Την τελευταία διετία λίγοι είναι οι παίκτες στην Ευρώπη με το δικό του impact. Τα χρόνια στο ΝΒΑ τον βοήθησαν σημαντικά να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του και να γίνει ταυτόχρονα ένας παίκτης υψηλού επιπέδου. Ο Αϊζάια Κανάαν είναι παίκτης υψηλών προδιαγραφώ και το απέδειξε. Τόσο στην Ούνικς Καζάν, όσο και στην Γαλατασαράι.
Ο Αμερικανός άσος κατάφερε να βοηθήσει και τις δύο ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε. Μάλιστα για να μεταβεί στην Τουρκία χρειάστηκε η καθοριστική συμβολή του Ανδρέα Πιστιόλη, με τον οποίο μίλησε και τα πάντα πήραν τον δρόμο τους, ώστε να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του.
Πριν κάνει το ταξίδι για την Πόλη, όμως, βίωσε μια εμπειρία πρωτόγνωρη, καθώς βρέθηκε στην δίνη του πολέμου που ξέσπασε στην Ουκρανία, έπειτα από την ρωσική εισβολή. Η αστάθεια που δημιουργήθηκε στην Ρωσία δεν του επέτρεψε να τελειώσει αυτό που είχε ξεκινήσει στο Καζάν, παίρνοντας μια απόφαση που είχε πάνω απ' όλα το καλό της οικογένειάς του.
Ο εκρηκτικός γκαρντ μίλησε στο SDNA κάνοντας τον απολογισμό της σεζόν, περιέγραψε το πώς βίωσε την κατάσταση τον περασμένο Φεβρουάριο, αλλά και όλες τις συζητήσεις που έκανε με τους συμπαίκτες του, ενώ εξήγησε τι ήταν αυτό που τον έκανε να «κολλήσει» στην Γαλατασαράι. Παράλληλα θέτει τις προτεραιότητές του για τη νέα σεζόν και εξυμνεί τον κόσμο του Παναθηναϊκού, τον οποίο χαρακτήρισε «τρελό».
Με την σεζόν να έχει ολοκληρωθεί, πώς θα την περιέγραφες; Από την Ρωσία και την Ούνικς Καζάν, μετακόμισες στην Τουρκία για την Γαλατασαράι. Πώς ήταν η μετάβαση αυτή και το δεύτερο μισό της σεζόν για σένα;
«Το δεύτερο μισό της σεζόν εάν μπορούσα να το περιγράψω με μια λέξη θα έλεγα εμπειρία. Ήταν σπουδαία εμπειρία. Πήγα σε μια ομάδα που δεν ήξερα τίποτα γι αυτή, σε μια χώρα που δεν είχα βρεθεί ποτέ, με εξαίρεση κάποια παιχνίδια της Ευρωλίγκα. Πήγα σε ένα μέρος που δεν ήξερα ποτέ. Δεν είχα βρεθεί σε τέτοιο περιβάλλον. Το να είμαι σε αυτό το μέρος ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Η ομάδα, ο οργανισμός, οι παίκτες, οι προπονητές με υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες, σαν να ήμουν εκεί καιρό. Έκανε την μετάβαση εύκολη.
Πηγαίνοντας σε νέο μέρος δεν ξέρεις αν θα είναι καλά, όμως ο τρόπος που με αποδέχτηκαν είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω. Σαν ομάδα ξεπεράσαμε τα όρια όσον αφορά τον στόχο μας. Ο κόσμος δεν πίστευε σε εμάς, εγώ όμως πίστευα και θα μπορούσαμε να ήμασταν στους τελικούς. Δεν ένιωσα ποτέ αρνητικότητα και από την πρώτη μέρα το ηθικό ήταν ανεβασμένο. Ήταν σπουδαία εμπειρία. Είμαι χαρούμενος που πήγα εκεί. Είχα αμφιβολίες μετά τον πόλεμο, όμως τώρα είμαι στην οικογένειά μου και πάλι και είμαι σε θέση να έχω τους δικούς μου μαζί μου. Μιλώντας με τους ανθρώπους μου με έπεισαν πόσο καλή εμπειρία θα ήταν η Τουρκία και πόσο καλό θα έκανε στην πορεία μου. Κοιτάζοντας πίσω είμαι χαρούμενος που πήγα».
Άφησες την Ρωσία και το Καζάν στα μέσα της σεζόν. Σκέφτηκες σε εκείνο το σημείο πως τελείωσε η σεζόν για σένα;
«Ναι πέρασε από το μυαλό μου. Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι πραγματικά συνέβη. Εγώ έπαιζα τραυματίας στον ώμο που έκανα σουτ. Έπαιζα ενώ κανονικά δεν θα έπρεπε να παίζω. Εγώ όμως πάλεψα με τον τραυματισμό. Ήμασταν 4οι με την Ούνικς τότε και ό,τι έκανα ήταν για τους συμπαίκτες μου. Μετά σκέφτηκα πως έπρεπε να επιστρέψω στις ΗΠΑ για να κάνω θεραπεία. Μετά πήραν την απόφαση να αγωνιστώ στην Γαλατά και τώρα προσέχω τον ώμο μου».
Πήρα μια απόφαση για την οικογένειά μου και έφυγα από την Ρωσία
Στα μέσα της σεζόν ξέσπασε πόλεμος στην Ουκρανία. Πώς έζησες εσύ αυτή την κατάσταση;
«Προσπάθησα να ενημερώνομαι όσο καλύτερα μπορώ σχετικά με ό,τι συνέβαινε. Δεν είχα βρεθεί ποτέ άλλοτε σε τέτοια κατάσταση, δεν είχα περάσει κάτι αντίστοιχο στη ζωή μου. Δεν ήταν στον έλεγχό μου. Έτσι προσπάθησα να ενημερώνομαι όσο καλύτερα μπορώ. η οικογένειά μου με ενημέρωνε από τις ΗΠΑ και με ρωτούσε πώς ήμουν. Στο Καζάν τα πράγματα ήταν εντάξει, δεν νιώθαμε απειλή, όμως την ίδια στιγμή δεν ήθελα να μείνω κάπου που θα είχα κολλήσει σε μια κατάσταση. Νιώθω πως ήταν σωστό, πέρα από το μπασκετικό κομμάτι. Γι αυτό αποφάσισα να φύγω. Πήρα μια απόφαση για μένα και το πώς θα ένιωθε η οικογένειά μου. Όλη η ομάδα ήταν καλή, οι άνθρωποι της Ούνικς έδωσαν μια επιλογή να μείνουμε ή να φύγουμε».
Πώς ήταν οι συζητήσεις ανάμεσα σε σένα και τους συμπαίκτες σου;
«Αναρωτιόμασταν πώς ήταν τα πράγματα και μοιραζόμασταν ιδέες ο ένας με τον άλλο. Θέλαμε να σκεφτούμε το καλύτερο ο ένας για τον άλλο. Κανείς δεν έκρινε κανέναν σε αυτές τις κουβέντες. Όλοι θέλαμε την καλύτερη απόφαση για εμάς. Το μπάσκετ ήταν το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμασταν. Θέλαμε να νιώθουμε ασφαλείς και να πάρουμε την καλύτερη απόφαση, ώστε να νιώσουμε άνετα και να επιστρέψουμε σπίτι μας».
Έπειτα ήρθε η Γαλατασαράι. Μια ομάδα στην οποία «έδεσες», είχες πολύ καλή σχέση με τον κόσμο, τους συμπαίκτες και τους προπονητές. Τι ήταν αυτό που έκανε την... σύνδεση του Αϊζάια Κάνααν με την Γαλατασαράι τόσο καλή;
«Ο οργανισμός άνοιξε την αγκαλιά του σε μένα και αυτό γιατί ερχόμουν από μια εξαιρετική ομάδα. Η Ούνικς πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, ποτέ δεν θα έχω κακή σχέση με την Ούνικς και κακή σκέψη για την ομάδα. Είχε να κάνει με μένα και την οικογένειά μου το ότι έφυγα. Ερχόμενος στην Γαλατασαράι με άφησαν να είμαι ο εαυτός μου, να κάνω το παιχνίδι μου. Η μετάβαση ήταν ομαλή και όλοι μου επέτρεψαν να είμαι ο εαυτός μου. Όταν με σπρώχνουν να γίνομαι καλύτερος κάνω και εγώ το ίδιο. Ο κόουτς είχε καλή σχέση μαζί μου. Αυτό έφερε επιτυχία στην ομάδα. Με κοίταζαν ως έναν παίκτη που θα έδινε το κάτι παραπάνω και θα ανταγωνιζόταν με τους συμπαίκτες του. Μου αρέσουν οι προκλήσεις και πάντα τις αποδέχομαι. Έτσι μου επέτρεψαν να είμαι ο εαυτός μου και αυτό φάνηκε στο παρκέ».
Στην πορεία σου στην Ευρώπη έχεις καταφέρει να δημιουργήσεις πολύ καλές σχέσεις με Έλληνες προπονητές. Δημήτρης Πρίφτης στην Ούνικς Καζάν, Ανδρέας Πιστιόλης στην Γαλατασαράι. Μιλώντας για τον κόουτς Πιστιόλη, πώς ήταν η συνεργασία σου μαζί του και η επαφή που είχατε;
«Εάν δεν είχαμε κουβέντα, δεν θα ήμουν ποτέ στην Γαλατασαράι. Ήταν ειλικρινής μαζί μου και είχε ανοιχτή επικοινωνία. Αυτό το εκτίμησα. Ήθελε να κερδίσουμε μαζί. Εγώ Δεν θα καπέλωνα ποτέ την θέση του. Μιλάμε άλλωστε για τον προπονητή. Εάν είχα ερώτηση θα την έκανα επί τόπου. Αυτή ήταν η επικοινωνία που είχαμε. Με σεβάστηκε σαν άνθρωπο. Είμαι 30 ετών και έχω Φτιάξει το δικό μου μονοπάτι. Όταν μιλήσαμε του είπα τι να περιμένει και τι θα του δώσω. Ήμουν εκεί για να δώσω το καλύτερο και αυτό βγήκε. Χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν στην Γαλατασαράι. Είναι εξαιρετικός προπονητής, πολύ καλός για την Γαλατασαράι. Είμαι χαρούμενος που πέρασα αυτή την εμπειρία μαζί του».
Πόσο καλός προπονητής μπορεί να γίνει, κατά τη δική σου άποψη;
«Μπορεί να γίνει σπουδαίος προπονητής. Σίγουρα είναι προπονητής επιπέδου Ευρωλίγκα. Ήταν μαζί με σπουδαίους προπονητές και ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Δεν αμφιβάλλω στιγμή ότι θα γίνει σπουδαίος προπονητής, Μιλώντας μαζί του έβλεπα την φλόγα που είχε και την διάθεση για μάχη. Αυτή που είχε σε κάθε ομάδα. Στο τέλος της ημέρας και οι δύο παίζουμε για νίκες και μεγάλες στιγμές. Αυτό είναι που μετράει και αυτό ελκύει τον παίκτη. Μας έκανε πετυχημένους γιατί έβγαλε αυτή την εικόνα στο παρκέ».
Ο Πιστιόλης είναι προπονητής που μπορείς να πολεμήσεις γι αυτόν
Υπήρχε κάποια στιγμή που κατάλαβες ότι μπορεί να γίνει σπουδαίος προπονητής;
«Δεν ήθελε ποτέ κανένας παίκτης του να μιλάει στους διαιτητές και ήθελε να είναι επαγγελματίες όλοι. Έδινε πάντα συμβουλές και όταν ένας προπονητής έχει τόση αυτοπεποίθηση σε σένα και σου δίνει τόση ελευθερία να εκφραστείς και δεν σε τιμωρεί, από εκείνη τη στιγμή καταλαβαίνεις ότι οι παίκτες έχουν έναν προπονητή να τους στηρίζει σαν αυτόν. Ήταν σοβαρός σε αυτά που έλεγε και το καταλάβαινες. Κάθε προπονητής θα πήγαινε σε πόλεμο με αυτόν τον προπονητή. Είναι προπονητής που θα ήθελες να παίξεις γι αυτόν».
Τώρα είσαι free agent. Βρίσκεσαι σς μια πολύ καλή ηλικία. Τι στόχους θέτεις για τη νέα σεζόν;
«Δεν σκέφτομαι αν είναι το ΝΒΑ ή η Euroleague. Είμαι αυτός που είμαι, ξέρω τι φέρνω και την αξία μου σαν παίκτης. Όπου κι αν πάω μπορούν να με χρησιμοποιήσουν έτσι. Θέλω να είμαι κομμάτι μιας καλής ομάδας και να με εκτιμούν. Είτε είμαι στο ΝΒΑ ή στην Ευρώπη. Έχω μια οικογένεια που θέλω να φροντίσω. Θα πάω όπου με εκτιμούν και με αφήνουν να είμαι ο εαυτός μου. Είχα 6 χρόνια στο ΝΒΑ, οπότε δεν είμαι από αυτούς που έχουν εμμονή να επιστρέψουν. Προφανώς θέλω να παίζω σπίτι, αλλά δεν το σκέφτομαι. Ο Σέιν Λάρκιν είναι πολύ καλός μου φίλος και αγωνίζεται με επιτυχία στην Ευρωλίγκα. Έχει κερδίσει 2 τίτλους, θέλω κι εγώ να κερδίσω 1. Παίζοντας για αυτούς τους υπέροχους φιλάθλους στην Ευρώπη είναι κάτι που θέλω να τελειώσω την καριέρα μου με όμορφο τρόπο».
Μιλώντας για φιλάθλους, υπάρχει κάποια κερκίδα που να έχεις ξεχωρίσει;
«Μέχρι στιγμής, γιατί δεν έχω παίξει σε αρκετά μέρη, η Γαλατασαράι έχει τους καλύτερους φιλάθλους ομάδας που έχω αγωνιστεί. Ο κόσμος είναι τρελός για την ομάδα. Χωρίς ίχνος ασέβειας στον κόσμο της Ούνικς, οι φίλαθλοι είναι διαφορετικοί. Ο Ερυθρός Αστέρας έχει τρελούς φιλάθλους, ο Παναθηναϊκός έχει τρελούς φιλάθλους, ο κόσμος της Μπαρτσελόνα είναι τρομερός, όπως και της Μακάμπι. Όταν λέω τρελός πραγματικά υποστηρίζουν την ομάδα και είναι εκεί. Αυτές τις ομάδες τις έχω αντιμετωπίσει και έχω σκεφτεί ότι θα ήταν πολύ καλό μέρος για να αγωνιστώ μια μέρα».
Μιλώντας για την πορεία σου στα παρκέ, πώς θα ήθελες να σε θυμάται ο κόσμος;
«Ο κόσμος θα ήθελα να ξέρει πως ανεξάρτητα την κατάσταση και τι συνέβη, πόση πίεση είχα και πόσο μεγάλο ήταν το παιχνίδι, είμαι πάντα εκεί! Εάν είμαι σε ένα παιχνίδι, θα είμαι στο ματς. Ο κόσμος πρέπει να θυμάται αυτά που φέρνω στο παιχνίδι, το πάθος, τη μαχητικότητα, ότι χρειάζεται. Ότι μου δίνουν πάω και το παίρνω. Είμαι πολύ παθιασμένος με το παιχνίδι συνολικά».
Την φετινή σεζόν έπαιξες δίπλα στον Μάριο Χεζόνια, στην Ούνικς Καζάν. Πώς χαρακτηρίζεις τη συνεργασία σου μαζί του και τι τον κάνει τόσο καλό πάνω στο παρκέ;
«Πρώτα απ' όλα είναι χαρισματικός. Έχει την ικανότητα, την ταχύτητα, το ύψος. Έχει πολύ αθλητικότητα και είναι γρήγορος. Λατρεύει το παιχνίδι. Στο τέλος της ημέρας λατρεύει να παίζει και η θέληση αυτή, ανεξάρτητα τον αντίπαλο, τον κάνει να παίζει κόντρα στον καλύτερο. Θέλει να το κάνει και αυτό δεν το παίρνεις ποτέ από κάποιον παίκτη. Δείχνει πως είναι από τους καλύτερους και αυτό φέρνει στο παιχνίδι του. Αυτος είναι. Πάντα θες έναν παίκτη με τέτοια αυτοπεποίθηση στην ομάδα σου».
Επιστρέφοντας στα της επόμενης σεζόν, τι είναι αυτό που θα κάνει την επόμενη σεζόν πετυχημένη για σένα;
«Παίζοντας στον τελικό του Eurocup, στον τελικό της VTB League, φτάνοντας στα ημιτελικά του τουρκικού πρωταθλήματος, αυτό που θέλω για τη νέα σεζόν είναι να φτάσω στο Final 4 της Euroleague και να κατακτήσω έναν τίτλο, όπου κι αν είναι αυτός την επόμενη σεζόν. Προφανώς αν παίξω στην Euroleague θα διεκδικήσω τον τίτλο, θα το πάρω στα σοβαρά. Θα είμαι εκεί για όποιον οργανισμό με ζητήσει. Θα είμαι ένα καλό κομμάτι που θα παίξει για το καλύτερο».