Ας αρχίσουμε με έναν χρήσιμο ορισμό, που εξηγεί τόσο τον τίτλο, όσο και τη φιλοσοφία του κειμένου και την εικόνα της οκτάδας του Basketball Champions Leauge...
«Ο όρος Πολυπολιτισμικότητα (multiculturalism) δηλώνει τη συνύπαρξη σε μια κοινωνία ποικίλων κοινωνικών ομάδων με διαφορετικά εθνικά-εθνοτικά και πολιτισμικά στοιχεία. Αναγνωρίζει ένα μωσαϊκό από ισότιμες κουλτούρες ατόμων που διατηρούν παράλληλα τις διακριτές διαφορές τους και μπορούν να αναπτύξουν σχέσεις γόνιμης αλληλεπίδρασης. Σε επίπεδο κοινωνικής συλλογικότητας η πολυπολιτισμικότητα παραπέμπει στην αμοιβαία αποδοχή, στο σεβασμό και στην προαγωγή πολλαπλών πολιτισμών με βάση τη δημογραφική σύνθεση ενός πληθυσμού μιας χώρας. Εκφράζει την αποδοχή της διαφορετικότητας και της ισότιμης αναγνώρισης των διακριτών εθνικών και θρησκευτικών ομάδων», αναφέρει η ιστοσελίδα «koinosnous» και το παραπάνω μοτίβο παρατηρείται στα προημιτελικά της διοργάνωσης της FIBA.
Στο Basketball Champions League της σεζόν 2018-2019 συνέβη κάτι μοναδικό, αφού οι οκτώ κορυφαίες ομάδες του θεσμού έρχονται από ισάριθμες διαφορετικές χώρες. Όπως είναι λογικό, πρόκειται για ένα στοιχείο που οι άνθρωποι της FIBA τόνισαν και τους γεμίσε -δικαιολογημένα- με χαρά.
Για την ακρίβεια, στα προημιτελικά του BCL υπάρχουν ομάδες από τις παρακάτω χώρες: Ελλάδα (ΑΕΚ), Ισπανία (Τενερίφη), Ισραήλ (Χάποελ Ιερουσαλήμ), Ιταλία (Μπολόνια), Γερμανία (Μπάμπεργκ), Γαλλία (Ναντέρ), Ρωσία (Νίζνι) και Αντβέρπ (Βέλγιο).
Οι δύο τελευταίες έχουν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία, αφού φτάνουν «μια ανάσα» μακριά από το Final Four έχοντας αρχίσει το... ταξίδι τους από τη φάση των προκριματικών. Η παρουσία των δυο τους στην οκτάδα και ο αποκλεισμός των πιο ισχυρών (βάσει ρόστερ και μπάτζετ) Βενέτσια και Μούρθια είναι μια «νίκη» των... ρομαντικών της «πορτοκαλί» κοινωνίας.
Το σύστημα που επιτρέπει τις εκπλήξεις και οι... Λέστερ!
Θα έλεγε κανείς πως το σύστημα διεξαγωγής των πλέι οφ του BCL είναι τέτοιο, που δίνει την ευκαιρία στον «μικρό» να κάνει την έκπληξη και να προκριθεί. Βλέπετε, δεν πρόκειται για μια σειρά που κρίνεται σε έναν αριθμό νικών και από την οποία ο καλύτερος -συνήθως- θα περάσει, αλλά για δύο ματς, των οποίων τα σκορ προστίθενται στο τέλος για έναν νικητή.
Το σύστημα αυτό δέχθηκε κριτική, μιας και βρίσκεται κόντρα σε αυτά που έχουμε συνηθίσει και στην ουσία υποβαθμίζει την αξία της νίκης σε έναν αγώνα. Όμως, αφήνει ανοίχτο πεδίο για περισσότερες εκπλήξεις και «αναγκάζει»... μεγάλους και μικρούς, ισχυρούς και ανίσχυρους να παίξουν για 80' σαν να μην υπάρχει αύριο. Κάθε κατοχή μετράει, κάθε καλάθι μπορεί να κάνει τη διαφορά. Και τελικά την κάνει!
Η Βενέτσια που διαθέτει στο ρόστερ της παίκτες με εμπειρίες στην Euroleague όπως ο Μάικ Μπράμος, ο Μαρκίζ Χέινς και ο Όστιν Ντέι και τον πρωταθλητή Ευρώπης με τη Σλοβενία, Γκάσπερ Βίντμαρ «πλήρωσε» το κακό πρώτο παιχνίδι της (-23) και αποκλείστηκε. Η δε Μούρθια του Σίτο Αλόνσο, που πέρυσι έφτασε μέχρι το Final Four και την 3η θέση στην Αθήνα και φέτος είχε 13-1 ρεκόρ στη regular season την... πάτησε από την πιο νεανική ομάδα του τουρνουά, τη βελγική Αντβέρπ, που σιγά - σιγά μπαίνει στον μπασκετικό χάρτη!
Νίζνι και Αντβέρπ ζουν το δικό τους «παραμύθι», μιας και το ταξίδι τους που ξεκίνησε στα προκριματικά με πρώτο στόχο την είσοδο στους ομίλους συνεχίζει μέχρι και τα προημιτελικά του BCL. Θα έλεγε κανείς πως έχουμε να κάνουμε με τις... μπασκετικές Λέστερ, σε μια δικαίωση των ανθρώπων του Champions League για αυτό το σύστημα διεξαγωγής των πλέι οφ.
Νέες δυνάμεις στο προσκήνιο και μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη
Όσο για το νέο σκηνικό που διαμορφώθηκε στα προημιτελικά πρέπει να σημειώσουμε ακόμα ένα στοιχείο με ξεχωριστό ενδιαφέρον: στη φετινή οκτάδα βρίσκεται μόλις μία ομάδα (ΑΕΚ), που έφτασε και πέρυσι μέχρι τους «8». Αυτό είναι ένα δείγμα ανάδειξης νέων δυνάμεων στο μπασκετικό προσκήνιο, που χαροποιεί τους ανθρώπους της παγκόσμιας διοργάνωσης.
Το... παραμύθι της Νίζνι και της Αντβέρπ, τα 7/8 των διαφορετικών ομάδων σε σχέση με πέρυσι προημιτελικών και οι οκτώ σύλλογοι από ισάριθμες χώρες αποδεικνύουν στην πράξη την ύπαρξη της πολυπολιτισμικότητας, που αναλύθηκε παραπάνω. Φυσικά, είναι δεδομένο πως και το Final Four θα έχει τέσσερις «μονομάχους» από τέσσερις διαφορετικές χώρες, οι οποίες θα είναι υποψήφιες για τη διεξαγωγή των αγώνων του τίτλου.
Μοιράζεται η πίτα απέναντι στα... κλειστά συμβόλαια
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, στην πιο ποιοτική, πιο ακριβή και δικαίως πιο διαφημισμένη Euroleague, τα πράγματα τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι πιο περιορισμένα. Αυτή τη στιγμή, ύστερα από 25 αγωνιστικές στη regular season, στην οκτάδα βρίσκονται εκπρόσωποι μόλις από πέντε χώρες: από την Τουρκία (Φενέρμπαχτσε, Αναντολού Εφές), τη Ρωσία (ΤΣΣΚΑ Μόσχας), την Ισπανία (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Μπασκόνια), την Ιταλία (Αρμάνι Μιλάνο) και την Ελλάδα (Ολυμπιακός). Η κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση έχει δημιουργήσει μια κλειστή λίγκα μέσω των συμβολαίων που δίνει στις ομάδες - μετόχους της και είναι λογικό να έχουν περιοριστεί και οι ευκαιρίες για διάκριση σε ομάδες από χώρες που δεν κυριαρχούν σταθερά στον μπασκετικό χάρτη.
Το Basketball Champions League στον τρίτο χρόνο λειτουργίας του θέλει να περάσει ως μότο το «μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη», βλέπει την πίτα να μοιράζεται, αυξάνει το ενδιαφέρον σε περισσότερες χώρες, έχει νέες δυνάμεις να έρχονται στην επιφάνεια και καινούργιους πρωταγωνιστές να γεννιούνται. Παράλληλα, ανεβάζει το κασέ των παικτών του και την αξία των ομάδων του, που ξεχωρίζουν και διακρίνονται.
Βέβαια, ο στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι μια σύγκριση μεταξύ των δύο διοργανώσεων. Τα brand names των ομάδων και τα οικονομικά δεδομένα μεταξύ της Euroleague και του BCL έχουν τεράστιες διαφορές. Όμως, η διοργάνωση της FIBA έχει πετύχει πολλούς, μπασκετικούς στόχους σε σύντομο χρονικό διάστημα και δίνει την ευκαιρία σε αρκετά και διαφορετικά πρότζεκτ να έρθουν στην... πρώτη γραμμή.
Η φετινή οκτάδα της διοργάνωσης αποτελεί την επιτομή των παραπάνω σειρών, αφού πέραν των οκτώ διαφορετικών χωρών προέλευσης των ομάδων, έχουμε και εντελώς διαφορετικά πρότζεκτ.
- Η Χάποελ λειτουργεί με ένα ακριβό και... αμερικανικό μοντέλο.
- Η ΑΕΚ με ένα πιο «ορθολογικό» μοτίβο, έχοντας το "know how".
- Η Αντβέρπ δίνει... τόπο στα νιάτα.
- Η Ναντέρ συνεχίζει με τον ίδιο προπονητή για 32 (!) χρόνια.
- Η Μπάμπεργκ ψάχνει την αναγέννησή της μακριά από τα μεγάλα μπάτζετ και τις μεγάλες... χασούρες της Euroleague.
- Η Τενερίφη επενδύει στο «εμείς» και την κυκλοφορία της μπάλας.
- Η Νίζνι στο εγχώριο ταλέντο και την «τρέλα» του Κέντρικ Πέρι.
- Η Βίρτους Μπολόνια στο φανατικό, μπασκετικό κοινό της και το ταλέντο πρωτοκλασάτων παικτών, όπως ο Κέβιν Πάντερ.
Η ομορφιά της πολυπολιτισμικότητας...
