Είναι από τις στιγμές που μόνο το μπάσκετ και ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει. Κάτι τρομερά σπάνιο, ένα σενάριο βγαλμένο από... επιστημονική φαντασία, που δημιούργησε ένα απίστευτο κοντράστ συναισθημάτων σε δύο διαφορετικά γήπεδα.
Ο Πανιώνιος είχε ηττηθεί στη Κρήτη από το Ρέθυμνο και η στεναχώρια κυριαρχούσε στα αποδυτήρια του «Ιστορικού», ο οποίος ήταν με το... ενάμιση πόδι στην Α2. Βλέπετε, όλοι στην ομάδα της Νέας Σμύρνης ήξεραν πως περίμεναν έναν θαύμα, καθώς ο Κόροιβος (με τον οποίο είχαν ίδιο ρεκόρ) υποδεχόταν στην έδρα του τα υποβιβασμένα Τρίκαλα, που αγωνίζονται εδώ και καιρό με 6-7 παίκτες.
Στο μπάσκετ δεν πρέπει ποτέ να λες... ποτέ όμως. Σε ένα ιστορικό παιχνίδι, που άλλοι χαρακτήρισαν ως «αυτοκτονία» και άλλοι ως... θαύμα, τα Τρίκαλα έφυγαν με το διπλό από την Αμαλιάδα και πήραν μαζί τους τον Κόροιβο στην Α2, δίνοντας ένα ανέλπιστο και τεράστιο δώρο στον Πανιώνιο!
Το σύνολο του Βαγγέλη Αλεξανδρή, που μέτρησε τρεις ήττες στα τελευταία τρία του παιχνίδια, κατάφερε να σώσει την κατηγορία από το... πουθενά, δίνοντας μεγάλη χαρά στον άκρως μπασκετικό κόσμο της Νέας Σμύρνης. Βέβαια, την ίδια ώρα, η λύπη είχε... γεμίσει το κλειστό της Ήλιδας, προσφέροντας μία στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στα βιβλία του ελληνικού μπάσκετ.
Τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής λοιπόν κράτησαν τον Πανιώνιο στη Stoiximan.gr Basket League και έβαλαν το... κερασάκι στη τούρτα σε μία σεζόν γεμάτη προβλήματα, αποχωρήσεις, αλλαγές και εντάσεις. Ένας από τους παίκτες που έζησαν κάθε λεπτό της φετινής... τρελής πορείας του «Ιστορικού» στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ είναι ο Γρηγόρης Ραλλάτος, ο οποίος μίλησε στο SDNA για τις στιγμές που ακολούθησαν μετά την λήξη στο παιχνίδι του Κόροιβου με τα Τρίκαλα αλλά και για όλα όσα συνέβησαν στη πλατεία στη διάρκεια της χρονιάς.
Ο έμπειρος φόργουορντ/σέντερ δεν... κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του, απάντησε με ειλικρίνεια σε κάθε ερώτηση και αναφέρθηκε σε περιστατικά που «ταρακούνησαν» την ομάδα και προξένησαν διάφορες εντυπώσεις στο μπασκετικό κοινό της Ελλάδας. Η αποχώρηση του Βαγγέλη Ζιάγκου και του Νίκου Μίχαλου, το μεγάλο θέμα που προέκυψε με τον Στιβ Γιατζόγλου και τους οργανωμένους φίλους του Πανιώνιου και η έλευση του Βαγγέλη Αλεξανδρή βρέθηκαν στο προσκήνιο, με τον Ραλλάτο να μιλά... για όλα!
-Κανονικά, θα σου ζητούσα να μου μιλήσεις για το πρώτο συναίσθημα που είχες μετά το τέλος του αγώνα στην Αμαλιάδα, ή για κάποια σκέψη σου. Αλλά θα ήθελα να μου περιγράψεις εσύ τις στιγμές στη Κρήτη. Τι έγινε στα αποδυτήρια; Πώς το έζησες εσύ και οι συμπαίκτες σου;
«Είναι τεράστια η εναλλαγή των συναισθημάτων. Ήμασταν συγκεντρωμένοι για να κάνουμε μία εμφάνιση που θα συνοδευόταν και με μία νίκη. Δεν σου κρύβω πως υπήρχε μία μελαγχολική διάθεση μετά την εμφάνισή μας με τον ΠΑΟΚ και γενικά με την αναστάτωση που είχε προηγηθεί το προηγούμενο διάστημα. Είχαμε μαζέψει κάθε κομμάτι μας και πήγαμε να κάνουμε την τελευταία νίκη. Στο ημίχρονο του ματς μαθαίνουμε πως ο ΠΑΟΚ κέρδιζε με τριάντα πόντους τον ΓΣΛ Φάρο και όλοι είμαστε σε μία παράξενη κατάσταση. Είχαμε χάσει τα προηγούμενα δύο ματς, χάναμε και εκείνη την ώρα από το Ρέθυμνο. Απλά μπήκαμε στο δεύτερο μέρος για να δώσουμε ό,τι έχουμε. Όσο επαγγελματίας και αν είσαι, το να φοράς μία φανέλα σαν του Πανιωνίου σε επηρεάζει πολύ συναισθηματικά, σε κάθε σου κίνηση. Είναι αυτό που έλεγε ο κόουτς Ζιάγκος, ότι κάνουμε ένα δύσκολο έργο.
Βρισκόμαστε πλέον σε μία κατάσταση που τα σενάρια έχουν τελειώσει. Έχουμε καταλάβει πως έχουμε υποβιβαστεί κατά 99%. Είμαστε καταβεβλημένοι και πολύ στεναχωρημένοι. Αυτή η ομάδα δεν άξιζε αυτό το τέλος. Οπότε, τελειώνει το παιχνίδι μας και όλοι κατευθυνόμαστε στα αποδυτήρια στεναχωρημένοι. Η διοίκηση έχει κατέβει στο γήπεδο και δεν ξέρουμε πως ο ένας να παρηγορήσει τον άλλον. Ξαφνικά, μέσα στην ησυχία, ακούγεται μία φωνή που μας λέει πως τα Τρίκαλα κερδίζουν με έναν πόντο. Έβαλα την εμφάνιση ανάποδα, τρέχω και όλοι πηγαίνουμε στο κυλικείο, ώστε να δούμε τι γίνεται στην Αμαλιάδα. Βλέπουμε το σκηνικό με τον Κάρσον, είμαστε όλοι με τρέμουλο, βαράμε ο ένας τον άλλον από τη νευρικότητα. Τελειώνει το ματς και κερδίζουν τα Τρίκαλα, που φορούσαν και μία εμφάνιση σαν την δική μας.
Δεν μπορώ να περιγράψω εκείνες τις στιγμές. Τι να σου πω... Νομίζω πέταξα τον Τσούπκοβιτς σε κάτι ντουλάπια, ο Νταλό έχει πάθει ρήξη στο νεφρό από κάτι μπουνιές (γέλια). Τα επόμενα δέκα λεπτά είναι κενά, δεν τα θυμάμαι καθόλου από την μεγάλη χαρά και την ένταση εκείνης της στιγμής. Ο πρόεδρος έκλαιγε, ο Σακελλαρίου λύγισε, είχαν την πιο μεγάλη πίεση. Οι ξένοι φώναζα πως αυτό αξίζαμε... Κάνοντας ντουζ για να φύγουμε, συνειδητοποίησα πως έχω ένα μόνιμο ρίγος από το κεφάλι μέχρι την πλάτη μου. Κρατούσα το κεφάλι μου και έλεγα συνέχεια "Τι έγινε τώρα;". Ξέρεις, είναι διαφορετικό να μείνεις επειδή κερδίσες εσύ ένα παιχνίδι, και άλλο όπως έγινε τελικά».
-Και μάλιστα, αυτό συνέβη κάνοντας τρεις ήττες στα τελευταία τρία παιχνίδια. Δεν νομίζω να έχει συμβεί ξανά αυτό, να σώσει μία ομάδα την κατηγορία κάνοντας μόνο ήττες στο τέλος...
«Ο πρόεδρος είπε πως είχε ένα πλάνο για τον κόουτς Αλεξανδρή. Να δώσει ώθηση στην ομάδα, να την ξυπνήσει. Αυτό έγινε, συνέβη. Απλά η οργάνωση ήταν διαφορετική, ο κόουτς Ζιάγκος είχε ανακαλύψει τα μυστικά κάθε παίκτη και ήταν δύσκολο για τον νέο προπονητή να μας βοηθήσει όσο θα ήθελε, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας την πίεση, τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο όσο και στο χρονικό κομμάτι. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε έναν άνθρωπο».
Δεν μπορώ να περιγράψω εκείνες τις στιγμές. Νομίζω πέταξα τον Τσούπκοβιτς σε κάτι ντουλάπια, ο Νταλό έχει πάθει ρήξη στο νεφρό από κάτι μπουνιές (γέλια). Τα επόμενα δέκα λεπτά είναι κενά, δεν τα θυμάμαι καθόλου. Κρατούσα το κεφάλι μου και έλεγα "Τι έγινε τώρα;"
-Φαντάζομαι ότι σε αυτό που λες έπαιξε ρόλο και η αναστάτωση που είχε προηγηθεί, με την απομάκρυνση του Βαγγέλη Ζιάγκου, έτσι;
«Εμείς σαν παίκτες δεν μπορούσαμε να επικεντρωθούμε εκεί. Σκεφτόμασταν απλά να σώσουμε την κατηγορία. Αυτή η κατάσταση έφερε προφανώς μία αναστάτωση στα αποδυτήρια, όμως εμείς έπρεπε να σώσουμε τον Πανιώνιο. Ο γενικός στόχος ήταν τόσο μεγάλος, που εμείς δεν είχαμε χρόνο να ασχοληθούμε με οτιδήποτε άλλο. Δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε για παραπάνω από πέντε λεπτά οποιοδήποτε πρόβλημα προέκυψε».
-Με τον Στιβ Γιατζόγλου τι συνέβη; Μάθαμε πολλά, ακούσαμε ακόμα περισσότερα. Ποια είναι η γνώμη σου, τώρα που όλα τελειώσαν;
«Μπορώ να σου μιλήσω για τον Πανιώνιο για ώρες και να έχω γνώμη για πολλά, αλλά νομίζω πως είμαι πολύ μικρός για να κρίνω τον άνθρωπο και προπονητή Γιατζόγλου. Δεν τον ξέρω προσωπικά, αλλά θα μείνω στο ότι δεν μπορώ να σου πω έναν λόγο γιατί να μην αναλάβει τότε την ομάδα. Θα σου πω πως είμαι πολύ χαρούμενος που τελικά ήρθε ο κόουτς Αλεξανδρής. Δεν συγκρίνω τον έναν με τον άλλον. Πιστεύω πως αυτό ταίριαζε καλύτερα στην κατάσταση, στο σωματείο και στο τι εκπροσωπούμε γενικά σαν σύλλογος».
-Ποια είναι η άποψή σου για τον Βαγγέλη Ζιάγκο; Η παρουσία του βοήθησε πολύ την ομάδα, κάνατε μία εξαιρετική πορεία στον δεύτερο γύρο. Τι πιστεύεις για τον κόουτς;
«Νομίζω πως η φετινή χρονιά μιλά μόνη της για τον κόουτς Ζιάγκο. Οι δηλώσεις που κάναμε εμείς ως παίκτες είναι επίσης χαρακτηριστικές και δείχνει πράγματα για τον κόουτς. Τον θεωρώ έναν καταπληκτικό προπονητή, που στηρίζει το «νέο» μπάσκετ, την οργάνωση, το... τρομακτικό scouting. Όλη την εβδομάδα δουλεύαμε πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα, ξέραμε όλες τις αδυναμίες των αντιπάλων μας. Λέμε πως η άμυνα πως είναι θέμα διάθεσης, αλλά αν ξέρεις ακόμα και πως δένει τα κορδόνια του ο άλλος, τότε υποσυνείδητα ξεκουράζεσαι. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και αυτό φάνηκε και στο γήπεδο. Σαν άνθρωπος, έχει κερδίσει πολύ μπασκετικό κόσμο και από εδώ και πέρα του αξίζει να έχει την καλύτερη πορεία και να είναι πάντα ψηλά. Όλες οι οικογένειες έχουν τα θέματά τους... Ήταν διαχειριστής μίας δύσκολης κατάστασης, έπρεπε να σώσει μία ιστορική ομάδα και την ίδια ώρα ήταν υποχρεωμένος να βρει τα «κουμπιά» μας και να μας βελτιώσει. Του εύχομαι να παίρνει πάντα αυτό που του αξίζει».
-Πιστεύεις πως αν έμενε ο κόουτς Ζιάγκος, θα μπορούσατε να παραμείνετε στην κατηγορία χωρίς όλο αυτό το άγχος και το αποτέλεσμα του παιχνιδιού στην Αμαλιάδα;
«Θα σου πω. Υπάρχουν τόσες απαντήσεις, αλλά για εμένα είναι ένα ξεκάθαρο ναι. Πιστεύω πως με τον Ζιάγκο είχαμε πάνω από 80% πιθανότητες να κάνουμε το «3 στα 3» και να σωθούμε άνετα. Αναλύοντας αυτή την απάντηση, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας κάθε παράγοντα και όλες τις συνθήκες. Μπορώ να σου πω πάντως πως βλέπουμε άλλες ομάδες, οι οποίες αλλάζουν προπονητή και παίρνουν μεγάλη ώθηση, αλλάζουν όλη την εικόνα τους. Παράδειγμα ο Άρης, που πάλεψε μέχρι και για τα πλέι-οφ. Εμάς δεν μας βγήκε αυτό, αλλά σίγουρα είναι μία σκέψη που πάντα μπορεί να φέρει καλά αποτελέσματα. Είναι κρίμα για τον κόουτς Αλεξανδρή αυτό που λέω, αλλά η μαγκιά του φάνηκε στις δηλώσεις του, όπου παραδέχθηκε πως η ομάδα παρέμεινε στη κατηγορία από την δουλειά του Ζιάγκου. Ξέρω ότι τον αδικώ, ίσως αδικώ και την διοίκηση, αλλά ειλικρινά πρέπει να σου πω ναι στην ερώτησή σου».
Πιστεύω πως με τον Ζιάγκο είχαμε πάνω από 80% πιθανότητες να κάνουμε το «3 στα 3» και να σωθούμε άνετα
-Θα σε πάω λίγο πίσω, στην αρχή της σεζόν. Η ομάδα στήθηκε μία εβδομάδα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος. Στις πρώτες αγωνιστικές είχατε μόνο ήττες, η κατάσταση ήταν δύσκολη. Τι θυμάσαι από εκείνες τις στιγμές;
«Ήταν δύσκολο, γιατί είμαστε στον Πανιώνιο. Χρειαζόμασταν χρόνο, η διοίκηση μπήκε δυναμικά, έκανε τις κινήσεις που έπρεπε σε κάθε επίπεδο, αλλά εμείς θέλαμε δουλειά και χρόνο. Δεν έγινε κάτι λάθος, απλά πρέπει να θυμόματε ότι είμαστε στον Πανιώνιο. Οτιδήποτε έχεις να αντιμετωπίσεις εδώ, πρέπει να έχεις τοποθετήσει τα... εντεράκια σου στη σωστή θέση και να είσαι έτοιμος για όλα».
-Στη συνέχεια της σεζόν και προτού γίνουν όλα αυτά με τον Στιβ Γιατζόγλου, υπήρξε και το θέμα της απομάκρυνσης του Νίκου Μίχαλου. Τι συνέβη τότε και πως διαχειριστήκατε την αποχώρηση του αρχηγού της ομάδας;
«Προσωπικά τον λατρεύω τον Νίκο. Τον ξέρω δέκα χρόνια, αλλά πέρα από αυτό, ερχόμουν παλιά να δω τον Πανιώνιο να παίζει και έβλεπα τον Μίχαλο στο παρκέ να δίνει το σωστό παράδειγμα. Ήταν εδώ σε δύσκολα χρονιά, στη Β' Εθνική, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του μέσα και έξω από το γήπεδο. Βγάζω το καπέλο μου στον αθλητή Μίχαλο, πέρασε μεγάλη δυσκολίες για τον σύλλογο. Ήταν εδώ, προσπάθησε με ότι είχε και δεν είχε για την ομάδα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να του το πάρει αυτό. Οι ξένοι δεν ήξεραν τι σημαίνει Νίκος ή την σημασία του συλλόγου, ωστόσο οι Έλληνες βρεθήκαμε σε ένα σοκ. Προσπαθήσαμε να αγκαλιάσουμε τον Νίκο και νομίζω ότι το ένιωσε αυτό, ό,τι και αν συνέβη. Το μόνο που μας έκανε να προχωρήσουμε ήταν πως δεν είχαμε χρόνο. Έπρεπε να βρουμε λύση άμεσα και να συνεχίσουμε, δεν είχαμε περιθώριο να κάτσουμε εκεί. Έπρεπε να γίνει γρήγορα η μετάβαση».
Εδώ θα χρειαστεί μία μικρή παύση. Ο Γρηγόρης Ραλλάτος δεν είναι μία συνηθισμένη περίπτωση παίκτη, ούτε συναντάς άτομα σαν και αυτόν κάθε μέρα στο ελληνικό μπάσκετ. Στα 32 του, o δυναμικός άσος αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην μεγάλη κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ με την ομάδα της καρδιάς του, αφού πρώτα πραγματοποίησε μία καλή σεζόν με το Παγκράτι στην Α2, έχασε 46 κιλά (!) σε τέσσερις μήνες και άλλαξε θέση στο παρκέ! Ο ρόλος του δεν ήταν επ'ουδενί πρωταγωνιστικός, ωστόσο ο Ραλλάτος βίωσε μία γεμάτη σεζόν σε κάθε επίπεδο και πραγματοποίησε το παιδικό του όνειρο, που συνοδεύτηκε και μία... απρόσμενη παραμονή στη Stoiximan.gr Basket League.
-Τι νιώθεις όταν παίζεις έδω; Ξέρω τα συναισθήματά σου, τα έδειξες πολλές φορές και μέσω των social media...
«Να σου πώ το εξής, για να καταλάβεις. Εκεί στις καρέκλες, ξέρω πως έχει γράψει αυτό το σύνθημα. Λίγο πιο πάνω, στην πινακίδα, ξέρω πως ο σοβάς έχει φύγει από έναν αγχωμένο φίλαθλο. Τι θέλεις να σου πω; Είναι απίστευτο. Είναι απίστευτο για τον Γρηγόρη. Είναι τιμή για έναν αθλητή να παίξει στον Πανιώνιο, εφόσον γνωρίζει τι είναι ο σύλλογος και τι εκπροσωπεί, κυρίως στο μπάσκετ. Είναι αυτό που λες που έχεις μία εικόνα στο πίσω μέρος του μυαλού σου, για το πώς θέλεις να είναι η ζωή σου. Η ζωή μου είναι έτσι τώρα, είναι απίστευτο».
-Αν κάτι μας παραξένεψε φέτος, ήταν η εικόνα σου. Φαίνεσαι διαφορετικός άνθρωπος, έχασες πολλά κιλά. Τι συνέβη;
«46 κιλά για την ακρίβεια! Όλα ξεκίνησαν από ένα στοίχημα. Μιλούσα με έναν ατζέντη το καλοκαίρι και μου είπε πως δεν γίνεται να παίξω, γιατί είμαι σαν ένα... ανθρώπινο ψυγείο! Αναρωτιόμουν, τον ρωτούσα γιατί. Προερχόμουν από μία καλή και σταθερή χρονιά, ήξερα ότι μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο. Μου απαντούσε πως κανείς δεν ήθελε να πάρει το ρίσκο μαζί μου. Εγώ δεν το δεχόμουν, και ας μου έλεγε ότι έχω κάποια φήμη και ότι κανείς δεν θα πάρει το ρίσκο με ένα ανθρώπινο ψυγείο. Προσπάθησα να του εξηγήσω πως έχω DNA από ρινόκερο (γέλια), αλλά δεν καταλάβαινε. Τελικά καταλήξαμε στο ότι δεν έχω βοηθήσει αρκετά τον εαυτό μου στη ζωή μου. Το πρώτο βήμα ήταν να παραδεχτώ πως είμαι λάθος και να ξεβολέψω τον εαυτό μου. Σταμάτησα να σκέφτομαι ότι φταίνε όλοι οι άλλοι και αποφάσισα να κάνω κάτι για μένα. Σε τέσσερις μήνες έχασα 46 κιλά. Είχα κίνητρο να βρω ένα συμβόλαιο στην Α1, ήξερα πως μπορώ να έχω ρόλο».
Στα τέλη Αυγούστου συζήτησα με την διοίκηση και όταν με τίμησαν να φορέσω αυτή τη φανέλα και να είμαι δίπλα τους σε αυτόν τον αγώνα, ένιωσα ένα τεράστιο βάρος να μου φεύγει. Αν μου ζητήσεις να το περιγράψω, νομίζω ότι μοιάζει με το συναίσθημα που έχει κάποιος όταν λύνει τον κύβο του Ρούμπικ και όλα τα κομμάτια βρίσκονται στη σωστή τους θέση. Έτσι ακριβώς ένιωσα. Ανακούφιση. Ξέρεις, αν δω τι έχω κάνει στη ζωή μου και όλα όσα έχουν συμβεί, δεν ξέρω... Κάθε Κυριακή πάω στον Άγιο Ανδρέα δίπλα στο σπίτι μου και ανάβω ένα κεράκι. Νιώθω ότι κάπου το χρωστάω όλο αυτό, πέρα από την πίστη και την δύναμή μου. Όταν είσαι αθλητής όμως, σταματάς να κοιτάς πίσω. Βρίσκεις ένα κίνητρο για την συνέχεια, έτσι λειτουργούμε. Τις πρώτες δύο τρεις εβδομάδες ήταν το συναίσθημά μου, αλλά μετά συνήλθα και άρχισα να μάχομαι για τον Πανιώνιο.
Μοιάζει με το συναίσθημα που έχει κάποιος όταν λύνει τον κύβο του Ρούμπικ και όλα τα κομμάτια βρίσκονται στη σωστή τους θέση. Ξέρεις, αν δω τι έχω κάνει στη ζωή μου και όλα όσα έχουν συμβεί... Κάθε Κυριακή πάω στον Άγιο Ανδρέα δίπλα στο σπίτι μου και ανάβω ένα κεράκι.
-Νομίζω πως και η αλλαγή θέσης ήταν ένα σοκ για σένα. Σε είχαμε συνηθίσει σαν ένα βαρύ πεντάρι, τώρα αναφέρεσαι ως φόργουορντ, επιχειρείς και τρίποντα. Τι ακριβώς συνέβη σε αυτό το κομμάτι;
«Σοκ. Μεγάλο σοκ. Περιττό να σου πω ότι τον πρώτο μήνα είχα περίπου 70-80 φάουλ σε κάθε προπόνηση. Αυτό ξεκίνησε από μία πρωτοβουλία του κόουτς Καλαφατάκη. Ήταν προτιμότερο, και το καταλαβαίνω απόλυτα, να χρησιμοποιηθώ στο «4» και να τους ποστάρω γιατί οι αντίπαλοι είναι σε λιγότερα κυβικά, παρά να παίξω στη ρακέτα και να μου κερδίζουν φάουλ λόγω της διαφοράς του ύψους. Παράλληλα, έτσι χάναμε και στο κομμάτι των ριμπάουντ. Με βοήθησε πολύ ο κόουτς στην αρχή. Ήταν δύσκολο να σταματήσω να... σπρώχνω τον κόσμο και να δίνω χρόνο στην μπάλα, να την περιμένω να έρθει σε μένα. Ήταν η πρώτη φορά που έπαιζα με πρόσωπο στο καλάθι και όχι με πλάτη. Το καλό είναι πως προσαρμόστηκα γρήγορα, κατάλαβα την θέση μου στα συστήματα. Απορρόφησα γρήγορα τον ρόλο του παόυερ φόργουορντ και παρά την δυσκολία της όλης κατάστασης, τώρα θεωρώ τον εαυτό μου «τεσσάρι». Μου αρέσει πολύ, αισθάνομαι άνετα».
-Σε μία συνέντευξή του στο SDNA, ο Βλάντιμιρ Στίματς δέχτηκε με χαμόγελο τον τίτλο του «καλύτερου συμπαίκτη» του Eurobasket. Νομίζω πως και εσύ θα έκανες το ίδιο...
«Δεν είμαι παίκτης που παίζει είκοσι λεπτά. Έχω συγκεκριμένο ρόλο. Αλλά φίλε, νιώθω υπέροχα! Κατάφερα στα αθλητικά «μεσσαία» μου χρόνια να ζήσω όλο αυτό, να έχω την εμπειρία να το δεχτώ. Νιώθω πολύ άνετα και πολύ όμορφα. Φέτος είχαμε πολύ ανταγωνισμό στη προπόνηση. Οι συμπαίκτες μου με βοήθησαν πολύ στις προπονήσεις, αυτό το συναίσθημα ήταν σα να παίζω 90 λεπτά, όχι 40. Θυμάμαι την πρώτη φορά που με χρησιμοποίησε ο κόουτς Ζιάγκος στο παιχνίδι με την ΑΕΚ. Έπαιξα δύο λεπτά αν θυμάμαι καλά, αλλά μου χτύπησε την πλάτη όταν βγήκα και μου είπε μπράβο, λέγοντας μου ότι αυτό ακριβώς χρειαζόταν η ομάδα εκείνη την στιγμή. Η ροή του παιχνιδιού έδειξε πως βοήθησα, γιατί η ενέργεια έμεινε σε υψηλό επίπεδο και ήταν το καλύτερο συναίσθημα».
-Ξέρω ότι είναι νωρίς και ακόμα οι παλμοί είναι ψηλά, αλλά πώς βλέπεις το μέλλον σου; Θέλεις να μείνεις στον Πανιώνιο;
«Θέλω ο Πανιώνιος να είναι ψηλά. Αν με ρωτάς εμένα ως αθλητή... Κάθε άνθρωπος σε αυτό τον χώρο ψάχνει το κάτι παραπάνω. Φέτος είδα τι μπορώ να κάνω και τι είχα. Τώρα θέλω κάτι παραπάνω, γιατί είμαι φιλόδοξος. Ξέρω τι μπορώ να προσφέρω, ξέρω ότι ένας προπονητής μπορεί να δει εικόνες από την χρονιά που πέρασε, στην οποία ήμουν και rookie στην κατηγορία. Τώρα τι θέλω... Ξέρω ότι οι Καβαλίερς έχουν τον Πέρκινς, νομίζω ο Λεμπρόν χρειάζεται μία βοήθεια (γέλια). Χωρίς πλάκα τώρα, θέλω ο Πανιώνιος να μείνει ψηλά. Το που θα είμαι και όλα αυτά, είναι θέμα χρόνου. Δεν τα ελέγχεις όλα. Κάποια στιγμή πρέπει να έχεις υπομονή. Θα περιμένω να δω τι μου επιφυλάσσει η μοίρα».