Η παρουσία στα προκριματικά του Basketball Champions League ήταν ένα μεγάλο «στοίχημα» για την ΚΑΕ Άρης, ένας μεγάλος αγωνιστικός στόχος για τον Βαγγέλη Αγγέλου. Η παρουσία σε μία ευρωπαική διοργάνωση ήταν το… τυράκι για να «τσιμπήσουν» οι Αμερικανοί παίκτες και να έρθουν στον Άρη, αφήνοντας άλλες καλύτερες οικονομικά προτάσεις. Όμως το φινάλε της ευρωπαικής περιπέτειας του Άρη μόνο ως… εφιαλτικό μπορείς να το περιγράψεις.
Ο αποκλεισμός στα προκριματικά του BCL από την Νίζνι έφερε στο προσκήνιο ένα άλλο μεγάλο ερώτημα, στο οποίο ο μεν προπονητής είχε σίγουρη απάντηση, η δε διοίκηση τις αμφιβολίες της.
Η συμμετοχή στο FIBA Europe Cup ήταν η… συνέχεια του αποκλεισμού από το BCL, με τον προπονητή του Άρη να την θεωρεί δεδομένη καθώς όπως έλεγε η ομάδα έπρεπε να παίξει στην Ευρώπη καθώς είχε δεσμευτεί στους Αμερικανούς, ενώ θεωρούσε ότι θα την βοηθήσει και αγωνιστικά.
Η διοίκηση όμως δεν έβλεπε αυτή την συμμετοχή με… καλό μάτι, κυρίως λόγω των οικονομικών δεδομένων. Έσοδα δεν υπήρχαν, έξοδα από την άλλη αρκετά, οπότε θα έπρεπε να βρεθούν τρόποι για να αξιοποιηθεί εμπορικά η συμμετοχή στο FEC. Με βασική προυπόθεση όμως η ομάδα να είναι καλή πορεία, κάτι που για πολλούς ήταν αυτονόητο.
Όμως ο Άρης των τριών FINAL-4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο Άρης των τριών ευρωπαικών τίτλων αποκλείστηκε από την τέταρτη σε δυναμικότητα ευρωπαική διοργάνωση, στην πρώτη της φάση και μάλιστα δύο αγωνιστικές πριν το τέλος. Αποκλείστηκε γιατί έχασε δύο φορές από την Φινλανδική Κατάγια. Αποκλείστηκε γιατί έχασε από μία ομάδα που ουσιαστικά βλέποντας τα στατιστικά είχε μόλις τρεις αξιόλογους παίκτες που ανέτρεψαν το +15 του Άρη.
Και αυτός ο αποκλεισμός καταγράφεται ως η πιο «μαύρη σελίδα» στην ευρωπαική ιστορία του Άρη. Είναι σκληρό, για κάποιους βαρύ, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Και για αυτή την «μαύρη σελίδα» την ευθύνη έχει ο Βαγγέλης Αγγέλου.
Η δυναμική, το πρεστίζ, η ιστορία του Άρη απαγορεύει τέτοιου είδους «πειράματα», τέτοιους αποκλεισμούς από ομάδες που μετά βίας θα εξασφάλιζαν την παραμονή στην Α1.
Συγνώμη λοιπόν κόουτς αλλά αυτή την αποτυχία την χρεώνεσαι μόνο εσύ.
Η διοίκηση σου έδωσε το ελεύθερο στις μεταγραφές, πήρε αυτούς που ήθελες και μάλιστα παρά την απώλεια εσόδων από το τηλεοπτικό, την μείωση των διαρκείας και τα έξοδα του FEC, είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της προς τους παίκτες οι οποίοι είναι πληρωμένοι στην ώρα τους.
Εσύ κόουτς θα έπρεπε να ξέρεις καλύτερα από τον καθένα το ειδικό… βάρος που έχει αυτή η φανέλα στην Ευρώπη. Γιατί έζησες την εποχή του «Αυτοκράτορα» ως αθλητής, όταν εκείνη η ομάδα διεκδικούσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών κόντρα σε ομάδες-μεγαθήρια του ευρωπαικού μπάσκετ.
Βρέθηκες αντίπαλος του Άρη στον τελικό του Uleb Cup ως μέλος της Ντιναμό Μόσχας και είδες 5.000 Αρειανούς να ταξιδεύουν στο Σαρλερουά του Βελγίου.
Άρα ξέρεις ότι αυτός ο αποκλεισμός είναι ντροπή για τον μπασκετικό Άρη, την ομάδα των 22 τίτλων.
Κόουτς μόνος σου… έβαλες δύσκολα στον εαυτό σου. Σίγουρα και οι παίκτες σου έχουν ευθύνες, αλλά είναι δικές σου επιλογές, οι πρώτες στην λίστα σου.
Είναι στο χέρι σου να… σβήσεις αυτή την άσχημη ανάμνηση από τον κόσμο του Άρη, με μία καλή πορεία στην Ελλάδα. Και η αρχή πρέπει να γίνει στην Ρόδο με τον Κολοσσό. Και φυσικά εννοείται ότι τα δύο τελευταία ευρωπαικά παιχνίδια με Ντνίπρο και Λέφσκι πρέπει να τα κερδίσεις.
Υ.Γ.1: Η υπόθεση Παπαντωνίου χάθηκε λόγω της οικονομικής διαφοράς. Νωρίτερα υπήρχε η σκέψη για τον Τολιόπουλο ως δανεικό. Ο Άρης χρειάζεται αλλαγές και αυτές που μπορούν να γίνουν λόγω BAN, αφορούν μόνο ξένους. Και πρέπει να γίνουν όσο ακόμα υπάρχουν και αντικαταστάτες στην αγορά.
Υ.Γ.2: Θέμα Αγγέλου δεν υπάρχει την δεδομένη χρονική στιγμή. Ναι υπάρχει προβληματισμός, ναι υπάρχει απογοήτευση, αλλά η διοίκηση θα του δώσει λίγο χρόνο ακόμη. Λίγο όμως…
