MENU
Χρόνος ανάγνωσης 12’

Ρογκαβόπουλος: «Ονειρεύομαι το ΝΒΑ, κανείς δεν έγραψε ιστορία στα 15 του»

0

Το ραντεβού με τον ταλαντούχο γκαρντ - φόργουορντ του Δούκα (γεννημένος το 2001, ύψους 2,02μ.) κανονιζόταν από καιρό. Άλλωστε, οι αφορμές ήταν πολλές. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Ρογκαβόπουλος έκανε αισθητή την παρουσία του τους τελευταίους μήνες, δίνοντας διαφορετικές, πάντα θετικές αφορμές. Το 2016 πήρε μέρος στο «Jordan Brand Classic», ενώ το 2017 πήγε ξανά, ξεχώρισε και επιλέχθηκε ανάμεσα σε αυτούς που θα πάνε στην τελική φάση και θα παίξουν στο «Barclays Center» του Μπρούκλιν, την έδρα των Νετς. Για να φτάσει να επιλεχθεί, χρειάστηκε να παίξει στο «Παλάου Μπλαουγκράνα», υπό το βλέμμα του Ρέι Άλεν. Παρά τους τραυματισμούς και τις ατυχίες, ο Νικόλας τα κατάφερε, προκρίθηκε και θα... διαδεχθεί τους Γιώργο Παπαγιάννη, Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και Δημήτρη Μωραΐτη στο σημαντικό event.

Παράλληλα, ο 16χρονος είναι ένας παίκτης που ξεχωρίζει σε αυτές τις ηλικίες, έχει ήδη πάρει συμμετοχές με το Ανδρικό του Δούκα και στο ντεμπούτο του σε επίπεδο Ανδρών κάρφωσε, σαν να μην... τρέχει τίποτα. Μέσα σε όλα, έχει οδηγήσει την ομάδα του στον τελικό του παιδικού πρωταθλήματος και διεκδικεί την κατάκτηση του τίτλου. Κι όμως, υπάρχουν κι άλλες αφορμές για την παρακάτω συζήτηση με τον rising star του ελληνικού μπάσκετ... Πριν από λίγο καιρό, η Ρεάλ Μαδρίτης τον είχε βάλει στο «στόχαστρό» της και ο ίδιος πήγε στην Μαδρίτη για να συζητήσει με την «Βασίλισσα»! Αν μη τι άλλο, οι λόγοι για τους οποίους θέλαμε να γνωρίσουμε τον Ρογκαβόπουλο ήταν πολλοί.

Η συνάντηση «έκλεισε» για το πρωί της Παρασκευής (31/3) στο «Athens Sports Hall», ένα μοντέρνο κλειστό γηπεδάκι στην «καρδιά» της Αθήνας, στο οποίο πολλοί παίκτες κάνουν ατομικές προπονήσεις. Ο 16χρονος άσος ήρθε στην ώρα του, φορώντας ρούχα «Jordan», μαζί με τους γονείς του και τον εκπρόσωπό του, Μάριο Ολύμπιο. Πέραν της πρώτης του συνέντευξης, ο Ρογκαβόπουλος... πέρασε και την πρώτη του φωτογράφιση, την οποία αντιμετώπισε με ένα πλατύ χαμόγελο. Ο φωτογράφος του πρακτορείου INTIME συστήθηκε ως «γουρλής», αφού ήταν εκείνος που είχε κάνει και την πρώτη φωτογράφιση των Αντετοκούνμπο. Ο πάγος «έσπασε», ο Νικόλας χαμογέλασε (ξανά). Έπειτα, πόζαρε σαν να το έχει κάνει άλλες δέκα φορές. Τα... κλικ έπεφταν «βροχή» και αφού η φωτογράφιση ολοκληρώθηκε άρχισε η συζήτηση μαζί του.

Η ευχάριστη έκπληξη της κουβέντας ήταν η ωριμότητά του, αλλά και οι απαντήσεις του. Δεν κολλούσε πουθενά, ήταν ετοιμόλογος και άνετος . Η πρώτη συνέντευξή του δεν συνοδεύτηκε από το σύνηθες άγχος της πρώτης φοράς, που θα ήταν απολύτως λογικό να κάνει την εμφάνισή του. Συνειδητοποιημένος, to the point, άμεσος και... διπλωμάτης, όπου χρειάστηκε. Σκοπός του κειμένου, βέβαια, όπως και της συνέντευξης δεν είναι η κολακεία προς έναν Έλληνα παίκτη που τα επόμενα χρόνια μπορεί να γίνει NBAer. Ούτως ή άλλως, ο ίδιος και το περιβάλλον του δεν τα κοιτάζουν αυτά. Δεν ασχολούνται με έναν αποθεωτικό τίτλο, ούτε επηρεάζονται από μερικά καλά σχόλια. Το SDNA συνάντησε τον Νικόλα Ρογκαβόπουλο για να προσπαθήσει να τον συστήσει στο ευρύ κοινό, αφού πρώτα κάνει μια... βουτιά στην πλευρά του που μέχρι σήμερα δεν ήταν στο προσκήνιο.

Το όνομά του μας απασχολεί ήδη, αλλά στο μέλλον αναμένεται να μας απασχολήσει ακόμα περισσότερο... Το μόνο σίγουρο είναι πως οι βασικές αρχές είναι εκεί, ο Νικόλας τις έχει... Ταλέντο, πάθος, work ethic, ηγετικά στοιχεία στο παρκέ, αθλητικότητα, αλλά και διάβασμα του παιχνιδιού, μια μπασκετική και άκρως στοργική οικογένεια - στήριγμα σε όλα και η απαραίτητη... χρυσόσκονη των ονείρων. Ακόμα και αυτών των ονείρων που σε βάζουν στα κορυφαία παρκέ του κόσμου, ως επαγγελματία παίκτη του ΝΒΑ. Εξάλλου, λένε πως «το μέλλον ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν στα όνειρά τους». Ο Ρογκαβόπουλος πιστεύει σε αυτά, διότι ξέρει πως έχει την πρώτη ύλη για να τα κάνει πραγματικότητα.

Γι' αυτό, λοιπόν, κρατήστε το όνομά του!

«Στη δύσκολη στιγμή μπορώ να προσφέρω την απαραίτητη βοήθεια»

- Αν σου ζητούσε κάποιος να περιγράψεις τον παίκτη Νικόλα Ρογκαβόπουλο, πώς θα το έκανες; Θέση, ικανότητες, μπασκετικά «πλεονεκτήματα»...

«Σίγουρα, θα έλεγα ότι είμαι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει πολλά μέσα στο γήπεδο. Μπορώ να σουτάρω σχετικά καλά, να πάρω ριμπάουντ, να πασάρω, να παίξω άμυνα και γενικά να βοηθήσω σε πολλούς τομείς την ομάδα μου».

- Παίζεις κυρίως στο «2»;

«Κυρίως στο "2", ναι. Αλλά και στο "3" μπορώ να παίξω και στο "1". Και "4" παίζω αν χρειαστεί, παντού».

- Ποιος παίκτης είναι το πρότυπό σου και σε ποιον θα έλεγες ότι μοιάζει στο μπασκετικό σου στυλ;

«Ο Κέβιν Ντουράντ είναι το πρότυπό μου. Πάλι, στον Κέβιν Ντουράντ πιστεύω ότι ταιριάζει το στυλ μου. Γι' αυτό και είναι το πρότυπό μου. Βλέπω συνέχεια βίντεό του, προσπαθώ να παίρνω κάποιες κινήσεις από αυτόν, να βλέπω τι κάνει. Για παράδειγμα, πώς δημιουργεί χώρο ή πώς σουτάρει. Τα πάντα στον Ντουράντ μου αρέσουν, είναι φοβερός».

- Εκτός παρκέ, ποιος είναι ο 16χρονος Νικόλας; Τι άνθρωπος είναι, τι του αρέσει να κάνει στον ελεύθερό του χρόνο; Είναι καλός μαθητής;

«Σχετικά καλός μαθητής, είμαι στο 16-17. Ο ελεύθερός μου χρόνος είναι περιορισμένος με τις προπονήσεις, αλλά προτιμώ να κάθομαι σπίτι μου. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που βγαίνουν ιδιαίτερα. Περνάω το περισσότερο ελεύθερο χρόνο που έχω παίζοντας Playstation, NBA2K και τα σχετικά».

- Γυρνώντας και πάλι εντός των τεσσάρων γραμμών, ποια θεωρείς πως είναι η μεγαλύτερή σου αδυναμία, την οποία θέλεις να βελτιώσεις άμεσα;

«Παντού δουλεύω καθημερινά. Αυτά που εστιάζω περισσότερα είναι το σώμα μου και η ντρίμπλα μου».

- Ο Τομ Ίτζο, που βρίσκεται στους πάγκους του NCAA από το 1997 και έχει πάει σε επτά Final Four είχε πει κάποτε: «Δεν "στρατολογούσα" πάντοντε τους πιο ταλαντούχους. Έχω πάρει μερικούς παίκτες που μπορούν να "κολλήσουν" για διαφορετικούς λόγους. Τα ηγετικά τους στοιχεία, το πόσο σκληρά παίζουν...». Πέραν λοιπόν του ταλέντου σου, τι είναι αυτό που σε κάνει ξεχωριστό;

«Θεωρώ ότι "δίνω" στην ομάδα μου ηγετικότητα. Η ομάδα μου μπορεί να με εμπιστευτεί στο να πάρω κρίσιμα σουτ. Στη δύσκολη στιγμή μπορώ να προσφέρω την απαραίτητη βοήθεια».

- Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή που έχεις ακούσει και ποιος στην είπε;

«Μου την έχει δώσει ο γυμναστής μου, ο Σταμάτης Λένης. Μου έχει πει πως όταν εσύ σταματάς να κάνεις κάτι γιατί δεν αντέχεις, κάποιος άλλος αντέχει, συνεχίζει και σε ξεπερνάει. Αυτή είναι η πιο σημαντική συμβουλή, αυτή σκέφτομαι πάντα και αυτή σκέφτηκα και στο "Jordan"».

«Ο πατέρας μου είναι "το Α και το Ω" για εμένα»

- Αν σου ζητούσα να κάνεις μια σύντομη περίληψη των εμπειριών που έχεις μέχρι στιγμής, από την μέρα που ξεκίνησες να παίζεις μπάσκετ μέχρι σήμερα, τι θα μου έλεγες;

«Ξεκίνησα περίπου 8 ετών, όταν με έγραψε ο πατέρας μου στο Μαρούσι. Στην αρχή ντρεπόμουν αρκετά, δεν είχα παίξει ποτέ μπάσκετ. Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε το ποδόσφαιρο. Επίσης, δεν είχα και ιδιαίτερο ταλέντο στην αρχή, δεν ήξερα τι να κάνω, δεν πήγαινα καλά. Στη συνέχεια, το "βρήκα", άρχισα να βελτιώνομαι και να το αγαπάω. Άρχισα να παθιάζομαι με αυτό και έφτασα σε αυτό το σημείο τώρα, που προσπαθώ να φτιάξω τον εαυτό μου και να φτάσω πολύ ψηλά».

- Και μετά τι έγινε και πήγες στον Δούκα, στον οποίο είσαι ακόμα;

«Πήγα λίγο πιο μετά στον Δούκα. Από τότε με έχει στηρίξει πάρα πολύ. Με έχουν βοηθήσει απεριόριστα και οι προπονητές και γενικότερα η ομάδα. Προσπαθώ να κάνω ό,τι περισσότερο μπορώ για εκείνους. Μου έδωσαν και κάποιες συμμετοχές με το Ανδρικό, τους ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκαν. Συνεχίζω στον Δούκα αυτή τη στιγμή και κάνω ό,τι μπορώ για την ομάδα».

- Στην πρώτη σου συμμετοχή σε επίπεδο Ανδρών (Εθνικός - Δούκας), μπήκες στο ματς στο τελευταίο λεπτό και κάρφωσες! Μίλησε μας για αυτή τη στιγμή...

«Υπήρχε ένα κενό, δεν ήταν κάτι το δύσκολο, το έχω κάνει αρκετές φορές στο παιδικό. Μου δόθηκε η δυνατότητα να το κάνω και εκεί, το έκανα».

- Οπότε, δεν ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για εσένα, αλλά μια φάση που βγήκε μέσα στο ματς;

«Ήταν σίγουρα ξεχωριστό ότι το έκανα με το Ανδρικό, απέναντι σε ποιους το έκανα. Ως προσπάθεια και ως ενέργεια, όμως, ήταν κάτι που το έχω ξανακάνει».

- Πόσο σημαντικό είναι να ζεις σε ένα σπίτι, στο οποίο ο πατέρας σου υπήρξε παίκτης και γνωρίζει αυτή την κατάσταση;

«Είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμένα, γιατί καθημερινά ο πατέρας μου μου δίνει δύναμη να συνεχίζω. Με βοηθάει απίστευτα και στο μπασκετικό κομμάτι. Μου εξηγεί τα λάθη μου. Βλέπουμε μαζί τα βίντεο των παιχνιδιών και ποτέ δεν θα μου πει μπράβο για κάτι σωστό, αλλά θα μου τονίσει τα λάθη μου για να τα βελτιώσω. Είναι εκεί για εμένα, πάντα, στις προπονήσεις. Πραγματικά, είναι "το Α και το Ω" για εμένα ο πατέρας μου».

- Επομένως, είναι ένας αυστηρός, αλλά δίκαιος κριτής σου;

«Δεν θα τον έλεγα αυστηρό, θα τον έλεγα μόνο δίκαιο. Όταν πετύχω κάτι θα μου πει: "Είμαι περήφανος για εσένα". Δεν θα κάτσει να μου πει: "Όχι, δεν έκανες και αυτό". Θα μου πει: "Συγχαρητήρια, είμαι περήφανος για εσένα". Και μετά θα μου τονίσει τι δεν έκανα σωστά».

«Κανείς δεν έγραψε ιστορία στα 15, τεράστια τιμή η Εθνική»

- «Το επόμενο αστέρι του ελληνικού μπάσκετ, ο επόμενος Έλληνας NBAer, το next big thing της ελληνικής παραγωγής ταλέντων», είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς δίπλα στο όνομά σου σε διάφορα δημοσιεύματα κατά καιρούς. Πώς αντιμετωπίζεις εσύ αυτούς τους «τίτλους»;

«Δεν δίνω καθόλου έμφαση σε αυτό. Αυτό που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι να δουλεύω καθημερινά και να βελτιώνομαι όσο περισσότερο μπορώ. Ό,τι είναι να γίνει, πιστεύω πως θα γίνει στη συνέχεια. Δεν το σκέφτομαι καθόλου αυτή τη στιγμή, γιατί κανείς δεν έγινε ούτε αστέρας στα 15 του, ούτε έγραψε ιστορία στα 15 του».

- Τι σημαίνει για εσένα να παίζεις για το εθνόσημο;

«Τεράστια τιμή. Φέτος έχουμε μία αποστολή με τον κόουτς Κώστα Παπαδόπουλο που είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να ανεβάσουμε ξανά την ομάδα στην Α' Κατηγορία. Θα τα δώσουμε όλα για αυτό και προχωράμε».

«Πήγα να βάλω τα κλάματα όταν άκουσα τον Ρέι Άλεν...»

- Πώς είναι η εμπειρία στο «Jordan Brand Classic»;

«Ήταν φοβερή εμπειρία, είχα πάει και πέρυσι. Πέρυσι περισσότερο πήγα για την εμπειρία και όχι για να περάσω, γιατί γνώριζα τις δυνατότητές μου. Φέτος βελτιώθηκα και είχα πάει εκεί με κάποιες προσδοκίες για τον εαυτό μου. Την πρώτη μέρα αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες και χτύπησα το χέρι μου άσχημα. Συγκεκριμένα, χτύπησα στον αντίχειρα. Αρκετοί προπονητές πίστεψαν ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω να αγωνίζομαι, όμως δεν τα παράτησα. Την δεύτερη μέρα είχα άλλη μία δυσκολία, έπαθα διάστρεμμα. Και πάλι μου είπαν να μην παίξω, αλλά σκέφτηκα αυτό που μου έχει πει ο γυμναστής μου, που είπα και πιο πριν. Συνέχισα να παίζω, να αγωνίζομαι και τελικά κατάφερα να πάω στην Αμερική».

- Τι συνέβη όταν ανακοίνωσε ο Ρέι Άλεν πως είσαι μεταξύ αυτών που προκρίνονται για το event στις ΗΠΑ;

«Πήγα να βάλω τα κλάματα, ήταν απίστευτο να μιλάει ένας τέτοιος άνθρωπος για εσένα. Δεν ήξερα τι να κάνω, είχα χαθεί».

- Είχες την ευκαιρία να του μιλήσεις καθόλου; Κράτησες κάτι από όσα σας είπε;

«Κράτησα την νοοτροπία που είχε. Ήταν απίστευτα προσηλωμένος σε αυτό που έκανε, έξυπνος. Ό,τι έκανε ήταν μελετημένο και δουλεμένο, το είχε κάνει πάρα πολλές φορές. Τίποτα δεν είναι τυχαίο από αυτά που έχει πετύχει».

http://www.youtube.com/embed/N8SZSKg4lZM?modestbranding=0&showinfo=0&playsinline=1

«Εύχομαι να παίξω στο ΝΒΑ, δεν ήμουν έτοιμος για την Ρεάλ»

- Γυρνώντας και πάλι στην ελληνική πραγματικότητα, βλέπουμε ολοένα και περισσότερους παίκτες της ηλικίας σου να πηγαίνουν στον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό Superfoods και την ΑΕΚ. Εσύ προς το παρόν παραμένεις στον Δούκα και παίρνεις τα λεπτά σου. Ήταν δική σου επιλογή αυτή και αν ναι, γιατί το επέλεξες αυτό;

«Ναι, ναι. Επέλεξα να μείνω στον Δούκα, διότι πέρυσι δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάρουμε το πρωτάθλημα και θεώρησα ότι χρωστάω στην ομάδα μου ένα πρωτάθλημα, το οποίο δεν είχε πέρυσι. Ήμουν μέσα σε αυτό, μπορούσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που έμεινα φέτος. Του χρόνου δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα κάνω. Αυτή τη στιγμή παραμένω στον Δούκα».

- Είχε γραφτεί στο παρελθόν δύο φορές για συζητήσεις σου με την Ρεάλ Μαδρίτης. Σκέφτηκες σοβαρά το ενδεχόμενο της μετακόμισής σου στην Ισπανία για λογαριασμό της «Βασίλισσας»;

«Βέβαια. Σίγουρα, είναι τεράστια τιμή να σε ζητάει μία τέτοια ομάδα. Όταν το είχα ακούσει στην αρχή είχαν πάρει τα μυαλά μου αέρα. Δεν εννοώ ότι το "πήρα πάνω μου" μου. Εννοώ ότι δεν σκεφτόμουν τον Δούκα και κάποια άλλα πράγματα. Πήγα αμέσως να δω πώς είναι στην Μαδρίτη. Μου άρεσε πάρα πολύ εκεί, όμως επέλεξα να παραμείνω στον Δούκα, γιατί δεν θεώρησα τον εαυτό μου έτοιμο να κάνει αυτό το βήμα ακόμα. Βλέπουμε για τα επόμενα χρόνια...».

- Πολλοί σε θεωρούν ένα πρότζεκτ επιπέδου NBA. Ως Νικόλας προτιμάς το μπάσκετ που παίζεται στο ΝΒΑ ή αυτό της Ευρώπης;

«Προτιμώ το μπάσκετ που παίζεται στο ΝΒΑ. Θεωρώ πως είμαι παίκτης πιο γρήγορου και πιο αθλητικού μπάσκετ. Παίζω πιο πολύ με την αθλητικότητά μου και μου αρέσει πολύ το μπάσκετ του ΝΒΑ, σε σχέση με την Ευρώπη. Πιστεύω πως αν πάρω την νοοτροπία της Ευρώπης, δηλαδή το διάβασμα του παιχνιδιού και το συνδυάσω με τα αθλητικά προσόντα και όσα γίνονται στο ΝΒΑ, αυτό θα είναι το τέλειο για να ξεχωρίσω».

- Από τη στιγμή που μου είπες πως ο στόχος σου είναι το ΝΒΑ, θέλω να σε ρωτήσω ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου για να φτάσεις σε αυτόν. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έφτασε στο ΝΒΑ μέσω της Α2, ο Γιώργος Παπαγιάννης μέσω του Παναθηναϊκού Superfoods, ο Τάιλερ Ντόρσεϊ θα φτάσει μέσω του NCAA. Εσύ πώς το σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή;

«Προσωπικά, σκέφτομαι το παρόν. Θέλω να δουλεύω, να προσπαθώ και σιγά - σιγά να τελειώσει η χρονιά, να πάνε όλα καλά. Θα μιλήσουμε όλοι μαζί, οι γονείς μου, ο Μάριος... Θα κάνουμε αυτή την κουβέντα και θα δούμε τι θα κάνουμε. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα κάτι».

- Πού πιστεύεις ότι θα είναι ο Νικόλας Ρογκαβόπουλος σε δέκα χρόνια από σήμερα, το 2027;

«Αυτά δεν μπορώ να τα πω. Δεν ξέρω τι θα μου συμβεί, χρειάζεται τύχη, δουλειά και σωστές επιλογές. Αυτό που εύχομαι και ονειρεύομαι είναι να παίξω στο ΝΒΑ, αυτό είναι το μόνο σίγουρο».

- Και να είσαι και διεθνής με την Εθνική Ανδρών, φαντάζομαι, γιατί είπες πριν πως αποτελεί τεράστια τιμή για εσένα...

«Σίγουρα, βέβαια. Πιστεύω πως αυτό συνεπάγεται. Όποιος παίκτης είναι στο ΝΒΑ μπορεί να βρεθεί και στην Εθνική Ομάδα. Κάθε χρόνο πηγαίνει στο ΝΒΑ και κάποιος Έλληνας».

- Θα συνεχίσεις, λοιπόν, την «παράδοση»;

«Θα δούμε, θα δούμε. Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια, γιατί ανεβαίνουν και άλλο οι προσδοκίες. Δεν μου αρέσει να είμαι το κέντρο της δημοσιότητας. Θέλω από μόνος μου σιγά - σιγά να βγαίνω».

Ρογκαβόπουλος: «Ονειρεύομαι το ΝΒΑ, κανείς δεν έγραψε ιστορία στα 15 του»