MENU
Χρόνος ανάγνωσης 5’

Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Λάκι Τζόουνς στο SDNA: «Δεν θα 'πρεπε να ζω...»

0

«Η Πάτρα είναι τέλεια, φίλε... Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλά καλύτερα μέρη από αυτήν. Ο καιρός είναι τέλειος, οι άνθρωποι φιλικοί, τα μέρη όπου μπορείς να χαλαρώσεις και να διασκεδάσεις είναι πολλά. Ιδανικό περιβάλλον για να ζήσεις» περιγράφει ο Τζόουνς αναφερόμενος στη νέα του ζωή στην Πάτρα.

Πρόκειται για τον Λάκι Τζόουνς, τον 24χρονο γκαρντ-φόργουορντ που ήρθε στην Ελλάδα τον περασμένο Ιανουάριο για λογιαριασμό του Προμηθέα και «κόλλησε» αμέσως στην ομάδα. Ο παίκτης με το ιδιαίτερο όνομα που κρύβει μία ακόμη πιο ιδιαίτερη ιστορία πίσω του. Η Πάτρα τον δελεάζει, λοιπόν. Το περιβάλλον παίζει μεγάλο ρόλο για εκείνον, αφού συνήθισε να ζει με τον κίνδυνο γύρω του.

Μεγαλωμένος στο Nιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ, ο παίκτης του Προμηθέα έμαθε να ζει κοντά στις κακοτοπιές και να τις «ξεγελά» με τη βοήθεια της οικογένειάς του. «Δεν θα σου πω ότι είναι εύκολο να μεγαλώνεις στο Νιου Τζέρσεϊ» παραδέχεται, παρά το γεγονός πως ο δείκτης εγκληματικότητας δεν... βαρά πλέον κόκκινο στη συνοικία που μεγάλωσε και η οποία κάποτε χαρακτηρίστηκε ως μία εκ των πιο κακόφημων περιοχών των Ηνωμένων Πολιτειών. «Έπρεπε να είσαι προσεκτικός. Πολλά παιδιά χάθηκαν, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν, δεν πρόλαβαν να εκπληρώσουν όνειρα και στόχους. Δεν τα κατάφεραν, τέλος πάντων. Εγώ κατάφερα να μείνω μακριά από ολα, γιατί ήμουν ενταγμένος σε ένα περιβάλλον που με προστάτευε. Είμαι ευλογημένος γι' αυτό, για τους γονείς μου και τους παππούδες μου».

Οι δυσκολίες για τον Λούσιους «Λάκι» Τζόουνς δεν ξεκίνησαν όμως όταν έπρεπε να ενταχθεί κοινωνικά και να συναναστραφεί με ανθρώπους μίας «ζόρικης» περιοχής. Ο Τζόουνς έμαθε να ξεγελά τον ίδιο το θάνατο από τις πρώτες μέρες της ζωής του. Πριν συμπληρώσει ένα μήνα ζωής, διεγνώσθη με τη νόσο Hirschsprung. Ποιες οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο; 1 στις 5.000... Κι αν μέχρι εδώ, το όνομα Λάκι (σ.σ. τυχερός) σας φαίνεται οξύμωρο για ένα βρέφος, του οποίου η ζωή βρισκόταν σε κίνδυνο, τότε η συνέχεια της ιστορίας του παίκτη του Προμηθέα λύνει τις απορίες.

Το συγγενές μεγάκολο, όπως ονομάζεται η νόσος στα ελληνικά, σχετίζεται με το παχύ έντερο και εμποδίζει την φυσιολογική ανάπτυξη των νευρικών κυττάρων. Έτσι, τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του Τζόουνς είχαν έντονη την οσμή νοσοκομειακών κτηρίων, καθώς και... νυστεριού. Χρειάστηκε να υποβληθεί σε αρκετές επεμβάσεις και οι γονείς του να αμφιβάλουν «ακόμη και για το αν θα προλάβω να ζήσω τα πρώτα μου γενέθλια», όπως είχε δηλώσει.

«Ήμουν συνεχώς μέσα κι έξω από τα νοσοκομεία» είχε πει ο Τζόουνς που τελικά βγήκε νικητής στη μάχη με τη ζωή και οι γονείς του αποφάσισαν να τον αποκαλούν Λάκι, δηλαδή τυχερό. Το «I wasn't supposed to be here» είναι μια φράση που χρησιμοποιεί συχνά. Σε ελεύθερη μετάφραση, «δεν θα... έπρεπε να ζω, να είμαι εδώ». Από τη στιγμή που είναι, όμως, σίγουρα βοήθησε και η τύχη, άρα το όνομα πήγε δικαιωματικά σε εκείνον.

Τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του πέρασαν με τον ίδιο να μην καταλαβαίνει καλά, ως μικρό παιδί, τι συμβαίνει αλλά εντούτοις με το υποσυνείδητό του να γεμίζει διδάγματα. «Σίγουρα, έχω μάθει πράγματα. Είναι αλήθεια πως ήμουν σε μία ηλικία που δεν μου επέτρεπε να καταλαβαίνω τι ακριβώς βιώνω και την κρισιμότητα των ημερών. Υποσυνείδητα, όμως, νομίζω πως αρκετά μηνύματα σφηνώθηκαν στο DNA μου. Είμαι ο λιγότερο αχάριστος άνθρωπος, έμαθα να μη θεωρώ τίποτα δεδομένο, να χαίρομαι την κάθε μέρα, να την εκμεταλλεύομαι στο έπακρό της και να απολαμβάνω κάθε στιγμή. Να είμαι ευτυχης με όσα και όσους έχω» αναφέρει σήμερα ο 24χρονος γκαρντ-φόργουορντ, ο οποίος νιώθει ευνοημένος ακόμη και μπασκετικά από την περιπέτειά του.

«Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετική. Δεν ξέρεις ποτέ τι υπάρχει πίσω από τον καθένα. Για μένα, ο... άνθρωπος εκεί πάνω φρόντισε να βγω ζωντανός. Ήταν μαζί μου σε εκείνη την κατάσταση και μου έμαθε να ζω τα πάντα στο μάξιμουμ. Όταν λέω τα πάντα, εννοώ τα πάντα. Στο μπάσκετ, για παράδειγμα, θα με δεις να παλεύω για κάθε ριμπάουντ, σε κάθε άμυνα. Γιατί κάθε διεκδίκηση είναι μία στιγμή, μία προσπάθεια, από την οποία εγώ οφείλω να βγάλω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα γιατί δε θα γυρίσει πίσω».

Το γεγονός πως ο Τζόουνς έχει αφήσει πίσω τις μέρες που ακροβατούσε μεταξύ ζωής και θανάτου είναι το πιο σημαντικό, αλλά το ερώτημα είναι: «Πόσο... λάκι (σ.σ. τυχερός) νιώθει τελικά ο Λάκι, κοιτώντας την πορεία του;». «Όπως είπα, κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική ζωή. Είμαι σίγουρα τυχερός στο ότι έχω ανθρώπους δίπλα μου που με λατρεύουν και που κάνω αυτό που αγαπώ σε επαγγελματικό επίπεδο. Δεν μπορώ να πω όμως πως δεν έχω ζήσει και δύσκολες στιγμές στο μπάσκετ ή ότι δεν έχω υπάρξει άτυχος. Το θέμα όμως είναι να κερδίζεις πάντα κάτι και να αντιμετωπίζεις με χαμόγελα τα στραβά που σου έρχονται».

Με το «πορτοκαλί» κομμάτι να μπαίνει περισσότερο στη συζήτηση, ο Λάκι Τζόουνς δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του για το ματς με τον Ολυμπιακό (19:00). «Ζω γι' αυτά τα παιχνίδια. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα απο το να αντιμετωπίζεις τους καλύτερους. Όταν παίξαμε με τον Παναθηναϊκό, ήμουν νέος στην ομάδα και δεν πρόσφερα πολλά. Τώρα θέλω να δείξω ότι μπορώ να αντιμετωπίσω τους καλύτερους και παράλληλα να βοηθήσω την ομάδα να κάνει ένα βήμα προς τον... ιερό στόχο των πλέι οφ».

Για τον Προμηθέα, ο Αμερικανός έχει αποδειχθεί σίγουρα τυχερός, αφού από τον Ιανουάριο που πήγε στην ομάδα, η πορεία της πάει απ' το καλό στο καλύτερο με τον ίδιο μάλιστα να έχει αποδειχθεί «λίρα εκατό» μετρώντας 10.1 πόντους, 5.4 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ ανά αγώνα. «Ο οργανισμός είναι εξαιρετικός. Οι άνθρωποι πολύ φιλικοί. Δεν έχω μεγάλη εμπειρία από το μπάσκετ στην Ευρώπη, αλλά έχουν τους σωστούς ανθρώπους ώστε το project τους να έχει διαρκή εξέλιξη και να τους τοποθετήσει ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της χώρας» λέει για την ομάδα του, χωρίς πάντως να κρύβει πως έχει φιλοδοξία να βρεθεί σε μία ομάδα με μεγαλύτερο brand name.

Η ζωή στην Πάτρα τού αρέσει, αλλά το ίδιο και το μπάσκετ που παίζει ενταγμένος στην ομάδα του Βαγγέλη Αγγέλου. «Με τον κόουτς έχω μία πολύ καλή σχέση. Μου αρέσει το γεγονός πως προσεγγίζει κάθε παίκτη ξεχωριστά και θέλει από εμάς πρώτα να είμαστε καλά με τον εαυτό μας και να του μιλάμε για ο, τι μας απασχολεί. Απολαμβάνω, όμως, πιο πολύ το μπάσκετ που παίζουμε. Μου αρέσει ο ρυθμός που έχει το παιχνίδι μας, τα ευέλικτα σχήματα που χρησιμοποιούμε. Νομίζω πως όλοι έχουμε κολλήσει μεταξύ μας και μπορούμε να κάνουμε ακόμη καλύτερα πράγματα αν συνεχίσουμε και στα πλέι οφ».

Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Λάκι Τζόουνς στο SDNA: «Δεν θα 'πρεπε να ζω...»