Κάθε κύκλος φτάνει στο τέλος του. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Νίκου Ζήση. Από το 2000 έως το 2021 ήταν στην πρώτη γραμμή και αποτελούσε παράδειγμα για συμπαίκτες και αντιπάλους. Το ήθος, η προσήλωση στον στόχο και ο τρόπος δουλειάς τον έκαναν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε ομάδας στην οποία αγωνίστηκε. Με όλες μάλιστα κατάφερε να γράψει τη δική του ιστορία.
Οι βάσεις πάντως μπήκαν στη χώρα μας και πιο συγκεκριμένα στην ΑΕΚ. Στην Ένωση έδειξε τα πρώτα δείγματα του αστείρευτου ταλέντου του και του επιπέδου στο οποίο ήταν έτοιμος να φτάσει. Και πράγματι επιβεβαίωσε όλους όσους έβγαζαν σιγουριά για την σταδιακά ανοδική πορεία του.
Και δεν ήταν λίγοι όσοι πίστεψαν στον παίκτη -και άνθρωπο- Νίκο Ζήση.
Το 2002 γεύτηκε μια από τις πιο μεγάλες χαρές του. Διότι κατέκτησε το πρωτάθλημα με την Ένωση, χάρη στην... ανατροπή του αιώνα απέναντι στον Ολυμπιακό στη σειρά των τελικών. Ο Ζήσης ήταν βασικό γκαρντ υπό τις οδηγίες του Ντράγκαν Σάκοτα.
Οι Μιχάλης Κακιούζης, Νίκος Χατζής και Δήμος Ντικούδης ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία και πιο έμπειροι. Φρόντισαν να τον βάλουν από... νωρίς στο κλίμα και μιλώντας στο SDNA θυμήθηκαν ξεχωριστές στιγμές, εξηγώντας το γιατί ο Ζήσης έφτασε να λογίζεται ως ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες της γενιάς του σε όλη την Ευρώπη.
Μιχάλης Κακιούζης
«Ουσιαστικά με τον Νίκο από την πρώτη φορά που ήρθε στην Αθήνα και έπαιξε στην ΑΕΚ ήμασταν μαζί. Ήμουν από τους πιο παλιούς και ήταν υπό την... προστασία. Έκανε μπαμ ότι είχε τεράστιο ταλέντο και φάνηκε πόσο εργατικός ήταν από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο παρκέ. Άλλο να έχεις ταλέντο και άλλο να προσπαθείς να το βελτιώσεις. Ήταν το σήμα κατατεθέν του μέχρι την ώρα που ανακοίνωσε την αποχώρησή του. Ζήσαμε όμορφες στιγμές και άσχημες. Άσχημη πχ ήταν ο τραυματισμός του στην Ιαπωνία που ήταν σοκαριστικός και για εμάς και για τον ίδιο. Ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές. Ήταν σε όλη τη φάση της άνθισης του ελληνικού μπάσκετ. Ο Νίκος είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού μπάσκετ. Είναι στην τετράδα των κορυφαίων γκαρντ που πέρασαν από τον ευρωπαϊκό χώρο, στη νεότερη γενιά. Αυτό το κέρδισε με το σπαθί του, με την εργατικότητα, την ειλικρίνεια, τη δουλειά. Αποτελεί φάρο για τα νεότερα παιδιά, μαζί με τον Βασίλη. Θα λείψει από το μπάσκετ και γενικώς από τον αθλητισμό σε μια περίοδο που τέτοια πρότυπα τα μετράμε στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η απουσία του θα είναι εμφανής. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα που ήμουν συμπαίκτης του. Είναι πρότυπο για όλους, αθλητές και μη».
Νίκος Χατζής
«Με τον Νίκο έχω να θυμηθώ πάρα πολλά. Όταν ήρθε ο Νίκος στην ομάδα ήταν από τους νέους ταλαντούχους που είχαμε στην ομάδα. Διακρίθηκε κατ'ευθείαν και αναδείχθηκε το ταλέντο του από την πρώτη στιγμή. Βλέποντας την εξέλιξη που είχε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς του έδωσε την ευκαιρία να μπει στην ανδρική ομάδα και να του δώσει ευκαιρίες. Και βέβαια ο Νίκος επειδή είναι φουλ μπασκετικός από μικρός, είχε μεγάλη μπασκετική ευφυία από μικρός, μπόρεσε και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του δόθηκε και έτσι αναδείχθηκε από πολύ νωρίς στην ανδρική ομάδα.
Όταν ήρθε στην ομάδα τον είχα από κοντά γιατί πιστεύω ότι ταίριαζαν οι ιδιοσυγκρασίες μας και σαν συμπαίκτες και σαν φίλοι και κάναμε πολύ παρέα εντός και εκτός γηπέδου. Περάσαμε πολύ ωραία χρόνια, πάρα πολύ προπόνηση. Ήταν κάποιες φορές που τελείωνε η προπόνηση και κάναμε έξτρα προπόνηση μόνοι μας. Πολλή δουλειά. Προσπαθούσα και εγώ να τον βοηθήσω σαν μεγαλύτερος. Περάσαμε πολύ ωραίες στιγμές και αυτό ολοκληρώθηκε με το ότι γίναμε κουμπάροι. Έχουμε ζήσει φοβερές στιγμές».
Δήμος Ντικούδης
«Ο Νίκος ήταν ένα παιδί που όταν ήρθε στην ΑΕΚ σε πολύ μικρή ηλικία ήταν πάρα πολύ ώριμος, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Ήταν εργατικός, άκουγε τους μεγαλύτερους παίκτες και προπονητές. Είχε διάθεση να βελτιωθεί, να μάθει και σιγά σιγά μπήκε στην εξίσωση της ομάδας παρότι νεαρός. Έβγαζε στο παρκέ ωριμότητα, είχε διάθεση να κάνει τα μικρά πράγματα και σιγά σιγά γινόταν πρωταγωνιστής. Στην Εθνική ήμασταν χρόνια συμπαίκτες και αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν η ωριμότητά του και σαν παίκτης και σαν άνθρωπος. Ήταν ένας καταπληκτικός συμπαίκτης να τον έχεις στην ομάδα σου. Ήταν ένας παίκτης που έβαζε το καλό του συνόλου πάνω απ' όλα, ήταν ομαδικός, ήξερε να αξιοποιεί τους συμπαίκτες του και είναι χαρακτήρας διαμάντι».
