MENU

Εδώ που τα λέμε αυτά που συμβαίνουν στον Ολυμπιακό, προσβάλουν πρώτα απ' όλα τον Ολυμπιακό. Δεν επιτρέπεται ένας σύλλογος με τόσο μεγάλη ιστορία, ένας σύλλογος που πριν από δύο χρόνια δεκδικούσε ευρωπαϊκές κούπες να παρουσιάζει σημάδια ομάδων που πετούσαν λευκή πετσέτα, όταν έχαναν και την τελευταία ελπίδα για να παραμείνουν στην κατηγορία. Είναι τουλάχιστον ασέβεια προς τη φανέλα του Ολυμπιακού να αποχωρούν παίκτες με τέτοιο τρόπο.

Είναι απαράδεκτο για μια διοίκηση με την οικονομική επιφάνεια και το πρεστίζ των Αγγελόπουλων να παρακολουθούν την κατάσταση όπως θα την παρακολουθούσε κι ένας πρόεδρος υποβιβασμένης ομάδας που έχει αποδεχτεί πως την επόμενη χρονιά δεν θα βρίσκεται στο τιμόνι της. Πραγματικά, δεν ξέρω τι σκέφτονται οι Αγγελόπουλοι, ούτε τι κινήσεις πρόκειται να κάνουν το καλοκαίρι για να βγάλουν την ΚΑΕ από το αδιέξοδο, αλλά η κατάσταση του τελευταίο μήνα προσβάλει τους ίδιους, τον Ολυμπιακό και φυσικά το μπάσκετ.

Οικονομικά προβλήματα αντιμετώπισαν κι άλλοι. Δύσκολες περιόδους πέρασαν όλοι, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε απλά για οικονομικά ζητήματα, αλλά για μια εικόνα απαξίωσης που δεν έχει προηγούμενο σε τόσο υψηλό επίπεδο. Για να το δούμε από την πλευρά των παικτών: Ποιος θα ήθελε να μείνει σε έναν σύλλογο που δεν πληρώνεται στην ώρα του και ταυτόχρονα η διοίκησή του απαξιώνει με τις πρακτικές και τις αποφάσεις της τον ίδιο τον σύλλογο;

Δεν είναι ότι ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε πρόωρα από την Ευρωλίγκα. Μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε. Δεν μπορεί όμως ένας παίκτης που είναι τόσο καιρό απλήρωτος, να κάθεται να περιμένει πότε θα οριστεί ο «Χ» διαιτητής Αναστόπουλος στο πρωτάθλημα για να πάρει το αεροπλάνο και να γυρίσει στην πατρίδα του. Είναι αδιανόητο για έναν επαγγελματία αθλητή να εξαρτάται το μέλλον του από τον ποιον διαιτητή θα ορίσει η ΚΕΔ στο επόμενο αγώνα του. Δεν είναι δυνατόν για έναν επαγγελματία αθλητά να κάθεται και να απαξιώνεται ο ίδιος όσο απαξιώνεται και το πρεστίζ του συλλόγου στον οποίο ανήκει...

Είναι σαφές πως η μπάλα έχει χαθεί στον Ολυμπιακό όλο αυτό το διάστημα. Δεν διαφαίνεται πλάνο, δεν διαφαίνεται λύση στον ορίζοντα, δεν διαφαίνεται για πρώτη φορά η «κάψα» των Αγγελόπουλων να κρατήσουν σε υψηλό επίπεδο τον σύλλογο. Είναι ντροπή για τον Ολυμπιακό, όπως θα ήταν και για τον Παναθηναϊκό, να μην συμπληρώνει καλά - καλά 12άδα στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ κι όχι λόγω τραυματισμών, αλλά λόγω της συνολικής απαξίωσης που επιχειρείται όλο αυτό το διάστημα.

Είναι σαφές πως τα φαινόμενα διάλυσης στον Ολυμπιακό επηρεάζουν άμεσα το ελληνικό μπάσκετ, επηρεάζουν άμεσα τον Παναθηναϊκό. Εκνευρίζομαι, όταν διαβάζω σχόλια Παναθηναϊκών που πανηγυρίζουν για την κατάσταση στον «αιώνιο» αντίπαλο. Εκνευρίζομαι γιατί δεν μπορούν να αντιληφθούν πως αυτό που συμβαίνει στον «εχθρό» θα επηρεάσει συνολικά το άθλημα, ενδεχομένως να αλλάξει τη συνολική λογική των παραγόντων στο μπάσκετ. Χωρίς Ολυμπιακό, Παναθηναϊκός δεν υπάρχει και χωρίς Παναθηναϊκό, Ολυμπιακός δεν υπάρχει. Οσο οι ομάδες απαξιώνονται άλλο τόσο απαξιώνεται η διοργάνωση, άλλο τόσο ο «εχθρός» δεν έχει λόγο να ξοδεύει εκατομμύρια ευρώ για να κερδίζει έναν αντίπαλο που μπορεί να νικήσει με τα μισά λεφτά. Πόσο πιο απλά να το πει κανείς για να το καταλάβουν οι εμμονικοί;

Πόση απαξίωση ακόμα;