Σίγουρα υπάρχουν «ομοιότητες». Βεβαίως η περίοδος 2012-13 ήταν σαφώς δυσκολότερη από τη σημερινή αν σκεφτείτε τι είχε μεσολαβήσει: η αποχώρηση των Ομπράντοβιτς, Ιτούδη και όλων των παικτών εκτός του Διαμαντίδη και του Τσαρτσαρή. Τότε ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν «καμικάζι». Το βρήκε στο πρόσωπο του Αργύρη Πεδουλάκη και μετά από ένα δύσκολο ξεκίνημα όχι μόνο επανέκαμψε αλλά στο φινάλε της σεζόν κατέκτησε την κορυφή στον ελληνικό χώρο.
Τώρα ο Ντέγιαν Ράντονιτς συναντάει τον Παναθηναϊκό έπειτα από δύο δύσκολα χρόνια, οπότε καλείται κι εκείνος να παίξει τον ρόλο του «καμικάζι». Θαρρώ όμως σε καλύτερες συνθήκες. Ο Παναθηναϊκός χειρότερα απ΄ότι πέρυσι είναι αδύνατον να πάει. Μόνο βελτίωση μπορεί να έχει. Δεν αρκεί όμως αυτό. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που ο «αιώνιος» αντίπαλός του, ο Ολυμπιακός, είναι πολύ μπροστά.
Ο Μαυροβούνιος κόουτς είναι ο άνθρωπος που επιλέχθηκε από τον Πεδουλάκη γι αυτό το «νέο, δύσκολο, ξεκίνημα» και νομίζω ότι ο «Άρτζι» πήγε σ΄αυτόν γιατί του θυμίζει και λίγο τον εαυτό του. Στον Ερυθρό Αστέρα πέτυχε χωρίς να έχει μπάτζετ που τα λεφτά τρέχουν από τα μπατζάκια ούτε σταρ οι οποίοι να είναι «πάνω από την ομάδα».
Ο Ράντονιτς είχε μία βασική αρχή: δουλειά, πολύ δουλειά. Ομάδα με αρχές και χαρακτήρα, παίκτες έτοιμους να πέσουν στη φωτιά για τον προπονητή και το πλάνο. Ακριβώς δηλαδή ό,τι συνέβη τη σεζόν 2012-13 με τον Πεδουλάκη στον Παναθηναϊκό. Με τη διαφορά, για να τα λέμε όλα, πως τότε ο σημερινός τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού είχε τον Διαμαντίδη. Ο Ράντονιτς δεν θα έχει ανάλογη ευτυχία καθώς «Διαμαντίδηδες» δεν κυκλοφορούν πλέον στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Σημασία όμως έχει το σπορ και οι βασικές αρχές του. Αυτές που είχε… απολέσει πέρυσι ο Παναθηναϊκός χτίζοντας το καλοκαίρι στην «άμμο».
Ηταν δεδομένη η δυσκολία εύρεσης προπονητή για τον Εξάστερο τούτη την εποχή. Γι αυτό και η τελική συμφωνία με τον Ράντονιτς είναι πραγματικά καλό φινάλε.
Ο Μαυροβούνιος είναι «ψημένος» και σε επίπεδο Ευρωλίγκας αλλά και πρωταθλητισμού. Προέρχεται από την κορυφαία μπασκετική σχολή στην Ευρώπη, είναι σκληρός και αγαπάει τη δουλειά, όχι τις φανφάρες.
Ο Πεδουλάκης έψαχνε έναν άνθρωπο που πρέπει να πέσει σαν «καμικάζι» στη μάχη και μαζί να χτίσουν τον νέο Παναθηναϊκό. Με σωστές, μπασκετικές επιλογές όχι με άπειρα εκατομμύρια. Τον βρήκε στο πρόσωπο του Ράντονιτς.
Αν ο Μαυροβούνιος βγει στον Παναθηναϊκό «Πεδουλάκης 2012-13» τότε οι πράσινοι θα έχουν χτυπήσει φλέβα χρυσού. Γιατί εκείνο που έχει αξία είναι η διάρκεια. Ο Εξάστερος έχει ανάγκη από έναν άνθρωπο που θα τον εμπιστευθεί, θα εμπνεύσει και πάνω του θα οικοδομήσει τα επόμενα χρόνια την προσπάθεια «επιστροφής» στα επίπεδα που του αξίζει σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Κι αυτή η εμπιστοσύνη δεν αγοράζεται, κερδίζεται. Με δουλειά και μόνο δουλειά…
