Το Draft είναι ίσως το σημαντικότερο γεγονός της Off-Season στο ΝΒΑ. Μέσα από την συγκεκριμένη διαδικασία, οι οργανισμοί του «μαγικού κόσμου» έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν ένα από τα κορυφαία ταλέντα του κόσμου, ώστε να ενισχύσει την ομάδα τους ή και ακόμα να την απογειώσει.
Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που πολλοί παίκτες δεν δικαίωσαν ποτέ τις υψηλές προσδοκίες και απογοήτευσαν με την απόδοσή τους. Τα παραδείγματα είναι αρκετά, όμως το Top-10 με τις μεγαλύτερες γκάφες σε draft είναι πραγματικά ενδεικτικό για την ιδιαιτερότητα της διαδικασίας και την προσοχή που χρειάζεται να έχουν οι scouters.
10-Σαμ Μπάουι- Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, νούμερο 2, 1984
Ίσως η μεγαλύτερη γκάφα που έχει γίνει ποτέ στην διαδικασία του Draft. Όχι γιατί ο Μπάουι ήταν τόσο κακός παίκτης, αλλά γιατί οι Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς επέλεξαν αυτόν, αντί για τον Μάικλ Τζόρνταν.
Ναι, καλά διαβάσατε. Στο Draft του 1984, η ομάδα του Πόρτλαντ είχε την δεύτερη επιλογή, με τους Σικάγο Μπουλς να επιλέγουν τρίτοι. Και ενώ οι ιθύνοντες των «Ταύρων» είχαν ήδη τσεκάρει τον νεαρό γκαρντ από το Νορθ Καρολάινα, οι Μπλέιζερς δεν ασχολήθηκαν... ζεστά με την περίπτωσή του και προτίμησαν τον Σαμ Μπάουι.
Ο σέντερ από την Πενσιλβάνια είχε φτιάξει ένα πολύ δυνατό όνομα στο NCAA, όμως στο ΝΒΑ δεν έκανε όσα μπορούσε, ή οσα περίμεναν αυτοί που τον επέλεξαν.
Σε 11 χρόνια καριέρα στον «μαγικό κόσμο», ο Μπάουι είχε μέσο όρο 10,9 πόντους, 7,5 ριμπάουντ και 1,8 μπλοκ ανά παιχνίδι. Φυσικά, δεν τίθεται καν το ερώτημα αν οι Μπλέιζερς μετάνιωσαν για την επιλογή του.
9-Πέρβις Έλισον - Σακραμέντο Κινγκς, νούμερο 1, 1989
Οι Σακραμέντο Κινγκς επέλεξαν τον Πέρβις Έλισον στο νούμερο ένα του draft του 1989, θεωρώντας πως έχουν βρει τον επόμενο μεγάλο σέντερ του πρωταθλήματος.
Και στα πρώτα χρόνια της καριέρα του, έδειξε πως θα μπορέσει να δικαιώσει αυτούς που τον επέλεξαν. Μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε τα δύο πρώτα χρόνια της καριέρας του, ο Έλισον ήταν εντυπωσιακός τη σεζόν 1991-1992, έχοντας μέσο όρο 20 πόντους και 11,4 ριμπάουντ, και κατακτώντας το βραβείο του «πιο βελτιωμένου παίκτη».
Όμως, από εκείνη τη χρονιά και έπειτα, ο σέντερ από την Τζόρτζια αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τραυματισμών, που δεν τον βοήθησαν στο να εκτοξεύσει την καριέρα του.
8-Νικολόζ Τσκιτισβίλι - Ντένβερ Νάγκετς, νούμερο 5, 2002
Ο Γεωργιανός άσος με το δύσκολο όνομα, επιλέχθηκε στη πέμπτη θέση του draft του 2002, από τους Νάγκετς. Λίγα χρόνια αργότερα, μπορεί εύκολα να πεις κανείς πως η ομάδα του Ντένβερ μετάνιωσε για την συγκεκριμένη επιλογή της.
Ο πανύψηλος σέντερ (2.13), αγωνίστηκε για τέσσερα χρόνια στο ΝΒΑ. Εκτός από το Ντένβερ, έπαιξε επίσης στο Γκόλντεν Στέιτ, στη Μινεσότα και το Φίνιξ, έχοντας - επιεικώς- απογοητευτικούς μέσους όρους.
2,9 πόντου και 1,8 ριμπάουντ προσέφερε στα 172 παιχνίδια που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ ο Τσκιτισβίλι, που από το 2007 ξεκίνησε την περιπλάνησή του στα παρκέ της Ευρώπης και της Ασίας. Το 2009 πέρασε και στον Πανιώνιο, ενώ σήμερα αγωνίζεται στο πρωτάθλημα του Ιράν.
7-Γκρεγκ Όντεν - Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, νούμερο 1, 2007
«Ξέρω πως είμαι ένα από τα μεγαλύτερα bust στην ιστορία του ΝΒΑ και ξέρω πως όλα θα γίνουν χειρότερα όσο ο Κέβιν Ντουράντ συνεχίζει να βελτιώνεται. Είναι εκνευριστικό πως το σώμα μου δεν μπορεί να ακολουθήσει το μυαλό μου μερικές φορές. Αλλά το να ανησυχώ και να γκρινιάζω γι'αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα». Τάδε έφη Γκρεγκ Όντεν, λίγο μετά την αποδέσμευσή του από τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, τον Μάρτιο του 2012.
Ο θηριώδης σέντερ περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο την αιτία για την οποία έφτασε να θεωρείται ως «γκάφα» του draft. Ο Όντεν δεν ήταν κακός παίκτης. Κάθε άλλο, μάλιστα.
Μετά από μία πολύ καλή σεζόν στο Κολέγιο του Ohio, οι Μπλέιζερς αποφάσισαν να τον επιλέξουν στο νούμερο ένα του draft του 2007. Το δίλημμα «Όντεν ή Ντουράντ» ήταν για καιρό κυρίαρχο στις σκέψεις των διοικούντων της ομάδας του Πόρτλαντ, όμως τελικά η προοπτική ενός εξαιρετικού σέντερ τους κέρδισε.
Ο Αμερικανός άσος δεν δικαίωσε ποτέ τις υψηλότατες προσδοκίες. Αποδείχθηκε «γυάλινος», κάτι που φαίνεται και από τα συνολικά στατιστικά του. Αγωνίστηκε μόλις σε 105 παιχνίδια, με τις φανέλες των Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς και των Μαιάμι Χιτ, έχοντας ως μέσο όρο 8 πόντους και 6,2 ριμπάουντ.
Σίγουρα, η πορεία της ομάδας από το Πόρτλαντ θα ήταν εντελώς διαφορετική, αν είχε επιλεχθεί ο Κέβιν Ντουράντ.
6-Άνταμ Μόρισον, Σάρλοτ Μπόμπκατς, νούμερο 3, 2006
Λίγα χρόνια μετά την εξαιρετικά... αποτυχημένη επιλογή του Κβάμε Μπράουν, ο Μάικλ Τζόρνταν πρωταγωνίστησε σε μία ακόμα «γκάφα» στην διαδικασία των draft.
O «Air», ως πρόεδρος των Σάρλοτ Μπόμπκατς, αποφάσισε να επιλέξει τον Άνταμ Μόρισον, στην τρίτη θέση του Draft του 2006. Αγνόησε τις προοπτικές των Μπράντον Ρόι, Ραζόν Ρόντο, Κάιλ Λάουρι, Ρούντι Γκέι και Τζέι Τζέι Ρέντικ, και αποφάσισε να εντάξει στην ομάδα του έναν παίκτη, που πολλοί θεωρούσαν πώς θα άφηνε εποχή στο ΝΒΑ
Λίγα χρόνια μετά, ο Μόρισον όντως έμεινε αξιομνημόνευτους στους φιλάθλους του «μαγικού κόσμου», αλλά για τους ακριβώς αντίθετους λόγους. O φόργουορντ από Gozanga ήταν καταπληκτικός στη τελευταία σεζόν του στο NCAA (28,1 πόντοι, 5,5 ριμπάουντ), έχοντας δημιουργήσει μεγάλη φήμη γύρω από το όνομά του.
Στο ΝΒΑ όμως, ο Μόρισον εξελίχθηκε από ένα σπουδαίο prospect, σε... μπασκετικό ανέκδοτο. Μετά από μία αρκετά συμπαθητική rookie σεζόν (11,8 πόντοι, 2,9 ριμπάουντ), ο Μόρισον εξαφανίστηκε σταδιακά από τον χάρτη της λίγκας.
Δόθηκε με ανταλλαγή στους Λέικερς, στους οποίους συνήθως παρακολουθούσε τους αγώνες με πολιτικά. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με την ομάδα τους Λος Άντζελες, όμως το καλοκαίρι του 2010 αποδεσμεύτηκε, εξαιτίας του περιορισμένου χρόνου συμμετοχής του.
Στη συνέχεια, ο Μόρισον προσπάθησε να δοκιμάσει την τύχη του σε Ερυθρό Αστέρα και Μπεσίκτας, όμως ούτε στην Ευρώπη μπόρεσε να αφήσει το στίγμα του. Φυσικά, θεωρείται ως μία από τις χειρότερες επιλογές που έχουν γίνει στο draft.
5-Μάικλ Ολοβοκάντι - Λος Άντζελες Κλίπερς, νούμερο 1, 1998
Το 1998 οι Λος Άντζελες Κλίπερς είχαν την πρώτη επιλογή στο Draft. Και, αφού αγνόησαν τους Πολ Πιρς, Ντιρκ Νοβίτσκι, Μάικ Μπίμπι, Βινς Κάρτερ και Αντουάν Τζέιμσον, αποφάσισαν να στηρίξουν τον Μάικλ Ολοβοκάντι.
Ο ύψους 2,13 σέντερ, που γεννήθηκε στη Νιγηρία και μεγάλωσε στο Λονδίνο, είχε φτιάξει σπουδαίο όνομα στο Κολέγιο. Ο Ολοβοκάντι είχε μέσο όρο 22 πόντους, 11 ριμπάουντ και 3 μπλοκ στην τελευταία του χρονιά στο Pacific, κάτι που, όπως είναι φυσικό, προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ομάδων από τον «μαγικό κόσμο».
Όπως αποδείχτηκε όμως, ο Νιγηριανός άσος είχε συγκεκριμένο ταβάνι στις προοπτικές του. Στα 9 χρόνια παρουσίας του στα παρκέ του ΝΒΑ, ο Ολοβοκάντι μέτρησε 8,3 πόντους, 6,8 ριμπάουντ και 1,4 μπλοκ με τις φανέλες των Κλίπερς, των Μινεσότα Τίμπεργουλβς και των Μπόστον Σέλτικς.
Οι αριθμοί του δεν είναι οι χειρότεροι από παίκτη που έχει επιλεχθεί στο νούμερο ένα του draft, όμως αυτό δε παύει να σημαίνει πως ο Νιγηριανός δεν θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα bust στην ιστορία της συγκεκριμένης διαδικασίας.
4- Χασίμ Θαμπίτ- Μέμφις Γκρίζλις, νούμερο 2, 2009
Ίσως το κλασσικότερο παράδειγμα λανθασμένης σκέψης και επιλογής σε Draft.
Οι Μέμφις Γκρίζλις επέλεξαν τον Χασίμ Θαμπίτ στην δέυτερη θέση του Draft του 2009. Ο Τανζανός σέντερ προερχόταν από μία εξαιρετική σεζόν στο Κολέγιο του Κονέκτικατ, κάτι που σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα σωματικά του προσόντα, έκανε πολλούς από τους διοικούντες των ομάδων να επιθυμούν την απόκτησή του.
Τελικά, οι... άτυχοι ήταν οι Γκρίζλις, που αγνόησαν επιδεικτικά τους Στέφεν Κάρι, Τζέιμς Χάρντεν, ΝτεΜαρ Ντε Ρόζαν, Τζεφ Τιγκ, Τζρου Χολιντέι και αρκετούς εξαιρεικούς παίκτες ακόμα (Ντάνι Γκριν, Ντάρεν Κόλισον, Ντεμάρ Κάρολ).
Η ομάδα του Μέμφις δεν άργησε να καταλάβει το... λάθος της, και έστειλε αρχικά τον Θαμπίτ στο NBDL και στη συνέχεια, μέσω ανταλλαγής, στους Χιούστον Ρόκετς. Φυσικά, ο Τανζανός άσος δεν στέριωσε ούτε εκεί, όπως και στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, τους Φιλαδέλφια Σίξερς και τους Ντιτρόιτ Πίστονς.
Ο... «The Dream», όπως τον αποκαλούν χιουμοριστικά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, το παλεύει ακόμα στο NBDL, όμως έχοντας 2,2 πόντους και 2,7 ριμπάουντ στα 224 παιχνίδια που έχει αγωνιστεί στο ΝΒΑ, δύσκολα θα τον ξαναδούμε στα παρκέ του «μαγικού κόσμου».
3-Άντονι Μπένετ- Κλίβελαντ Καβαλίερς, νούμερο 1, 2013
Η μεγαλύτερη «γκάφα» ομάδας στην διαδικασία του draft τα τελευταία χρόνια, είναι αδιαμφισβήτητα η επιλογή του Άντονι Μπένετ από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς στο νούμερο 1, το 2013.
Ο Καναδός φόργουορντ αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο draft πριν τρία χρόνια, ύστερα από μόλις μία, συμπαθητική από άποψη αριθμών, σεζόν στο Κολέγιο του UNLV. Ο Μπένετ αγωνίστηκε σε 35 παιχνίδια, έχοντας 16,1 πόντους, 8,1 ριμπάουντ και 1 ασίστ μέσο όρο.Πολλοί ήταν εκείνοι που εξέφρασαν διθυραμβικά σχόλια για τον άσο από το Οντάριο, με τους Καβαλίερς να θεωρούν πως βρήκαν τον νέο τους ηγέτη, που, μαζί με τον Κάιρι Ίρβινγκ, θα μπορούσαν να ηγηθούν της ομάδας στην μετά-Λεμπρόν εποχή.
Όπως αποδείχτηκε, ο Μπένετ δεν ήταν ποτέ έτοιμος για το ΝΒΑ. Πέτυχε το πρώτο του καλάθι στο πέμπτο παιχνίδι της σεζόν 2013-2014, ενώ σημείωσε νταμπλ-νταμπλ για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο της ίδια σεζόν, όταν σε μία αναμέτρηση κόντρα στους Σακραμέντο Κινγκς, σκόραρε 19 πόντους και μάζεψε 10 ριμπάουντ.
Αυτό ήταν και το πικ της καριέρας του. Στη συνέχεια δόθηκε με ανταλλαγή στους Μινεσότα Τίμπεργουλβς, ενώ στην αρχή της φετινής σεζόν υπέγραψε στους Τορόντο Ράπτορς. Φυσικά, οι συμπατριώτες του δεν άργησαν να καταλάβουν το... ταλέντο του Μπένετ, και τον αποδέσμευσαν την 1η Μαρτίου του 2016.
Με πολλούς να αμφισβητούν όχι μόνο τα προσόντα του, αλλά και την διάθεσή του για μπάσκετ, ο Μπένετ δύσκολα θα μπορέσει να κάνει αισθητή την παρουσία του στα παρκέ του ΝΒΑ. Για αρκετούς ειδικούς μάλιστα, ο Καναδός φόργουορντ είναι ο χειρότερος παίκτης που επιλέθηκε ποτέ στην πρώτη θέση του Draft. Ε, δεν μπορεί να τους αδικήσει κανείς...
2- Κβάμε Μπράουν - Ουάσινγκτον Ουίζαρνς, νούμερο 1, 2001
«Αν με επιλέξετε στο draft, δεν θα το μετανίωσετε». Αυτό είχε πει ο Κβάμε Μπράουν στον τότε προπονητή των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς, Νταγκ Κόλινς.
Δεκαπέντε χρόνια μετά από αυτή την δήλωση, είναι ασφαλές να ειπωθεί πως οι Ουίζαρντς το μετάνιωσαν, και μάλιστα πολύ.
Ο Κβάμε Μπράουν δεν ήταν τόσο κακός παίκτης. Ίσα-ίσα, το 2001 θεωρούταν ως το καλύτερο ταλέντο των High-School. Όμως, η απόφασή του να μην αγωνιστεί στο Κολέγιο, και να δηλώσει διαθέσιμος για το Draft, ίσως έπαιξε σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του.
Ο Μπράουν δεν έπαιξε ποτέ ως «νούμερο 1» του ντραφτ. Η καλύτερη σεζόν του από άποψη σκοραρίσματος ήταν το 2003, όταν είχε μέσο όρο 10,9 πόντους σε 74 παιχνίδια. Αυτός ο αριθμός έμελλε να είναι και το ταβάνι του.
Αγωνίστηκε σε Λος Άντζελες Λέικερς, Μέμφις Γκρίζλις, Ντιτρόιτ Πίστονς, Σάρλοτ Μπόμπκατς, Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς και Φιλαδέλφια Σίξερς, έχοντας ως μέσο όρο 6,6 πόντους και 5,5 ριμπάουντ σε 607 παιχνίδια. Επίσημα δεν έχει αποσυρθεί, όμως έχει να εμφανιστεί στα παρκέ του «μαγικού κόσμου» από το 2013.
Από πολλούς, θεωρείται ως ο χειρότερος παίκτης που επιλέχθηκε ποτέ στην κορυφή του Draft, ενώ, οι Ούιζαρντς θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν επιλέξει τον Τάισον Τσάντλερ ή τον Πάου Γκασόλ, που βρέθηκαν στην δέυτερη και την τρίτη θέση αντίσοιχα.
Και όχι μόνο κάποιον από αυτούς. Τόνι Πάρκερ, Γκίλμπερτ Αρίνας, Τζο Τζόνσον, Ζακ Ράντολφ και Ρίτσαρντ Τζέφερσον ήταν διαθέσιμοι για τους Ουίζαρντς, όμως ο τότε πρόεδρός τους, Μάικλ Τζόρνταν, επέμεινε στον Μπράουν.
1- Ντάρκο Μίλισιτς- Ντιτρόιτ Πίστονς, νούμερο 2, 2003
Χωρίς καμία αμφιβολία και καμία αμφισβήτηση, η χειρότερη επιλογή ομάδας σε Draft του ΝΒΑ.
Ο Ντάρκο Μίλισιτς επιλέχθηκε στο νούμερο 2 του Draft του 2003 από τους Ντιτρόιτ Πίστονς, πίσω από τον Λεμπρόν Τζέιμς. Οι ιθύνοντες της ομάδας από την πολιτεία του Μίσιγκαν έβλεπαν πολλές προοπτικές στον 18χρονο τότε σέντερ, όμως, τελικά, δεν δικαιώθηκαν ποτέ.
Ο Σέρβος άσος δεν έκανε ποτέ αισθητή την παρουσία του στα παρκέ του «μαγικού κόσμου». Όντας ένας νεαρός έφηβος μέσα σε μία ομάδα που πρωταγωνιστούσε στην Ανατολική Περιφέρεια, ο Μίλισιτς δεν πήρε ποτέ τον απαιτούμενο χρόνο συμμετοχής για την εξέλιξή του.
Είναι χαρακτηριστικό πως στα τρία χρόνια παραμονής του στο Ντιτρόιτ, ο Μίλισιτς αγωνίστηκε σε 96 μόλις παιχνίδια, έχοντας ως μέσο όρο 1,6 πόντο (!) ανά παιχνίδι. Βέβαια, κατάφερε να γίνει ο νεώτερος παίκτης που αγωνίζεται σε τελικούς ΝΒΑ (το 2004), και έφτασε μέχρι το τέλος του δρόμου με τους Πίστονς εκείνη την χρονιά, όμως δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες. Οι συνολικοί μέσοι όροι του είναι ενδεικτικοί και... απογοητευτικοί (6 πόντοι, 4,2 ριμπάουντ και 1,3 μπλοκ).
Γιατί όμως είναι ο Μίλισιτς το κορυφαίο Bust στην ιστορρία του Draft; Αν κοιτάξει κανείς όλες τις επιλογές της διαδικασίας του 2003, θα καταλάβει εύκολα το γιατί.
Ντουέιν Ούειντ, Κρις Μπος, Καρμέλο Άντονι αγνοήθηκαν από τους Πίστονς, ενώ στις χαμηλότερες θέσεις του πίνακα βρέθηκαν παίκτες που ναι μεν δεν εξελίχθηκαν ποτέ σε σταρ, αλλά έκαναν - και συνεχίζουν να κάνουν- μία αξιοπρόσεκτη καριέρα στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη.
Ζάζα Πατσούλια, Κάιλ Κόρβερ, Μο Ουίλιαμς, Τζος Χάουαρντ, Λεάντρο Μπαρμπόσα, Ντέιβιντ Ουέστ, Μπορίς Ντιό και Κρις Κέιμαν είναι μερικοί από αυτούς που σίγουρα θα έδιναν περισσότερα από τον Μίλισιτς, που μετά από μία, εξίσου αποτυχημένη με την παρουσία του στους Πίστονς,περιπλάνηση σε Ορλάντο Μάτζικ, Μέμφις Γκρίζλις, Νιου Γιορκ Νικς, Μινεσότα Τίμπεργουλβς και Μπόιστον Σέλτικς, αποφάσισε να αποσυρθεί από τα παρκέ το 2014 ώστε να ακολουθήσει καριέρα... πυγμάχου.
