Την Κυριακή είχαμε ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ. Μπάσκετ γυναικών. Αγωνιστικά πραγματικό ντέρμπι, νίκησαν οι ερυθρόλευκες, σε ένα πρωτάθλημα που έχει δρόμο ακόμη. Στο συγκεκριμένο τομέα, ελπίδα, χαμόγελα, παίκτριες επιπέδου, πάθος, θέληση. Στις εξέδρες όμως;
Είχε λίγο κόσμο η γηπεδούχος ομάδα. Αυτό είναι συνηθισμένο, δεν αποτελεί καν θέμα συζήτησης. Αυτοί οι 300-400 που πήγαν στο ΣΕΦ, πώς αντιμετώπισαν έναν αγώνα γυναικών; Εκεί είναι το ζουμί της υπόθεσης. Κι αν νομίζετε ότι ήταν οι οργανωμένοι το πρόβλημα, κάνετε λάθος. Κάθονταν ακριβώς δίπλα στον Μιχάλη Κουντούρη και την Χριστίνα Τσιλιγκίρη όσοι χυδαιολογούσαν κατά γυναικών. Στα court seats. Όχι απλά με ύβρεις «τυπικές», «των γηπέδων». Ούτε καν με συνθήματα. Το μπουκάλι που δέχθηκε η Ριντ κατά την είσοδο της στο γήπεδο, ήταν το αποκορύφωμα της «φιλοξενίας». Θα επανέλθουμε.
Τρεις ημέρες αργότερα, στο κλειστό γυμναστήριο του Αμαρουσίου είχαμε sold-out. Όχι sold-out της τελευταίας στιγμής, ούτε εικονικό. Τα εισιτήρια είχαν τελειώσει από την προηγούμενη μέρα. Όχι για κανένα ντέρμπι στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ, αλλά για το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός στο βόλεϊ γυναικών! Στις 3 το μεσημέρι μιας καθημερινής.
Κάποιοι φοβήθηκαν, υποψιάστηκαν ότι θα υπήρχαν «αντίποινα» η φαινόμενα αντεκδίκησης για τα γεγονότα στο ΣΕΦ. Μόνο που η ατμόσφαιρα ήταν υποδειγματική. Γιορτινή. Ένα γήπεδο που κόχλαζε και με τις φωνές, τον παλμό, την ενέργεια του, «έσπρωξε» τις πράσινες προς την νίκη. Κι όποιος έχει αμφιβολία επ’ αυτού, ας δει πως τελείωσαν τα τρία νικηφόρα σετ του Παναθηναϊκού και πως η δύναμη της έδρας έδωσε πραγματική ώθηση στην ομάδα που είχε τον κόσμο στο πλευρό της. Μία εξέδρα, που όλες οι ομάδες, ανεξαρτήτως αθλήματος θα ήθελαν να έχουν στο πλευρό τους.
Η πλειοψηφία όσων πήγαν στο γήπεδο ήταν οργανωμένοι. Ναι, αυτοί που κατηγορούνται για τα πάντα, οι δακτυλοδεικτούμενοι, οι «περιθωριακοί». Στο γήπεδο, όχι μόνο δεν άνοιξε ρουθούνι, αλλά υπήρξε ο απόλυτος σεβασμός προς τις ερυθρόλευκες αθλήτριες. Ούτε «ζούγκλες», ούτε «τρομοκρατία», ούτε «καφρίλες», αλλά μία υποδειγματική συμπεριφορά, που αξίζει κάθε φιλοξενούμενη ομάδα σε κάθε γήπεδο. Ούτε ένα μπουκάλι από ένα πλήθος κόσμου, ούτε μια μεμονωμένη κακή αντίδραση. Επιτέλους πολιτισμός, επιτέλους σεβασμός στις γυναίκες!
Η πράσινη κερκίδα δεν ασχολήθηκε με τις παίκτριες του Ολυμπιακού, προτίμησε να τραγουδήσει για την ομάδα του και το αποτέλεσμα ήταν μία εξαιρετική κερκίδα, με βίντεο που ήδη γίνονται viral στα social media. Όποιος ξέρει που και πως να ψάξει μπορεί να τα βρει.
Δείτε ένα χαρακτηριστικό εδώ:
Ας επιστρέψουμε τώρα λίγο στην Κυριακή. Διότι δεν ήταν απλώς μία θρασύδειλη επίθεση με ρίψη μπουκαλιού από απόσταση αναπνοής σε μία ανυπεράσπιστη αθλήτρια. Ήταν ένα βίαιο περιστατικό, που συνέβη σε κοινή θέα, σε ζωντανή μετάδοση, τρεις ημέρες μετά την παγκόσμια ημέρα εξάλειψης βίας κατά των γυναικών!
Κάποιοι λοιπόν στις εξέδρες είδαν μια κοπέλα να μπαίνει στο παρκέ απ’ τη φυσούνα. Τι σκέφτηκε κάποιος απ’ αυτούς; Να πετάξει ένα μπουκάλι γεμάτο νερό. Προκλήθηκε ένταση, η Ριντ που δεν καταλαβαίνει κιόλας από τέτοια αντέδρασε, μπήκαν οι συμπαίκτριες της στη μέση, διότι η Αμερικανίδα εντόπισε τον οπαδό, καθώς η ρίψη έγινε από πολύ κοντινή απόσταση. Για το τι συνέβη με τον οπαδό όταν τον πλησίασε η Ριντ ίσως μπορεί να βοηθήσει η κάμερα της αστυνομίας.
Κι αντί οι ίδιοι οι υπόλοιποι να απομονώσουν και να βάλουν στην θέση του τον «μάγκα» που σημάδεψε με μπουκάλι από απόσταση τριών μέτρων μια γυναίκα, τι νομίζετε ότι έγινε; Όπως γράφτηκε στο φύλλο αγώνα όπως διαβάσατε στο SDNA, η αστυνομία συγκράτησε τους οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας για να μην μπουν στον αγωνιστικό χώρο!
Δηλαδή τι; Ήθελαν να κάνουν επίθεση σε μια γυναικεία ομάδα μπάσκετ. Σε κορίτσια. Δεν έχει σημασία αν φορούσαν πράσινα, κίτρινα, μαύρα, μπλε ή τιρκουάζ. Γυναίκες. Οπαδοί, νέα παιδιά στην πλειοψηφία τους, είδαν κορίτσια και σκέφτηκαν πως αυτές πρέπει να τις χτυπήσουν με μπουκάλια κι επειδή αντέδρασαν και δεν το δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα, δοκιμάσουν κι ένα ντου.
Ωστόσο τα όσα συνέβησαν στη συνέχεια του παιχνιδιού, και καθώς το γήπεδο ήταν ουσιαστικά άδειο, ήταν εξίσου άθλια. Κυρίως γιατί τα άκουγαν όλοι και όλες στο γήπεδο. Εκτός αν η λεκτική βία κατά γυναικών με αισχρές προσβολές του πεζοδρομίου και bullying, δεν θεωρείται βία.
Υπό την ανοχή ή τη συναίνεση του προέδρου του Ολυμπιακού (αυτό είναι κάτι που μπορούν να το απαντήσουν οι ίδιοι) και της προέδρου (γυναίκας δηλαδή) του ΣΕΦ που περήφανα καθόταν λίγο πιο πέρα.
Την ώρα που οι «κουστουμάτοι», οι «επίσημοι», οι «πολιτισμένοι» και τα άδεια καρεκλάκια του ΣΕΦ ανέχονταν αυτές τις συμπεριφορές, τρεις μέρες αργότερα οι «οργανωμένοι», οι «ανεπίσημοι», οι «χουλιγκάνοι» έδωσαν ένα πραγματικό μάθημα συμπεριφοράς.
Όχι μόνο ένα ρεσιτάλ οπαδικής κουλτούρας με γεμάτο γήπεδο και φωνή σε όλη την διάρκεια της αναμέτρησης, αλλά και ένα ρεσιτάλ συμπεριφοράς, ευτυχώς σε ζωντανή μετάδοση σε κάθε γωνιά της γης, κάτι για το οποίο φρόντισε το SDNA με την ζωντανή μετάδοση του κλειστού από τον Άγιο Θωμά.
Και να θέλεις να μην συνδυάσεις, να συγκρίνεις τα γεγονότα είναι τόσο κοντινά, που δεν μπορείς. Δεν γίνεται να κλείσεις τα μάτια, ούτε να τα αφήσεις να περάσουν έτσι. Κι όποιοι το κάνουν είναι συνένοχοι γιατί και στο ΣΕΦ και στο Μαρούσι υπήρχαν τόσοι δημοσιογράφοι να καταγράψουν τα γεγονότα. Που δείχνουν με τον πλέον περίτρανο τρόπο ότι ΟΧΙ δεν έχουν όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη. Δεν είναι μαγκιά να καθυβρίζεις χυδαία μια γυναίκα επειδή μπορεί να κερδίζει την ομάδα σου στο γήπεδο. Είναι αυτοταπείνωση. Μαγκιά είναι να χειροκροτείς την ομάδα σου, να της συμπαραστέκεσαι, να τη σπρώχνεις στη νίκη.
