Το δεύτερο «αιώνιο» ντέρμπι, ήταν λίγο-πολύ όπως το περιμέναμε. Δύο ομάδες που φανερά δεν είναι σε καλή κατάσταση, αναμετρήθηκαν για το προβάδισμα του πλεονεκτήματος έδρας στα πλέι οφ και ο Παναθηναϊκός, όντας λιγότερο κακός, επικράτησε. Σε μεγάλο βαθμό, το έκανε διότι βρήκε στο πρόσωπο του εξαιρετικού, Νίκου Παππά, έναν μεγάλο πρωταγωνιστή, ο οποίος είχε στηρίγματα στους Λάνγκφορντ και Τόμας, την ώρα που ο Ολυμπιακός πλην του ΛεΝτέι, δε μπόρεσε να πάρει σταθερά πολλά πράγματα στο σκοράρισμα από κανέναν άλλον αθλητή του.
Η πρόσφατη ιστορία, μας έχει δείξει πως στα πλέι οφ ελάχιστα μετρά το πλεονέκτημα έδρας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έγινε και κάτι για τους «ερυθρόλευκους» που ηττήθηκαν. Έγινε, για τον εγωισμό τους απέναντι στον «αιώνιο» που νιώθει ότι και μέτριος τους νικά, έγινε, για τις τέσσερις σερί ήττες που έχουν στα δύσκολα παιχνίδια που, ειρήσθω εν παρόδω, συνεχίζονται, έγινε, διότι δεν παρουσίασαν σε καμία περίπτωση εικόνα ομάδας που βελτιώνεται. Επί προσθέτως, δεν έχει καταφέρει να παίξει παρά μόνο για μικρά διαστήματα, το μπάσκετ που θέλει ο Ντέιβιντ Μπλατ. Η δήλωσή του πως το «πλάνο μας θα δικαιωθεί», είναι απόλυτα σεβαστή και δεν αποκλείεται να έχει απόλυτο δίκιο. Με, ή χωρίς διαφοροποιήσεις σε αυτό (σ.σ. ήδη φουντώνουν οι φήμες για ενίσχυση), αν και έχουμε επισημάνει σε προηγούμενα blog πως με βάση την ως τώρα εικόνα χρειάζονται δύο και όχι μία προσθήκες.
Προέχουν οι δύο κρισιμότατες αναμετρήσεις με Μπάγερν και Ρεάλ στην Ευρωλίγκα και έχω την αίσθηση πως μετά θα γίνουν απόλυτα σοφότεροι για το πώς θα είναι στο εξής το ρόστερ. Στο θέμα μας όμως, που είναι το αποψινό παιχνίδι. Έχοντας ποσοστό εντός παιδιάς κάτω από 39% και έντεκα χαμένες βολές, έχεις κάνει 12 λάθη και αντίπαλος 4 και παίκτες κλειδιά όπως οι Παπανικολάου, Μιλουτίνοφ και Στρέλνιεκς δεν σου προσφέρουν τα αναμενόμενα, δε μπορείς να ζητήσεις και πολλά περισσότερα. Αφήνω εκτός εξίσωσης τον Γουίλιαμς-Γκος, διότι δέχομαι πως ακόμα... μαθαίνει. Όμως, ο Ολυμπιακός πήγε στο ΟΑΚΑ με μία λύση λιγότερη ελέω Τουπάν και οι αρνητικοί παίκτες του ήταν πολύ περισσότεροι από τους θετικούς.
Πολλοί, θα κατατάξουν τον ΛεΝτέι στους θετικούς και όντως επιθετικά ήταν, όμως αν δει κανείς τα πεπραγμένα του στην άμυνα, θα καταλάβει πως ο Παναθηναϊκός έγειρε οριστικά την πλάστιγγα υπέρ του «σημαδεύοντας» στον Αμερικανό και κάνοντας... βόλτα μέσα στη ρακέτα των «ερυθρόλευκων». Την ίδια ώρα, ο Πρίντεζης μετά τα 37 λεπτά της Πέμπτης απέναντι στη Φενέρ, έπαιξε άλλα 34 σήμερα και η κόπωσή του αποτυπώνετε τις 7 χαμένες βολές του και στα επιτυχημένα ποσταρίσματα του Τόμας. Όσο και αν έχει δουλέψει το κορμί του το καλοκαίρι, είναι σχεδόν αδύνατο να βγει η χρονιά με τέτοιες συμμετοχές. Ο Ολυμπιακός κινδυνεύει να χάσει το πιο «βαρύ» του όπλο και είναι ανεξήγητο γιατί εξελίσσεται έτσι το rotation, από τη στιγμή που ο Βεζένκοφ είχε αρχίσει εξαιρετικά.
Ο Ολυμπιακός πάλεψε ορθολογικά να πάρει το παιχνίδι «ακουμπώντας» τη μπάλα στο χαμηλό ποστ, αλλά προδόθηκε από την αφλογιστία του (59%-38% τα δίποντα) και το έλλειμμα αθλητικότητας που έχει σε σύγκριση με τον Παναθηναϊκό, που σημειωτέων για ένα ακόμα παιχνίδι, δείχνει να το θέλει περισσότερο και να καταθέτει περισσότερο πάθος στο παρκέ. Με «μηδέν» πίεση πάνω στη μπάλα, ήταν φυσικό και επόμενο να μην κάνει σφάλματα και να πάρει το ματς με τα γκαρντ του.
Αυτά για το αγωνιστικό κομμάτι, που για τόσο κακής ποιότητας παιχνίδι, δε μπορεί να είναι και περισσότερα. Στο ματς είχαμε και άλλους πρωταγωνιστές, που δεν ήταν άλλοι από τους διαιτητές. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο (ο ρεφ Αναστόπουλος έχει άλλωστε μεγάλη εμπειρία από ντέρμπι «αιωνίων»), ήταν κάκιστοι στο πρώτο ημίχρονο και βελτιώθηκαν σε βαθμό τελειότητας στο δεύτερο. Ο Μιλουτίνοφ, γυρίζει σπίτι ενθουσιασμένος που έμεινε 13 λεπτά στο παρκέ, αλλά πρέπει να μάθει να τιθασεύσει τον δικαιολογημένο εκνευρισμό του από την αντιμετώπισή που έχει, διότι στο τέλος κάνει κακό στην ομάδα του. Ο Σπανούλης στα 36, έζησε για να δει πως είναι να κάνει περισσότερα φάουλ στον Θανάση Αντετοκούνμπο (καμία αιχμή για την αξία του παιδιού που τα δίνει όλα και μπράβο του), ο οποίος σχεδόν σε κάθε μονομαχία τους, τον τσεκάρει με το χέρι και δεν σφυρίζεται το παραμικρό.
Ακόμα και οι δύο-τρεις καλές άμυνες στην κατακόρυφο από Τίμα και Στρέλνιεκς οι οποίοι δεν είναι φανατικοί του είδους, τιμωρήθηκαν με φάουλ την ώρα που στην αντίπερα όχθη ανάλογες φάσεις είναι, ορθώς, «παίζετε». Ο Ολυμπιακός (σ.σ. επαναλαμβάνω πρέπει να λύσει τα πολλά θέματά του γιατί παίζει κάκιστα) για ένα ακόμα παιχνίδι, σε καμία περίπτωση σε βαθμό που το έκρινε όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, «πληρώνει» την κόντρα του με την ΚΕΔ-ΕΟΚ, που παρά τις αποδεδειγμένες πλέον και δικαστικά παρατυπίες της σε πολλά θέματα, δεν «κουνιέται», ούτε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Μέχρι εκεί έφτασε το θέμα με κάθε επισημότητα και δεν έγινε το παραμικρό. Τι άλλο να συμβεί;
ΥΓ.: Ο κόουτς Μπλατ τιμωρήθηκε με τεχνική ποινή για ένα «why?». Καλώς ήλθες στον όμορφο ελληνικό κόσμο.
ΥΓ.2: Σέβομαι απόλυτα τις δηλώσεις και την σιγουριά του κόουτς Μπλατ για βελτίωση στο μέλλον. Όμως είναι αναγκαία μία κουβέντα με τους προέδρους για να χαραχθεί η πορεία και να γίνουν οι διορθώσεις που πρέπει. Εκτός αν ο Ολυμπιακός έχει αποφασίσει να «πετάξει» τη φετινή χρονιά από πλευράς τίτλων και επιτυχιών. Το ίδιο θα έγραφα και με «διπλό» στο ΟΑΚΑ.
ΥΓ.3: Ήταν θέμα χρόνου ο κόουτς Σφαιρόπουλος να επιστρέψει στους πάγκους γιατί του αξίζει το υψηλότερο επίπεδο. Παρά τη διαφορά φιλοσοφίας και την έξτρα δουλειά που θα έχει (γιατί ρόστερ πολύ καλό υπάρχει) για συμμαζέψει την Μακάμπι, δε γίνεται να αρνηθείς ένα κάλεσμα από μία τόσο ιστορική ομάδα. Έχει μάλιστα τα «κότσια» να αναλαμβάνει με όλα τα προγνωστικά εναντίον του (ρεκόρ 1-6 στην Ευρωλίγκα), αλλά έχει όλα τα φόντα για να τα καταφέρει. Καλή τύχη κόουτς!