MENU

Λένε πως τα σοβαρά deals, ακόμη κι αυτά που αφορούν αγοροπωλησίες μεγάλων εταιρειών, γίνονται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Τα media, όσο κι αν θέλουμε εμείς οι δημοσιογράφοι να τα μαθαίνουμε πρώτοι, τα «πιάνουμε» τελευταίοι και μπορεί αυτό να είναι κακό για τη δουλειά μας, αλλά είναι βασική προϋπόθεση όσων κάθονται στο ίδιο τραπέζι με σκοπό να κλείσουν μια συμφωνία εκατομμυρίων.

Το μπάσκετ είναι μια μικρογραφία των μεγάλων εταιρειών. Τα καλά deals, τα σοβαρά deals, συνήθως τα μαθαίνουμε λίγο πριν πέσουν οι υπογραφές κι όχι όταν οι μεταγραφές βρίσκονται στη μέση της διαδρομής. Στην περίπτωση της μεταγραφής του Παπαπέτρου στον Παναθηναϊκό, οι «πράσινοι» παρέδωσαν ρεσιτάλ σοβαρότητας, υπευθυνότητας, δείχνοντας πως τα παθήματα των προηγούμενων χρόνων έγιναν μαθήματα.

Είναι σαφές πως στην περίπτωση του 24χρονου φόργουορντ ο Παναθηναϊκός άλλαξε τακτική και χειρίστηκε εντελώς διαφορετικά την υπόθεση σε σχέση μ' αυτή του Μάντζαρη το καλοκαίρι του 2017 και με την αντίστοιχη του Παπανικολάου το καλοκαίρι του 2016. Αυτή τη φορά δεν είχε ούτε διαρροές, ούτε προτάσεις, ούτε επικοινωνιακή «καταιγίδα» ενδιαφέροντος για τους παίκτες. Αυτή τη φορά υπήρξε ωριμότητα, απολύτη σιωπή, αναμονή και σωστή εκτίμηση της κατάστασης.

Τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια, ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε επικοινωνιακά να πείσει προκαταβολικά πως κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να πάρει τους παίκτες. Αλλοτε διαρρέοντας το ενδιαφέρον, άλλοτε διαρρέοντας τις προτάσεις και άλλοτε καταθέτοντας σιγουριά για την αίσια έκβαση της υπόθεσης. Και τις δύο φορές, το αποτέλεσμα ήταν εντελώς διαφορετικό απ' αυτό που θα ήθελε και ανεξάρτητα αν δικαιώθηκε ή όχι βάσει της απόδοσης των παικτών, το βέβαιο είναι ότι επικοινωνιακά βρισκόταν εκτεθειμένος απέναντι στο δικό του κοινό που θεωρούσε βέβαιη τη συμφωνία.

Ο Παναθηναϊκός αυτή τη φορά έκανε το σωστό. Αφησε στην άκρη τις διαρροές, περιορίστηκε σε ένα μυστικό «εδώ είμαι» προς την πλευρά του παίκτη, δεν ανέβασε τον πήχη της αισιοδοξίας στο ταβάνι και περίμενε υπομονετικά την απόφαση του Παπαπέτρου, χωρίς να πιέζει μέσω των media. Ακόμη κι αν ο διεθνής φόργουορντ αποφάσιζε «Ολυμπιακό» κανείς δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει τον Παναθηναϊκό για «επικοινωνιακή ήττα». Ουδείς από τον Παναθηναϊκό συντήρησε θέμα Παπαπέτρου, ουδέποτε οι «πράσινοι» επιβεβαίωσαν ή διέρρευσαν ενδιαφέρον για τον παίκτη και άφησαν την υπόθεση να εξελιχθεί, διατηρώντας τη γραμμή... μακριά κι αγαπημένοι.

Η επιβεβαίωση του άψογου χειρισμού από πλευράς Παναθηναϊκού, ήρθε από τα λεγόμενα του Παπαπέτρου μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας, ένδειξη πως όλοι οι παίκτες σε αυτό το επίπεδο «μετράνε» πολύ τον τρόπο προσέγγισης και τη διαχείριση της κατάστασης.

«Οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού μου φέρθηκαν άψογα και απολύτως επαγγελματικά. Μου έδειξαν σεβασμό και δεν με πίεσαν καθόλου. Με άφησαν να αποφασίσω συνειδητά και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό», είπε ο Παπαπέτρου, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά πως κανείς παίκτης σ' αυτό το επίπεδο δεν δελεάζεται μόνο από τα χρήματα.

Φυσικά, για να παραμείνει μυστικό το ενδιαφέρον μιας ομάδας για παίκτη του «αιωνίου» αντιπάλου, θα πρέπει και η άλλη πλευρά, αυτή του παίκτη, να αντιμετωπίζει την κατάσταση με τη δέουσα σοβαρότητα, με την υπευθυνότητα που απαιτείται και λαμβάνοντας υπόψη το καλό του παίκτη κι όχι της δικής του τσέπης. Το πιο εύκολο για έναν μάνατζερ είναι να πάρει σβάρνα τα media, να μοιράζει τα ποσά, να ανεβάζει τη τιμή και να παίζει το παιχνιδάκι του. Το δύσκολο, αλλά σωστό, είναι αυτό που έκανε ο Λώτσος στην προκειμένη περίπτωση. Ούτε διαρροές, ούτε πλειστηριασμούς, ούτε παιχνιδάκια στην πλάτη των ομάδων.

Ακουσε, τα συζήτησε με τον πελάτη του, τα κράτησε για τον εαυτό του και την κατάλληλη στιγμή τα ανακοίνωσε προς όλες τις πλευρές. Ο επαγγελματισμός μιας ομάδας και ο επαγγελματισμός της πλευράς του παίκτη είναι ο απόλυτος συνδυασμός για ένα επιτυχημένο deal ή έστω για μια συμφωνία που μπορεί να χαλάσει την τελευταία στιγμή, αλλά δεν θα έχει... απώλειες για καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές. Τα επικοινωνιακά μπορεί να μην αγγίζουν τον κόσμο που συνήθως περιορίζεται στο αν είναι παλτό ή παικταράς. Κι όμως... Ο τρόπος προσέγγισης δείχνει σοβαρότητα, όπως και η αγαρμποσύνη είναι πολλές φορές ανασταλτικός παράγοντας για να ολοκληρωθεί ένα τέτοιο deal.

Καθαρά αγωνιστικά για όσους αναρωτιούνται «παλτό ή παικταράς» η απάντηση είναι στη μέση. Προφανώς και ο Παπαπέτρου δεν θα μετατρέψει τον Παναθηναϊκό από καλή ομάδα σε υπερομάδα, αλλά έχει χαρακτηριστικά που είναι πολύ χρήσιμα σ' αυτό το επίπεδο. Πρώτα απ' όλα οι «πράσινοι» πρόσθεσαν έναν διεθνή Ελληνα παίκτη 24 χρονών, τον οποίο μάλιστα πήραν, κόβοντας στη μέση τον «κορμό» του «αιωνίου» αντιπάλου.

Δεύτερον, ο Παπαπέτρου έχει αρκετά πράγματα που κάνει καλά στο παρκέ και τα ίδια που πρέπει να βελτιώσει για να δικαιώσει τις προσδοκίες όσων πίστεψαν σ΄αυτόν. Ο Παπαπέτρου πρέπει να καθιερωθεί σε μία συγκεκριμένη θέση («3»), να τελειοποιήσει το σουτ του και να αισθανθεί πως δεν είναι «μπάλωμα» στις τρύπες της πεντάδας, αλλά βασικό εργαλείο σε επίθεση και άμυνα.

Ο Παπαπέτρου πράγματι παρουσιάζει στασιμότητα την τελευταία διετία, έχει ελαφρυντικά γι αυτό, αλλά πλέον δεν θα έχει δικαιολογίες. Είναι αποκλειστικά στο χέρι του να γίνει αυτό που ονειρεύτηκε ο ίδιος κι αυτό που φαντασιώθηκε το ελληνικό μπάσκετ.

Υ.Γ.: Ο Πρίντεζης είναι μια σπάνια περίπτωση για τον ελληνικό αθλητισμό. Είναι λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα οι αθλητές που μπορούν να βάλουν το «καθαρό μυαλό», την καθαρή σκέψη, πάνω από οποιοδήποτε μικροσυμφέρον. Δεν είναι εύκολο να είσαι αρχηγός στον Ολυμπιακό και να βγαίνεις την ώρα που ο κόσμος βράζει και να λες τα αυτονόητα.

«Προσωπικά σαν φίλος του εύχομαι τα καλύτερα. Σίγουρα πολύς κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει πώς μπορεί να νιώθει ένας αθλητής και τί μπορεί να έχει μες στο μυαλό του. Ο Ιωάννης γενικότερα ξέρω ότι ήταν και είναι ένα πολύ συνειδητοποιημένο παιδί και αυτό που έκανε το έκανε διότι θεωρεί ότι είναι καλό για την καριέρα του. Εννοείται ότι αν πάει στον Παναθηναϊκό του εύχομαι τα καλύτερα. Να έχει την υγεία του και εμείς θα είμαστε αντίπαλοι στο γήπεδο», είπε ο Πρίντεζης, βάζοντας πρώτα τη φιλία, μετά το μπάσκετ και στο τέλος την όποια ιδιαιτερότητα υπάρχει λόγω Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού.

Ο Πρίντεζης θα λείψει πολύ από το ελληνικό μμπάσκετ, όταν αποφασίσει να βάλει τέλος στην καριέρα του. Θα λείψει η ποιότητα της σκέψης του, θα λείψει η μαγκιά του να βάζει την κοινή λογική απέναντι στον οποιονδήποτε παραλογισμό, απέναντι σε οποιονδήποτε κάφρο, ανεξαρτήτως απόχρωσης.

Έτσι γίνονται οι σοβαρές δουλειές!