Οι στιγμές στο Μόναχο ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ και ανάγκασαν ακόμη και τους σκληρούς και αλαζόνες Γερμανούς να μιλήσουν για ένα φαινόμενο χωρίς προηγούμενο. Δε μιλάμε φυσικά μόνο για τον οδοστρωτήρα εντός παρκέ αλλά και την κατάληψη έξω από αυτό. Ξέρετε δε, όταν τρεις μέρες πριν η Μπάγερν έχει το συγκρίσιμο μέγεθος του Ολυμπιακού τότε η εικόνα της είναι ξεκάθαρη. Την Τρίτη το βράδυ στην «Audi Dome» βρέθηκαν 80 με 100 φίλοι των «ερυθρόλευκων» και τρεις μέρες μετά οι μετριοπαθείς υπολογισμοί έκαναν λόγο για τουλάχιστον 1000 Παναθηναϊκούς.
Αυτό το στοιχείο δεν το παραθέτουμε με κανένα σκοπό να πικάρουμε τον αιώνιο αντίπαλο απλά να αναδείξουμε αυτό το κύμα που έχει ο μπασκετικός Παναθηναϊκός που ζει το δικό του «You never walk alone». Και να ξέρετε αυτή την προσέγγιση την... έκλεψα από τον Μάνο Παπαδόπουλο που δέκα λεπτά πριν το τζάμπολ κοιτάζοντας τις εξέδρες είπε πως αυτό το κάνει μόνο η Λίβερπουλ στο ποδόσφαιρο και ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ.
Ήταν όμως τέτοια η βραδιά που δεν σε άφηνε να χαλαρώσεις ούτε δευτερόλεπτο. Το τρίτο δεκάλεπτο σε ανάγκαζε να περιγράφεις όρθιος από τη θέση σου με το «τριφύλλι» να τρέχει ένα 20-0 που μετέτρεψε το 39-38 σε 39-58 με το κοινό της ομάδας να παραληρεί και τους Γερμανούς να κοιτάζουν αποσβολωμένοι. Και όλα αυτά μπροστά στα μάτια του Κριστόφ Βαζέχα και του Δημήτρη Διαμαντίδη που ζούσαν μοναδικές στιγμές αγάπης. Πόσο πιο μαγικό να γίνει ένα σενάριο για έναν Παναθηναϊκό; Πόσο;
Πάμε τώρα σε έναν άνθρωπο που μας εξέπληξε με τη διαχείριση και την πνευματική του ετοιμότητα για δύο αποστολές αυτοκτονίας. Ο Γιώργος Βόβορας οδήγησε τους «πράσινους» σε δύο τεράστια διπλά που αν χτίσει η ομάδα πάνω σε αυτά μπορεί να ξεκλειδώσει την πρώτη πόρτα για τα πλέι οφ. Ακόμη και όταν το ματς στράβωσε στο πρώτο δεκάλεπτο είχε τη διορατικότητα να βγάλει μπροστά δύο παιδιά που τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο.
Ο Μπεν Μπέντιλ μπορεί να μη φαίνεται στη στατιστική αλλά έκανε πάρα πολλές δουλειές κυρίως στο δεύτερο μέρος και την άμυνα και ο Ντίνος Μήτογλου αποτέλεσε απλά τον κορυφαίο μιας υπέροχης βραδιάς. Ο Ντίνος ήταν ο μόνος που σταμάτησε τον Μονρό, θωράκισε την άμυνα και στην επίθεση έκανε αυτά που έπρεπε. Χωρίς υπερβολή κατά τη γνώμη μου πιστώνεται το μεγαλύτερο μέρος της αντεπίθεσης. Αυτό το δίδυμο μαζί με τους Καλάθη και Παπαπέτρου ήταν αυτοί που έβγαλαν τις αμυντικές δαγκάνες (και ο Τόμας στο τρίτο δεκάλεπτο). Εδώ θέλω να σταθώ στον Ιωάννη που πραγματικά καταπίνει κάθε σπιθαμή του παρκέ. Ο τύπος δεν υπάρχει και δίνει απίστευτη ενέργεια στην ομάδα. Παράλληλα, έχει βρει ψυχολογία στην επίθεση και βοηθάει τα μέγιστα. Για τον Νικ δε χρειάζεται να πούμε πολλά. Επίσης, καταλυτικό ρόλο στο να θωρακιστεί το αποτέλεσμα έπαιξε και ο Ράις που έδωσε αυτό το «κάτι» παραπάνω στην επίθεση.
Πλέον, ο Παναθηναϊκός εδραιώνεται στην οκτάδα και θέλει πάση θυσία δύο στα δύο με Μπασκόνια και Ολυμπιακό. Τα δύο αυτά ματς θα είναι επικίνδυνα και ύπουλα αλλά θα είναι και το διαβατήριο για να αντέξει το «τριφύλλι» τους κλυδωνισμούς των συνεχόμενων ντέρμπι που ακολουθούν. Όσο παίζει έτσι δεν έχει να φοβάται κανέναν.
ΥΓ: Δε γουστάρω να κάνω flashback και να λέω για κάτι που έγραψα αλλά το καλοκαίρι κάποιοι βιάστηκαν να με λοιδορήσουν όταν έλεγα πως θα δούμε Παπαπέτρου στο «2» και Μήτογλου στο «5». Τους σιχαίνομαι αυτούς τους τύπους που θεωρούν πως ξέρουν τα πάντα.
ΥΓ2: Η βραδιά δεν είχε μόνο θετικά. Πρέπει στο αμυντικό κομμάτι και σε αυτό της συγκέντρωσης να βαδίζουν όλοι με το ίδιο βήμα και προς τη σωστή κατεύθυνση. Μην κοιτάτε μόνο τους χρόνους συμμετοχής καθώς και ο Παππάς για παράδειγμα δεν έπαιξε πολύ αλλά ήταν τέτοιο το σχήμα που τράβηξε. Δεν πάει να πει πως δεν ήταν στο πνεύμα του αγώνα.
ΥΓ3: Την Πέμπτη το βράδυ στο ξενοδοχείο της ομάδας ζήσαμε μοναδικές και Παναθηναϊκές στιγμές. Λατρεία, αγάπη και αφοσίωση μπροστά στην ομάδα και τους θρύλους του Συλλόγου που στηρίζουν το PAO ALIVE.
ΥΓ4: Ο Πιτίνο έρχεται φτιαγμένος για να το πάει το καράβι όπου μπορεί να φτάσει.
ΥΓ5: Θα το γράψω ξανά. Μπράβο και στους Τζίμη Κουστένη και Νίκο Παππά που προετοίμασαν άψογα τα δύο παιχνίδια στο πλευρό του Γιώργου Βόβορα.
