Θα μπορούσε να είναι Amber alert. 22 Μαΐου του 2016, ο Γιώργος Πρίντεζης πραγματοποιεί μια εκπληκτική εμφάνιση στο ΟΑΚΑ και είναι ουσιαστικά η κολώνα που θα στηρίξει τον Ολυμπιακό και τον Βασίλη Σπανούλη για να ευστοχήσει στο καθοριστικό και νικητήριο τρίποντο. 20 πόντοι σε 32 λεπτά. 10/16 δίποντα. Εννέα ριμπάουντ. Δύο ασίστ. Ένα κλέψιμο και για να τα λέμε όλα και ένα λάθος! Ήταν ο τελευταίος τελικός που ο Έλληνας φόργουορντ θα μπορέσει να κάνει τη διαφορά για τους ερυθρόλευκους. Στο τρίτο ματς εκείνης της σειράς θα παίξει λίγο και θα τραυματιστεί, κάτι που θα τον κρατήσει εκτός για το επικό game 4!
10 Ιουνίου του 2018. Η σεζόν του Γιώργου Πρίντεζη είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Εκπληκτικός το πρώτο δίμηνο, τραυματίας μετά, συνεπέστατος στη συνέχεια και εξαφανισμένος από τον Απρίλιο κι έπειτα, έχοντας φυσικά την αιτιολογία του τραυματισμού του και των λανθασμένων χειρισμών. Φτάνουμε στο φετινό τρίτο ματς της σειράς. Υπάρχουν πολλές μικρές στιγμές μέσα στο παιχνίδι, στις οποίες ο άσος του Ολυμπιακού φαίνεται ότι δεν πατάει καλά στο γήπεδο, δε νιώθει ο εαυτός του. Κακές ως καθόλου βοήθειες στην άμυνα, λάθος πάσες, λάθος επιλογές, χαμένες προσωπικές μονομαχίες και ένας παίκτης που μοιάζει σκιά του εαυτού του. Ξεχωρίσαμε ορισμένες χαρακτηριστικές από το πρώτο ημίχρονο και πριν το ματς ξεφύγει:
1. Στο ξεκίνημα του αγώνα, ο Γιώργος Πρίντεζης κάνει μια χαρακτηριστική του κίνηση και αστοχεί από κοντά.
2. 5.30 λεπτά μετά την έναρξη του ματς, ο Ολυμπιακός κάνει μια φαινομενικά τέλεια επίθεση. Ο Βασίλης Σπανούλης παίζει pick&roll με τον Μιλουτίνοφ, ο οποίος κόβει στην καρδιά της ρακέτας και υποδέχεται τη μπάλα. Μαζεύει τη βοήθεια, πασάρει στον Πρίντεζη που κόβει από τη baseline και ο οποίος αστοχεί σε λέι απ.
3. Το σκορ είναι στο 14-9, 3.29 πριν από το λήξη. Ο Γιώργος Πρίντεζης αστοχεί σε σουτ τριών πόντων και μέχρι να επιστρέψει ο Κρις Σίνγκλετον καρφώνει. Ο Νικ Καλάθη έχει μαζέψει το ριμπάουντ, έχει κάνει μια ντρίμπλα και παρά το χρόνο, ο Έλληνας φόργουορντ δεν προλαβαίνει τον παίκτη του. Φυσικά, η αμυντική ισορροπία δεν είναι δουλειά του ψηλού, ούτε του εκτελεστή, αλλά η αδυναμία του να ακολουθήσει τον Αμερικανό είναι χαρακτηριστική στο ριπλέι.
4. Σε μια ακόμα χαρακτηριστική κίνηση Πρίντεζη με το σκορ στο 34-26 αδειάζει τον Κρις Σίνγκλετον, όμως αστοχεί εκ νέου σχεδόν εξ επαφής.
Τις πταίει!
Προφανώς και δεν φταίει ο Γιώργος Πρίντεζης για την εικόνα του Ολυμπιακού στον δεύτερο και τον τρίτο τελικό της Α1, ενώ ενδεχομένως να μην φταίει ούτε καν για τη δική του εικόνα. Ας δούμε ορισμένους αριθμούς, ώστε να αρχίσουμε να προσεγγίζουμε το θέμα: 26, 24, 22, 26, ρεπό, 29, 23, 15, 18, 28*, 28, 18, 33, 19, 20, 30, 28, ρεπό, 31, 15, 25, 18.
Είκοσι αριθμοί, είκοσι παιχνίδια και δύο ρεπό μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, όταν ήρθε ο πρώτος του τραυματισμός (σ.σ. διάστρεμμα) και αναγκαστικά έμεινε εκτός. Τα περισσότερα είναι παιχνίδια ανά δύο ημέρες ή τρεις ημέρες. Τα ρεπό είναι στις 22 Οκτωβρίου απέναντι στα Τρίκαλα και στις 3 Δεκεμβρίου απέναντι στον Κόροιβο. Το ματς με αστερίσκο είναι η αναμέτρηση του κυπέλλου με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη, στην οποία χρειάστηκε να παίξει 28 λεπτά ο Γιώργος Πρίντεζης για να κερδίσει ο Ολυμπιακός. Ο μέσος όρος που προκύπτει είναι κοντά στα 24 αγωνιστικά λεπτά ως τις 17 Δεκεμβρίου και τον τραυματισμό του στο ματς με το Λαύριο!
Στην Κωνσταντινούπολη θα παίξει 33 λεπτά, στο Μιλάνο 30, στο Τελ Αβίβ 29 και οι τραυματισμοί των ψηλών του Ολυμπιακού στο πρώτο μισό της περιόδου θα έχουν ως αποτέλεσμα μια εξαντλητική επιβάρυνση του Γιώργου Πρίντεζη. Με τα 33 του χρόνια κλεισμένα, με ένα βαρύ κορμί και με κατά καιρούς προβλήματα τραυματισμών δεν είναι έκπληξη ότι στους τελικούς έφτασε εξαιρετικά κουρασμένος.
Το αποτέλεσμα; Η εικόνα του είναι πιο αποκαρδιωτική από ποτέ, μοιάζει άδειος από ενέργεια - ψυχολογική και αγωνιστική - και ενδεχομένως να πλήρωσε την ανάγκη του Ολυμπιακού να φέρνει αποτελέσματα και επιβλητικές νίκες κόντρα σε στιγμιαίες αποτυχίες. Ο Γιώργος Πρίντεζης, ένας κομβικός παίκτης για τους ερυθρόλευκους, δεν μπορεί να προσφέρει στους τελικούς. Οι ξένοι με τους οποίους πλαισιώθηκαν οι θέσεις των ψηλών δεν του επιτρέπουν να… λουφάρει από καμία δουλειά μέσα στο γήπεδο, ο Κιμ Τιλί που θα του έδινε πολύτιμες ανάσες ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, ο Κάιλ Ουίλτζερ είναι πολύ soft για τέτοιες σειρές αγώνων και ο Έλληνας φόργουορντ απλώς δεν αντέχει άλλο.
Στους φετινούς τελικούς έχει παίξει 15, 23 και 27 λεπτά αντίστοιχα, ενώ στους περυσινούς είχε αγωνιστεί 26, 30, 28, 20 και 27 λεπτά. Είναι, όμως, ένας παίκτης βαρόμετρο που δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά ούτε στο παρκέ, ούτε στους αριθμούς του. Οι πίνακες που ακολουθούν είναι ενδεικτικοί:
ΣΕΖΟΝ 2015-16
| ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ | ΠΛΕΙ ΟΦ | ||
ΣΕΖΟΝ 2016-17
| ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ | ΠΛΕΙ ΟΦ | ||
ΣΕΖΟΝ 2017-18
| ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ | ΠΛΕΙ ΟΦ | ||
Εκείνο που προκύπτει από τους τρεις πίνακες είναι πόσο κομβικός είναι ο ρόλος του Γιώργου Πρίντεζη στον Ολυμπιακό, αλλά και πώς τα δύο τελευταία χρόνια δεν έχει καταφέρει να μετουσιώσει τον χρόνο συμμετοχής που αυξάνεται στα πλέι οφ και στους τελικούς, σε ουσιαστική προσφορά. Οι 0,7 παραπάνω πόντοι του 2017 σε αναλογία με τα σχεδόν εφτά λεπτά παραπάνω συμμετοχής είναι ελάχιστοι, ενώ ακόμα χειρότερα στους φετινούς τελικούς οι αριθμοί του έχουν πέσει παρότι αγωνίζεται κατά 2,5 λεπτά παραπάνω!
Κι ενώ όλοι εστιάζουν στην προσφορά ή μη των ξένων παικτών, ενώ όλοι μιλάνε για την παρουσία του Βασίλη Σπανούλη στους τελικούς ή αν οι λοιποί ρολίστες των ερυθρολεύκων έχουν κάνει τον κύκλο τους, αγνοούν το προφανές. Ο Ολυμπιακός για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά αναγκάζεται στα ματς με τον Παναθηναϊκό που κρίνουν τον τίτλο να παίξει ουσιαστικά χωρίς τον Γιώργο Πρίντεζη. Τον δεύτερο ποιοτικότερο παίκτη του, ο οποίος προϊόντος χρόνου και τραυματισμών δείχνει να μην αντέχει στο φινάλε της διαδρομής.
Είναι προφανές πως η αξία του Γιώργου Πρίντεζη χρήζει καλύτερης διαχείρισης και πρέπει να τείνει περισσότερο προς την ποιότητα και λιγότερο προς την ποσότητα. Η έλλειψη εναλλακτικών λύσεων σε όλη τη χρονιά και τώρα στους τελικούς αναδεικνύουν το πρόβλημα του Ολυμπιακού και του Έλληνα άσου, ο οποίος δεν δύναται στα 33 του χρόνια να κάνει «παπάδες» μετά από οκτώ μήνες σεζόν! Και αυτό το δεδομένο σε περίπτωση που δεν αλλάξει κάτι δραματικά (και εννοούμε βασικά την εικόνα του Ολυμπιακού) στους εναπομείναντες τελικούς, πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους όσοι θα σχεδιάζουν την ομάδα της επόμενης σεζόν.
