Από την αρχή της σεζόν έχουμε αναφέρει κάτι απλό. Πολύ απλό. Από ποια οπτική γωνία κρίνουμε τον Παναθηναϊκό; Ως ομάδα που πάει για φάιναλ-φορ; Ως ομάδα, που πάση θυσία πρέπει να προκριθεί στην οκτάδα; Ως ομάδα, που θέλει να παλέψει για την οκτάδα και αν δεν τα καταφέρει, δεν έγινε τίποτα; Ή ως ομάδα, που ψάχνει απλά κάτι καλύτερο από την άσχημη περυσινή της πορεία; Όταν αποφασίσουμε πως τον κρίνουμε, τότε το μυαλό μας θα είναι και πιο ξεκάθαρο.
Σίγουρα, πάντως, δεν είναι ομάδα, που στο ξεκίνημα ζητούσε πρόκριση στο φάιναλ-φορ. Αλλά δεν είναι και ομάδα, που στην 9η αγωνιστική της Ευρωλίγκας θα έπρεπε να έχει 2-7. Το «θα έπρεπε» έχει να κάνει με το ρόστερ της. Δεν έχει τόσο κακό υλικό η ομάδα του Πρίφτη, ώστε να έχει μόνο δύο νίκες στη μέχρι τώρα παρουσία της στην διοργάνωση. Δεν είπε κανείς να νικήσει την Ρεάλ στην Μαδρίτη. ‘Η την Μακάμπι στο Τελ Αβίβ. Θα περίμενε, όμως, κάποιος τουλάχιστον μία νίκη στο ΟΑΚΑ κόντρα σε Βιλερμπάν, Ούνιξ Καζάν. Και το μία νίκη, που λέμε, λίγο ίσως είναι…
Μην μπαίνοντας σε πολλές λεπτομέρειες, ο πρώτος λόγος του 2-7 είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει γίνει ακόμη ομάδα, συμπαγές σύνολο. Ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Δεν χρειάζεται να ξέρεις πάρα πολύ μπάσκετ για να το καταλάβεις αυτό. Χρειάζεται, όμως, να έχεις δει τα παιχνίδια των «πρασίνων» στην Ευρωλίγκα.
Εχει, όμως, την ίδια ώρα σοβαρές δικαιολογίες ο Δημήτρης Πρίφτης. Ενας πάρα πολύ σοβαρός άνθρωπος και καταρτισμένος προπονητής, που αξίζει τον σεβασμό όλων, πάνω από όλα για την αφοσίωση στην δουλειά του και την αξιοπρέπεια του.
Η πρώτη και πολύ σοβαρή δικαιολογία, λοιπόν, είναι ο Νέντοβιτς. Ναι, οκ, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Αλλά στη προκειμένη περίπτωση ο κούκος είναι πολύ σημαντικός. Πάρα πολύ. Τόσο από πλευράς αξίας, όσο και από πλευράς θέσης στη χημεία της ομάδας.
Ο Σέρβος μία παίζει και πέντε δεν παίζει. Είναι μία κατάσταση, που δεν μπορεί να βοηθήσει μία ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός, που δεν έχει το ποιοτικότερο και πιο βαθύ ρόστερ της Ευρωλίγκας. Επαιξε ο Νέντοβιτς με την Εφές και την Φενέρ; Νίκησε ο Παναθηναϊκός. Στα υπόλοιπα ματς παίζει, δεν παίζει; Καληνύχτα Μαργαρίτα ή κάπως έτσι: 33 πόντους στον Ερυθρό Αστέρα, ήττα από την Ούνιξ Καζάν και πάει λέγοντας.
Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει για παιχνίδι ή παιχνίδια τους Νέντοβιτς, Παπαπέτρου και Παπαγιάννη. Το κενό των υπολοίπων καλύπτεται. Αυτών των τριών όμως όχι.
Από κει και πέρα, σκίζουμε τα πτυχία μας για το μέχρι τώρα αγωνιστικό πρόσωπο του Γιόγκι Φέρελ. Εδώ δεν φταίει ούτε προπονητής, ούτε συμπαίκτης, ούτε κάτι τέτοιο. Στα τόσα χρόνια, που παρακολουθούμε μπάσκετ και στους χιλιάδες αγώνες, που έχουμε δει, τέτοια άθλια εικόνα από έμπειρο παίκτη πρέπει να πάμε πολύ πίσω για να βρούμε κάτι ανάλογο.
Τον Ροντ Χίγκινς του Ολυμπιακού (πατέρα του Κόρι της Μπαρτσελόνα), τον Ρίκι Πιρς της ΑΕΚ και άντε 1-2 ακόμη έμπειρους παίκτες να έχουμε δει, που όταν ήρθαν στην Ελλάδα δεν μπόρεσαν να κάνουν τα βασικά του αθλήματος. Και για αυτό άλλωστε είδαν και γρήγορα την πόρτα της εξόδου.
Ο Φέρελ έχει υλικό πολύ καλού παίκτη. Το φωνάζαμε πριν έρθει. Αυτό, που είδαμε, όμως, ειδικά με τον Ερυθρό Αστέρα, δεν μπορούσαμε να το χωνέψουμε. Έναν παίκτη, δηλαδή, να μην μπορεί να κάνει τα βασικά. Ή μάλλον να τα κάνει όλα λάθος. Που να τον βάλει μετά ο άνθρωπος ο Πρίφτης στην Α1; Αδικο έχει;
Δεν ξέρουμε τι φταίει και ο Φέρελ δεν μπορεί να κάνει τα απλά πράγματα. Μαζί σας είμαι το ότι δεν τον βοηθάει το ότι δεν παίζει στην Α1. Χρειάζεται, όμως, ρε παιδιά κάτι τέτοιο για να κάνει μία σωστή πάσα και να μην πατάει στο Νόβισαντ ενώ βρίσκεται στο Βελιγράδι; Και να φανταστείτε ότι η παρουσία του στις προπονήσεις είναι μία χαρά. Τι να πούμε; Η επιστήμη στη προκειμένη περίπτωση σηκώνει τα χέρια ψηλά, μένει να δούμε αν θα έρθει η ανατροπή στη συνέχεια.
Μία συνέχεια, που είναι απίστευτα δύσκολη για τον Παναθηναϊκό, καθώς έχει και Ζαλγκίρις και Μπάγερν εκτός. Ουδείς από τους «πράσινους» θέλει να σκέφτεται το ενδεχόμενο δύο νέων ηττών. Και ειδικά όταν μιλάμε για μία Ζαλγκίρις, που δεν έχει νίκη μέχρι στιγμής στην Ευρωλίγκα.
Κάποιοι λένε ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη για τον Παναθηναϊκό. Αλήθεια είναι ότι η μέχρι τώρα εικόνα δεν αφήνει περιθώρια για μεγάλη αισιοδοξία. Εχουμε δει, όμως, τόσα στο μπάσκετ, που πάντα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Ομάδες, δηλαδή, στην αρχή να έχουν πάρει τον ύπνο του δικαίου και στη συνέχεια να σαρώνουν τα πάντα στο διάβα τους ή κάπως έτσι. Το τι θα γίνει, ο Πρίφτης και οι παίκτες του θα μας το πουν. Εμείς απλά θα παρακολουθούμε…
