Το παιχνίδι των Σικάγο Μπουλς με τους Νιου Γιορκ Νικς είναι ξεχωριστό στην «πόλη των ανέμων». Όχι (μόνο) γιατί οι «ταύροι» μετρούν ρεκόρ 4-0, που είναι το καλύτερό τους μετά τη σεζόν 1996-97, αλλά γιατί η βραδιά στο United Center έχει έναν εκλεκτό καλεσμένο.
Ο Γιοακίμ Νοά είναι το τιμώμενο πρόσωπο των Μπουλς, με τους Μπίλι Ντόνοβαν και Τομ Θίμποντο, δύο προπονητές-πατρικές φιγούρες κατά τον Γάλλο σέντερ, να έχουν την ευκαιρία να τον δουν για ακόμα μια φορά. Όπως και οι φίλοι των Μπουλς.
Την κόκκινη φανέλα την φόρεσε από το 2007 έως το 2016. Στο διάστημα αυτό αναδείχθηκε αμυντικός της χρονιάς στο ΝΒΑ (2014), ήταν δύο φορές μέλος της κορυφαίας αμυντικής πεντάδας του ΝΒΑ (2013, 2014), είχε δύο συμμετοχές σε All Star Game (2013, 2014), ήταν μέλος της κορυφαίας ομάδας του ΝΒΑ (2014), αλλά και μέλος της δεύτερης καλύτερης αμυντικής πεντάδας του ΝΒΑ (2011). Στα 9 χρόνια στο Σικάγο δεν κέρδισε πρωτάθλημα, όμως αγαπήθηκε από τον κόσμο των Μπουλς.
Ο τρόπος παιχνιδιού του αποτύπωνε το πάθος που αντιμετώπιζε κάθε φάση. Και αυτό έκανε ξεχωριστή τη σχέση του με την ομάδα. Αυτό άλλωστε είναι που του μένει και όχι οι διακρίσεις.
«Ειλικρινά, ποτέ δεν νοιάστηκα για την κληρονομιά μου. Ποτέ δεν σκέφτηκα ποια ήταν. Απλά ήθελα να παίξω το παιχνίδι», είπε αρχικά στην απάντησή του στο SDNA στο περιθώριο της συνέντευξης Τύπου που ετοίμασαν οι Μπουλς προς τιμήν του, πριν από το παιχνίδι με τους Νικς.
Ο παλαίμαχος σέντερ δεν έμεινε εκεί, καθώς εξήγησε το γιατί σκεφτόταν έτσι. «Όλοι είναι διαφορετικοί. Εγώ απλά ήθελα να ήμουν πιστός σε αυτό που πραγματικά ήμουν. Ήμουν κάποιος που είχε καλές στιγμές στο ΝΒΑ, είχε χαμηλές πτήσεις στο ΝΒΑ. Ήμουν χαρούμενος, ήμουν ντροπιασμένος. Είχα πολλά συναισθήματα σε αυτό το παιχνίδι», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Μέσα από την παρουσία του στο ΝΒΑ, από το 2007, έως το 2020, ο απόφοιτος του Florida κέρδισε πολλές εμπειρίες. «Είμαι κάποιος που έχει πολλές εμπειρίες από το ΝΒΑ. Οπότε, ελπίζω να τις μοιραστώ με την επόμενη γενιά και να αποτελέσει κομμάτι αυτό. Για μένα ποτέ δεν είχε να κάνει με την κληρονομιά και το πώς θα με θυμόταν ο κόσμος. Ποτέ δεν το σκέφτηκα», είπε και ετοιμάζεται για τα επόμενα βήματά του με την ίδια ζέση και την ίδια ενέργεια που έπαιζε στα παρκέ του ΝΒΑ.
Είτε συμπαθούσες, είτε αντιπαθούσες τον Γιοακίμ Νοά δεν μπορούσες παρά να τον παραδεχτείς για το πάθος και την αυταπάρνησή του. Αυτά τα στοιχεία τον έκαναν ξεχωριστό στην πορεία του στα παρκέ.
Αυτή ήταν η πραγματική κληρονομιά του...
