξέρουμε σε ποιον θα βγάλει το καπέλο και ποιον θα χλευάσει.
