Όποιος ξέρει τον Νίκο Γκάλη γέλασε μόλις διάβασε την πληροφορία ότι θα "κατεβεί" στις εκλογές με τη Ν.Δ.. Όχι λόγω... κόμματος, αλλά λόγω... Γκάλη. Όσοι τον ξέρουν, έστω και λίγο, γέλασαν, γιατί πολύ απλά όλο αυτό δεν είναι... Γκάλης. Η τωρινή Ελλάδα, και δη η πολιτική της ζωή, δεν είναι Γκάλης. Ελλάδα για τον Γκάλη είναι μια χώρα που πρέπει να αναδείξει τις ομορφιές της, την εξυπνάδα με την καλή έννοια του λαού της, το πάθος των ανθρώπων της.
Γι' αυτό και δεν εξεπλάγησαν όταν ο Νικ εξέδωσε μια σκληρή, για το στιλ του, απάντηση, αποκλείοντας κάθε "σενάριο". Άλλωστε, δεν τον θέλουν εκεί, στη Βουλή, όπου πλέον περνούν και ρίχνουν μούτζες (υπάρχουν και οι καθρέφτες, βέβαια). Δε θα του άρμοζε τέτοια... αποκαθήλωση.
Πέραν, βεβαίως, ότι οι επικοινωνιολόγοι της ΝΔ πάτωσαν μέχρι εκεί που δεν πάει, με τη "διαρροή" μιας είδησης που δεν υπάρχει, ή ακόμη χειρότερο γι' αυτούς, αν "τρυπήθηκε" το θέμα και το έβγαλαν οι Συριζαίοι, οπότε πιάστηκαν στον ύπνο με τα... σώβρακα. Δε μας απασχολεί αυτό, πλέον ο Έλληνας έχει απηυδήσει και ψηφίζει αποκλειστικά για το ατομικό του συμφέρον. Δυστυχώς. Ο καθένας για την πάρτη του. "Το παιδί μου να μπει στην ΕΡΤ, να μπει στο Δήμο, στο κόμμα τόσα χρόνια ήμασταν" κλπ. Γι' αυτό και στη γενική θεώρηση "όλοι ίδιοι είναι" και ενώπιον της φτώχειας, γιγαντώνονται ακραία μορφώματα και αποκτούν φωνή (και ψήφο) στη Βουλή, απίστευτες φιγούρες.
Ίσως γι' αυτά, Νίκο, θα μπορούσες να το σκεφτείς λίγο παραπάνω. Όχι με αυτό το κόμμα ή με το άλλο, ή με οποιοδήποτε, δεν είναι το θέμα μας αυτό. Ίσως θα έπρεπε, σε κάθε περίπτωση, να μπεις μπροστά, όπως έκανες στο παρκέ. ΟΚ, δεν είσαι πυρηνικός επιστήμων, δεν έχεις τη ρητορική που κοιμίζει τον Έλληνα και τον κάνει να... ονειρεύεται, αλλά:
1. Είσαι άνθρωπος που όλοι αγαπούν. Ένα σύμβολο ότι η Ελλάδα μπορεί να κερδίσει τους πάντες. Με ελιγμούς, με σπασίματα της μέσης, με ψυχραιμία, με πολλή δουλειά. Άρα θα σε ακολουθήσουν, αρκεί να δώσεις το παράδειγμα.
2. Έχεις άποψη για τα θέματα, ιδίως για τα αθλητικά, κι ας μην τη λες δημοσίως. Και μάλιστα άποψη εμπεριστατωμένη, που έχει τη λέξη "κλειδί": τεχνογνωσία σε κάθε τομέα. Ξέρεις τι συμβαίνει στα γήπεδα, ξέρεις πως σκέφτονται τα παιδιά, πως ονειρεύονται, πως λειτουργούν οι παράγοντες, πως τρελαίνονται οι φίλαθλοι. Από τον κάθε δικηγόρο, θα ήσουν καλύτερος και θα ήξερες, ας πούμε, πόσο ανόητη είναι μια τιμωρία... κεκλεισμένων των θυρών για μια ομάδα, για κάθε άθλημα.
3. Στο φινάλε, Νικ, εδώ έγινε βουλευτής ο αξιαγάπητος κατά τ' άλλα Γιώργος Ανατολάκης, για να μην αρχίσουμε μια λίστα που θα κάνει πολλούς να πουν "α, ναι ρε συ, κι αυτός ήταν... βουλευτής, δήμαρχος, νομαρχης" κτλ, εσύ δε θα μπορούσες;
Σε κάθε περίπτωση, επειδή ξέρουμε ότι ο Νικ δεν πείθεται με... τίποτα, απλά θα τονίσουμε το γενικότερο πνεύμα: αθλητές που έχουν τη δυνατότητα να δώσουν κάτι στην κοινωνία, μετά τα όσα πρόσφεραν και πήραν απ' την αθλητική τους παρουσία, θα μπορούσαν ή κατ' άλλους, θα έπρεπε, να συνεχίσουν την προσφορά και από άλλες θέσεις. Πολλοί το έχουν κάνει, όντως, και το ποσοστό επιτυχίας δεν είναι και ενθαρρυντικό, αυτό δε σημαίνει ότι οι νεότεροι δεν μπορούν ή δεν πρέπει να δοκιμάσουν. Έξυπνα μυαλά, μορφωμένοι άνθρωποι, προοδευτικές αντιλήψεις, νεανικό πάθος για δουλειά και δημιουργία, ανιδιοτέλεια. Αυτά χρειάζεται η χώρα και αρκετοί Έλληνες κι Ελληνίδες αθλήτριες τα διαθέτουν. Δε θα μπορούσε π.χ. ένας Παπαλουκάς,
Μήπως είναι καλύτεροι όσοι τώρα μας εκπροσωπούν; Μήπως είναι καλύτεροι όσοι ασπάζονται τον Ναζισμό και είναι μέσα στη βουλή; Όσοι είδαν ως ένα κομμάτι πανί την ελληνική σημαία ή συνωστισμό στη Σμύρνη; Μήπως είναι καλύτεροι όσοι έκαναν το ναι όχι ή έπαιρναν μίζες από πολυεθνικές; Σίγουρα όχι. Οπότε Νίκο, ακόμη κι αν εσύ ο ίδιος δε θέλεις να ασχοληθείς και προτιμάς να συνεχίσεις το τάβλι σου με τον Ιάπωνα διαδικτυακό φίλο σου, τουλάχιστον κάνε μια παραίνεση σε άλλους, ίσως νεότερους, να μην φοβηθούν να "τριφτούν" με την κοινωνία.
Κι ας ξέρεις ότι θα ήσουν ακόμη και στο έδρανο, χωρίς μπάλα, πολύ καλύτερος από πολλούς που εμείς ψηφίσαμε...
