MENU
Χρόνος ανάγνωσης 14’

Δρ. Κωνσταντινίδης: «Ετσι αντιμετωπίζεται το σύνδρομο των κοιλιακών-προσαγωγών»

0

Τραυματισμοί εδώ, τραυματισμοί εκεί, και κάποια στιγμή ο μέσος αναγνώστης χάνει την μπάλα. Αλλά όχι μόνο ο αναγνώστης. Πολλές φορές ακόμη και οι εμπειρότεροι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με αυτό το θέμα. Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, ένας εκ των κορυφαίων ιατρών στον τομέα του δίνει τα... φόντα του στον τομέα των κοιλιακών-προσαγωγών. Έχει χειρουργήσει κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού δημιουργώντας μια δική του μέθοδο, την οποία εφαρμόζουν πλέον διακεκριμένοι γιατροί σ’ όλον τον κόσμο.

Αρχικά ο Δρ. Κωνσταντινίδης μας ανέφερε: «Η ειδικότητα μου είναι η ‘Γενική Χειρουργική’ και διευθύνω το πρόγραμμα της ανοιχτής λαπαροσκοπικής και ρομποτικής χειρουργικής, η όποια και έχει να κάνει κυρίως με οτιδήποτε έχει σχέση με όλα τα όργανα της κοιλιάς, όπως το έντερο, το στομάχι, το πάγκρεας κλπ. Πολλές επεμβάσεις που κάνουμε, είναι επεμβάσεις κήλης, είτε στη βουβωνική χώρα, οι λεγόμενες βουβωνοκήλες, είτε πιο ψηλά στο κοιλιακό τοίχωμα, όπου ανοίγει μία τρύπα κάπου, πετάγεται έξω το έντερο και βγαίνει. Οταν λοιπόν κάποιος έχει αυτό το πρόβλημα, το οποίο και είναι πολύ εμφανές, πάμε να το αντιμετωπίσουμε και να το χειρουργήσουμε, για να μην προκύψει «στραγγαλισμός» του εντέρου.

Στους αθλητές, συναντάμε ένα στάδιο λίγο πριν την κήλη, γι’ αυτό και το ονομάζουμε κήλη αθλητών ή με τη διεθνή ορολογία ‘Sports Hernia’. Στην Ελλάδα το λέμε ‘Σύνδρομο Κοιλιακών Προσαγωγών’, ενώ στη βιβλιογραφία πιο πολύ αναφερόμαστε στο ‘SportsHernia’ ή ‘Athletes Hernia’.

Tι συμβαίνει λοιπόν… Οι αθλητές που πονάνε κάτω χαμηλά, πονάνε κατά τη διάρκεια του αγώνα, της προετοιμασίας ή και της προπόνησης. Και φυσικά, είναι κάτι που δε συμβαίνει μόνο στους high level αθλητές του μπάσκετ, του ποδοσφαίρου, του πόλο ή του τένις, οποιασδήποτε δηλαδή δραστηριότητας που προκαλεί απότομη αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, αλλά και σε ανθρώπους που αθλούνται στο γυμναστήριο και ασκούνται για τον εαυτό τους. Αν επομένως αρχίσει και πονάει κάτω χαμηλά η βουβωνική χώρα κι έχει αντανάκλαση στους προσαγωγούς, είναι διότι στην περιοχή ακριβώς αυτή που καταλήγουν οι μύες της κοιλιάς, έρχονται οι μύες των προσαγωγών. Άρα, μπορεί να πονάει κάποιος εδώ και να αντανακλάται εκεί. Και βέβαια, επηρεάζονται και τα οστά, η ειδική σύνθεση.

Γι’ αυτό και πολύ συχνά στους αθλητές, μετά από μια μαγνητική τομογραφία που θα κάνουμε βλέπουμε οστικό οίδημα. Αυτό με τη σειρά του είναι πολύ σημαντικό, για το πως θα κάνουμε τη διάγνωση εμείς, ώστε να προτείνουμε σε κάποιον να κάνει φυσιοθεραπεία, να περιμένει κάποιες εβδομάδες ή να προχωρήσει σε επέμβαση».

- Συνήθως γίνεται επέμβαση ή μπορεί να αντιμετωπιστεί και με θεραπεία;

- Όχι, συνήθως εάν έχουμε πόνους πολύ χαμηλά και προσανατολιζόμαστε προς το ενδεχόμενο κοιλιακών προσαγωγών, όπως λέμε, θα πρέπει αρχικά να σκεφτούμε μήπως πρόκειται για μυϊκή θλάση, ή κάτι άλλο. Αν για παράδειγμα ο πόνος είναι δεξιά, μπορεί να έχουμε σκωληκοειδίτιδα. Αν πρόκειται για μια γυναίκα, μπορεί ο πόνος να οφείλεται στην ωοθήκη, τη σάλπιγγα. Πρέπει να σκεφτούμε ποιο είναι το αίτιο που προκαλεί τον πόνο κι αν αυτό μπορεί, για αρχή, να αντιμετωπιστεί με ξεκούραση ή και φυσιοθεραπεία. Αυτό συστήνουμε πρώτα. Αυτούς, ωστόσο, στους οποίους ο πόνος επιμένει και συνεχίζεται κι οι οποίοι έρχονται εδώ να τους δω, γιατί τους παρέπεμψαν οι φυσιοθεραπευτές, κάποιος ορθοπεδικός ή ο αθλητίατρος, τους εξετάζουμε ώστε να δούμε τι είναι αυτό που τους πονά και κατά πόσο με μια επέμβαση θα τους θεραπεύσουμε. Οπότε κάνουμε υπέρηχο, αν δε δείξει κάτι, προχωράμε σε μαγνητική τομογραφία κάτω κοιλίας, που είναι και το πιο συχνό. Επομένως, δεν έρχεται κάποιος με μια διάγνωση να μας πει, πως έχει Σύνδρομο Κοιλιακών Προσαγωγών ή κήλη αθλητών. Το ιστορικό, η εξέταση και η ψηλάφηση που θα του κάνουμε, θα μας δώσει την απάντηση για τα αίτια του προβλήματος και την ανάλογη θεραπεία, αφότου ούτε η ξεκούραση ούτε κι οι φυσιοθεραπείες απέδωσαν. Στην περίπτωση δε των αθλητών που ανήκουν σε μια ομάδα κι έχουν ανειλημμένες υποχρεώσεις, η παρακολούθηση είναι συχνή. Ο γιατρός της ομάδας, φυσιοθεραπευτής ή ορθοπεδικός μπορεί να υποθέσει το πρόβλημα, αλλά η απόφαση του χειρουργείου, είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση, που θα παρθεί τόσο από τον γενικό γιατρό όσο κι από τον ειδικό γιατρό, τον ορθοπεδικό και το φυσιοθεραπευτή και φυσικά τον αθλητή.

Όταν έχουμε να κάνουμε με high level αθλητές, ο φυσιοθεραπευτής, μετά τις απαραίτητες φυσιοθεραπείες, θα παραπέμψει τον αθλητή σε εμένα ώστε πρώτος να κρίνω, αν θα χειρουργηθεί. Κατά την εξέταση μου, αυτό που κατά κανόνα βλέπω είναι, πως στο έξω βουβωνικό στόμιο, εκεί που περνάει ο σπερματικός πόρος στον άντρα ή ο στρογγύλος σύνδεσμος στη γυναίκα αντίστοιχα, υπάρχουν κάποια νεύρα που καταλήγουν προς τα κάτω, ή δεξιά κι αριστερά, και τα οποία όταν κάνουμε stretch στην άσκηση πονάνε, σε αντίθεση με την καθιστική στάση κατά την οποία δεν υπάρχει πόνος. Επομένως, η κίνηση κι η αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, λόγω αδυναμίας της περιοχής, προκαλεί τον πόνο από το τέντωμα των νεύρων. Κι αφού εντοπίσουμε το πρόβλημα, θα προτείνουμε στον αθλητή να χειρουργηθεί, διότι αυτό θα υποτροπιάζει».

-Η διάγνωση γίνεται από εσάς;

«Ναι, η διάγνωση γίνεται με απόλυτη ακρίβεια από εμένα, η δυσκολία ωστόσο έγκειται στο αν θα τους προτείνω ή όχι το χειρουργείο, γιατί οφείλω να γνωρίζω εκ προτέρων ότι θα έχει ποσοστό επιτυχίας από 97% και πάνω. Δεν μπορώ να ρισκάρω και να προτείνω σ’ έναν νέο υγιή αθλητή ένα χειρουργείο, λέγοντας του πως μπορεί να πετύχει αλλά μπορεί και όχι. Βλέποντας πάντως πίσω, τον αριθμό των επεμβάσεων που έχουμε κάνει έχει σημειωθεί πάνω από 98% ποσοστό επιτυχίας, δηλαδή αθλητές που και μετά μπορούσαν να συνεχίζουν να παίζουν επαγγελματικά χωρίς πρόβλημα».

-Υπάρχει περίπτωση να εμφανιστεί ξανά το πρόβλημα;

«Αυτό είναι πάρα πολύ απίθανο κι αν συμβεί, οφείλεται συνήθως σε άλλο αίτιο. Δεν μπορεί να είναι κήλη και θα σας υποδείξω το λόγο. Υπάρχουν δύο τρόποι προσέγγισης χειρουργικά, ο στάνταρ τρόπος είναι η ανοιχτή επέμβαση, που γίνεται τομή κι ανοίγεται το δέρμα, το λίπος, ο έξω κοιλιακός, ο έσω κοιλιακός και πάμε στην κάτω - κάτω τομή, που λέγεται εγκάρσιος, -τον εσωτερικό μυ της κοιλιάς-. Εκεί βρίσκεται μια αδυναμία να βάλουμε ράμματα για να κλείσει ή ένα πλέγμα για να το ενισχύσουμε, αυτό όμως ράβεται πάνω στους μύες, όποτε με μια απότομη κίνηση πάλι, ανοίγει ξανά και επανεμφανίζεται ο πόνος. Πρόκειται για συχνή μέθοδο στο εξωτερικό, την οποία και ακολουθεί μια γνώστη Γερμανίδα συνάδελφος, κατά την οποία κόβοντας τα νεύρα γύρω γύρω, δεν πονάμε, όπως αναφέρει στις τεχνικές της.

Εμείς δεν το ακολουθούμε αυτό, αλλά κινούμαστε λαπαροσκοπικά, με μικρές τομές στο δέρμα. Πάμε πίσω από το κοιλιακό τοίχωμα με κάποια μικρά εργαλεία που περνάνε από σωληνάκια 5 χιλιοστών. Αυτό λοιπόν, που βλέπουμε από πίσω, είναι μια έλλειψη μυός να κατεβαίνει μέχρι κάτω κι ο ορθός κοιλιακός σχηματίζει ένα κενό, δεν καλύπτει αυτή την περιοχή κι έχουμε ως αποτέλεσμα με το stretch να διατείνεται και να πονάει. Αυτό που κάνουμε εμείς έπειτα, είναι να καθαρίσουμε όλες τις συμφύσεις, να φέρουμε το έντερο στη θέση του,να δούμε τα νεύρα, να τα καθαρίσουμε, να τα διατηρήσουμε, χωρίς να πειράξουμε τίποτα. Τα αγγεία και τον σπερματικό πόρο που πάνε στον όρχι δεν τα πειράζουμε. Βάζουμε ένα πλέγμα το οποίο καλύπτει όλη την επιφάνεια. Τι γίνεται λοιπόν… Φτιάχνουμε έναν καινούργιο εγκάρσιο μυ, ο οποίος και καλύπτει τη μικρή αδυναμία που έχουμε εκεί που θα έβγαινε αργότερα η κήλη και καλύπτουμε και όλες τις άλλες περιοχές. Επομένως, δεν είναι καθόλου εύκολο να ξαναβγεί κάτι προς τα έξω και να πονέσει ή να εμφανιστεί κήλη αργότερα. Ίδια επέμβαση κάνουμε σε μεγάλο βαθμό και σε αυτούς που έχουν κήλη. Αυτό σημαίνει ότι μπήκαμε αναίμακτα, δουλέψαμε με μεγέθυνση, κάναμε τη μία μεριά που έχει το πρόβλημα, αν το έχει κι η άλλη μεριά θα κάνουμε το ίδιο και με τρεις μικρές τομές φτιάχνουμε και τις δύο περιοχές.

Αυτό μας εξασφαλίζει την αποκατάσταση σε γρήγορο χρονικό διάστημα, οι τομές μέσα σε λίγες μέρες έχουν επουλωθεί. Ο ασθενής μπορεί να οδηγήσει αυτοκίνητο, να ανέβει σκαλοπάτια ελεύθερα, γεγονός που μας δείχνει πως δεν έχουμε μετεγχειρητικό πόνο και προβλήματα μετά την επέμβαση».

-Πόσο καιρό χρειάζεται ένας αθλητής, ώστε να επανέλθει στο 100% μετά από μία τέτοια επέμβαση;

«Συνήθως τους προτείνουμε να απέχουν από τις προπονήσεις για κάποιες εβδομάδες. Στο διάστημα αυτό έχουν ήδη ξεκινήσει την φυσιοθεραπευτική αποκατάσταση. Στις 20 περίπου μέρες ο φυσιοθεραπευτής, ανάλογα και τον αθλητή, θα περάσει σε εντονότερες ασκήσεις, ούτως ώστε πάνω στο μήνα να έχουν αποκατασταθεί. Εάν δούμε πως στο τέλος αυτού του διαστήματος είναι έτοιμος θα του παρατείνουμε άλλες 10 με 15 ημέρες την αποκατάσταση ώστε να του επιτρέψουμε να παίξει, για να είμαστε σίγουροι και να ενταχθεί σιγά σιγά στο πρόγραμμα και πάλι. Αυτό εξαρτάται επομένως από τον αθλητή. Αυτό που εμείς θέλουμε είναι να επιστρέψει στην αθλητική του δραστηριότητα έχοντας απομακρύνει για πάντα το πρόβλημα. Το φυσιοθεραπευτικό team είναι αυτό που θα επιτρέψει σε πρώτη φάση την επιστροφή του αθλητή κι αφότου τον εξετάσω εγώ και δω πως είναι όλα μια χαρά μπορεί να ξαναπαίξει επαγγελματικά.

Τις απόψεις συναδέλφων στο εξωτερικό αλλά και την Ελλάδα, για ανοιχτές επεμβάσεις, κόψιμο των νεύρων κι επιστροφή του αθλητή μετά από 10 ημέρες σε προπονήσεις και αγώνες προσωπικά τις θεωρώ τεράστιο λάθος. Γιατί πρώτον υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο ενός ατυχήματος κατά τη διάρκεια του αγώνα και δεύτερον το ενδεχόμενο να μην έχουν επουλωθεί καλά οι τομές. Το κόψιμο, δε, των νεύρων είναι κάτι που σε καμία περίπτωση δε θα έκανα, γιατί είναι μια τεχνική που βασίζεται στη γρήγορη επαναφορά του αθλητή. Για εμάς όμως το ζητούμενο είναι άλλο κι όχι αυτό, η επαναφορά δηλαδή του αθλητή για πάντα, γιατί δεν πρόκειται απλά και μόνο για ένα θέμα που αφορά ένα παιχνίδι ή τη δουλειά του αλλά την ίδια του τη ζωή.

Η επιτυχής ιστορία της λαπαροσκόπησης, ξεκίνησε από τη δική μας ομάδα το 1993 με 1994 κι υπήρξε η πρώτη στην Ελλάδα, ενδεχομένως και στον κόσμο. Ήδη από το 1990 που επέστρεψα από την Αμερική έκανα επεμβάσεις κήλης λαπαροσκοπικά. Οι ορθοπεδικοί, όπως ο κύριος Νικολάου και κάποιοι ακόμα , οι οποίοι κι έχουν αναλάβει πολλούς αθλητές, την εποχή εκείνη έκαναν ανοιχτή επέμβαση κι έβλεπαν πως στην πορεία ο αθλητής είχε πολλά προβλήματα. Σε συνεννόηση λοιπόν μαζί τους κι εξηγώντας τους, κατά την άποψή μου, ποια είναι η ιδανικότερη τεχνική για οποιαδήποτε μορφή κήλης ώστε να μην παρουσιάζεται πρόβλημα, αρχίσαμε να την εφαρμόζουμε στους αθλητές κι είδαμε το άριστο αποτέλεσμα.

Έχω ήδη κάνει πάρα πολλές επεμβάσεις λαπαροσκοπικά έως το 2006 που ήρθε η ρομποτική, η οποία μας δίνει τρισδιάστατη και μεγαλύτερη σε μεγέθυνση εικόνα έως και 15 φορές. Οπότε προχωράμε σε μια επέμβαση με απόλυτη ακρίβεια και λύνουμε το πρόβλημα της κήλης ώστε να αποτρέψουμε την επανεμφάνισή της. Μάλιστα, είναι μια εφαρμογή που πρώτοι εφαρμόσαμε στον κόσμο το 2006».

- Έχετε πελάτες αθλητές που έρχονται από το εξωτερικό;

«Έρχονται βεβαίως! Και φυσικά όλοι οι ξένοι αθλητές που παίζουν σε ελληνικές ομάδες, έρχονται επίσης εδώ και τους χειρουργούμε. Έχουμε αρκετό κόσμο από την Κύπρο κι από τις γύρω χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Αυτό ωστόσο που κάνουμε εδώ δεν έχει γίνει γνωστό τόσο από τα αθλητικά forums στο εξωτερικό, αλλά κυρίως από τα χειρουργικά forums. Προσωπικά, μιλάω σε διεθνή συνέδρια. Για παράδειγμα, στο παγκόσμιο συνέδριο κήλης στο Τορίνο πριν λίγα χρόνια, που ήμουν προσκεκλημένος, τους μίλησα για την τεχνική αυτή και πλέον είναι μια τεχνική που αποτελεί θέμα συζήτησης παντού, όπως επίσης και πριν δύο μήνες στο Σικάγο και στο Σαν Ντιέγκο.

Στην περίπτωση τώρα που κάποιος έχει κάνει ήδη ανοιχτή επέμβαση κήλης και συνεχίζει να πονάει, με την τεχνική που σας προείπα, μπορεί να γίνει καλά. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι ο Κυριάκος Ιωάννου, ο Ολυμπιονίκης από την Κύπρο ο οποίος είχε κάνει δύο φορές επέμβαση στη Γερμανία και μετά το τέλος και των δύο επεμβάσεων υπέφερε. Ήρθε σε μένα και μετά από μία εκτεταμμένη συζήτηση που κάναμε, του είπα ότι με τη μέθοδο που χρησιμοποιούμε εδώ θα γίνει καλά, όπως και έγινε.

Και ο ίδιος ο Ολυμπιονίκης της Κύπρου, Κυριάκος Ιωάννου μας δήλωσε τα εξής: «Το 2012 όταν μου πρωτοεμφανίστηκε το πρόβλημα των κοιλιακών προσαγωγών, αυτό που λέμε ‘Σύνδρομο Προσαγωγών – Κοιλιακών’, έκανα δύο επεμβάσεις, πρώτα στη μία και έπειτα και στην άλλη πλευρά. Με χειρούργησε μία γιατρός στη Γερμανία, η οποία και θεωρούταν κορυφαία. Έψαξα γι’ αυτό και στην Αθήνα, που ζω και προπονούμαι, δυστυχώς όμως δε μου είπε κανείς για τον κύριο Κωνσταντινίδη. Αφότου, λοιπόν, χειρουργήθηκα και δεν πήγαν καθόλου καλά και τα δύο μου χειρουργεία και υποχρεώθηκα να διεκπεραιώσω την Ολυμπιακή χρονιά με δυνατά μεταχειρουργικά παυσίπονα, απέκτησα σοβαρό πρόβλημα υγείας με το συκώτι. Για έξι μήνες, τα δυνατά αυτά παυσίπονα επιβάρυναν αρκετά τον οργανισμό μου και κάπως έτσι «καταστράφηκε» η Ολυμπιακή μου χρονιά το 2012.

Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μιλώντας με το φυσιοθεραπευτή μου, κύριο Σκορδή, ήρθα σε επικοινωνία με το Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος έχει χειρουργηθεί από τον κύριο Κωνσταντινίδη και με διαβεβαίωσε από την προσωπική του εμπειρία πως θα γίνω καλά. Καταλαβαίνετε βεβαίως, πως όταν κάνεις δύο ανοιχτά χειρουργεία που αποτυγχάνουν σου είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσεις σ’ ένα τρίτο. Κανονίζουμε ωστόσο ραντεβού, ημέρα Σάββατο θυμάμαι, με τον κύριο Κωνσταντινίδη και μου εξηγεί την τεχνική που χρησιμοποιεί η οποία γίνεται με πλέγμα, λαπαροσκοπικά, με ρομποτική. Μου μίλησε και μου ξεκαθάρισε πολλά πράγματα γύρω από αυτό κι είδα και πολλά παραδείγματα επιτυχημένων επεμβάσεων, όπως του Σπανούλη, του Διαμαντίδη και άλλων γνωστών παιχτών.

Ο κύριος Κωνσταντινίδης μάλιστα, μου είπε χαρακτηριστικά «Αυτά είναι τα δεδομένα. Σκέψου το κι όποτε το αποφασίσεις θα κάνουμε την επέμβαση». Έτσι λοιπόν πήρα το θάρρος να την κάνω και του το είπα εκείνη τη στιγμή. Αυτός επέμεινε να γυρίσω σπίτι μου, να το σκεφτώ και τότε θυμάμαι του είπα πως στο δικό μου άθλημα έχουμε τρεις προσπάθειες. Ήδη είχα δύο άκυρες. Κάπως έτσι προχωρήσαμε στην τρίτη επέμβαση και θα ήθελα στο σημείο αυτό να πω, προς τιμήν του, πως την επόμενη κιόλας ημέρα, Κυριακή , με είχε χειρουργήσει.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο και ιατρό πολύ επικοινωνιακό. Η επέμβαση τελείωσε κι εμείς συνεχίσαμε να έχουμε στενή επαφή, μέχρι να βεβαιωθεί ο ίδιος πως αφενός μου πέρασαν οριστικά οι πόνοι και όλα πήγαν τέλεια κι αφετέρου ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω ενδυνάμωση και θεραπείες. Είχαμε άψογη συνεργασία και με τον ίδιο αλλά και με το προσωπικό του. Όλα εν τέλει πήγαν κατ’ ευχήν κι έφτασα στο επιθυμητό αποτέλεσμα!

Για να συνοψίσω, θα ήθελα να πω πως δυστυχώς έπρεπε να κάνω δύο άχρηστα χειρουργεία σε μια γιατρό που μου έκανε ζημιά. Ο κύριος Κωνσταντινίδης οχτώ μήνες μετά, μου έβγαλε ένα νήμα, που μου είχε ράψει εσωτερικά η συγκεκριμένη γιατρός, νήμα το οποίο χρησιμοποιείται για να ράψεις κάποιον εξωτερικά. Το αποτέλεσμα επομένως ήταν, να μην απορροφηθεί από τον οργανισμό μου και για τους μήνες αυτούς να είμαι εσωτερικά δεμένος, πράγμα που δυσκόλευε κατά πολύ την καθημερινότητά μου.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως στην Ελλάδα έχουμε πάρα πολλούς καλούς γιατρούς, που όμως δυστυχώς δεν διαφημίζονται όπως πρέπει. Ενδεχομένως είμαστε και λίγο δύσπιστοι, γι’ αυτό και προσφεύγουμε στο εξωτερικό θεωρώντας πως υπάρχουν καλύτεροι γιατροί. Κι όμως μου ‘χει τύχει να φύγω στο εξωτερικό άλλες φορές και να «πέσω» σε Έλληνα ή Κύπριο γιατρό. Στην Ελλάδα επομένως, γίνεται πολύ καλή δουλειά κι ίσως το σύστημα να είναι αυτό που δεν τους προωθεί. Αν γνώριζα εξαρχής πως ο καλύτερος γιατρός για το πρόβλημα των κοιλιακών – προσαγωγών είναι Έλληνας, δε θα πήγαινα ποτέ στη Γερμανία ή οπουδήποτε αλλού».

Ο Δρ. Κωνσταντινίδης είχε να συμπληρώσει ότι «έχω κάνει επίσης πολλούς αθλητές όπως τον ποδοσφαιριστή, Στέλιο Γιαννακόπουλο, τους μπασκετμπολίστες, Κώστα Τσαρτσαρή, Λουκά Μαυροκεφαλίδη, Βασίλη Σπανούλη, Δημήτρη Παπανικολάου. Όπως και το Δημήτρη Διαμαντίδη ο οποίος παρακολούθησε μετέπειτα ένα χειρουργείο για να παρακολουθήσει τον τρόπο που έγινε καλά».

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, Στέλιος Γιαννακόπουλος μας είπε από την πλευρά του: ««Η μέθοδος του κύριου Κωνσταντινίδη, είναι μία πολύ προχωρημένη μέθοδος κι αυτό γιατί απευθύνεται και σε επαγγελματίες αθλητές, όχι μόνο του ποδοσφαίρου αλλά και άλλων αθλημάτων που κάνουν πρωταθλητισμό. Πρόκειται για μία μέθοδο αποτελεσματική, που ταυτόχρονα σου δίνει και τη δυνατότητα να αποκαταστηθείς σε σύντομο χρονικό διάστημα και να επιστρέψεις στο 100% του επιπέδου σου, περίπου 45 ημέρες μετά την επέμβαση. Παλαιότερα, για κάποιον αθλητή που αντιμετώπιζε το ίδιο ή παρόμοιο πρόβλημα ο χρόνος ήταν μεγαλύτερος, ίσως διπλάσιος ή και τριπλάσιος. Επομένως, μπορεί κάνεις να αντιληφθεί τη σημαντικότητα της συγκεκριμένης τεχνικής χάρη στα επιτυχή αποτελέσματά της αλλά και το χρόνο αποκατάστασης».

Τέλος, ο παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής, Κώστας Τσαρτσαρής, μίλησε για τη μέθοδο που ακολουθεί ο γιατρός, καθώς υποβλήθηκε σ' αυτήν την επέμβαση και διαπίστωσε τη σπουδαιότητά της.

«Με τον κ. Κωνσταντινίδη γνωριστήκαμε το 2008 όταν έπαθα το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών και ήταν μάλιστα και αγωνιστική περίοδος και υπήρχε και πίεση χρόνου και από πλευράς μου και από πλευράς της ομάδας. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν το πόσο φιλικός και προσεγγίσιμος άνθρωπος ήταν. Δε με έκανε ούτε στιγμή να αγχωθώ αλλά κυρίως ό,τι μου είπε έγινε στην πραγματικότητα. Τι εννοώ... Επέμβαση χωρίς πόνους, χωρίς προβλήματα και χωρίς να πρέπει να μείνω στο νοσοκομείο πάνω από μία ημέρα. Η αποθεραπεία έγινε όπως ακριβώς μου τα είχε πει από πριν και το κυριότερο το πρόβλημα εξαφανίστηκε δια παντός. Το λιγότερο που μπορέσαμε να κάνουμε από εκεί και πέρα ήταν να το προτείνουμε σε γνωστούς μας γιατί όποις ταλαιπωρείται από αυτό είναι ο μοναδικός τρόπος να απαλλαγεί με σιγουριά και αναίμακτα».

Ο κ. Κωνσταντινίδης συνέχισε λέγοντας: «Από πλευράς δικής μου, ιατρικής, εκπροσωπώντας τόσο τον εαυτό μου, όσο και το ιατρικό κέντρο που εργάζομαι αλλά και την Ελλάδα, σε διάφορα συνέδρια, φροντίζω πάντοτε να τεκμηριώνω αυτά που λέω και την τεχνική που προτείνω. Το βασικότερο κομμάτι για εμένα είναι να γνωρίζουν οι αθλητές και δη οι επαγγελματίες, ποια είναι η πιο σωστή απόφαση παίρνοντας πάντα γνώμη από τον ειδικό. Όταν λοιπόν μιλήσουμε μαζί τους και αποφασίσουμε πρέπει να είμαστε σίγουροι για την τεχνική που θα χρησιμοποιήσουμε. Έχοντας χειρουργήσει αμέτρητους αθλητές απ’ όλη την Ελλάδα, εκτός του ότι βλέπουμε γρήγορη επαναφορά, δίνουμε βάση κυρίως στο να μην αφήσουμε τον αθλητή να επιστρέψει τόσο γρήγορα. Παρατείνουμε επιπλέον μια δύο εβδομάδες την επιστροφή του για να είμαστε απόλυτα σίγουροι για το αποτέλεσμα. Το σώμα θέλει χρόνο για να επουλώσει οποιαδήποτε πληγή, πράγμα που σημαίνει πως αν εμείς δεν του δώσουμε τον απαραίτητο χρόνο, θα συνεχιστεί.

Σχετικά τώρα με τη ρομποτική και την εταιρία που κάνει τα robotics, δίνεται μεγάλη σημασία και πολλές συζητήσεις στα διεθνή συνέδρια. Υπάρχει μάλιστα κι ένα forum στο οποίο, οι χειρούργοι μιλάμε γι’ αυτό. Είναι πολλά τα πλεονεκτήματα και προσωπικά είμαι πολύ ενθουσιασμένος με την τεχνική αυτή και κυρίως με τα αποτελέσματα.

-Αυτή είναι τεχνική μπορεί να συνεχίσει να εξελίσσεται;

«Βέβαια! Εμφανίζονται συνεχώς καινούρια υλικά, τα οποία εμείς αντικαθιστούμε με τα παλιά, όπως για παράδειγμα την ειδική βιολογική κόλλα πλέον αντί των κλιπς και των ραμμάτων.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω πως πρόκειται για μια μοναδική ιστορία. Το γεγονός και μόνο ότι συμμετέχουμε σε τόσα συνέδρια παγκοσμίως και μας δίνεται η ευκαιρία να εκφράζουμε την άποψή μας για τις επεμβάσεις αυτές είναι εντυπωσιακό».

Δρ. Κωνσταντινίδης: «Ετσι αντιμετωπίζεται το σύνδρομο των κοιλιακών-προσαγωγών»