Τον Μάρτιο του 2015, όταν διάβασα την «out of the blue» δήλωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με την οποία δεσμευόταν πως «αν δεν σηκώσουμε ευρωπαϊκό στην επόμενη 5ετία με τον Χαραλαμπόπουλο αρχηγό να μη με λένε Γιαννακόπουλο» η πρώτη σκέψη μου ήταν πως θα μπορούσε να λένε τον μεγαλομέτοχο της ΚΑΕ Παναθηναϊκός μετά το 2021. Το αρχικό μειδίαμα μάλλον πρέπει στο πρόσωπο μου να έγινε συνοφρύωση, αναλογιζόμενος ότι ένα 18χρονο παιδί με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που όλοι διαβεβαώνουν πως έχει ο Βασίλης, ήταν ένα φορτίο που δύσκολα θα άντεχε. Ακόμη και για τον μπαρουτοκαπνισμένο Δημήτρη Διαμαντίδη (οι χαρακτήρες τους είναι κοντινοί) να έλεγες κάτι ανάλογο, θα έφτυνε τον κόρφο του και θα έλεγε να κοιτάμε την επόμενη ημέρα… Αφήστε δε, τέλος, τις σκέψεις που ακολούθησαν εξετάζοντας το (μη) πρόγραμμα που είχε ο Παναθηναϊκός έως ότου επενδύσει στον Τσάβι Πασκουάλ…
Δύο χρόνια μετά ο Γιαννακόπουλος (προφανώς με τις ευλογίες του Καταλανού προπονητή, κι αυτό έρχεται προς επίρρωση του προηγούμενου) κάνει τη σπουδαιότερη κίνηση για να διαφυλλάξει, να ισχυροποιήσει ή ενδεχομένως και να διασώσει την επένδυση που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Προσωπικά θεωρώ ότι αποτελεί ίσως τη σημαντικότερη κίνηση -εξετάζοντας τη σε βάθος χρόνου και πάντα με τις προσδοκίες που υπάρχουν- που έκανε ο Παναθηναϊκός στον φετινό μεταγραφικό σχεδιασμό, παραχωρώντας τον MVP του Eurobasket U20 (και το Eurobasket U18 προ δυο χρόνων στον Βόλο) δανεικό!
Ο Χαραλαμπόπουλος «πνιγόταν» στον Παναθηναϊκό. Είχε πέσει στα βαθιά, δίχως σωσίβιο, χωρίς πυξίδα και δίχως… ναυαγοσώστη να τον προσέχει. Ένας προπονητής τον έπαιρνε στην 12αδα ενώ την ίδια μέρα επειδή γνώριζε ότι δεν θα έπαιζε είχε κάνει διπλή ατομική προπόνηση, άλλος προπονητής τον έβαζε 5αδα και όπως ο Κιουμουρτζόγλου τον Πετσάρσκι το 1995, τον έβγαζε στο 5λεπτο και δεν τον χρησιμοποιούσε ξανά (μόνο που ο κόουτς Κ το έκανε για το γούρι, ενώ στην περίπτωση του Χαραλαμπόπουλου ήταν προφανές ότι το έκανε για να βγει η «υποχρέωση»), άλλος έκανε το λάθος να τον στοχοποιήσει στις δηλώσεις του μετά από ντέρμπι. Άλλος τον έβλεπε 3αρι, άλλος πίστευε πως πρέπει να παίξει 4αρι, άλλος να δουλέψει τη ντρίμπλα και να βγει πιο έξω, άλλος το low-post και να μπει πιο μέσα, άλλος να φτιάξει το σουτ…
Ο χαρισματικός -πρωτίστως για την ωριμότητα του ως άνθρωπος και αγωνιστικά στις αποφάσεις του- Βασίλης Χαραλαμπόπουλος προφανώς χρειάζεται να βελτιωθεί σε όλα αυτά. Μπορεί να καθιερωθεί ως «3», μπορεί να γίνει «4», μπορεί κάποιος να τον κάνει πλέι-μέικερ. Πιθανότατα θα μπορεί να αντέξει τη «στοχοποίηση» του (εκάστοτε) προπονητή του και να σφυρηλατήσει χαρακτήρα (αν αυτός ήταν ο σκοπός του προπονητή που τον κατακεραύνωσε). Αλλά για να συμβεί αυτό και για να γίνει… πλέι-μέικερ πρέπει, όπως έκαναν οι Μιλγουόκι Μπακς με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, να του δώσουν χρόνο. Χρόνο να παίξει. Χρόνο να κάνει λάθη. Χρόνο να τα δούλεψει. Χρόνο να διορθωθεί. Χρόνο να κτίσει αυτοπεποίθηση. Χρόνο να αφομοιώσει το ρόλο που θα του δοθεί.
Δυστυχώς στον Παναθηναϊκό (και τον Ολυμπιακό) που είναι «εγκλωβισμένος» στο κυνήγι των τίτλων και δεν «συγχωρείται» καμιά αποτυχία, ταλαντούχοι παίκτες στην ηλικία του Χαραλαμπόπουλου είναι δύσκολο εως αδύνατο να βγουν. Ο προπονητής που παλεύει για τη νίκη με το πιστόλι στον κρόταφο, ξέρει πως αν ρισκάρει μια νίκη για χάρη του νεαρού, ρισκάρει μαζί και τη θέση του. Κι έτσι ενώ σαρώνουν τους παίκτες μικρών ηλικιών, τους αφήνουν να παίζουν στα παιδικοεφηβικά και την κατάθλιψη του χειμώνα να την αντέχουν με την ευτυχία του καλοκαιριού (διοργανώσεις των «μικρών» Εθνικών ομάδων) ή στο φινάλε να τους εγκαταλείπουν σε κάποιο επόμενο λιμάνι, όπως συνέβη με τον Κόνιαρη (ή τον Μουράτο).
Αυτό είναι ένα πρόβλημα που η εκτίμηση μου είναι -όπως έχω ξαναγράψει- οτι είναι ένα (ακόμη) επακόλουθο της εξαφάνισης των «μεγάλων» και ιστορικών μικρομεσαίων ομάδων που είχαν πρόγραμμα, κοινό, φιλοδοξίες. Το Περιστέρι έβγαλε τον Τσαρτσαρή, τον Κορωνιό κ.α. Το Μαρούσι τον Σπανούλη, τον Καϊμακόγλου κ.α. Ο Ηρακλής τον Διαμαντίδη, τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, τον Χατζηβρέτα κ.α. Ο Πανιώνιος τον Παπαλουκά, κ.α.
Τώρα τέτοιες ομάδες δεν υπάρχουν. Η εμμονή των «μεγάλων» να καρπώνονται τα πάντα, τις έπνιξε οικονομικά, τους τρόχισε τις φιλοδοξίες και τελικώς τις εξαφάνισε. Μαζί τους όμως εξαφανίζεται και ένα μεγάλο πεδίο ζύμωσης ταλέντων!
Μια τέτοια ομάδα φαίνεται πως δημιουργείται στην Πυλαία. Κι η επιλογή του Παναθηναϊκού, του Γιαννακόπουλου, του Πασκουάλ και του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου είναι το δεύτερο μέρος της εξίσωσης που σε μεγάλο βαθμό εγγυάται το μέλλον του 20χρονου. Ο ΠΑΟΚ ακολουθούσε σταθερό πρόγραμμα και είχε φιλοσοφία που ωφέλησε τον Κόνιαρη (τον Κασελάκη, τον Χρυσικόπουλο και κάθε παίκτη που πέρασε από την Πυλαία) και τον αρχιτέκτονα του, Σούλη Μαρκόπουλο, διαδέχεται ένας νεαρός προπονητής που έχει αποδείξει ότι διαθέτει την ικανότητα και την ποιότητα να κτίσει καλή ομάδα και να βοηθήσει την εξέλιξη του Χαραλαμπόπουλου.
Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου πέτυχε στην Νέα Κηφισιά, στη δοκιμασία εκτός συνόρων με την Αστανά, στις μικρές Εθνικές ομάδες όπου πήρε στα χέρια του παιδί τον Χαραλαμπόπουλο και να τον αναλαμβάνει άνδρα στον ΠΑΟΚ. Όπως ο Σλούκας «ψήθηκε» στον Άρη, παλαιότερα ο Πρίντεζης στην Ολύμπια Λάρισας κλπ.
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος πρέπει να βγει (και θα βγει) ως παίκτης διότι εκτός από την ορθή απόφαση που πήρε ο Παναθηναϊκός, εκτός από το υγιές και σωστό περιβάλλον που πηγαίνει να ενταχθεί, επένδυσε και ο ίδιος στο μέλλον του. Επένδυσε θυσιάζοντας σημαντικό μέρος των απολαβών του για την ερχόμενη σεζόν. Κι αν αληθεύουν οι πληροφορίες το μεγαλύτερος μέρος των χρημάτων της συμφωνίας ουσιαστικά το καταβάλλει ο Χαραλαμπόπουλος, όταν άλλοι παίκτες προτιμούν (ή και επιδιώκουν) να κάθονται σε μια εξέδρα ώστε να πάρουν μερικά ευρώ παραπάνω…
Ο Βασίλης επενδύει στο ταλέντο του και εκείνο θα του τα επιστρέψει στο μέλλον. Ο ΠΑΟΚ και ο Ηλίας Παπαθεοδώρου θα δημιουργήσουν μια ανταγωνιστική ομάδα, ο Παναθηναϊκός θα σώσει μια επένδυση του και ο Γιαννακόπουλος ενδεχομένως να μην αλλάξει επώνυμο μετά το 2021 ή να το επανακτήσει λίγο καιρό αργότερα… (αν κι αυτό βεβαίως δεν θα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον «βγαλμένο» παίκτη, Βασίλη Χαραλαμπόπουλο έτσι;)
