Αποκλείστηκε η ΑΕΚ πριν από δύο εβδομάδες από το Τσάμπιονς Λιγκ και κάπως έτσι έκλεισε όχι ο κύκλος των χαμένων ποιητών, αλλά η ευρωπαϊκή πορεία των ελληνικών ομάδων για την τρέχουσα χρονιά. Αποτέλεσμα; Μηδέν εις το πηλίκον. Εκτός οκτάδας Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα, εκτός φάιναλ-έιτ του Τσάμπιονς Λιγκ η ΑΕΚ, είχαν χαιρετήσει εδώ και καιρό Προμηθέας και Περιστέρι το Eurocup και το Τσάμπιονς Λιγκ αντίστοιχα. Εκτός και ο Ηρακλής τόσο από το Τσάμπιονς Λιγκ πριν από μερικούς μήνες (δεν πέρασε στους ομίλους, χάνοντας από τον Κεραυνό της Κύπρου) όσο και από το Fiba Europe Cup πριν από κάμποσες μέρες (δεν προκρίθηκε στο φάιναλ-φορ, χάνοντας με 25 πόντους από την ισραηλινή Ζιόνα).
Δεν είναι, όμως, μόνο η φετινή σεζόν, που τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Είναι γενικώς τα τελευταία χρόνια. Το SDNA έκανε πριν από μερικές μέρες μία σπέσιαλ ανάλυση (Το ελληνικό μπάσκετ σε βαθιά κρίση: Αυτές είναι οι 5 βασικές αιτίες!), στην οποία και δίνουμε συνέχεια, πάντα, βέβαια, εκφράζοντας την προσωπική μας άποψη.
Τι φταίει, λοιπόν, και δεν πάμε καθόλου καλά τα τελευταία χρόνια μόλις περνάμε τα σύνορά μας; Κατ’ αρχάς δεν φταίει ποτέ μόνο ένα πράγμα. Στην σχετική ανάλυση άλλωστε του SDNA αναφέρονται χαρακτηριστικά οι βασικότεροι λόγοι.
Εμείς, όμως, θα κάνουμε διάκριση. Θα ξεχωρίσουμε την βασική αιτία, που οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν τα παλιά τους μεγαλεία. Δεν έχουν τις πορείες, που είχαν παλιότερα.
Τα χρήματα είναι κύριοι. Τα μπάτζετ. Τα λεφτά δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία, αλλά ειδικά τα τελευταία χρόνια είναι εκείνα, που παίζουν τον μεγαλύτερο ρόλο.
Παλιότερα πήρε την Ευρωλίγκα και ο Ολυμπιακός και μάλιστα δύο φορές και η Μακάμπι, έχοντας όχι το πλέον μεγάλο μπάτζετ. Παλιά όμως. Πάνε αυτές οι εποχές. Δεν έχετε παρά να δείτε ποιοι παίρνουν την κορυφαία διοργάνωση από τότε: Ρεάλ, Φενέρ, ΤΣΣΚΑ και ξανά Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ. Τα φουσκωμένα πορτοφόλια δηλαδή. Οι τεράστιοι προϋπολογισμοί.
Τα ίδια και στο Eurocup: Βαλένθια, Νταρουσάφακα, Γαλατά, Μάλαγα, Χίμκι και πάει λέγοντας. Για να έχετε μία εικόνα περί του λόγου το αληθές; Κάποιες από αυτές τις ομάδες είχαν μπάτζετ 7,8 και 9 εκατομμύρια ευρώ. Το λιγότερο θα λέγαμε. Που να πάνε να τις κοντράρουν οι δικές μας ομάδες; Δεν λέμε ότι το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα; Δεν λέμε ότι κερδίζει ο καλύτερος; Ε τότε πως θα πάνε οι δικές μας ομάδες με 1 και 1.5 εκ. ευρώ μπάτζετ να κερδίσουν τα μεγαθήρια; Μπορεί να γίνει μία φορά. Αλλά αυτό είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Η εξαίρεση, δηλαδή, που ήταν το 2012 και το 2013 ο Ολυμπιακός, η εξαίρεση, που ήταν το 2014 η Μακάμπι, η εξαίρεση, που ήταν το 2018 η ΑΕΚ, παίρνοντας το Τσάμπιονς Λιγκ.
Στο Τσάμπιονς Λιγκ η ψαλίδα είναι μικρότερη σε σχέση με την Ευρωλίγκα και το Eurocup. Στο Eurocup έπαιξε φέτος ο Προμηθέας με κάτι λίγο παραπάνω από 1 εκ. ευρώ μπάτζετ και έπαιζε μέχρι πρότινος και η Λοκομοτίβ Κουμπάν, που μόνο στον Νάιτζελ Γκος-Ουίλιαμς δίνει 70.000 δολάρια τον μήνα. Που να πάμε με αυτά τα δεδομένα, ασχέτως βέβαια αν ο Προμηθέας δεν προχώρησε παραπάνω φέτος στην Ευρώπη, όχι λόγω μπάτζετ, αλλά λόγω του τεραστίου προβλήματος με τον ιό.
Είπαμε ότι στο Τσάμπιονς Λιγκ η οικονομική ψαλίδα των ελληνικών ομάδων σε σχέση με τις ξένες είναι πιο μικρή. Ετσι είναι. Αλλά πάλι υπάρχει διαφορά. Η ΑΕΚ έχει φέτος κοντά στο 1.5 εκ. ευρώ μπάτζετ. Η Μπούργος, που την νίκησε στο φάιναλ-φορ της Αθήνας το περασμένο φθινόπωρο και πλέον καλπάζει να πάρει και την φετινή κούπα, έχει αρκετά παραπάνω. Όπως και η Τενερίφη, που είναι από τα φαβορί. Όπως και η Τουρκ Τέλεκομ, που την νίκησε. Εννοείται ότι μπορείς να τους ξεγελάσεις μπασκετικά και να τους νικήσεις. Το έκανε άλλωστε η ΑΕΚ το 2018. Αλλά αυτή θα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Και βεβαίως σε κάθε περίσταση, πρέπει να κρίνεις και τα εκάστοτε δεδομένα. Όπως αναφέραμε το μεγάλο πρόβλημα, που είχε φέτος με τον ιό ο Προμηθέας. Όπως τα οικονομικά προβλήματα, που είχε τα προηγούμενα χρόνια ο Ολυμπιακός. Προβλήματα, που δεν είχαν να κάνουν με το μικρό μπάτζετ, αλλά με το ότι υπήρχαν τεράστιες καθυστερήσεις στις πληρωμές. Η ΑΕΚ επίσης είχε σοβαρό θέμα τελευταίως με ιό και τραυματισμούς. Της κόστισε πολύ στο κυνήγι της πρόκρισης στο φάιναλ-έιτ.
Για τον φετινό Παναθηναϊκό δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε κάτι ανάλογο. Ότι τον χτύπησαν τραυματισμοί και ιός δηλαδή. Δεν προκρίθηκε στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας, γιατί είχε πολύ μικρό μπάτζετ και μπήκε υπό νέο, διοικητικά άπειρο, καθεστώς. Εννοείται ότι ακόμη και με μικρό μπάτζετ, μπορεί να κάνει δουλειά. Όπως έκανε η Μπάγερν και ως ένα σημείο η Ζαλγκίρις. Λέμε όμως για μία ακόμη φορά ότι αυτό είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Το οικονομικό, λοιπόν, είναι ο μεγαλύτερος ανασταλτικός παράγοντας για το γεγονός ότι «έξω δεν πάμε καλά». Όχι ότι δεν μπορούμε και με λίγα λεφτά να καταφέρουμε πράγματα. Αλλά τις περισσότερες φορές προχωράει παραπέρα ή αν θέλετε κερδίζει ο πολύ πιο πλούσιος.
Από κει και πέρα, εννοείται ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει πολλά προβλήματα. Δεν είναι μόνο το οικονομικό. Θέλουμε πρώτα από όλα μία καλύτερη ΕΟΚ. Να μπει νέο αίμα, να λειτουργήσει διαφορετικά το πράγμα. Τον χρόνο δεν μπορεί να τον νικήσει κανείς. Η απερχόμενη διοίκηση προσέφερε και προσέφερε πολλά πράγματα. Όλα, όμως, έχουν την αρχή και το τέλος τους. Και είναι η ώρα να γίνει ένα νέο ξεκίνημα. Με νέο πρόεδρο. Είτε αυτός λέγεται Φασούλας, είτε Λιόλιος, είτε Παπανικολάου. Κάτι καινούριο να δούμε.
Η παραγωγική διαδικασία δεν είναι επίσης καλή λένε πολλοί. Δεν έχουν πολύ άδικο. Δεν είναι τα πράγματα όπως ήταν. Αλλά το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό. Αν εξαιρέσεις την Σερβία και την Γαλλία, όλες οι άλλες χώρες έχουν θέμα. Δεν έχει θέμα η Ιταλία; Ο παγκόσμιος κολοσσός, η Ρωσία, που είναι; Που είναι οι νέοι παικταράδες της; Κάθε χρόνο βλέπουμε τον Βοροντσέβιτς, τον Μόνια και τον Μπαμπούριν (να είναι καλά τα παιδιά), που με έχουν περάσει στην ηλικία! Και πρόεδρος της ομοσπονδίας είναι ο Κιριλένκο, η τεράστια αυτή προσωπικότητα και πολύ μεγάλος παίκτης του παρελθόντος.
Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, που η κατάσταση δεν είναι έτσι όπως θα θέλαμε ή κοντά σε αυτά, που θα θέλαμε. Και εμείς φταίμε, οι δημοσιογράφοι. Αμ τι, θα βγάλουμε έξω την ουρά μας; Μας έχει πάρει και μας η μπάλα σε ορισμένα θέματα και εννοείται ότι δεν θα βγάλω τον εαυτό μου από την σχετική κατάσταση. Τουλάχιστον στην Ελλάδα όλοι νομίζουμε ότι τα κάνουμε εμείς τέλεια και οι άλλοι χάλια. Αλλά σαφώς δεν είναι έτσι.
Έναν μεγάλο καθρέφτη, λοιπόν, να κοιτάξει ο καθένας τα λάθη του και να δει τι μπορεί να κάνει καλύτερο. Γιατί μπορούν να γίνουν πιο ωραία πράγματα. Τα μεγαλεία του παρελθόντος δεν είναι εύκολο να τα ζήσουμε, γιατί είπαμε ότι λεφτάκια δεν υπάρχουν. Και αν τελικώς τα καταφέρουμε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι θα είναι η έκπληξη. Θα είναι αυτό, που επαναλαμβάνουμε συνέχεια: η εξαίρεση στον κανόνα.
