«Βόμβα», «mega trade», «το deal της χρονιάς». Πολλές ταμπέλες μπορούν να τοποθετηθούν δίπλα στην συμφωνία των Νετς με τους Σίξερς, που «ταρακούνησε» το ΝΒΑ. Το σίριαλ δεν... τράβηξε πολύ, είχε αρκετά - μικρά - επεισόδια και το φινάλε ήταν μάλλον αυτό που ήθελαν όλες οι πλευρές: Ο Μπεν Σίμονς έφυγε από τη ναφθαλίνη και από το κακό για εκείνον κλίμα της Φιλαδέλφια, ο Τζέιμς Χάρντεν πέτυχε αυτό που ήθελε, οι Σίξερς προχώρησαν σε προσθήκη ενός σούπερ σταρ δίπλα στον Τζοέλ Εμπίντ και οι Νετς έβαλαν, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, έναν αμυντικό «ογκόλιθο» και έναν εξαιρετικό all around παίκτη στο πλευρό των Κέβιν Ντουράντ και Κάιρι Ίρβινγκ.
Αυτά με μία πρώτη ματιά και σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί στο τραπέζι υπάρχουν πάρα πολλά ερωτηματικά. Θα επανέλθει σε καλή κατάσταση ο Σίμονς; Πότε θα είναι σε θέση να βρεθεί στο παρκέ; Πώς θα παίξει ο Χάρντεν στο πλευρό ένος απίστευτου ψηλού, που θέλει την μπάλα στα χέρια του για να είναι κυρίαρχος;
Μήπως είναι τελικά πολλές οι ερωτήσεις για ένα «mega trade»; Μήπως πρέπει να δούμε την αλήθεια και την ωμή πραγματικότητα;
Ας τα πάρουμε με την σειρά.
- Ο Μπεν Σίμονς είναι off από το καλοκαίρι. Ζήτησε να φύγει από νωρίς, μετά επέστρεψε για να μην... τρώει σταθερά πρόστιμα, στη συνέχεια επικαλέστηκε θέματα ψυχικής υγείας. Δεν έχουμε λόγο (ούτε είμαστε σε θέση προφανώς) να αμφιβάλλουμε, αλλά ο Αυστραλός, τουλάχιστον σε αγωνιστικό επίπεδο, ευθύνεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό για τα hate comments στα social media (και όχι μόνο). Πέρσι ήταν επιεικώς απαράδεκτος στα πλέι-οφ, δεν μπορούσε να βάλει ούτε βότσαλο σε ωκεανό και όλοι θυμόμαστε την viral φάση με τον Τρε Γιανγκ και την έξτρα πάσα που δεν έπρεπε να γίνει ποτέ.
- Οι Νετς έψαχναν... απεγνωσμένα μία καλή προσθήκη για την άμυνά τους, έναν παίκτη με προοπτικές, με all around ταλέντο που μπορεί να σταθεί ως τρίτος στο δίδυμο των Ντουράντ - Ίρβινγκ. Ναι, ο Σίμονς, είτε παίξει στο «1» είτε σαν φόργουορντ, καλύπτει όλα τα «κουτάκια» για τον Στιβ Νας. Πότε όμως θα είναι έτοιμος; Το camp του αναφέρει ότι ξεκινά άμεσα δουλειά, ότι θα παλέψει να βρει ρυθμό και ότι είναι ενθουσιασμένος για το νέο ξεκίνημα. Ωραία όλα αυτά, αλλά το Μπρούκλιν μετρά δέκα συνεχόμενες ήττες (!), έχει πέσει στο 29-26 και αυτή την στιγμή δείχνει ότι οριακά θα παλέψει για να βρίσκεται στις θέσεις του Play-in. Υπάρχουν χρονικά περιθώρια για να περιμένουν τον Σίμονς, που έχει να παίξει από πέρσι;
- Σε αντίθεση με τους Νετς, οι Σίξερς βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση: 32-22 το ρεκόρ τους, σίγουρη (σχεδόν) θέση στην πρώτη εξάδα με προοπτική να κυνηγήσουν και το πλεονέκτημα της έδρας ή ακόμα και την πρώτη θέση της Ανατολής, αφού οι Χιτ βρίσκονται στο 36-20. Ο Εμπίντ είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ και «τρέχει» για το βραβείο του MVP (29,4 πόντοι, 10,9 ριμπάουντ, 4,3 ασίστ ανά ματς), το supporting cast γύρω του λειτουργεί υποδειγματικά και το spacing είναι αυτό που πρέπει για έναν ψηλό που θέλει να έχει την μπάλα στα χέρια του. Γιατί να το «ρισκάρεις» όλο αυτό, φέρνοντας έναν γκαρντ που θα πάρει... άπειρες μπάλες, που - τουλάχιστον μέχρι σήμερα - δεν δείχνει διατεθειμένος να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του και που δεν είναι και πολύ... άνετος σε pick and roll καταστάσεις; Πώς θα ταιριάξουν αυτοί οι παίκτες και, στο bottom line, γιατί να βγάλεις τον Εμπίντ από την comfort zone του;
Όλα όμως μοιάζουν συμπληρωματικά στοιχεία μπροστά στον πρωταγωνιστή της ιστορίας. Ο Τζέιμς Χάρντεν είναι, χωρίς καμία αμφιβολία και χωρίς να υπάρχουν «ναι μεν, αλλά» ένας απίστευτος παίκτης, ένας χαρισματικός σκόρερ, ένας σούπερ γκαρντ με ταλέντο ικανό να «διαλύσει» κάθε άμυνα στο ΝΒΑ. Μπορεί να τρέξει στο καλάθι, να πάρει (πολλά, πάρα πολλά) φάουλ, να σουτάρει από μακριά, να μοιράσει. Μέχρι εδώ, καλά.
Έχει όμως winning mentality; Είναι αυτό που πρέπει να έχει ο ηγέτης μίας ομάδας για να κυνηγήσει τον τίτλο; Η πλάστιγγα, δυστυχώς για την ποιότητά του, γέρνει ξεκάθαρα προς το «όχι». Ο «Μούσιας» άφησε τους Ρόκετς (κάνοντας... σόου με επισκέψεις σε strip clubs και τρώγοντας σα να μην υπάρχει αύριο) και επέλεξε την εύκολη οδό, αφού πήγε στο Μπρούκλιν για να δημιουργήσει ίσως την καλύτερη τριάδα όλων των εποχών. Θεωρητικά. Στην πράξη, η πραγματικότητα δεν βοήθησε καθόλου τον Χάρντεν και αυτό δεν είναι ευθύνη του: Οι τραυματισμοί και η άρνηση του Ίρβινγκ να εμβολιαστεί δεν «ένωσαν» ποτέ στην ουσία την big-3 με τον Ντουράντ και είναι χαρακτηριστικό πως οι τρεις σταρ έπαιξαν μαζί μόνο σε 16 ματς (με ρεκόρ 13-3).
Το γράφουμε ξανά για να γίνει απόλυτα κατανοητό: Αυτό δεν είναι ευθύνη του Χάρντεν. Όμως, το «κάδρο» περιλαμβάνει άλλα στοιχεία: Άρνηση για αλλαγή στο στυλ παιχνιδιού, καμία διαφορά στη... μηδενική κίνηση μακριά από την μπάλα, απόλυτη ομοιότητα με τον Χάρντεν που βλέπαμε στους Ρόκετς. Ακόμα και με τον - καταπληκτικό φέτος - Κέβιν Ντουράντ στο παρκέ, ο έμπειρος γκαρντ έπαιρνε πολλές μπάλες πάνω του, έψαχνε συνεχώς σουτέρ σε μία ομάδα που είχε εντελώς διαφορετική κατασκευή από το Χιούστον των προηγούμενων ετών. Βέβαια, εδώ πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: Ακόμα κι έτσι, μιλάμε για έναν παίκτη των 22,5 πόντων, των 10,2 ασίστ και των 8 ριμπάουντ ανά ματς.
Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το ζήτημα για τον Χάρντεν έγκειται στην προσωπικότητά του. Και αυτό ίσως τον κρατήσει στην κατηγορία των παικτών που ήταν πραγματικά καλοί, αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να διεκδικήσουν τον τίτλο. Γιατί;
Γιατί πολύ απλά, ψάχνει την εύκολη λύση, θέλει να βρίσκεται σε μία κατάσταση που είναι ιδανική στο 100% για εκείνον, δεν προσαρμόζεται ούτε 1% στις απαιτήσεις της ομάδας και, το κυριότερο, δείχνει να χρειάζεται πάντα ένα «μεγάλο» στήριγμα. Μην ξεχνάτε ότι οι Ρόκετς έφτασαν μία ανάσα από τους τελικούς όταν είχαν μαζί του και τον Κρις Πολ.
Η αλήθεια, η σκληρή αλήθεια για τον «Μούσια» είναι ότι ήθελε να βρει τον εύκολο δρόμο για το «δαχτυλίδι». Δεν είναι κατακριτέο. Δεν είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν. Αλλά ακόμα και σε αυτό το status, αποφάσισε να φύγει όταν είδε τα... δύσκολα: Οι Νετς βρίσκονται σε καθεστώς συνεχόμενων αρνητικών αποτελεσμάτων, το θέμα με τον Κάιρι, που παίζει στα εκτός και όχι στα εντός δεν έχει λυθεί, ο Ντουράντ είναι τραυματίας.
Τώρα ήταν η ώρα για τον Χάρντεν να βγει μπροστά. Να κάνει το μεγάλο step up, να γίνει ο νο1. Έπρεπε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, έπρεπε να δείξει στον κόσμο ότι είναι πραγματικός ηγέτης και όχι ένας αθλητής που φοβάται να ζητήσει επίσημα ανταλλαγή για να μην «φάει» hate από την βάση των φιλάθλων του ΝΒΑ.
Ήταν το κατάλληλο timing για να αποδείξει, κυρίως στον εαυτό του, ότι δεν είναι ο παίκτης που κάποτε... έκραζε τον Γιάννη επειδή έχει απίστευτα σωματικά προσόντα και στη συνέχεια τον είδε να κατακτά ένα άκρως... cojonατο πρωτάθλημα ή ο παίκτης που ελάχιστοι θα ήθελαν στην ομάδα τους ως συμπαίκτη. Ή, με το πιο πρόσφατο παράδειγμα, ο αθλητής που έμεινε... τελευταίος στο draft του All Star Game και έγινε αντικείμενο σχολιασμού και καυστικού χιούμορ.
Και σε περίπτωση που δεν το είδατε, το παρακάτω βίντεο δείχνει πιθανότατα όλη την αλήθεια για την προσωπικότητα του Χάρντεν: Οι Λεμπρόν Τζέιμς και Κέβιν Ντουράντ διάλεξαν όλους τους παίκτες για τις ομάδες τους στο κορυφαίο event. Στο τέλος, μένουν οι Ρούντι Γκομπέρ και Τζέιμς Χάρντεν. Ο Ντουράντ διαλέγει: «Θέλω μέγεθος στην ομάδα μου, απέναντι έχουμε τον Λεμπρόν και τον Γιάννη. Θέλουμε άμυνα. Πάω με τον Ρούντι Γκομπέρ».
Την ίδια ώρα, ο «Βασιλιάς» βάζει μπροστά το σημειωματάριο και έχει... διαλυθεί από τα γέλια. Στη συνέχεια ρωτάει αν ο Χάρντεν είναι υγιής και αν θα μπορεί να παίξει. Η απάντηση είναι «πληρωμένη» από τον Τσάρλς Μπάρκλεϊ: «Τώρα που έφυγε με ανταλλαγή είναι υγιής!».
Οι δύο σούπερ σταρ «σπάνε», το ίδιο και τα μέλη της εκπομπής. Ο Τζέιμς Χάρντεν, ο άλλοτε MVP, ο σπουδαίος σκόρερ, κατάφερε να γίνει το κεντρικό πρόσωπο για... πλάκα μόνο με τις πράξεις του, την προσωπικότητά του και την τάση του προς την εύκολη λύση. Αν δεν έχεις την εκτίμηση των υπόλοιπων σπουδαίων της λίγκας, πώς περιμένεις να σε δεχτεί ως κορυφαίο και ως «μεγάλο» το fan base;