Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο Ντέιβιντ Μπλατ… προλάβαινε με τις δηλώσεις του το κεντρικό μήνυμα του κειμένου που θα ακολουθήσει. Στο πιο δυνατό φιλικό προετοιμασίας του και χωρίς τους Σπανούλη, Παπανικολάου και Αγραβάνη, ο ανέτοιμος Ολυμπιακός ήταν προτιμότερο να βγάλει στον «αφρό» τα αγωνιστικά προβλήματά του, παρά να πετύχει μία εμφατική νίκη, που θα σκορπίσει μεν ενθουσιασμό, αλλά θα ελλοχεύει ο κίνδυνος αποπροσανατολισμού.
Το δείγμα, είχε τελικά δύο πρόσωπα χωρισμένα στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο και αποτύπωσε σε μεγάλο βαθμό τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει στο αρχικά δύσκολο πρόγραμμά του στην Ευρωλίγκα. Μέχρι να βρεθούν, αρχικά ικανοποιητικό ποσοστό «χημείας» και μετέπειτα αυτοματισμοί σε άμυνα και επίθεση, η αφομοίωση της νέας φιλοσοφίας θα αργήσει και τα αποτελέσματα, όπως και η εικόνα, θα παρουσιάζουν αρκετά σκαμπανεβάσματα. Ο κόσμος θα πρέπει να οπλιστεί με αρκετή δόση υπομονής, διότι το project έχει πολλές προοπτικές να πετύχει και να αποδώσει σταθερά όμορφο μπάσκετ, όμως δεδομένα θέλει χρόνο.
«Ίσως να χρειαζόμασταν να έχουμε ένα τέτοιο κακό ημίχρονο όπως το πρώτο, ώστε να αναγνωρίσουμε τι πρέπει να κάνουμε και πως πρέπει να παίζουμε. Τα φιλικά είναι για αυτόν ακριβώς το σκοπό», δήλωσε ο τεχνικός του Ολυμπιακού. Σίγουρα θα έχει κρατήσει τους 51 πόντους που δέχθηκε η ομάδα του στο πρώτο ημίχρονο και θα έχει προβληματιστεί, αλλά αμέσως θα σκεφτεί πως όταν άπαντες συγκεντρώθηκαν και έπαιξαν άμυνα, το κοντέρ έγραψε 27 στο δεύτερο. Οι 30 του δεύτερου δεκαλέπτου πάντως, θα πρέπει να γίνουν… μπούσουλας για τη συνέχεια, διότι όπως είχαμε επισημάνει σε προηγούμενο blog, δε γίνεται κάθε βράδυ να απαντάς αναλόγως με την δική σου επίθεση.
Στο πρώτο μέρος, εκτός του ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν έπαιζαν άμυνα (Μπομπουά και Μορερμάν έκαναν… πάρτι), δεν χρησιμοποίησαν σωστά τα φάουλ και δέχθηκαν αμέτρητα καλάθια από καταστάσεις πικ εν ποπ (μέχρι και ο Πλάις έβαλε τρίποντο!), ήταν άστοχοι, χωρίς μυαλό στην επίθεση, έκαναν πολλά λάθη στην κυκλοφορία της μπάλας, ψάχνονταν δημιουργικά και οργανωτικά και δε μπορούσαν με τίποτα να βρουν τον γρήγορο ρυθμό που επιθυμούν. Από τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου και έπειτα αρχίζουν τα θετικά. Η άμυνα έγινε πιο σκληρή (οδήγησε την Εφές σε 1/11 τρίποντα και μόλις 5 ασίστ), οι περιστροφές λειτούργησαν υποδειγματικά και η επίθεση άρχισε να λειτουργεί, ιδίως όταν ο αρνητικότατος Γκος, άφησε τη θέση του στον Μάντζαρη. ο Έλληνας γκαρντ ηρέμησε το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός άρχισε να «διαβάζει» καλύτερα τα μις ματς, πήρε δημιουργία από το χαμηλό ποστ και κυκλοφόρησε καλύτερα τη μπάλα.
Η άνοδος των πολύ καλών Βεζένκοφ, Μιλουτίνοφ (κυριότερη αιτία της βελτίωσης στο αμυντικό ριμπάουντ), Στρέλνιεκς και Τίμα, έδωσε τις λύσεις στην επίθεση και το -25 έγινε -7 σχεδόν δύο λεπτά πριν το τέλος. Θα μπορούσε το ματς να είχε έρθει εντελώς… τούμπα με μία-δυο πιο προσεκτικές και εύστοχες επιλογές, όμως τα αποτελέσματα στην παρούσα φάση διόλου ενδιαφέρουν. Έτσι και αλλιώς, με 18,5% στο τρίποντο, περισσότερα λάθη (πολλά τα 17) και λιγότερες ασίστ και πόντους από αιφνιδιασμό, δύσκολα κερδίζεις παιχνίδι που έχεις βρεθεί 25 πόντους πίσω. Ιδιαίτερα όταν δύο κομβικοί παίκτες για την ομαλότητα της λειτουργίας σου, οι Γκος και Πρίντεζης, έχουν μείνει στους 4 και στους μηδέν πόντους αντίστοιχα, με τον πρώτο να «γράφει» και 6 παιδαριώδη λάθη-«πουλήματα» της μπάλας. Ο Αμερικανός είναι πολύ καλός παίκτης όμως και μόνο καλό θα του κάνει η αποψινή κακή εμφάνιση-τριβή με το υψηλότερο επίπεδο.
Απομένει πλέον ένα ακόμα φιλικό, το αυριανό με την Ούνικς Καζάν (σ.σ. μία εβδομάδα μετά από το συναπάντημά τους στην Κρήτη) για να γίνουν οι τελικές δοκιμές πριν τα επίσημα παιχνίδια. Όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτό πως θα πρέπει ακόμα να περάσουν αρκετά τεστ και εργατοώρες για να παρουσιαστεί όπως θέλει και μπορεί ο Ολυμπιακός, τόσο το καλύτερο. Για την ώρα, μέρα με τη μέρα, βήμα με το βήμα, τα… διδάγματα θα είναι πολλά και σημαντικά.
ΥΓ.1: Ο Μπλατ παρότι το πρώτο ημίχρονο ήταν… κατηφορικό, δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει σχήματα ακόμα και με Τίμα, Βεζένκοφ, ΛεΝτέι, Μπόγρη ή και Πρίντεζη ΛεΝτέι και Μιλουτίνοφ για να δοκιμάσει πράγματα. Πειραματίστηκε με τα γκαρντ του, δείχνει να «γέρνει» περισσότερο στο «1» σε ότι αφορά την χρησιμοποίηση του Στρέλνιεκς και στο τέλος βρήκε την άκρη για να επιστρέψει η ομάδα του στο παιχνίδι. Ακόμα και αυτός… μαθαίνει ακόμα τον νέο Ολυμπιακό που σχεδιάζει.
ΥΓ.2: Η ψυχολογία και η δουλειά στον αθλητισμό είναι τα σημαντικότερα πράγματα μαζί με την τύχη. Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ ζει ξανά το όνειρό του στον Ολυμπιακό, απολαμβάνει το μπάσκετ και είναι κάτι παραπάνω από θετικός ως τώρα, με πολύπλευρη συνεισφορά στο παρκέ. Αν συνεχίσει έτσι, θα αποδειχθεί μία εξαιρετική επιλογή. Το ίδιο ισχύει -αν και διαφορετική περίπτωση- και για τον Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος έχει μπει δυναμικά στον Παναθηναϊκό. Για όσους γνωρίζουν τι και πως και τα δύο ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενα…
