MENU

Κουραστήκαμε με την κάθε κουταμάρα, που πετάει και γράφει ο καθένας. Κυρίως κουραστήκαμε με τον ισοπεδωτισμό. Είναι άστοχος ένας παίκτης σε 2-3 συνεχόμενα ματς; Πάει, τον βγάλαμε άχρηστο μέχρι τουλάχιστον να τα ξαναβάλει.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Με αφορμή τα όσα έκανε χθες ο Βασίλης Σπανούλης στο Μιλάνο. "Ξεχάστε τον Σπανούλη. Μέχρι εδώ ήταν. Αρχίζει η κατιούσα" είπαν αρκετοί μετά το Ευρωμπάσκετ, όπου ο σούπερ σταρ του Ολυμπιακού δεν έθελξε με την απόδοσή του, αλλά δεν γοήτευσε κιόλας. Μιλάμε για μία Εθνική, που έχασε στο νήμα την πρόκριση από μία Ισπανία, που κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ στη συνέχεια. Και για να μην ξεχνιόμαστε, εμείς ήμασταν από αυτούς, που πιστεύαμε στο χρυσό, που θεωρούσαμε ότι μπορούμε να τους αποκλείσουμε τους Ισπανούς.

Δεν τα καταφέραμε, είναι αποτυχία, αλλά δεν είναι και καταστροφή. Από τον Γκασόλ χάσαμε, όχι από τον Ντανγκουντούρο και τον Φινλανδό Τουούκα Κόττι!

Ας επιστρέψουμε στον Σπανούλη. Βαδίζει στα 34, είναι απόλυτα φυσιολογικό η απόδοση του να μην ανεβαίνει. Το λογικό είναι να πέφτει σταδιακά, αλλά ο Λαρισαίος παραμένει σε πολύ καλό, πάρα πολύ καλό επίπεδο. Το είδαμε στο Μιλάνο για μία ακόμη φορά αυτό, όταν έβαλε για τα καλά την σφραγίδα του, ώστε ο Ολυμπιακός να πάρει ένα "διπλό" ψυχολογίας. Εβαλε ένα από τα συνήθη μεγάλα του σουτ, όταν έπρεπε, προηγουμένως είχε κάνει σπουδαία δουλειά, ώστε η ομάδα του να ανατρέψει το 60-54. Και βεβαίως το μπάσκετ είναι ομαδικό, ο Σπανούλης δεν παίζει μόνος του, η χημεία και το σύνολο είναι αυτά, που μετράνε. Ναι τα σύνολα από άτομα αποτελούνται και αυτά τα άτομα πρέπει να ταιριάζουν μεταξύ τους, αλλά και να έχουν αξία. Ε, ο 33χρονος γκαρντ είναι στην κορυφή, όσον αφορά στην αξία, αφού μιλάμε για τον καλύτερο γκαρντ της Ευρώπης. Με "αν" δεν γράφεται ιστορία, αλλά αν ο Ολυμπιακός δεν είχε πάρει τον Σπανούλη το καλοκαίρι του 2010, δύσκολα θα είχε κάνει αυτά, που έκανε όλη αυτή την πενταετία.

Ηγέτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, και ο V-Span ανήκει σε αυτή την όχι μεγάλη κατηγορία των Ευρωπαίων μπασκετμπολιστών. Τόσο αυτόν, όσο και τον Διαμαντίδη, ας κοιτάξουμε να τους χαρούμε όσο είναι ακόμη καιρός. Η ώρα, που θα αποχωρήσουν δεν είναι μακριά. Και τέτοιοι παίκτες βγαίνουν δύο στα 20 χρόνια.

Ένας είναι ο Σπανούλης...