«Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά» έλεγε το γνωστό σε όλους τραγούδι των φίλων του Αρη στις ένδοξες εποχές της ομάδας. Μήπως να το αλλάξουμε και να το κάνουμε «με τον Πελεκάνο, τον Ουότερς, τον ΜακΝιλ και τα άλλα παιδιά»;
Εντάξει, πλάκα κάνουμε, αλλά είναι τόσο μεγάλη η νίκη των «κιτρινόμαυρων» αυτή, που πέτυχαν στο Καζάν επί της Ούνικς, που δεν είναι καθόλου υπερβολικό, που μας πήρε, μας παραπήρε ο ενθουσιασμός. Το έπος του Αρη στην Ρωσία δεν ήταν παρά η συνέχεια των πρώτων εντυπώσεων, που έχει αφήσει η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη: μία ομάδα με αρχή, μέση και τέλος, μία ομάδα, που έδεσε πολύ γρηγορότερα από ό, τι θα περίμενε και ο ίδιος ο προπονητής.
Βλέπετε, τα νέα πρόσωπα στο ρόστερ είναι πάρα μα πάρα πολλά, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν ήταν ο Πρίφτης αυτός, που έτρεξε την προετοιμασία, αλλά οι βοηθοί του: ο ίδιος ήταν στο πλευρό του Κατσικάρη στο Ευρωμπάσκετ. Τι είπατε; Σας θυμίζει το σκηνικό του Αρη αυτό του Παναθηναϊκού; Κάπως έτσι είναι τα πράγματα.
Ο Αρης έπαιξε, λοιπόν, μπάσκετ πολύ υψηλού επιπέδου στο Καζάν και πήρε θα λέγαμε δίπλη νίκη. Πηγαίνοντας το ματς στην παράταση με τον τρόπο, που πήγε, οι πολλοί τον είχαν χαμένο. Βλέπετε, αυτοκτόνησε στη κανονική διάρκεια, δίνοντας τρίποντο στον Καϊμακόγλου, ενώ με τρεις πόντους διαφορά, έπρεπε να κάνει φάουλ. Παρόλα αυτά, όμως, οι Θεσσαλονικείς, πέρα από την ομοιογένεια και το καλό μπάσκετ, εμφάνισαν και χαρακτήρα, ψυχή, καρδιά, και έτσι κατάφεραν κάτι, που πολλά χρόνια είχαμε να δούμε.
Αλλωστε ο Αρης απουσίαζε εδώ και καιρό από τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Βλέποντας τον Πρίφτη και τα παιδιά του να κερδίζουν στο Καζάν, μας ήρθε στο νου το τεράστιο «διπλό», που είχε κάνει ο Αρης το 1987 στην Βαρκελώνη επί της Μπαρτσελόνα. Τότε το να κερδίσει ελληνική ομάδα εκτός έδρας την Μπαρτσελόνα, έμοιαζε ως το όγδοο θαύμα. Αναλογικά, η σημερινή νίκη τέτοιο βάρος έχει.
Αν δεν γνωρίζετε ή σας ξεφεύγει, η Ούνικς Καζάν έχει τεράστιο προυπολογισμό. Και δεν θα σας πούμε ότι όσα στοιχίζει ο σπουδαίος, Κιθ Λάνγκφορντ, είναι το μπάτζετ του Αρη δύο φορές. Θα σας πούμε ο Κώστας Καϊμακόγλου στοιχίζει περισσότερο από όσα όλα μαζί οι παίκτες του Πρίφτη. Είναι κοντά στα 900.000 οι αμοιβές των «κιτρινόμαυρων», ε ο «Κάι-Κάι» παίρνει αρκετά περισσότερα από 1 εκ. ευρώ. Είπατε κάτι;
Αλήθεια είναι ότι η συνέχεια, η συνέπεια είναι αυτή, που μετράει, αλλά ο Αρης έχει κάνει και παρακάνει το σωστό ξεκίνημα. Και επειδή λέμε όλο για παίκτες και Πρίφτη, όλα ξεκινάνε από την διοίκηση.
Ο Νίκος Λάσκαρης έχει αφήσει κάτι παραπάνω από θετικά δείγματα μέχρι στιγμής και δικαίως όλοι στον Αρη πίνουν νερό στο όνομά του. Αλλά και για αυτόν η συνέχεια μετράει. Πέντε-έξι μήνες παρουσίας δεν είναι παρά ένα απλό, μικρό δείγμα γραφής.
