Το ελληνικό μπάσκετ διανύει τη χειρότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του και μόνο όσοι πάσχουν από εθελοτυφλία δεν το αποδέχονται.
Η κατάσταση είναι ερεβώδης σε όλα τα επίπεδα και προφανώς όλα αρχίζουν και τελειώνουν από την κεφαλή. Ο λαός λέει «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» και κάτι ξέρει και το λέει.
Σε αυτήν την ζοφερή συνθήκη οι ελληνικές ομάδες προσπαθούν να ανασάνουν, να σταθούν αξιοπρεπώς και το ελληνικό μπάσκετ να επιβιώσει.
Ο πρόλογος γίνεται για να αντιληφθούμε, όσο το δυνατόν περισσότεροι, πως για όσους «τρελούς» ή «ρομαντικούς» και «οραματιστές» βάζουν από την τσέπη τους λεφτά σε ένα κουβά δίχως πάτο αν δεν πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, οφείλουμε να μην τους λιθοβολούμε για τα αποτελέσματα τους. Υπάρχουν και εκείνοι που ως τυχοδιώκτες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον οικονομικό μαρασμό του αθλήματος στην Ελλάδα και να έχουν όφελος από την εμπλοκή τους, αλλά δεν χρειάζεται να είσαι «αετομάτης» για να καταλάβεις ποιες ομάδες έχουν πέσει στα χέρια τους…
Τέλος παντων, δεν είναι αυτό το ζητούμενο, αλλά για να φτάσω σε αυτό χρειαζόντουσαν κάποιες εξηγήσεις. Υπό αυτές τις συνθήκες, σημειώνω λοιπόν ξανά, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός προσπαθούν να μείνουν στο υψηλό επίπεδο και να παρουσιαστούν καλύτεροι από την τελευταία σεζόν.
Οι Πράσινοι λειτουργούν σε πιο δύσκολη συνθήκη αφού ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει αποστασιοποιηθεί και όσοι τρέχουν την ΚΑΕ καλούνται να δημιουργήσουν ρόστερ με την εξίσωση έσοδα-έξοδα.
Οι Ερυθρόλευκοι είναι προφανές ότι έχουν μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια και προσπάθησαν να την αξιοποιήσουν κάνοντας στοχευμένες αλλά και σε αυτήν την περίπτωση «μετρημένες» κινήσεις.
Χωρίς να το «κουράζουμε» άλλο το επίπεδο των ελληνικών ομάδων περιγράφεται από το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκος έχασε τον Χέρβεϊ από την Μπολόνια και τα «διαμάντια» που έχει στο ρόστερ του είτε περίσσεψαν από κάπου ή δεν… γυάλισαν στο μάτι κάποιας πλούσιας ομάδας και ότι ο Ολυμπιακός από την άλλη δεν «κατόρθωσε» να πάρει τον Λάιτι από τη Βιλερμπάν από την οποία «έχασε» και τον (Έλληνα παρακαλώ) Κώστα Αντετοκούνμπο, ενώ με εξαίρεση πέρυσι τον Σλούκα -που ωστόσο στην περίπτωση του πρωτίστως έπαιξε ρόλο η επιθυμία του να επιστρέψει στην Ελλάδα- δεν έχει παίκτη που να έδωσε «μάχη» για να τον κρατήσει ή να τον αποκτήσει.
Όμως έστω κι έτσι ο Ολυμπιακός, στο πρώτο δείγμα γραφής του στην μετά-Σπανούλη εποχή, δείχνει πως με τις κινήσεις που έκανε κάλυψε τα κενά που είχε στην περιφέρεια του. Σε μεγάλο βαθμό «θωράκισε» τον Κώστα Σλούκα, προσθέτοντας στα γκαρντ παίκτες που μπορούν να του δώσουν «ανάσες» στην οργάνωση, την κυκλοφορία της μπάλας, τη δημιουργία, αλλά και να σουτάρουν τη μπάλα.
Δεν υπάρχει όμως η ευχέρεια στο μακρινό σουτ, όπου δίνει διέξοδο, ίσως εν μέρει «μασκαρεύει» το πρόβλημα, η εντυπωσιακή άνοδος του Σάσα Βεζένκοφ που δείχνει πως θα συνεχίσει την υψηλές πτήσεις. Επίσης λείπει το «3αρι» που θα είναι αξιόπιστο ή θα «κολλάει» -όπως έκανε ο Κώστας Παπανικολάου- όλα τα κομμάτια της ομάδας και τέλος το σημαντικότερο:
Ο Ολυμπιακός ενισχύθηκε σημαντικά στα γκαρντ, αλλά στα πρώτα δείγματα γραφής του παρουσιάζει να μην έχει επιλύσει το θέμα που είχε στη θέση «πέντε», ουχί να έχει αποκτήσει μεγαλύτερο. Τουλάχιστον αυτό παρουσίασε, λόγω της φανερής αδυναμίας του Χασάν Μάρτιν να αποδώσει σύμφωνα με τα δεδομένα του, στο τουρνουά του ΣΕΦ.
Ο Αμερικανός είναι αρκετά πίσω και όσοι δεν το βλέπουν και αναφέρονται σε αυτόν επικεντρώνοντας στην συμμετοχή του στα ματς και τις φωτογραφίες από τις προπονήσεις του Ολυμπιακού, τολμώ να πω ότι απλά εκτίθενται. Αν το κάνουν μόνο και μόνο επειδή το θέμα της κρυφής επέμβασης του το αποκάλυψε το SDNA, ας κοιτάξουν στην πρώτη στήλη της στατιστικής, όπου ο πρώτος στην ιεραρχία σέντερ του Ολυμπιακού έχει τον μικρότερο χρόνο παρουσίας στο παρκέ. Ίσως οι ίδιοι που προσπαθούν να απαξιώσουν τον βαθμό σοβαρότητας του θέματος που αποκάλυψε το sdna να επικρίνουν στο σύντομο μέλλον τον Ολυμπιακό για τη διαχείριση του. Όχι του θέματος, αλλά του Χασάν Μάρτιν που έχω την αίσθηση, ότι εκείνο που χρειάζεται είναι αποκατάσταση και ενδυνάμωση και όχι αγώνες.
Με Χασάν Μάρτιν ανέτοιμο και τον θηριώδη Μουσταφα Φαλ να δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στον τρόπο άμυνας που κατά βάση επιλέγει ο Ολυμπιακός να εφαρμόσει, οι Ερυθρόλευκοι έδειξαν -όπως και πέρυσι- πιο αποτελεσματικοί, ιδιαίτερα στην άμυνα, με τον Λιβιό Ζαν Σαρλ, ο οποίος στη θεωρία ήταν και παραμένει η τρίτη επιλογή, ο κατά συνθήκη σέντερ. Ο παίκτης που θα μετατοπίζεται στη θέση «5» για τις ειδικές συνθήκες. Να αλλάξει η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, με αυτόν ως σέντερ, τον ρυθμό του αγώνα.
Εκεί εστιάζεται το βασικό πρόβλημα (που αποτυπώνεται κυρίως στην άμυνα) του Ολυμπιακού, που έχει ερωτηματικό το μακρινό σουτ, στην προσπάθεια που θα κάνει για να διεκδικήσει μια θέση στα play-offs και να επιστρέψει στους τίτλους μέσα από κάποια από τις εγχώριες διοργανώσεις.
ΥΓ1: Η ενίσχυση του Ολυμπιακού στην περιφέρεια, θα έλεγα πως θα αποτυπώσει και τις πραγματικές διαστάσεις του ταλέντου που διαθέτει ο Σακίλ ΜακΚισικ. Μεγάλα αθλητικά προσόντα αλλά όχι και ο παίκτης που δόθηκε σε πολλούς η εντύπωση ότι είναι…
ΥΓ2: Για τον Παναθηναϊκό η κατάσταση είναι πιο δύσκολη -αναφέρθηκε και εξηγήθηκε στην αρχή του κειμένου- αλλά επιπρόσθετα προκαλεί μεγαλύτερο προβληματισμό. Το γιατί θα αναλυθεί σε επόμενο post κι εφόσον το δείγμα γραφής είναι μεγαλύτερο και πιο αξιόπιστο. Αν και ακόμη και το φιλικό με τον νεοφώτιστο Απόλλων Πάτρας, αλλά και τα πεπραγμένα εκείνου με το Περιστέρι, έδωσαν… αποχρώσες ενδείξεις πως το θέμα με τον πόιντ-γκαρντ δεν επιλύθηκε…
