Ο χρόνος περνάει και δεν καταλαβαίνουμε πόσο γρήγορα περνάει. Με τόσα, που γίνονται άλλωστε καθημερινά, τι να καταλάβουμε και πόσα να προλάβουμε να σκεφτούμε. Εν πάσει περιπτώσει, η ουσία είναι ότι δεν έμειναν παρά λίγες ώρες για το τζάμπολ του φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας, εκεί, όπου μετά από 5 χρόνια, θα έχουμε και πάλι ελληνική εκπροσώπηση. Ο Ολυμπιακός έχει επανέλθει στη κανονικότητα μετά τις περιπέτειες των τελευταίων ετών, μαζί επέστρεψε και στην καλύτερη τετράδα της Ευρωλίγκας. Πανάξια και με το παραπάνω θα λέγαμε.
Οι Πειραιώτες και εδώ να σταματήσουν είναι πετυχημένοι όσον αφορά στο κομμάτι της Ευρωλίγκας. Όταν ξεκίνησε η σεζόν οι πολλοί, αλλά και η λογική έλεγε ότι ο στόχος ήταν να μπουν στην οκτάδα. Να παλέψουν, δηλαδή, για να συνεχίσουν και μετά τη κανονική περίοδο. Ουδείς, βέβαια, μιλούσε για δεύτερη θέση, ουδείς έκανε λόγο για πλεονέκτημα έδρας.
Ο χρόνος κύλαγε και μαζί ρόλαρε για τα καλά η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Όπως είπε και προχθές ο Κώστας Σλούκας «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη». Και όντως έτσι ήταν τα πράγματα. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να φτιάξει χημεία με τους νέους του παίκτες να «δένουν» εξαιρετικά, το μπάσκετ, που έπαιξε σε πολλά ματς ήταν υψηλότατου επιπέδου, τα θετικά αποτελέσματα έρχονταν το ένα μετά το άλλο. Και κάπως έτσι το τέλος της κανονικής περιόδου βρήκε τους «ερυθρόλευκους» με πλεονέκτημα έδρας, τους βρήκε στην δεύτερη θέση, τους βρήκε δικαιολογημένα να έχουν μεγαλύτερες αξιώσεις. Στόχος πλέον ήταν η είσοδος στο φάιναλ-φορ και στο Βελιγράδι «ό, τι καλύτερο προκύψει». Στην οκτάδα η Μονακό ήταν κάτι παραπάνω από ανταγωνιστική, αλλά στο τέλος τα παιδιά του Πειραιά βρήκαν τον τρόπο να λύσουν και αυτό το πρόβλημα.
Και να που φτάσαμε στο σήμερα, φτάσαμε μία ανάσα από τον ημιτελικό με την Εφές, φτάσαμε σε αυτό, που αναφέραμε παραπάνω: στο ό, τι καλύτερο προκύψει.
Είπαμε ότι ο Ολυμπιακός είναι ήδη πετυχημένος. Είναι, όμως, ο Ολυμπιακός, ένα τεράστιο σωματείο με εκατομμύρια κόσμου από πίσω του. Πετυχημένος είναι μεν, είναι, όμως, αποφασισμένος αλλά και υποχρεωμένος να πάει να πάρει την κούπα. Είναι υποχρεωμένος γιατί αυτή είναι η ζωή του: να διεκδικεί και να παίρνει τίτλους.
Το τι θα καταφέρει, δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Η βαθύτερη ουσία, όμως, του πράγματος είναι ότι επανήλθε εκεί, που ήταν, εκεί, που πρέπει: στους καλύτερους.
Και μάλιστα έχει φτάσει εδώ, που έχει φτάσει, όχι ακριβώς με ανορθόδοξο τρόπο, αλλά προχωρώντας με τις δεύτερες του επιλογές στο μεταγραφικό κομμάτι.
Αντε να σας τα θυμίσουμε, αν και ίσως δεν είναι η πλέον κατάλληλη μέρα. Πρώτος στόχος το προηγούμενο καλοκαίρι για την θέση του πλέι-μέικερ ήταν ο Νάιτζελ Γκος-Ουίλιαμς, ο οποίος προερχόταν από σούπερ χρονιά με την Λοκομοτίβ Κουμπάν. Ο Ολυμπιακός έκανε σούπερ πρόταση στον πρώην του παίκτη, αλλά ο περί ου ο λόγος αποφάσισε να πάει στην Ρεάλ. Ετσι κινήθηκε η διαδικασία για τον δεύτερο στόχο. Τόμας Ουόκαπ το όνομά του και βέβαια ο Μπαρτζώκας και οι συν αυτώ αισθάνονται απόλυτα δικαιωμένοι για την επιλογή τους.
Για την θέση «2» πρώτος στόχος ήταν ο Τάιλερ Ντόρσεϊ. Η υπόθεσή του, όμως, θα τραβούσε εις μάκρος, καθώς ο ομογενής γκαρντ ήθελε να περιμένει το ΝΒΑ. Ετσι ο Ολυμπιακός πήγε στην περίπτωση του Ντέιβιντ Λάιτι της Βιλερμπάν. Συμφώνησε με τον παίκτη, αλλά την τελευταία στιγμή έκανε πίσω η γαλλική ομάδα. Και όχι μόνο δεν τον έδωσε αλλά τον ανανέωσε μέχρι το καλοκαίρι του 2026. Ο χρόνος είχε περάσει, οι πολύ καλές επιλογές είχαν «φύγει» και έτσι οι Πειραιώτες αποφάσισαν να περιμένουν τον Ντόρσεϊ και μήπως προκύψει και κάποια άλλη επιλογή από το ΝΒΑ. Είχε αναφερθεί μάλιστα τότε και το όνομα του Ματ Τόμας, ο οποίος είχε «κοπεί» από τους Τζαζ, αλλά εν τέλει έμεινε στο ΝΒΑ, υπογράφοντας στους Μπουλς.
Τελικώς ο Ντόρσεϊ δεν βρήκε συμβόλαιο στο ΝΒΑ, πήρε τα πολύ καλά λεφτά, που του έδωσε ο Ολυμπιακός, και όλοι ήταν χαρούμενοι. Και παραμένουν χαρούμενοι, αφού η συνεργασία κυλάει εξαιρετικά.
Και τέλος στο θέμα του σέντερ, οι Πειραιώτες είχαν κάνει αρχικά πρόταση στον Τζοκ Λαντέιλ, αλλά ο Αυστραλός διεμήνυσε ότι ήθελε να πάει στο ΝΒΑ. Αργότερα υπέγραψε στους Σαν Αντόνιο Σπερς, αλλά στο μεταξύ ο Ολυμπιακός δεν έχασε χρόνο και πήγε αμέσως μετά το «όχι» του Λαντέιλ και υπέγραψε τον Μουσταφά Φαλ. Το όνομά του Γάλλου δεν έλεγε πολλά σε πολλούς, αλλά η συνέχεια, που δόθηκε στα παρκέ, άρεσε σε όλους. Εξ ου και η ανανέωση της συνεργασίας των δύο πλευρών μεσούσης της σεζόν μέχρι το 2025.
Κάπως έτσι, λοιπόν, χτίστηκε ο Ολυμπιακός ή μάλλον κάπως έτσι συμπληρώθηκε το ρόστερ των Πειραιωτών και τα αποτελέσματα στο παρκέ είναι θαυμαστά. Τα πρόσωπα, οι στόχοι, δηλαδή, άλλαξαν, ο Ολυμπιακός, όμως, έγινε ομάδα με τα όλα της. Και θέλει να φτάσει μέχρι το τέλος σε ένα Βελιγράδι, που θα είναι σαν το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με τόσο κόσμο στο πλευρό του.
Παρεμπιμπόντως κάπως έτσι είχε πάρει η ομάδα του Πειραιά την κούπα του 2012. Πριν αποκτηθεί, μεσούσης της σεζόν, ο Εϊσι Λο, ο Ολυμπιακός ήθελε να αποκτήσει τον Σέρβο Ράσιτς της Λιέτουβος Ρίτας. Ο Κέσελ, όμως, δεν ήθελε να πάει δανεικός στους Λιθουανούς και έτσι δεν έγινε η δουλειά. Ηρθε, λοιπόν, ο Λο, την συνέχεια την ξέρετε.
Στο θέμα του ψηλού το 2012 (πάλι μεσούσης της σεζόν) πρώτος στόχος ήταν ο Σέντρικ Σίμονς. Και αυτού η ιστορία δεν προχώρησε, αποκτήθηκε στην θέση του ο Τζόι Ντόρσεϊ, που είχε «κοπεί» από την Μπασκόνια και την συνέχεια την ξέρετε επίσης.
Λέτε να πάει και τώρα έτσι η ιστορία; Την απάντηση δεν θα αργήσουμε να την πάρουμε.
