Η είδηση του θανάτου του Μάκη Δενδρινού έριξε το ελληνικό μπάσκετ σε πένθος. Σε ηλικία 65 ετών ο άλλοτε προπονητής της «γαλανόλευκης» (1994-96) άφησε την τελευταία του πνοή και ο χώρος θρηνεί.
To SDNA επικοινώνησε με έναν εκ των παικτών του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα τη διετία 1995-1996, στο Ευρωμπάσκετ και του Ολυμπιακούς Αγώνες, τον Νίκο Οικονόμου. Ο 42χρονος πλέον προπονητής του Ιωνικού Νικαίας δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή του και μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον προπονητή του στην Εθνική...
«Τι να πω... Ό,τι και να πω γι' αυτό τον άνθρωπο είναι λίγο. Ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος που με είχε βοηθήσει πάρα πολύ σε νεαρή ηλικία. Ένας άνθρωπος που όλοι αγαπούσαν. Είχε απίστευτο δέσιμο με όλους τους παίκτες της Εθνικής, ήταν πραγματικά ένας καλός άνθρωπος. Σίγουρα, ο χώρος θα έχει μια μεγάλη έλλειψη πλέον... Θέλω να στείλω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του.
Είχε προσφέρει πολλά στο ελληνικό μπάσκετ. Ήταν από τους πρωτοπόρους προπονητές, μπροστά από την εποχή του σε κάποια πράγματα. Μας δίδαξε πολλά. Το σημαντικό όλων ήταν πώς ο προπονητής κάνει το σύνολο ομάδα. Πώς σε βάζει να τοποθετήσεις το "εγώ" σου κάτω από οποιαδήποτε ομάδα, κάτω από το σύνολο. Αυτό το επιβεβαιώνουν και όσοι τον είχαν προπονητή σε συλλογικό επίπεδο», είπε αρχικά ο Οικονόμου και πρόσθεσε:
«Με τον κ. Δενδρινό στην Εθνική Ομάδα το κλίμα ήταν τρομερό. Ήμασταν αυτό που ακούγεται τώρα συνέχεια: οικογένεια. Μια παρέα... Ήταν κάτι διαφορετικό για εκείνη την εποχή, ο ίδιος ήταν από τους πρώτους που το κατάφεραν. Και μην ξεχνάτε πως τότε είχε να διαχειριστεί και μεγάλες προσωπικότητες στην Εθνική.
Δεν είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του σε για μεγάλη διάρκεια. Αλλά θυμάμαι ότι στην Εθνική παίζαμε και εγώ και ο Ρεντζιάς και ο Αλβέρτης με εκείνον. Μας έδωσε ευκαιρίες, αρχίσαμε να μπαίνουμε στην Ομάδα».
Καθώς αναπολεί και περιγράφει στιγμές του παρελθόντος, τον καλούμε να μας πει τι σκέφτεται τώρα στο άκουσμα του ονόματος «Μάκης Δενδρινός». Ένα περιστατικό, έναν διάλογο, μια ιστορία, ένα συναίσθημα...
«Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω το όνομά του είναι αυτό το κλίμα που υπήρχε. Όταν μου έρχεται η φυσιογνωμία του, χαμογελώ. Θέλαμε να πάμε στο γήπεδο τότε, να είμαστε παίκτες του. Ήταν καλοκαίρι, τελειώναμε τις υποχρεώσεις με τις ομάδες μας, αλλά ήμασταν χαρούμενοι που θα πάμε στην Εθνική και θα είναι προπονητής ο κ. Δενδρινός. Ήξερε πώς να κρατάει τις ισορροπίες», λέει για να κλείσει συγκινημένος:
«Ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, πάρα πολύ καλός άνθρωπος. Δεν είχε αντιπαραθέσεις με κανέναν από τους παίκτες. Είναι μια όμορφη ανάμνηση στο μυαλό μου, τον σκέφτομαι και συγκινούμαι. Συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους...».
