Ο «Ζοτς» ήταν φανερά συγκινημένος και είπε αρκετά για τον «Ντούντα», για την φιλία τους, την σχέση τους με το μπάσκετ κι όχι μόνο.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μοιράστηκε ορισμένες ιστορίες με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και έκανε αναφορά στην Ελλάδα και την πρώτη του γνωριμία με τα... μπουζούκια: «Ο Ντούντα με πήγε πρώτη φορά στα μπουζούκια, είχε φιλία με όλους τους Έλληνες τραγουδιστές. Μία φορά, ένας διάσημος τραγουδιστής από την Θεσσαλονίκη, ο Πασχάλης Τερζής, τον πλησίασε και του φώναξε ΙΒΚΟΒΙΤΣ με τον κλασικό ελληνικό τρόπο. Και θέλω να το πω, πως πάντα θα έχουμε αυτές τις βραδιές μας. Και τώρα δεν υπήρξε άνθρωπος στην Αθήνα ο οποίος μας μην μου μεταφέρει τα συλλυπητήρια του. Άφησε ένα μεγάλο σημάδι δουλεύοντας σε πέντε ομάδες. Το 2012 λόγω κάποιων συνθηκών, αποφάσισε να μην συνεχίσει στον Ολυμπιακό. Αναγνώρισαν την προσφορά μας, μας τίμησαν στην Αθήνα. Ξέρω πόσο αγαπούσε την Αθήνα, κι για μένα η πόλη είναι ξεχωριστή».
Επίσης είπε μία ακόμα ιστορία από το 1992: «Θα σας πω πόσο αγαπούσε το μπάσκετ. Το 1992, όταν ήμουν προπονητής της Παρτιζάν, όπως τώρα, είχαμε αποκλείσει την Κίντερ Μπολόνια και είχαμε προκριθεί στο Final-4. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μετά τον αγώνα αρκετά αργά και όλα ήταν κλειστά. Ήταν εκεί ο τότε πρόεδρος της Παρτιζάν Νίκσεβιτς, ο Κιτσάνοβιτς, ο Ντούντα, ο Σάβοβιτς κι εγώ. Πίναμε καφέ στις 4 το πρωί και τελικά πήγαμε στο δωμάτιο και ανοίξαμε το mini-bar, όπου είχε όσο καφέ ήθελες. Και στον τοίχοι άρχισε να μου εξηγεί συστήματα στην άμυνα. Φυσικά κι εγώ άρχισα να συζητάω μαζί του και οι άλλοι τρεις μας κοιτούσαν με έκπληξη. Ο Ντούντα γύρισε στον Νίκσεβιτς και του είπε: «Ξέρεις τι ακριβώς είναι αυτό;» και του απάντησε: «Τέλος πάντως, δώσε μου λίγο ακόμα καφέ» και πρόσθεσε: «Έφυγε ένας άνθρωπος που ήταν τα πάντα για εμένα. Δάσκαλος, προπονητής, νονός, φίλος. Άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι πίσω του. Η κληρονομιά του είναι τεράστια. Επιμόρφωσε έναν μεγάλο αριθμό παικτών και τους έκανε καλύτερους ανθρώπους. Τον συνάντησε στα τέλη της δεκαετίας του '70. Με κάλεσε στην Εθνική ομάδα, μου έδειξε μεγάλο σεβασμό. Ακόμη χρησιμοποιώ τις συμβουλές του. Είχε μεγάλη αίσθηση του χιούμορ. Ήξερε να σου εξηγεί, να σε χαλαρώνει, ένα μεγάλο σχολείο. Δεν τα έχω ξεχάσει όλα αυτά για 30 χρόνια».
Στο τέλος γύρισε προς την εικόνα του Ίβκοβιτς και είπε: «Αγαπητή νονά Νένο, είχες έναν υπέροχο άνθρωπο. Θα πρέπει να είστε περήφανοι για τον πατέρα σας, για ότι έκανε, έχετε πολλά στοιχεία του. Θέλω να συνεχίσω αυτό που έκανε. Νονέ θα είσαι εδώ για πάντα και δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Ευχαριστώ»
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο Δημήτρης Ιτούδης,ο Ντέγιαν Μποντίρογκα, ο Ντράγκαν Τάρλατς, ο Ντούσαν Γέλιτς, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς, ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, ο Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, ο Νίκολα Πέκοβιτς, ο Βλάντο Τζούροβιτς και αρκετοί άλλοι από το σερβικό μπάσκετ και όχι μόνο.
«Το μπάσκετ ήταν η ζωή του»
Ο Σάσα Ντανίλοβιτς δεν άντεξε και βούρκωσε λέγοντας: «Το μπάσκετ δεν ήταν μέρος της ζωής του, αλλά η ζωή του. Ηταν σκληρό για εμένα. Είμαι περήφανος, που κατά τη διάρκεια της ζωής του, του είπα ότι τον αγαπάω και τον σέβομαι. Τους προηγούμενους μήνες δεν πέρασε ημέρες που δεν μιλήσαμε. Θα είναι για πάντα ο προπονητής μου, ήταν, είναι και θα είναι».
Η κηδεία του Ντούσαν Ίβκοβιτς θα τελεστεί την Τρίτη (21/9).
